ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΣΑΝΤΖΕ: Καμπή στην Ιστορία

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του John Pilger*

Η σύντομη εικόνα του Τζούλιαν Ασάντζε να σύρεται έξω από την Πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο είναι σύμβολο της εποχής. Η δύναμη κατά του δικαίου. Ο αυταρχισμός κατά του νόμου. Η απρέπεια κατά του θάρρους. Έξι αστυνομικοί κακομεταχειρίζονται έναν άρρωστο δημοσιογράφο, που μορφάζει επειδή έχει να δει φυσικό φως σχεδόν επτά χρόνια.

Το ότι αυτή η προσβολή έλαβε χώρα στην καρδιά του Λονδίνου, στη χώρα της Mάγκνα Χάρτα, θα έπρεπε να κάνει, όλους εκείνους που φοβούνται για το μέλλον των «δημοκρατικών» κοινωνιών, να νοιώθουν ντροπή και θυμό. Ο Ασάντζε είναι πολιτικός πρόσφυγας που προστατεύεται από το διεθνές δίκαιο, ο οποίος δικαιούται άσυλο βάσει αυστηρής συμφωνίας την οποία έχει υπογράψει η Μεγάλη Βρετανία. Τα Ηνωμένα Έθνη το κατέστησαν σαφή στη νομική απόφαση της ομάδας εργασίας τους για την αυθαίρετη κράτηση.

Αλλά ας πάνε στον κόρακα όλα αυτά. Κατευθυνόμενη από τους ημιφασίστες της Ουάσινγκτον του Τραμπ, σε συμφωνία με τον Ισημερινό Λένιν Μορένο, αυτόν τον Ιούδα και Λατινοαμερικανό ψεύτη που προσπαθεί να καλύψει το σάπιο καθεστώς του, η βρετανική ελίτ εγκατέλειψε τον τελευταίο αυτοκρατορικό της μύθο: την ισονομία και τη δικαιοσύνη.

Φανταστείτε τον Τόνι Μπλερ συρόμενο έξω από την πολλών εκ. λιρών κατοικία του  στην πλατεία Connaught του Λονδίνου, με χειροπέδες, για να μεταφερθεί στη Χάγη. Σύμφωνα με τα κανόνες της Νυρεμβέργης, το «βασικό έγκλημα» του Μπλερ είναι ο θάνατος ενός εκατομμυρίου Ιρακινών. Το έγκλημα του Aσάντζε είναι ότι είναι δημοσιογράφος, δηλαδή ζητάει λογαριασμό από τα αρπακτικά, αποκαλύπτει τα ψέματά τους και δίνει στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο την ευκαιρία να ακούσουν την αλήθεια.

Το ήθος…Guardian

Η προκλητική σύλληψη του Ασάντζε είναι μια προειδοποίηση προς όλους εκείνους που, όπως έγραψε ο Όσκαρ Ουάιλντ, «σπέρνουν τους σπόρους της δυσαρέσκειας [χωρίς τους οποίους] δεν θα υπήρχε πρόοδος προς την κατεύθυνση του πολιτισμού.» Πρόκειται για μια ρητή προειδοποίηση προς τους δημοσιογράφους. Αυτό που συνέβη με τον ιδρυτή και συντάκτη των WikiLeaks μπορεί να συμβεί σε σας σε μια εφημερίδα, επίσης σε εσάς σε τηλεοπτικό στούντιο, σε σας στο ραδιόφωνο, σε εσάς που καταγράφετε ένα podcast.

Ο βασικός βασανιστής εκ μέρους των ΜΜΕ του Aσάντζε, ο Guardian, συνεργάτης του βαθέος κράτους, έδειξε τη νευρικότητά του αυτή την εβδομάδα μέσω ενός κύριου άρθρου πρότυπο ανανδρίας. Ο Guardian εκμεταλλεύτηκε το έργο των Aσάντζε και WikiLeaks, αυτό που ο προηγούμενος αρχισυντάκτης του ονόμασε “η μεγαλύτερη δημοσιογρaφική επιτυχία των τελευταίων 30 ετών“. Η εφημερίδα, κορφολογώντας τις αποκαλύψεις των WikiLeaks, είχε μερίδιο στις τιμές και τα πλούτη που τις ακολουθούν.

Χωρίς μια δεκάρα για τον Τζούλιαν Aσάντζε ή τα WikiLeaks, ένα σχετικό βιβλίο του Guardian οδήγησε σε μια κερδοφόρα ταινία του Χόλιγουντ. Οι συγγραφείς του βιβλίου, Λυκ Χάρντινγκ και Ντέιβιντ Λη, αποκάλυψαν την πηγή τους, πρόδωσαν τον Aσάντζε και διέρρευσαν τον μυστικό κωδικό αριθμό που έδωσε στους δημοσιογράφους εμπιστευτικά, ενώ σχεδιάστηκε για να προστατεύσει ένα ψηφιακό αρχείο με τηλεγραφήματα  που διέρρευσαν από την αμερικανική πρεσβεία.

