του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Το μπάχαλο συνεχίζεται. Μικρές και μεγάλες συγκρούσεις σε δρόμους και πλατείες όλης της χώρας διεξάγονται καθημερινά, ενίοτε και με θύματα, αλλά και με ανυπολόγιστες καταστροφές στην Δημόσια και σε ιδιωτικές περιουσίες…
Μαζί με τις καταστροφές και τον εκτροχιασμό της πολιτικής ζωής, συνεχίζεται και η αμφιλεγόμενη προσπάθεια που καταβάλλεται συστηματικά, από όλους αυτούς που επιθυμούν να νομιμοποιήσουν την καταστροφική δράση των μπαχαλάκηδων, αποδίδοντάς την κατ’ αποκλειστικότητα στην αστυνομική βία…
Παραδοσιακό εργαλείο των πρωταγωνιστών αυτής της προσπάθειας, είναι η απλουστευτική προσέγγιση που λέει πως «η βία φέρνει βία». Και κάπως έτσι, μέσα από μία συμψηφιστική όσο και επικίνδυνη λογική, παραμυθιαζόμαστε άπαντες για τις απαντήσεις που ΔΕΝ δώσαμε σε ένα τοξικό φαινόμενο με ευρύτερες αρνητικές επιπτώσεις…
Την ίδια στιγμή, μια σειρά από κρίσιμες εξελίξεις που τρέχουν παράλληλα, θυμίζουν σε όλους μας πως τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά και οι απλουστευτικές απαντήσεις το μόνο που κάνουν είναι να συγκαλύπτουν τις πραγματικές προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η πατρίδα μας και η Ελληνική κοινωνία στο σύνολο της.
Στην Ελλάδα του 2021…
Η βία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του σκληρού πυρήνα της πολιτικής διαχείρισης. Ασκείται με τρόπο οριζόντιο και θυματοποιεί το συντριπτικά μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας. Η αποτελεσματικότητά της, δηλαδή το καταστροφικό της έργο, ΔΕΝ ανακόπτεται από την μπάχαλη δράση στις πλατείες και στα πεζοδρόμια, διότι η υπόσταση της είναι θεσμική. Διαπερνά συνολικά το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο… Θωρακίζεται έμπρακτα ακόμη και με αποφάσεις δικαστηρίων… Ενσωματώνεται πλήρως στις εφαρμοζόμενες πολιτικές των κομμάτων που διαχειρίζονται εξουσία… Και φυσικά αποτελεί μέρος του υποστηρικτικού μηχανισμού που αναπαράγει το περιβάλλον της πολύπλευρης εξάρτησης στην περιδίνηση της οποίας έχει παραδοθεί η χώρα.
Οι ανάλγητες πολιτικές που κυριάρχησαν στην μνημονιακή Ελλάδα και λειτουργούν ισοπεδωτικά στα μεταμνημονιακά της ερείπια, είναι καταφανώς υπαγορευόμενες πολιτικές, είναι πολιτικές που συνδέονται ευθέως με τον βίαιο κοινωνικό, οικονομικό και παραγωγικό μεταμορφισμό που συντελείται στην χώρα, είναι υβριδικές πολιτικές στην συντριπτική τους πλειοψηφία, που ανατρέπουν εκ θεμελίων τα ισχύοντα και επανασχεδιάζουν την Ελλάδα της επόμενης μέρας, μετακυλίοντας τις συνέπειες στα διαχρονικά θύματα των αδιεξόδων της προηγούμενης.
Αυτή η βία που δεν χρησιμοποιεί στην πρωτογενή της μορφή λοστάρια ή αστυνομικά γκλομπς αλλά εφαρμοστικούς νόμους, «μεταρρυθμιστικά» παραμύθια και «εκσυγχρονιστικό» φερετζέ, οδηγεί στην κοινωνία σε αποσύνθεση, ενώ δευτερογενώς οι πολιτικοί της διαχειριστές, δεν διστάζουν να καταφύγουν ακόμη και στις παραδοσιακές μορφές καταστολής, έναντι όλων εκείνων που αποτολμούν να αμφισβητήσουν με πολιτικούς όρους τον πολιτικό μονόδρομο που την αναπαράγει, μαζί με τις καταστροφικές του πολιτικές επιλογές.
