Είναι γενική νομίζω διαπίστωση ότι το Facebook, που θεωρητικά θα μπορούσε να είναι ένα εργαλείο πολύ γόνιμης επικοινωνίας, ενημέρωσης, διαλόγου και προβληματισμού, έχει γίνει το πεδίο μιας απέραντης εκτόνωσης με υβριστικά και επιθετικά σχόλια και πλήρη απουσία επιχειρημάτων, που συνήθως ευτελίζει το πνευματικό μας επίπεδο.
Και γι’ αυτό, αλλά και γιατί δεν έχω τον χρόνο και τη δυνατότητα να μπαίνω σε διάλογο με όλους τους σχολιάζοντες, αποφεύγω να εμπλέκομαι σε συζητήσεις. Όταν είδα όμως τα σχόλια στον τίτλο που έβαλα σε μια ανάρτησή μου: «Η εθνική (αντ)επανάσταση νίκησε τον ριζοσπαστικό ρεφορμισμό, οι Νεοσυντηρητικοί τους Παγκοσμιοποιητές, ο Πόλεμος την Ειρήνη», αποφάσισα να γράψω το σχόλιο που ακολουθεί. (Παραθέτω στο τέλος και τα σχόλια στα οποία απαντάω)

Δεν έχω δυστυχώς ούτε τον χρόνο ούτε τη δυνατότητα να μπω σε διάλογο με τους σχολιάζοντες συνήθως τα άρθρα μου. Μπορεί να έχω δίκιο ή να λαθεύω σε όσα υποστηρίζω, προσπαθώ όμως συνήθως να είναι προϊόν σκέψης και όχι της απουσίας της.

Άλλωστε για να μπορείς να μπεις σε διάλογο ή να σχολιάσεις, πρέπει να σου αντιπαραθέτει κάποιος μια ιδέα, ένα επιχείρημα, μια κριτική αδερφέ όχι (ελαφρώς ασυνάρτητους φοβάμαι) αφορισμούς.

“Το κάψαμε τελείως” λέει ένας φίλος (συμφωνώ απολύτως μαζί του κρίνοντας από το σχόλιό του), ότι θεωρώ την ΕΕ επαναστατική δύναμη μού προσάπτει ένας δεύτερος, αφήνοντάς με άναυδο, “τρελαθήκαμε τελείως” λέει ένας τρίτος (σε αυτό δεν μπορώ να διαφωνήσω), η… Σοβιετία ανήκει στο παρελθόν ένας τέταρτος, και με αφήνει και αυτός να ψάχνω τι θέλει να πει. Ένας πέμπτος τέλος απογοητεύεται: “Και σας είχα για σοβαρό…πφφφφ!”

Μετά από ένα τόσο σαρωτικό… πφφφφ, τι άλλο μου μένει από το να βρω κι εγώ μια βαθειά τρύπα να χωθώ μέσα της;

Ένας άλλος φίλος, αναφερόμενος στο άρθρο μου για τις βρετανικές εκλογές, το συσχετίζει, με παντελώς άσχετο τρόπο, με την Κύπρο και το σχέδιο Ανάν: “ο Τάσσος Παπαδόπουλος αντί για την Ειρήνη Ανάν επέλεξε τον Πόλεμο. Πόσα θέλεις να μας τρελάνεις κ. Κωνσταντακόπουλε;” Ομολογουμένως δεν ήξερα ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος αναστήθηκε, πήρε τη μορφή του Τζόνσον και κατέβηκε στις χτεσινές εκλογές. Προφανώς είναι αδύνατο να σας τρελλάνω αγαπητέ Αλλά δεν σκέφτομαι να τρελλαθώ κι εγώ!

Για πρώτη και τελευταία φορά να διευκρινίσω ότι α) στις εκλογές αντιπαρατέθηκε ο βρετανικός δεξιός εθνικισμός προς ένα αριστερό σοσιαλιστικό σχέδιο, β) το εκλογικό αποτέλεσμα είναι ένας θρίαμβος της διεθνούς τάσης των Νεοσυντηρητικών και του κ. Νετανιάχου, υπεύθυνων για τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και τα προσφυγικά κύματα, γ) ότι προφανώς, για λόγους που έχω αναπτύξει χιλιάδες φορές, η νίκη του Τζόνσον ενισχύει σημαντικά τις δυνάμεις που επιδιώκουν νέους πολέμους. Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Τζόνσον με το Brexit, γιατί παραμένουν τεράστιες εκκρεμότητες, και τι είδους θα είναι αυτό το Brexit. Ξέρω ότι το πιο πιθανό αποτέλεσμα θα είναι μια Βρετανία λιγότερο εξαρτημένη από την ΕΕ και τη Γερμανία και περισσότερο εξαρτημένη από την Αμερική.

