του Σεραφείμ Μηχιώτη
Λαγός του εξαδέλφου του Αλέξη Τσίπρα, επίδοξου ολετήρα του τόπου εκ νέου στις εκλογές της 21ης Μαΐου 2023, ο σύντροφος Γιώργος Τσίπρας, επιβεβαίωσε γιά άλλη μία φορά τα σχέδια πολιτικής ανωμαλίας που απεργάζεται το κομματικό ιερατείο της Κουμουνδούρου, με την «κυβέρνηση ηττημένων» που σιωπηρώς (;) μεν εξυφαίνουν στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν παύουν να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους.
Μιλώντας στο Action 24, σε συζήτηση με τον υπουργό Ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Τσίπρας, άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση ηττημένων.
Ερωτηθείς για το εάν υπάρχει αυτή η περίπτωση, ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι «θα μετρηθεί» εκείνη την στιγμή.«Θέλουμε να είμαστε πρώτο κόμμα. Αν υπάρξει ένα τέτοιο αριθμητικό ενδεχόμενο, σε αυτή την απίθανη περίπτωση, θα το μετρήσουμε εκείνη την στιγμή», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, δεν άφησε «να πέσει κάτω» και αυτή η ατάκα-πρόκληση των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ, εξ ού, με το δικό του εύστροφο, ευθύβολο και δηκτικό, όποτε απαιτείται, δημόσιο λόγο, τού απάντησε, ως εξής:
«Ο κ. Γιώργος Τσίπρας αποκάλυψε τις προθέσεις του εξαδέλφου του κ. Αλέξη Τσίπρα: να κάνουν κυβέρνηση ηττημένων, εκμεταλλευόμενοι την απλή αναλογική. Προφανώς, αφού τα νούμερα δεν βγαίνουν αλλιώς, με τον κ. Βαρουφάκη, που θέλει να ανατινάξει τις τράπεζες, ίσως και με κάποιο ακροδεξιό κόμμα, αν η συμπλήρωση με το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη δεν φτάνει. Για αυτό η κάλπη στις 21 Μαΐου είναι καθοριστική. Για να συνεχίσει η Ελλάδα τολμηρά, σταθερά, μπροστά».
Θεωρώ, ότι η προηγούμενη «δημιουργική ασάφεια» των ΣΥΡΙΖΑίων σε σχέση με την «κυβέρνηση ηττημένων» που θέλουν γιά «δεύτερο χαρτί» τους στο μετεκλογικό πολιτικό τοπίο, μετά τις πρώτες εκλογές της 21ης Μαΐου 2023, και σε συνδυασμό με την αμφισημία τους, κατ’ ελάχιστον, γιά τον φράχτη στον Έβρο, μετά τη σαφή και εκπεφρασμένη αντίθεση εκπροσώπων τους (π.χ. Παπαδημούλης, Μουζάλας κ.ο.κ.). πρέπει να αποτελεί σαφή, μόνιμη και ισχυρή αναφορά πολιτικής επιχειρηματολογίας από τη ΝΔ. Οτιδήποτε λέγεται σε αυτήν την κατεύθυνση, ακόμη και σε κατεύθυνση «αναίρεσης» ή εφησυχασμού, δεν πρέπει να παραμένει άνευ σχολιασμού, δεν πρέπει να υποβαθμίζεται, αλλά ,αντιθέτως, να αναδεικνύεται και να σχολιάζεται καταλλήλως, πάντοτε με πολιτικό λόγο επιπέδου και δημοκρατικής πειθούς.
Όλες οι αναζητήσεις (…)γιά τη συγκρότηση «κυβέρνησης ηττημμένων» ή/και «ειδικού σκοπού» στις οποίες πρωτοστατατεί και εξυφαίνει το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αποτελούν εξ ορισμού και πρωτίστως ανομολόγητη ομολογία ότι έχουν συνειδητοποιήσει πως αποχαιρετούν την πρώτη θέση στις επικείμενες εκλογές. Και συνεπεία αυτού ευρίσκονται στην αγωνιώδη θέση να ψελίσουν ένα αξιοπρεπές εναλλακτικό αφήγημα, μετεκλογικώς.