Όσοι λοιπόν σπεύδουν να αποδώσουν την βία των μπάχαλων στην δράση των δυνάμεων καταστολής, είναι καιρός να απολογηθούν για όλα αυτά τα οποία ΔΕΝ έκαναν, προκειμένου να δημιουργηθεί και εν τέλει να δυναμώσει το πολιτικό ανάχωμα εκείνο το οποίο μπορεί να ακυρώσει στην πράξη τις πολιτικές της θεσμικής βίας και να βάλει τον τόπο συνολικά σε μια πορεία διαφορετική. Όσο αυτό δεν συμβαίνει και όσο η βία των μπάχαλων εμφανίζεται ως μοιραίο συνεπακόλουθο των πολιτικών καταστολής… Τόσο συντηρείται μια πλασματική εικόνα για τον πραγματικό χαρακτήρα της σύγκρουσης… Τόσο περισσότερο υπονομεύονται στις συνειδήσεις των ανθρώπων τα αμιγή πολιτικά της χαρακτηριστικά… Και εν τέλει τόσο συνειδητά αποκρύπτεται ότι η συμπεριφορά των μπάχαλων την οποία επιχειρούν να εμφανίσουν ως αυτονόητη αντίδραση, δεν είναι παρά μια απολύτως συστημική δράση, η οποία κατά κανόνα χορογραφείται από τα ίδια κέντρα πολιτικής ισχύος και συγκροτημένων συμφερόντων, που χρειάζονται βολικά άλλοθι για να ανατροφοδοτούν την καταστολή, αληθοφανή προσχήματα για να οχυρώνουν και να διευρύνουν το αυταρχικό κράτος αλλά και υπερθέαμα ικανό να αποπροσανατολίσει πλήρως την κοινωνία από την κυρίαρχη πολιτική και εθνική ατζέντα.
Όσοι επιμένουν να εκλαμβάνουν ως πράξη επαναστατική την δολοφονική δράση κουκουλοφόρων, προφανώς ξεχνούν ότι αυτοί είναι γρανάζι του συστήματος και η κοινωνία θα είναι τελικά το θύμα αυτής της επικίνδυνης χορογραφίας…
Η ωμή πραγματικότητα πέρα από προσχήματα και θεατρινισμούς…
Ο κλητήρας με τον λογαριασμό από την διαχείριση της πανδημίας, οσονούπω θα χτυπήσει την πόρτα… Οι «συμβατικές υποχρεώσεις» της πολιτείας έναντι του «κράτους των τραπεζών» και των «φιλάνθρωπων» συμμάχων μας, παραμένουν σε ισχύ, έστω και αν πέρασαν προσωρινά στο περιθώριο της επικαιρότητας… Η γενικευμένη επίθεση που θα οδηγήσει σε ένα πρωτοφανές πλιάτσικο της ιδιωτικής περιουσίας, «ωριμάζει» σταδιακά στις γραμματείες των Δικαστηρίων… Κρίσιμες ανατροπές στην ζωή των πολιτών, με προεξάρχουσες αυτές που σχετίζονται με το ασφαλιστικό και το σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων, βρίσκονται ήδη στις προτεραιότητες των προπαρασκευαστικών επιτροπών… Στην μετά covid Ελλάδα, πολλές από τις επιχειρήσεις που έκλεισαν, δεν θα ανοίξουν ποτέ… Τα υπερσυσσωρευμένα χρέη, έχουν ήδη οδηγήσει σε αφελληνισμό επιχειρήσεις φιλέτα που δραστηριοποιούνται σε βιώσιμους κλάδους όπως ο Τουρισμός… Η Ελλάδα μεταμορφώνεται σε ένα απέραντο e-shop, σε μια παραρτηματική και πλήρως εξαρτημένη οικονομική θεραπαινίδα…
Την ίδια στιγμή, η σκληρή παρτίδα είναι η εθνική παρτίδα. Ένα τεράστιο focus διεθνούς ενδιαφέροντος παρατηρείται στον ζωτικό χώρο που θα έπρεπε να παρατηρείται ένας οργασμός άσκησης εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Και όμως… Η στρατηγική ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού στην διαχείριση των κρίσιμων προκλήσεων, είναι ολοφάνερη. Την ατζέντα ΔΕΝ την διαμορφώνουμε εμείς. Η χώρα σύρεται πίσω από την ατζέντα που διαμορφώνουν άλλοι, άλλοτε υποστέλλοντας κόκκινες γραμμές (βλέπε Αιγαίο) και άλλοτε επιδιώκοντας να καταγράψει «κέρδη» στα σημεία, με το βλέμμα στραμμένο πρωτίστως στο εσωτερικό ακροατήριο.