Ενώ ο Ασάντζε ήταν ακόμα παγιδευμένος στην πρεσβεία του Ισημερινού, ο Χάρντιγκ ήρθε σε επαφή με την αστυνομία έξω και χάρηκε στο ιστολόγιό του, λέγοντας ότι «η Σκότλαντ Γιάρντ μπορεί να έχει την τελευταία λέξη». Η Guardian, στη συνέχεια, δημοσίευσε μια σειρά από ψέματα για τον Aσάντζε: τίποτα λιγότερο από τον ισχυρισμό, αναιρεθέντα από καιρό, ότι μια ομάδα Ρώσων και ο άνθρωπος του Tραμπ, ο Πωλ Mάναφορτ, επισκέφτηκαν τον Aσάντζε στην πρεσβεία. Αυτές οι συναντήσεις δεν έγιναν ποτέ· ήταν επινόηση.

Αλλά τώρα ο τόνος έχει αλλάξει. “Ηθικά, η υπόθεση Aσάντζε είναι ένας μπερδεμένος ιστός”, ανέφερε η εφημερίδα. “[Ο Aσάντζε] θεωρεί χρήσιμο να δημοσιεύσει πράγματα που δεν πρέπει να δημοσιεύονται. […] Από την άλλη πλευρά, ανέδειξε πάντα πράγματα που δεν θα έπρεπε ποτέ να ήταν κρυμμένα. ”

Tα άνομα αμερικανικά σχέδια

Αυτά τα “πράγματα” είναι η αλήθεια για τον δολοφονικό τρόπο με τον οποίο η Αμερική διεξάγει τους αποικιακούς πολέμους της, τα ψέματα του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών που αρνούνται δικαιώματα σε ευάλωτους ανθρώπους, όπως οι κάτοικοι του αρχιπελάγους Τσάγκος, μια έκθεση της Χίλαρυ Κλίντον, στην οποία εμφανίζεται να υποστηρίζει και να ευνοεί τον τζιχαντισμό στη Μέση Ανατολή, μια λεπτομερή περιγραφή από τους πρεσβευτές των ΗΠΑ για το πώς θα μπορούσαν να ανατραπούν οι κυβερνήσεις στη Συρία και τη Βενεζουέλα και πολλά άλλα. Όλα είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα των WikiLeaks.

Καταλαβαίνουμε ότι ο Guardian είναι νευρικός. Μέλη της μυστικής αστυνομίας ερεύνησαν ήδη ψάξει την εφημερίδα, ζήτησαν και πέτυχαν απροσδόκητα την καταστροφή ενός σκληρού δίσκου. Σε αυτό, η εφημερίδα είναι συνεπής: το 1983, μια υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών, η Σάρα Τίσντωλ, είχε διαρρεύσει έγγραφα της βρετανικής κυβέρνησης που εξηγούσαν πότε θα έφθαναν στην Ευρώπη οι πυρηνικοί πύραυλοι κρούιζ. Ο Guardian τότε πνίγηκε στους επαίνους.

Αλλά όταν μια δικαστική εντολή απαίτησε την αποκάλυψη της πηγής, αντί να πάει στη φυλακή ο αρχισυντάκτης υπερασπιζόμενος τη βασική αρχή προστασίας των πηγών, η Tίσντωλ προδόθηκε, διώχθηκε και εξέτισε έξι μήνες στη φυλακή.

Αλλά αν ο Aσάντζε εκδοθεί στις ΗΠΑ γιατί δημοσίευσε αυτά που ο Guardian ονομάζει αληθινά “πράγματα”, τι θα εμποδίσει τη σημερινή αρχισυντάκτρια, την Kάθριν Βάινερ, να τον ακολουθήσει ή τον προηγούμενο αρχισυντάκτη, τον Aλαν Ρασμπρίντζερ ή τον παραγωγικό προπαγανδιστή Λυκ Χάρντινγκ;

Τι θα αποτρέψει τους συντάκτες των New York Times και της Washington Post, οι οποίοι έχουν επίσης δημοσιεύσει κομμάτια της αλήθειας που βρέθηκαν στο WikiLeaks, και τον εκδότη της El Pais στην Ισπανία, του Der Spiegel στη Γερμανία και του The Sydney Morning Herald στην Αυστραλία; Η λίστα είναι μεγάλη.

Ο Ντέιβιντ Μακρόου, ο κυριότερος δικηγόρος της New York Times, έγραψε: “Νομίζω ότι η δίκη [Assange] θα ήταν ένα πολύ, πολύ κακό προηγούμενο για τους αρχισυντάκτες. […] Από όσο γνωρίζω, κατέχει θέση αρχισυντάκτη με τη συνήθη έννοια, οπότε ο νόμος θα δυσκολευθεί να διακρίνει μεταξύ των New York Times και WikiLeaks.