Τα ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων, μετά την ανακοίνωση από τον Πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη της ημερομηνίας των πρώτων εκλογών, συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι η πρωτοκαθεδρία της ΝΔ και πολλώ μάλλον της καταλληλότητος Μητσοτάκη έναντι Τσίπρα γιά τη θέση του Κυβερνήτη της χώρας, παραμένει, παρά τη συρρίκνωση, αναμενόμενη άλλωστε, γιά ένα Κόμμα εξουσίας, επί των ημερών του οποίου έλαχε (και) η σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών. Ωστόσο αυτή η διαφορά μάλλον έχει παύσει να συρρικνούται, έχει σταθεροποιηθεί και θα μπορούσε να επανέλθει σε επίπεδα ακόμη και των έξη μονάδων διαφοράς από το ΣΥΡΙΖΑ, όσο πλησιάζουμε εγγύτερα στις επικείμενες εκλογές.
Αντιθέτως δε, σε καμία από τις πολλές δημοσκοπήσεις που έγιναν στους 46 μήνες διακυβέρνησης από τη ΝΔ, δεν είδαμε το Κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ να υπερκαλύπτει την απόσταση που διαρκώς το χωρίζει από το κυβερνών πρώτο Κόμμα. Κάτι το οποίο συνεχίζεται ανελλιπώς μέχρι σήμερα, λίγο περισσότερο από 60 ημέρες προ των εκλογών. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως όλα δεικνύουν, δεν πρόκειται να γευθεί την ικανοποίηση της πρώτης θέσης σε δημοσκόπηση, πολλώ δε μάλλον το προβάδισμα Τσίπρα έναντι Μητσοτάκη στην καταλληλότητα ως Πρωθυπουργού.
Πρόκειται, δίχως άλλο, γιά θετική εξέλιξη και δη σταθερή, μη αντιστρέψιμη.
Πρόκειται γιά μία ακόμη επιβεβαίωση, ότι η ΝΔ παραμένει «εφτάψυχη», καθώς έχει την πείρα και τη σοφία να αντιπαρέρχεται τις μείζονες δυσκολίες, προβλήματα ακόμη με με διάσταση τραγωδίας όπως των Τεμπών, σε συνδυασμό με διεθνείς κρίσεις, όπως και των επιπτώσεων αυτών γιά την Ελλάδα (π.χ. εισβολή της Ρωσσίας στην Ουκρανία), στα τέσσερα σχεδόν χρόνια που κυβερνά τον τόπο, μετά τις λυτρωτικές γιά τη χώρα εκλογές του Ιουλίου του 2019. Λάθη έγιναν, ενδεχομένως και επανελήφθησαν, λάθη νέα δεν αποκλείονται, αλλά αυτό δεν αποτελεί, κατ’ ανάγκην, κριτήριο αρνητικής εξ υπαρχής στάσεως έναντι ενός πολιτικού φορέα που θέλει να διδάσκεται από αυτά και τελικώς να αυτοβελτιούται, όπως το εννοεί και γιά το οποίο ομοίως κρίνεται, με αρχή από το πρόσωπο του ίδιου του Πρωθυπουργού.