Αρκετοί, κατά την γνώμη μας υπερβολικά αισιόδοξοι, πιστεύουν ότι ο Δένδιας με το ταξίδι του στην Αίγυπτο συνέβαλε στην αποκατάσταση του τεχνικού λάθους με την οριοθέτηση του βυθοτεμαχίου στο επίμαχο στίγμα του 28ου Μεσημβρινού. Λυπούμαστε αλλά δεν συμμεριζόμαστε αυτήν την αισιοδοξία. Κυρίως γιατί δεν αποδεχόμαστε την εκδοχή του «τεχνικού λάθους». Προφανώς δεν έχουμε να κάνουμε με πρωτάρηδες και ερασιτέχνες υδρογράφους στην αντίστοιχη αιγυπτιακή υπηρεσία. Η Αίγυπτος απηύθυνε μια σαφή προειδοποίηση ότι το παιχνίδι εκτός από τα αφορώντα το εμπορικό Δίκαιο, παίζεται και με κανόνες στρατηγικούς. Το πήραμε το μήνυμα;;; Την επόμενη φορά δεν θα υπάρξουν «τεχνικές επανορθώσεις» απέναντι σε μια χώρα που αρνείται να αναλάβει ρόλο πρωταγωνιστικό. Μας λέει κάτι αυτό;;;
Αρκετοί, κατά την γνώμη μας υπερβολικά εύπιστοι, θεώρησαν ότι η ανυπαρξία εξηγήσεων για την τροποποίηση των σχεδιασμών που σχετίζονται με τον EAST MED, ήταν μια επαρκής εξήγηση. Δυστυχώς δεν συμμεριζόμαστε ούτε αυτήν την προσπάθεια να πέσει «στα μαλακά» μια διαρροή με ευρύτερο ενδιαφέρον. Το ειδικό βάρος της Κύπρου σε οποιαδήποτε έκφανση αυτής της εξίσωσης, είναι ειδικό βάρος στρατηγικό και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως απλό οικονομικό θεμελιώδες. Η ανυπαρξία εξηγήσεων δείχνει απροθυμία κατανόησης των αυτονόητων και αυτή η εξέλιξη θα έχει κόστος.
Αρκετοί, οι οποίοι κατά την γνώμη μας επιδίδονται στις επιφανειακές αναγνώσεις, έσπευσαν να πανηγυρίσουν για την «νίκη» των πολιτών με την ματαίωση των σχεδίων για την επέκταση του ΚΥΤ μεταναστών στον Έβρο. Μπορεί βέβαια η «σπιρτάδα» του Μηταράκη να είναι παροιμιώδης, αλλά κατά την γνώμη του γράφοντος, θα πρέπει να μετρήσουμε καλύτερα την πιθανότητα να ήταν επιλογή της κυβέρνησης να «κεράσει» μια δήθεν «νίκη» τους Εβρίτες εν όψει εξελίξεων. Η παρτίδα αυτή δεν τελείωσε. Αντιθέτως τώρα ξεκινά και καλό θα είναι να μην την αποσυνδέσουμε από τις επαπειλούμενες εξελίξεις.