Πιο αναλυτικά τα εξήγησα όλα αυτά στα δύο τελευταία άρθρα μου: Τζόνσον εναντίον Κόρμπιν – Η Βρετανία σε σταυροδρόμι (και οι συνέπειες για Ελλάδα και Κύπρο) και Από την ελληνική εξέγερση (2015) στη μάχη της Αγγλίας (2019): Ελπίδες και δυσκολίες της ευρωπαϊκής (ριζοσπαστικής) αριστεράς

Eχουμε μια συνήθεια να οργανώνουμε κάθε “συζήτηση” στην Ελλάδα σα να είναι ματς Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού. Σε πολλούς αρέσει να φωνάζουν. Να σκεφτείς είναι πιο κουραστικό, κι αν δεν ασκείσαι στο άθλημα, γίνεται κι αδύνατο. Ή πρέπει να συμφωνούμε σε όλα με την ΕΕ ή πρέπει να φύγουμε από κει μέσα αύριο το πρωί. Ή πρέπει να πάμε σε πόλεμο σήμερα με την Τουρκία, ή πρέπει να της τα δώσουμε όλα για να μην πάμε σε πόλεμο.

Η αποχώρηση μιας χώρας από την ΕΕ μπορεί να είναι αναγκαία και θετική εφόσον την οδηγεί σε καλύτερη και όχι σε χειρότερη κατάσταση. Αυτή είναι η άποψή μου. Γι’ αυτό και δεν μπορώ να κρίνω το θέμα των εκλογών στη Βρετανία μόνο από το Brexit (όπου επαναλαμβάνω υπάρχει και πολύ εξαπάτηση από την πλευρά Τζόνσον).

Εχω τέλος πολλούς λόγους να φοβάμαι ότι η Βρετανία του Τζόνσον θα είναι πιθανότατα μια σκληρά φιλοτουρκική δύναμη.

Φιλικά
ΔΚ

ΥΓ. Ιδού ποιές δυνάμεις στοιχίζονται πίσω από τον κ. Τζόνσον για όποιον ενδιαφέρεται για την πραγματικότητα:Behind Johnson: The most dangerous, pro-war and pro-finance forces of US Imperialism.

Τα σχόλια στην ανάρτησή μου:

Xxx: αχ. τι ωραια. μονο που ο σαντερσ ειναι ο αγγλος τσιπρας ενω ο τζονσον δεν ειναι ο αγγλος μητσοτακης. βασικα εδω στο ελλαντα δεν εχουμε αντιστοιχο τυπο τζονσον. αλλα εχουμε παρα πολλους τποψηφιους σαντερσ ασχετως ιδεολογιας.

Xxx: Μέ τόν Τζόνσον κέρδισε ο πόλεμος τήν ειρήνη , ενώ μέ τόν Κόρμπυ θά κέρδιζε η ειρήνη τόν πόλεμο ; Τό κάψαμε τελείως ε ;

Xxx:  Συνεπώς η Ευρωπαϊκή Ένωση ως… επαναστατική δύναμη εκπροσωπεί τον… ριζοσπαστικό ρεφορμισμό και η παγκοσμιοποίηση την… ειρήνη.
Δε λέω, εν ειρήνη και με χρυσά κουτάλια τρώγαμε κι εμείς και οι άλλοι λαοί τόσα χρόνια στην Ε.Ε. και ήλθαν τα εθνίκια οι αντεπαναστάτες βελζεβούλ να μας χαλάσουν την προοπτική του νέου… παραδείσου.
Πάντως εγώ καλού κακού, ως καλός Ευρωπαίος αλληλέγγυος που είμαι, μαζεύω ρολά χαρτί υγείας να τα στείλω σε κάτι φίλους Βρετανούς. Μπας και τώρα που έχασαν τον.. σοσιαλιστικό μετασχηματισμό (έστω και με τη μορφή του ριζοσπαστικού ρεφορμισμού), που τους έταζε ο Κόρμπυν για να μείνουν στη στοργική αγκαλιά της ευρωένωσης, τους λείψουν.

Xxx: Δεν κατάλαβα, όι νεοσυντηριτικοι ο πόλεμος καί οι παγκοσμιοποιητες η ειρήνη… τρελάθηκαμε τελείως… τά ίδια επικίνδυνα σκατα

Xxx: αλλη μια αποτυχια της αριστερας που ενω η σιοβετια ανηκει στο παρελθον εδω επιμενουν να την πλασαρουν σαν λυτρωτη

Xxx: Μανιχαϊστής και εσείς Κε Κωνσταντκόπουλε; Κέρδισε ο πόλεμος; Και σας είχα για σοβαρό…πφφφφ!

Xxx: Στην Κύπρο να δεις, ο Τάσσος Παπαδόπουλος αντί για την Ειρήνη Ανάν επέλεξε τον Πόλεμο. Πόσα θέλεις να μας τρελάνεις κ. Κωνσταντακόπουλε;