Κυρίως, όμως, αυτά που προέχουν, είναι τα πολλά και θετικά που έγιναν στην κατεύθυνση ανόρθωσης της χώρας, από τη δεινή θέση στην οποία τήν παρέδωσε η απελθούσα Κυβέρνηση Τσίπρα, με δεκανίκι της γιά τον συντριπτικό χρόνο θητείας της τους ακροδεξιούς των αλλήστου μνήμης ΑΝ.ΕΛ. του πανίσχυρου ΥΕΘΑ Παν. Καμμένου, που δεν τολμούσε να αγγίξει καν ο Πρωθυπουργός του. Είναι πολλά αυτά τα θετικά σε όλους τους τομείς του κυβερνητικού έργου γιά την ανακούφιση της πραγματικής θέσης των εργαζομένων, την ενίσχυση της οικονομίας, την καταπολέμηση της ανεργίας, την οχύρωση-υπόδειγμα σε επίπεδο Ευρώπης στην αντιμετώπισση της επέλασης της Covid-19, τη μάχη γιά την εμπέδοση της ασφάλειας των πολιτών. Και βεβαίως γιά την ίδια τη θέση της χώρας, με την επιβολή του απαραίτητου σεβασμού στην ακεραιότητα μέχρι και την τελευταία άκρη της εθνικής επικράτειας, μέσω και της θεαματικής ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων μετά από πολλά χρόνια.
Μπροστά σε μία τέτοια «μεγάλη εικόνα» η οποία είναι αναμφισβήτητη, ως απολύτως απτή και τελικώς συγκεκριμένη, σε σημείο που να μην αμφισβητείται επί της ουσίας από τους πολιτικούς αντιπάλους αυτής της Κυβέρνησης και τους εντεταλμένους αυτών πολεμίους της, αποτυπούμενη και εις τα ευρήματα όλων των δημοσκοπήσεων, προ και μετά τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών, κρίσιμο και επιβεβλημένως ζητούμενο αποτελεί αυτή η «μεγάλη εικόνα» να μην επιτραπεί να επισκιασθεί από επιμέρους «μικρές εικόνες». Όπως είναι βέβαιο ότι θα επιχειρηθεί από την Αντιπολίτευση, μείζονα και μη, ελλείψει ισχυρού, πειστικού και διακριτού εναλλακτικού λόγου/προτάσεων ουσίας γιά τη διακυβέρνηση της χώρας.
Προϋπόθεση προς τούτο αποτελεί αυτή η «μεγάλη εικόνα» να επικοινωνηθεί στους πολίτες με επίθεση ενημέρωσης, μεθοδική, πειστική με όπλο την γλώσσα της αλήθειας και βεβαίως διαρκή, παντού, πόρτα-πόρτα ει δυνατόν. Απαιτείται μία πορεία στο λαό, σε όλους τους πολίτες, όλων των ηλικιών, βεβαίως και όσων ψηφίζουν γιά πρώτη φορά στα 17 τους, στην οποία πρωτοστατεί ήδη ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης. Όλα τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, όλα τα μέλη της σημερινής ΚΟ και οι νέοι υποψήφιοι βουλευτές, όλο ο κομματικός μηχανισμός μέχρι και το τελευταίο χωριό, καλούνται να συντονισθούν με το μήνυμα αυτής της «μεγάλης εικόνας», να το «μάθουν καλά» και να το εκπέμψουν παντού.