Σε αυτό λοιπόν το ιδιαιτέρως αντιφατικό περιβάλλον κινείται η πολιτική ζωή του τόπου…
Στον αστερισμό του Σκωτσέζικου ντους… Σε μια διαρκή εναλλαγή ζεστού – κρύου… Με τις υποδομές της χώρας να παραδίδονται ουσιαστικά ως λάφυρο που κερδίζεται άνευ αγώνος, προκειμένου να στηριχτεί η proxy επαναφορά των Αμερικανονατοϊκών σε αντιρωσική διάταξη στην ευρύτερη περιοχή, κι εμείς να πανηγυρίζουμε για τον δήθεν προστατευτισμό που μας εξασφαλίζει η επαναφορά του αμερικανικού περιφερειακού ενδιαφέροντος. Προφανώς η εμπειρία των μακελάρηδων του Αττίλα σε περιβάλλον παντοκρατορίας των Βρετανικών βάσεων, δεν μας δίδαξε τίποτε απολύτως. Ας επανέλθουμε όμως στα του μπάχαλου, αφού πρόκειται για μια νοσηρή κατάσταση με πολυδιάστατες επιπτώσεις…
Για μια κατάσταση που όσο και αν επιμένουν κάποιοι να την προσεγγίζουν με μονομέρεια και αυτοτελώς, είναι μια πραγματικότητα που ΔΕΝ αποσυνδέεται από την γνωστή Κουφοντινιάδα… Που όσο και φαινομενικά δείχνει, επί της ουσίας δεν αποσχετίζεται από τον ζόφο της Λιγνανιάδας… Στην τελευταία της εκδοχή προκύπτει ότι ακόμη και την παράνοια των ψεκ μπορεί να εργαλειοποιήσει, στην προσπάθεια των χορογράφων της να την ανατροφοδοτήσουν με την απαραίτητη δυναμική.
Πρόκειται για μια κατάσταση που στην πατρίδα μας τουλάχιστον λειτούργησε πάντα ως πολύτιμο συστημικό αποκούμπι. Ως τέτοιο επανέρχεται και δυστυχώς, η ευκολία και ο τρόπος με τον οποίο διεμβολίζει την κυρίαρχη πολιτική ατζέντα, αυτήν ακριβώς την ιδιότητα έρχεται να επιβεβαιώσει.
Οι πολιτικές δυνάμεις που διαχειρίστηκαν χαρτοφυλάκιο εξουσίας, επενδύουν στον διχασμό. Όχι μονάχα ως αντιστάθμισμα που θα μπορούσε να ακυρώσει την βλαπτική επίδραση των πολιτικών τους αδιεξόδων, αλλά παράλληλα με αυτό, επενδύουν στον διχασμό και ως συστημικό εργαλείο που ακυρώνει συνολικά κάθε δυνατότητα πολιτικής αντίστασης στις καταστροφικές τους πολιτικές επιλογές. Οι υπόλοιπες δυνάμεις συμπαρασύρονται και ενσωματώνονται στην τζούφια αντιπαράθεση, είτε γιατί αυτό ικανοποιεί διαχρονικές ιδεοληψίες, είτε γιατί στα μάτια του οπαδισμού συνιστά μέρος της αντιπολιτευτικής χορογραφίας.
Η κυβέρνηση προφανώς επιδιώκει την συντήρηση αυτού του κλίματος εν όψει εξελίξεων. Θέλει τον διχασμό γιατί μέσα στο περιβάλλον του, εκτρέπεται πλήρως η πολιτική σκέψη και ακυρώνεται ολοκληρωτικά η δυνατότητα στοχευμένης πολιτικής δράσης. Πρώτα άφησε ασύδοτους τους ψεκ να κάνουν την βρώμικη δουλειά. Τώρα, με μερικές «άτσαλες» από τις δυνάμεις καταστολής, θα περάσουμε στο επόμενο στάδιο… Τα ταμεία άδειασαν, τα φράγκα τελείωσαν, τα “μέτρα στήριξης”, ροκανίζονται, η επίθεση στις περιουσίες θα είναι ανελέητη και οι εθνικές υποχωρήσεις που σχεδιάζονται στο παρασκήνιο θα είναι πρωτοφανείς. Ο κανιβαλισμός είναι το εργαλείο τους στην προσπάθειά τους να ακυρώσουν πλήρως την οργανωμένη πολιτική δράση.
Τα γεγονότα της Ν. Σμύρνης…
Υπάρχουν μια σειρά από κρίσιμα ερωτήματα για τα οποία αποφεύγεται συστηματικά να δοθούν απαντήσεις.
Το ότι θα γινόταν η συγκεκριμένη συγκέντρωση, ήταν αναμενόμενο… Το πως θα κατέληγε αυτή η συγκέντρωση ήταν Ηλίου φαεινότερο… Το ότι οι πάντες ήθελαν θύματα, οι μεν για να λειτουργήσει ικανοποιητικά το πλυντήριο του συμψηφισμού και οι δε για να τονωθεί η ιδεοληπτική τους ματαιοδοξία, είναι κάτι που φαίνεται πλέον ΚΑΙ εκ του αποτελέσματος.
