Τό ὄνομα τοῦ πρωθυπουργοῦ τῶν Ἰμίων

ΗΤΑΝ τέτοιες ἡμέρες τό 1996. Γύρω ἀπό τίς νησῖδες τῶν Ἰμίων ἐξελισσόταν μιά ἔνοπλη ἀντιπαράθεση πού θά μποροῦσε νά ἐξελιχθεῖ σέ πόλεμο. Ἦταν ἕνα σενάριο πού κάποιοι τό εἶχαν ξαναδεῖ τό 1987. Ἀλλά ἐνῷ οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις καί στίς δύο κρίσεις εἶχαν κινητοποιηθεῖ κανονικά, ὑπῆρχε μιά βασική διαφορά σέ κυβερνητικό ἐπίπεδο

Τό 1987 ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου κάλεσε τούς ἀρχηγούς τῶν Γενικῶν Ἐπιτελείων στό σπίτι του, στό Καστρί (ὑπῆρχε λόγος πού δέν πῆγε αὐτός στό Πεντάγωνο καί πού δέν συνεκάλεσε ΚΥΣΕΑ, ἀλλά δέν εἶναι τῆς παρούσης) καί τό μόνο πού τούς εἶπε εἶναι πώς πρέπει νά κάνουν τό καθῆκον τους, ἔχοντας τήν βεβαιότητα, πώς ἡ κυβέρνησις θά ὑποστηρίξει κάθε ἀπόφασή τους. Τό 1996 ὁ Κώστας Σημίτης, φοβικός ἀπό τήν πρώτη στιγμή, συγκαλοῦσε συσκέψεις. Τό «συζητοῦσε». Μέ τίς ἀποφάσεις δέν τά πήγαινε καλά. Ὁ Λεωνίδας Βασιλικόπουλος, ὁ ὁποῖος εἶχε ζήσει τήν κρίση τοῦ Μαρτίου τοῦ 1987 ὡς ἀρχηγός τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ναυτικοῦ καί τό 1996 ἦταν διοικητής τῆς ΕΥΠ, εἶχε ἀφεθεῖ στόν προθάλαμο νά περιμένει.

Αὐτή ἦταν ἡ κατάστασις στήν Ἀθήνα, ὅταν ἡ φρεγάτα «Ναβαρῖνον» ἔλαβε ἐντολή νά στείλει τό ἑλικόπτερό της νά διαπιστώσει ἄν πράγματι ὑπῆρχε ὁμάδα Τούρκων καταδρομέων στό μικρότερο ἀπό τά νησιά τῶν Ἰμίων. Τρεῖς ἀξιωματικοί σηκώθηκαν χωρίς συζήτηση καί ξεκίνησαν γιά τήν ἀποστολή. Ὁ ἕνας μάλιστα, ἔγραψε ὁ ἴδιος τό ὄνομά του στό βιβλίο βαρδιῶν, καθώς δέν ἦταν ἡ σειρά του νά πετάξει. Πῆγε ὅμως, γιατί ἔπρεπε.

Τήν συνέχεια τήν γνωρίζουμε. Τό θέμα εἶναι τί ἔχουμε κατανοήσει ἀπό τά γεγονότα ἐκείνης τῆς νύκτας στά 27 χρόνια πού πέρασαν. Σέ κεντρική ὁδό τοῦ Πειραιῶς ἐδόθη τό ὄνομα τοῦ τότε Πρωθυπουργοῦ Κώστα Σημίτη, τήν ἐκδημία τοῦ ὁποίου ἀκολούθησε μιά ἐκστρατεία «ἁγιογραφήσεως». «Ξεχάστηκαν» τά Ἴμια, ξεχάστηκε ὁ ρόλος του στήν προώθηση τοῦ σχεδίου Ἀννάν γιά τήν Κύπρο, καί μόνο τήν ἔνταξη τῆς Ἑλλάδος στό εὐρώ ἤθελαν κάποιοι νά θυμόμαστε μόνον.

Γιά τούς τρεῖς πεσόντες, τούς ὑποπλοιάρχους Χρῆστο Καραθανάση καί Παναγιώτη Βλαχάκο, καί τόν ἀνθυπασπιστή Ἕκτορα Γιαλοψό (τούς ἀναφέρουμε μέ τούς βαθμούς πού ἔφεραν τήν ἡμέρα πού ἔπεσαν ὑπέρ πατρίδος), φρόντισε τό Πολεμικό Ναυτικό. Τά ὀνόματά τους ἐδόθησαν σέ πολεμικά πλοῖα, ὅπως ἔχουν δοθεῖ τά ὀνόματα τῶν ναυμάχων πού ἔπεσαν πρίν ἀπό αὐτούς στήν ἱστορική διαδρομή τοῦ ἔθνους.

Γιά τόν Σημίτη, μπορεῖ μετά τόν δήμαρχο Πειραιῶς νά εὑρεθοῦν καί ἄλλοι ἄρχοντες τῆς τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως πού θά τούς ἀφιερώσουν δρόμους καί πλατεῖες.

Τήν κρίση τῆς ἱστορίας ὅμως δέν τήν διαμορφώνουν οὔτε οἱ δρόμοι οὔτε οἱ δήμαρχοι. Ἡ κρίσις εἶναι καταγεγραμμένη ἤδη στήν συνείδηση τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι σκιρτοῦν ἀπό συγκίνηση ὅποτε μνημονεύονται τά ὀνόματα τῶν ἡρώων τοῦ ἔθνους. Οἱ ὁποῖοι ἀγανακτοῦν ὅταν ἀκοῦνε πολιτευομένους νά ἰσχυρίζονται πώς ἡ θυσία τους ἦταν «ἀτύχημα». Ποῦ θά ἀποστρέφουν τό βλέμμα τους, ὅποτε περνᾶνε ἀπό τόν δρόμο στόν ὁποῖο ἐδόθη τό ὄνομα τοῦ πρωθυπουργοῦ τῶν Ἰμίων. Γιατί δέν θά θέλουν νά τόν θυμοῦνται. Οὔτε αὐτόν οὔτε τά ἔργα καί τίς ἡμέρες του.

estianews.gr