Ιδιαίτερο, πλην εξ ίσου απολύτως πρωτεύον σε σχέση με τα προηγούμενα, αποτελεί αυτό της απέχθειας των ΣΥΡΙΖΑίων με τα εθνικά θέματα, τα οποία θεωρούν ως «εθνικά θέματα» με σκοπό να τα υποβαθμίσουν ή να τα διασκεδάσουν. Η απέχθειά τους στην αποτελεσματική ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας δεν κρύβεται, εν αντιθέσει με μία νέα «εκδοχή Πρεσπών» στη σχέση με την εξ Ανατολών γείτονα γιά την οποία υπέδειξε τον δρόμο ο Ν.Φίλης (έστω κι αν ανεπιτυχώς επεδίωξε να το «μπαλώσει»), προσθέτων εαυτόν στο Γ. Μπαλάφα, ο οποίος έχει υποδείξει «να τα βρούμε με την Τουρκία και συμφωνήσουμε αμοιβαία μείωση εξοπλισμών κατά 50%», αφελής μόνον ή απολύτως επικίνδυνος;
Η υστερία των ημερών εναντίον της επεκτάσεως του φράχτη στον Έβρο από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, με τον Πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη να αναφέρεται από τον φράχτη ότι θα προχωρήσει άμεσα με ή χωρίς χρηματοδότηση από την ΕΕ, όπως την εξέθεσαν «μετριοπαθείς» (;) του χώρου τους, ως οι Παπαδημούλης και Μουζάλας, προστιθέμενοι στους Τζανακόπουλο και άλλους επιφανείς τους, τροφοδοτεί τη βάσιμη υποψία ότι θα μπορούσε και να τον «ρίξουν», επανερχόμενοι-φευ…- στην εξουσία. Και γιατί, άλλωστε, αυτό να αποκλεισθεί από σημείο των σχετικών δηλώσεων Μουζάλα «Η δική μου άποψη θα ήταν, να μην (σ.σ. επεκταθεί). Με ρωτάτε το τι θέλω, θα σας έλεγα να μην. Αν με ρωτάτε από τη στιγμή που υπάρχει θα το γκρεμίσετε; Θα σας έλεγα ότι η πολιτική μου δεν αφορά μονάχα τη θέληση μου, αφορά τις συγκεκριμένες συνθήκες κάθε φορά, την προηγούμενη φορά που γίναμε Κυβέρνηση, δεν γκρεμίσαμε τον προϋπάρχοντα φράκτη».
Η εργαλειοποίηση του προσφυγικού/μεταναστευτικού προβλήματος από τους ιθύνοντες στην Τουρκία, όπως εκδηλώθηκε με δραματικό τρόπο εις βάρος της Ελλάδος, στον Έβρο και το Αιγαίο, πλην όμως όλως ανεπιτυχώς, από την οποία και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι προτίθενται να αποστούν, προσώρας έστω, δίχως να συγκινούνται οι ιδεοληπτικοί, διεθνιστές και «δικαιωματιστές» της Αριστεράς (του ΣΥΡΙΖΑ και αριστερότερα) και να στέρξουν σε μία πανεθνική κινητοποίηση, είναι βέβαιο ότι τούς εκθέτει ανεπανόρθωτα. Πρωτίστως δε στους κατοίκους του Έβρου, που δικαίως δεν τούς θεωρούν κοντά τους, στις δικαιολογημένες αγωνίες τους, χρεώνοντάς τους αναλόγως. Και πιστώνοντας, στη σύμπασα Κυβέρνηση της ΝΔ, την πλήρη, άμεση και αποτελεσματική κινητοποίηση του σύμπαντος κρατικού μηχανισμού του κράτους, με προεξάρχουσες τις ΕΔ, τα ΣΑ και τους συνοριοφύλακες γιά την περιφρούρηση των συνόρων μας. Βεβαίως και συνόρων της ΕΕ, στην οποία αυτή η Κυβέρνηση εκινητοποίησε τους εταίρους, προσκαλώντας τα μέλη της Κομμισσιόν και τους πρέσβεις των «27» στην περιοχή.
Προφανώς και προδήλως η στάση του ΣΥΡΙΖΑ γιά το θέμα του φράχτη στον Έβρο θα τούς στοιχίσει και θα το υποστούν, όσες μεταλλάξεις κι αν σκαρφισθούν γιά την ακατανόητη και τελικώς απαράδεκτη στάση που επιμένουν να ακολουθούν εις βάρος των εθνικών συμφερόντων. Από τον Έβρο ένα μήνυμα αποδοκιμασίας του ΣΥΡΙΖΑ και των πολιτικών του, τελικώς του ίδιου του Τσίπρα, είναι δεδομένο, όσο και αναμενόμενο να πάρει χαρακτήρα πλημμυρίδας πολύ πέραν της Ανατολικής Μακεδονίας..