Τα σακβουαγιάζ με τις μολότωφ και τα λοστάρια, αποδεικνύουν ότι οι μπάχαλοι ήταν αποφασισμένοι για να δούμε ΑΥΤΗΝ ακριβώς την εικόνα που είδαμε. Επομένως ο δικός τους επιχειρησιακός σχεδιασμός, υπήρξε πλήρης και ως προς τα συνθήματα, αλλά και σε ότι αφορά στον εξοπλισμό της μάχης. Τι έγινε όμως με τον σχεδιασμό της αστυνομίας;;;
- Που ήταν οι αύρεςκαι γιατί δεν απέτρεψαν έγκαιρα τα χειρότερα;;;
- Γιατί οι αστυνομικές δυνάμεις στέλνοντανστον χώρο αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο με δικυκλιστές;;;
- Που ήταν τα ασθενοφόρα επιφυλακήςεν αναμονή σοβαρών επεισοδίων;;;
- Που ήταν τα πυροσβεστικά οχήματαεπιφυλακής;;; Και ακόμη…
- Η υπόγεια διάβαση της Συγγρού ήταν ανοικτήκαι η πρόσβαση στον χώρο της συγκέντρωσης εύκολη κυρίως αφού η συγκέντρωση πλέον είχε διαλυθεί…
- Γιατί λοιπόν δεν εμφανίστηκαν αμέσως τα πυροσβεστικάοχήματα;;;
- Γιατί άργησε τόσο πολύ να φτάσει στο χώρο το ασθενοφόροπροκειμένου να παραλάβει τον χτυπημένο αστυνομικό;;;
Ο αναγνώστης μπορεί να ενώσει τα κομμάτια του παζλ και τότε τα κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν στην συγκεκριμένη εγκληματική χορογραφία θα απαντηθούν αυτόματα…
Όσο και αν ενοχλεί, όλα δείχνουν ότι η εκτροπή της ατζέντας σε αυτήν την αντιπαράθεση είναι πολιτική επιλογή εν όψει εξελίξεων…
Όσο και αν ενοχλεί, φαίνεται ότι θα μπορούσε ακόμη και να “θυσιαστεί” ο χτυπημένος αστυνομικός, ώστε η ανάλογη εικόνα να προβάλλεται επί μακρόν για να “ρεφάρει” την προηγούμενη τραγική εξέλιξη στην ίδια πλατεία με τον ανελέητο ξυλοδαρμό του πολίτη…
Καμία απολύτως αντικειμενική δυνατότητα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την προκλητική καθυστέρηση στην έλευση του ασθενοφόρου.
Το από που ξεκίνησε… Το ποιο δρομολόγιο ακολούθησε… Το γιατί δεν διασφαλίστηκε πάση θυσία η ευκολία πρόσβασης στον χώρο των επεισοδίων… Είναι κάτι που θα πρέπει να απαντηθεί πλήρως και με απόλυτη σαφήνεια…
Το παιχνίδι βρωμάει, απ’ όπου και να το πιάσεις… Και όσοι νομίζουν ότι αυτές οι παρεμβάσεις, συνιστούν πράξη πολιτικής αντίστασης στον πολιτικό εκφασισμό, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν αντί να αμολάνε εύκολα απερίσκεπτες επικοινωνιακές ρουκέτες.
Επίλογος…
Η ουσιαστική αντιμετώπιση των σύνθετων και πολλαπλών προκλήσεων που αντιμετωπίζει η χώρα, δεν μπορεί να γίνει με όρους βίαιης και ολικής επαναφοράς στην εμφυλιοπολεμική ψυχολογία. Η κοινωνία και η πατρίδα μας δέχονται επίθεση και πολλαπλές πιέσεις και η αντεπίθεση μας θα πρέπει να είναι πολιτική. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, επιβάλλεται να απομονωθούν άμεσα οι γελοίοι των ψεκ που επιβαρύνουν τοξικά το ήδη νοσηρό σκηνικό, έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί οργανωμένα και με καθαρή πολιτική σκέψη ο πολιτικός εκφασισμός. Έρχονται δύσκολες μέρες… Θέλουν διχασμό. Ας μην πέσουμε στην παγίδα τους.
