Θάνια Βέζου Posted: October 22, 2019 prin.gr
Ένα μήνα μετά την απελευθέρωση του Κομπάνι ξεκινά μια αποστολή αλληλεγγύης από εκπαιδευτικά σωματεία. Βαθιά η πίστη μας ότι ο αγώνας εκεί είναι ένας αγώνας για κάθε λαό, για κάθε καταπιέζομενο και για κάθε γυναίκα. Παλεύοντας με θεούς και δαίμονες –στην προκείμενη το στρατοκρατικό καθεστώς Ερντογάν– προσπαθήσαμε να φτάσουμε στην ηρωική πόλη του Κομπάνι. Το τουρκικό κράτος, φοβούμενο τη διεθνιστική αλληλεγγύη και τη δύναμη που έχουν τα κινήματα αυτά, μάς αρνήθηκε το πέρασμα των συνόρων με τη Συρία. Στην παραμονή μας στα σύνορα συναντηθήκαμε και μιλήσαμε με αντάρτισσες του στρατού του YPJ, με τη συνδιοικήτρια του Κομπάνι Fayza Abdi, με εκπροσώπους του φιλοκουρδικού κόμματος ΗDP και με δεκάδες πρόσφυγες από το Κομπάνι. Ο λόγος των άμεσων αντανακλαστικών που έδειξαν τα μαχόμενα εκπαιδευτικά σωματεία επιβεβαιωνόταν κάθε λεπτό: Απέναντι στις γυναίκες που πουλιούνταν στα σκλαβοπάζαρα και βιάζονταν από τους ISIS, εκεί μιλούσαν για γυναικεία χειραφέτηση, απέναντι στο φασισμό, μας μιλούσαν για συμμετοχή όλων στη λήψη αποφάσεων, για συμβούλια από τα κάτω. Απέναντι στα αδιέξοδα του καπιταλισμού, εκεί μας μιλούσαν για σοσιαλιστική προοπτική.
Εμείς με τη σειρά μας μεταφέραμε όλο αυτό που ζήσαμε και μάθαμε εκεί στους χώρους δουλειάς μας, στα σχολεία μας και σε χώρους αλληλεγγύης. Άνοιξε κουβέντα μέσα στις σχολικές τάξεις για των αγώνα των κατοίκων της Ροζάβα για γη και ελευθερία. Ζητήσαμε τη βοήθεια γονιών, μαθητών και συναδέλφων για να συγκεντρώσουμε είδη πρώτης ανάγκης και χρήματα για να χτίσουμε ένα σχολείο στο Κομπάνι.
Γιατί το Κομπάνι και η Ροζάβα αξίζουν την αλληλεγγύη μας. Γιατί ο κόσμος εκεί μίλησε για μια κοινωνία αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική, αντιρατσιστική, σοσιαλιστική, δίνοντας προτεραιότητα στη συμμετοχή και στη λαϊκή αυτοργάνωση, στη γυναικεία χειραφέτηση, στην αποδοχή γλώσσας, φυλής και θρησκείας, στην εκπαίδευση. Και όλα αυτά είναι ισχυρή παρακαταθήκη για το μέλλον.