Ακόμα κι αν οι δημοσιογράφοι που δημοσίευσαν τις διαρροές των WikiLeaks δεν κλήθηκαν ποτέ από ένα μεγάλο αμερικανικό δικαστήριο ενόρκων, ο εκφοβισμός  του Τζούλιαν Ασάντζε και της Τσέλσι Μάνινγκ αρκεί. Η αληθινή δημοσιογραφία ενοχοποιείται από κακοποιούς, φανερά. Η αμφισβήτηση γίνεται ανοχή.

Στην Αυστραλία, η σημερινή κυβέρνηση, η οποία κάνει γλυκά μάτια στις ΗΠΑ, διώκει δυο καταγγέλοντες που αποκάλυψαν ότι τα ανδρείκελα της Καμπέρας παγίδευσαν τις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου της καινούριας κυβέρνησης του Ανατολικού Τιμόρ, προκειμένου να αμφισβητήσουν αυτή τη μικρή, φτωχή χώρα το δίκαιο μερίδιο αυτής της μικρής χώρας ατους πόρους πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Θάλασσα του Τιμόρ. Η δίκη θα διεξαχθεί μυστικά. Θυμηθείτε ότι ο Αυστραλός Πρωθυπουργός Σκοτ Μόρισον είναι δυστυχώς διάσημος για το ρόλο του στη δημιουργία στρατοπέδων για πρόσφυγες στα νησιά Νάουρου και Μάνου, όπου τα παιδιά αυτοακρωτηριάζονται και αυτοκτονούν. Το 2014, ο Mόρισον πρότεινε μαζικούς καταυλισμούς κράτησης για 30.000 ανθρώπους.

«Μέγιστη απειλή»!

Η αληθινή δημοσιογραφία είναι ο εχθρός αυτών των επαίσχυντων επιλογών. Πριν από μια δεκαετία, το βρετανικό Υπουργείο Άμυνας συνέταξε ένα μυστικό έγγραφο που περιέγραφε τις τρεις «κύριες απειλές» για τη δημόσια τάξη: τρομοκράτες, Ρώσοι κατάσκοποι και δημοσιογράφοι έρευνας. Η τελευταία περιγράφηκε ως “μεγάλη απειλή”.

Στη συνέχεια, το έγγραφο δόθηκε στα WikiLeaks, τα οποία το δημοσίευσαν. «Δεν είχαμε άλλη επιλογή», μου είπε ο Aσάντζε. “Είναι πολύ απλό: οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν και το δικαίωμα να ανακρίνουν και να αμφισβητούν την εξουσία. Αυτή είναι η σωστή δημοκρατία.

Τι θα συμβεί αν ο Aσάντζε, η Mάνινγκ και άλλοι συνοδοιπόροι τους – αν υπάρχουν άλλοι – σιγήσουν και εξαφανιστεί “το δικαίωμα της γνώσης και της πρόκλησης και της αμφισβήτησης” ;

Στη δεκαετία του 1970, συνάντησα τη Λένι Ρίφενσταλ, μια στενή φίλη του Αδόλφου Χίτλερ, της οποίας οι ταινίες διευκόλυναν τη ναζιστική μαγεία στη Γερμανία.

Μου είπε ότι το μήνυμα των ταινιών της, η προπαγάνδα, δεν εξαρτιόταν από «εντολές εκ των άνω» αλλά από αυτό που αποκαλούσε «υποτακτική αδράνεια» του κοινού.

Αυτή η υποτακτική αδράνεια περιελάμβανε και τη μορφωμένη και προοδευτική αστική τάξη;’’ τη ρώτησα.

Φυσικά,” απάντησε, “και όλως ιδιαίτερα τη διανόηση … Όταν οι άνθρωποι δεν θέτουν πια σοβαρά ερωτήματα, είναι υποτακτικοί και εύκαμπτοι. Έτσι μπορεί να συμβεί το ο,τιδήποτε …

… και συνέβη. Τα υπόλοιπα, θα μπορούσε να προσθέσει, είναι ιστορία.

* O πολυβραβευμένος Aυστραλός δημοσιογράφος Τζων Πίλγκερ αναδείχτηκε δυο φορές Δημοσιογράφος της Χρονιάς στη Βρετανία. Κάλυψε πολεμικές συγκρούσεις στο Βιετ Ναμ, την Καμπότζη, τη Μπιάφρα κ.α. Κατηγόρησε ανοιχτά την κυβέρνηση Ομπάμα ότι δαπάνησε 5 δισ. δολάρια για να ανατρέψει τη νόμιμη κυβέρνηση στη Ουκρανία. Οδηγός του :«Το σπάσιμο του ψέμματος της σιωπής δεν είναι εσωτερική υπόθεση αλλά επείγουσα ευθύνη όλων όσων διαθέτουν ένα βήμα».

Πηγή: https://lesakerfrancophone.fr/arrestation-dassange-un-avertissement-de-lhistoire από το Consortium News

 

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα