1.-Όταν οι αμερικανοί έλεγαν πως η Ρωσία θα εισέβαλε στην Ουκρανία στις 16 Φεβρουαρίου, ήξεραν τι έλεγαν. Η εισβολή της Ρωσίας (για υποστήριξη των ρωσόφιλων ανταρτών) θα γινόταν, μόνο, στην περίπτωση που δέχονταν επίθεση απο τις ουκρανικές δυνάμεις και δεν θα μπορούσαν να αντισταθούν. Το αν θα δέχονταν επίθεση το γνώριζε ο Μπάϊντεν. Δεν το ήξερε ο Πούτιν. Άρα ο αμερικανός πρόεδρος γνώριζε καλύτερα τι θα έκανε η Ρωσία- και πότε- απο τον Ρώσο πρόεδρο.
2.-Φαίνεται πως αυτό το σενάριο δεν λειτούργησε. Οι ουκρανικές δυνάμεις δεν επιτέθηκαν. Γιατί;
α) Οι αμερικανοί θα “διάβασαν” την αποφασιστικότητα της Ρωσίας και δεν θέλησαν να κλιμακώσουν. Οι Ρώσοι θα αψηφήσουν τις κυρώσεις, όποιες και αν είναι, προκειμένου να κρατήσουν τον έλεγχο αυτών των περιοχών. Η γεωπολιτική στη φάση αυτή μετρά περισσσότερο για τη Ρωσία απο ό,τι η Οικονομία.
β)Αν και ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκυ δεν πρέπει να ελέγχει πληρως τις δυνάμεις του, η επίσημη αρνητική αντίδραση της Ουκρανίας στο ενδεχόμενο ανακατάληψης των εδαφών στις ανατολικές περιοχές, θα λειτούργησε ανασταλτικά για μια γενικευμένη επίθεση. Οι Ουκρανικές δυνάμεις δύσκολα θα μπορούσαν να αντιπαρατεθούν στις ρωσικές, οι αμερικανοί δεν προτίθενται να συμμετάσχουν στρατιωτικά και το διακύβευμα, σε μια στρατιωτική εμπλοκή, θα ήταν η προσάρτηση των ανατολικών εδαφών της Ουκρανίας στη Ρωσία. Άλλωστε, υπάρχει η σχετική απόφαση της Δούμα. Δεν ελήφθη τυχαία. Τίποτε αυτές τις ώρες δεν γίνεται τυχαία.
γ) Παρά την φαινομενική ενότητα της Δύσης και την επίδειξη αποφασιστικότητας σε οικονομικής μορφής μέτρα κατά της Ρωσίας, ένας πόλεμος θα πλήξει βαθύτατα την Ευρώπη. Αυτό έχει γίνει συνείδηση στις συνειδήσεις των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών και στο παρασκήνιο των συνομιλών, θα ζήτησαν απο τις ΗΠΑ να μην υπάρξει στρατιωτική κλιμάκωση. Η διεθνής ειδησεογραφία αναφέρεται σε κινήσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή χωρίς να έχει ληφθεί σχετική απόφαση σε επίπεδο υπουργών ή πρωθυπουργών. Αν αυτό σε μετακινήσεις δυνάμεων μπορεί να γίνει αποδεκτό, υπάρχουν ΝΑΤΟϊκές χώρες που θα αντιταχθούν σε συμμετοχή ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων σε περίπτωση στρατιωτικής κλιμάκωσης.
Αυτοί είναι τρείς σημαντικοί λόγοι για την μη επίθεση των ουκρανικών δυνάμεων.
3.-Σε ό,τι αφορά τη Ρωσία: Δεν θα επέμβει αν δεν υποστούν οι αντάρτες επίθεση που δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν. Θα επιδιώξει, επίμονα, την υλοποίηση των συμφωνιών του Μίνσκ (αμνηστία, αυτονομία στους αντάρτες) και τα άλλα θα τα διαπραγματευθεί διπλωματικά.
4.-Ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ δεν θα έχουμε στο ορατό και ελεγχόμενο διάστημα. Δεν χρειάζεται, άλλωστε, για να εφαρμόσουν οι αμερικανοί την πολιτική τους που συνίσταται, κυρίως, στην εγκατάσταση αντιβαλλιστικών πυραύλων στο ουκρανικό έδαφος. Το γιατί το εξηγήσαμε τις προηγούμενες ημέρες. Οι ΗΠΑ θα επιμείνουν στην περικύκλωση της Ρωσίας αλλά και οι Ρώσοι θα αντιδράσουν σε αυτήν την περικύκλωση εκδηλώνοντας έμπρακτα την αποφασιστικότητά τους.
Η Ρωσία επιδιώκει, με αφορμή όλα αυτά, μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας που θα την καθιστά μεγάλη δύναμη (όχι αυτοκρατορία) ανατολικά των περιοχών του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας. Και θα επιδείξει αποφασιστικότητα στην πολιτική της αυτή. Αυτό σημαίνει, ακόμη, και στρατιωτική κλιμάκωση.
Αυτό είναι το σημείο που θα πρέπει να εστιάσουμε.
Στο Ουκρανικό, για ένα διάστημα θα παρατηρούμε την σημερινή κατάσταση. Ελεγχόμενη κρίση και μερική αστάθεια. Τέτοιας μορφής κρίσεις δεν προκαλούν τα πολεμικά αντανακλαστικά μεγάλων δυνάμεων.
Παντελής Σαββίδης
“Οι αμερικανοί θα “διάβασαν” την αποφασιστικότητα της Ρωσίας..”
Αν κάποιοι μπορούσαν να “διαβάσουν” και την αποφασιστικότητα τής Ελλάδος, όπως “διαβάζουν” κι αυτήν τού Ισραήλ, σήμερα δεν θα είχαμε προβλήματα με τους Τούρκους. Αλλά οι τελευταίοι, εδώ και τουλάχιστον 26 χρόνια, “διαβάζουν” το εντελώς αντίθετο κι αυτό το πληρώνομε.
Αν κάτι έμεινε μέχρι στιγμής από το ”Ουκρανικό” είναι,
1.-Η υπεροχή των ΗΠΑ στην Δύση και η υπεροχή της Ρωσίας στην Ανατολή ( Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία είναι δευτεράντζες).
2.-Η συσπείρωση- στο τραπέζι-των ΥΠ.ΕΘ.Α των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ (ούτε ο ”φίλος της Ρωσίας Τούρκος κ.Ακάρ” διεφώνησε) και η ομόφωνη στάση των ηγετών των κρατών-μελών της Ε.Ε. στην οποίαν δεν διαφώνησαν οι γνωστοί και Πολωνός και Ούγγρος, οι οποίοι όμως μισούν θανάσιμα τους Ρώσους για το 1939 και το 1956 αντίστοιχα..
3.-Η αύξηση της έχθρας των Ουκρανών κατά της Ρωσίας και των πατριωτών να πολεμήσουν -οι οποίες αν συντηρηθούν θα ”ξανασυναντηθούν” πολύ σύντομα στα σύνορα Ουκρανοί και Ρώσοι. ΚΑΙ
4.-Η στρατιωτική υπεροχή όπλων και προσωπικού των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων ,που θα διατηρηθεί και θα αυξάνεται -και μετά τον ΠΟΥΤΙΝ- , μέχρι να την παραδεχθούν οι πάντες -όπως μέχρι το 1989 -την Σοβιετική Ένωση, ως δεύτερο πόλο των γεωπολιτικών εξελίξεων .