Πηγαίνοντας λοιπόν στη κάλπη, υπό τον εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής που πέρασε η Κυβέρνηση Τσίπρα «εγκαίρως», διαβλέποντας την επερχόμενη βαρειά τριπλή ήττα του 2019, αλλά και με την ύπουλη επιδίωξη να υπονομεύσει τη μεθεπόμενη εκλογική διαδικασία, με την οδό της ακυβερνησίας και της αστάθειας που εκλογικού νόμου που πέρασε, δηλαδή των εκλογών της 21ης Μαΐου 2023, το διά ταύτα είναι ένα, μοναδικό και αδιαφιλονίκητο:
Η δεδομένη πρώτη θέση της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ να είναι τόσο ισχυρή και με τέτοια απόσταση διαφορά ασφαλείας εις το τελικό ποσοστό, με κριτήρια συμμετοχής και αποφασιστικότητας ισχυρότερα ενδεχομένως και του δεύτερου γύρου σε θετική ψήφο απο τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, ώστε η κάλπη να αναδείξει τέτοιο ποσοστό που δεν θα υπολείπεται πολύ της πλειοψηφίας που απαιτεί η δεδηλωμένη γιά τον σχηματισμό της επόμενης αυτοδύναμης Κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Δεν είναι τυχαίο, σε αυτό το πλαίσιο, ότι ο εκ των Αντιπροέδρων της ΒτΕ και βουλευτής της ΝΔ, Νικ. Κακλαμάνης, προσδιόρισε σε συνέντευξή του από τον ιστότοπο «Militaire», εγνωσμένης φιλο-ΣΥΡΙΖΑίϊκης τοποθέτησης, το αναμενόμενο εκλογικό ποσοστό της ΝΔ σε 30+%.
Τούτο, πέραν του σαφούς μηνύματος γιά το απολύτως απαραίτητο από το δεύτερο γύρο αυτών των εκλογών, θα λειτουργήσει ως αποτελεσματικός φραγμός γιά το επιδιωκόμενο ανοσιούργημα της «κυβέρνησης ηττημένων» που ανανέωσε ο εξάδελφος Τσίπρας, σε μία έκδηλη ομολογία-αναγνώριση ότι οι εκλογές που έρχονται αποτελούν χαμένη υπόθεση γιά το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, όλως ιδιαιτέρως, του οποίου η θέση εις το Κόμμα του θα έχει τρωθεί…Σε συνδυασμό, δε, με τη σύλληψη της «Κυβέρνησης ηττημένων ή/και ειδικού σκοπού» σε παταγώδη επιτυχία, αυτή η θέση του θα έχει επιδεινωθεί έτι περαιτέρω και δεν θα μπορούσε η έγερση ζητήματος ηγεσίας εις το ΣΥΡΙΖΑ…
Είναι λυπηρό, πάντως, ότι, στην Ελλάδαμ το Πολιτικό Προσωπικό της δεν φροντίζει, δεν κήδεται του εμπλουτισμού και της ανανέωσης της ακολουθούμενης στρατηγικής του, βρίσκοντας ή επιλέγοντας ως διέξοδο αντεστραμμένα τεχνάσματα του…παρελθόντος με το «βρώμικο ΄89», όπου και τότε, όπως και τώρα, η Αριστερά (ενωμένος ΣΥΝ τότε, ΣΥΡΙΖΑ σήμερα) αποτελεί την σταθερά «χι» γιά την πολιτική ενοχοποίηση του αμέσως προηγουμένως κυβερνήσαντος.
Ουδεν διδάσκονται, ανεπίδεκτοι γαρ μαθήσεως, εξ ού και καταδικασμένοι να τιμωρηθούν με την ψήφο των πολιτών άλλη μία φορά…
Όπως επίσης πρέπει μάλλον να προεξοφλείται, σε σχέση με τα προηγούμενα, ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα επιλέξει μάλλον την αιδήμονα σιωπή, ώστε να συντηρείται κατ’ ελάχιστον η αμφισημία, η οποία προκρίνεται ως τηρητέα προεκλογική στρατηγική/τακτική, ώστε τίποτε να μην αποκλείεται και τίποτε να επιβεβαιώνεται….Σαν σε θολά νερά!
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
