του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Καλό θα είναι να μην αρκεστούμε σε απαξιωτικούς σχολιασμούς για την άθλια εικόνα που παρουσίασε η νέο-οθωμανική φιέστα στην Αγιά Σοφιά. Το θέαμα που προσέφερε ο Ερντογάν, είναι απολύτως εναρμονισμένο με τις πολιτισμικές ανοχές και την κουλτούρα του λαού του…
Οι Τούρκοι δεν περίμεναν κάτι περισσότερο από τον ηγέτη τους… Και ο ίδιος δεν θα μπορούσε να τους προσφέρει κάτι διαφορετικό… Δεν έχει νόημα να μείνουμε στην εικαστική διάσταση αυτής της τρισάθλιας φιέστας. Αυτή είναι η θερμοκοιτίδα της κουλτούρας τους, αυτό και μόνον αυτό το φτηνό και τρισάθλιο αποτέλεσμα μπορεί να παράξει…
Προφανώς δεν είναι παραγωγικό και το να αναμασάμε την σημειολογία της παράδοσης που θα θέλαμε να λειτουργήσει αλλά δυστυχώς δεν λειτούργησε, και φυσικά δεν επρόκειτο να λειτουργήσει.
- Δεν επρόκειτο να κατεβεί ο Αρχάγγελος και να τους κάψει ζωντανούς…
- Δεν θα παρενέβαινε με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο η Παναγία…
- Δεν έχει απολύτως κανέναν λόγο ο Θεός να υποκαθιστά τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντα των ανθρώπων.
Όλα αυτά μπορεί ως προσδοκίες να ικανοποιούν το θυμικό, αλλά δεν αντιστοιχίζονται με τον ρεαλισμό και την νηφαλιότητα στην προσέγγιση που έχουμε ανάγκη ως κοινωνία, ΚΑΙ για να αντιληφθούμε πληρέστερα τις πραγματικές στοχεύσεις του Ερντογάν, αλλά ΚΑΙ για να σταθούμε με ευθύνη απέναντι στις επικίνδυνες ανεπάρκειες και τις ανεπίτρεπτες παλινωδίες της κυρίαρχης πολιτικής τάξης της χώρας.
Ο Ερντογάν όταν προανήγγειλε την φιέστα στην Αγιά Σοφιά, δεν ασχολήθηκε με το φτηνό, καταγέλαστο και κιτς υπερθέαμα που αντίκρυσε ολόκληρος ο πλανήτης. Δεν τον αφορούσε αυτό. Δεν απευθυνόταν με αυτό σε κόσμο που θα μπορούσε να έχει πιο σοβαρές απαιτήσεις.
Η προαναγγελία του ξεχείλιζε συμβολισμούς και ενσωμάτωσε ξεκάθαρες γεωστρατηγικές στοχεύσεις. Η ίδια η φαρσοκωμωδία άλλωστε, ήταν μια πράξη πολλαπλής προβολής ισχύος, πολιτικής, γεωπολιτικής και πολιτισμικής, απευθυνόμενη σε πολλούς αποδέκτες, και ως τέτοια δεν την διαπέρασε κανένα άγχος να συναγωνιστεί σε σκηνοθετική αρτιότητα κανέναν με βάση τα παραδοσιακά δυτικά πρότυπα.
Η προαναγγελία αυτής της κατάντιας, συνδέθηκε με αναφορές που ξεκινούν από την Ιερουσαλήμ και φτάνουν μέχρι την Ανδαλουσία, ενώ το σύνολο των συμβολισμών με τους οποίους την πλαισίωσε, παραπέμπει σε δυναμισμό, κατακτητικότητα, ηγεμονισμό, μεγαλοϊδεατισμό… Σε όλα αυτά δηλαδή τα οποία συνθέτουν το επικαιροποιημένο νεο-οθωμανικό όραμα ενός υπέρμετρα φιλόδοξου δυνάστη.
Αυτά ήθελε να αναδείξει ο Ερντογάν και δυστυχώς ουδείς τον εμπόδισε να το πράξει. Η χθεσινή μέρα, δεν υπήρξε απλά ένα ορόσημο για το ξεδίπλωμα μιας επικίνδυνης ατζέντας, αλλά υπήρξε ταυτόχρονα και μια πράξη πρωτοφανούς θρασύτητας μέσα από την οποία προειδοποίησε τους πάντες πως η προώθηση αυτής της ατζέντας, θα υλοποιείται με ντε φάκτο ανατροπές στο Διεθνές Δίκαιο και στο ισχύον γεωπολιτικό status.
Όσοι στοχοποιήθηκαν ευθέως ή έμμεσα, δυστυχώς δεν έκαναν τίποτα για να τον εμποδίσουν και αυτό είναι το πρόβλημα με το οποίο θα πρέπει να ασχοληθούμε πολύ σοβαρά, γιατί σύντομα θα το βρούμε μπροστά μας ως χώρα.
Οι ελληνικές πολιτικές και θρησκευτικές αντιδράσεις στο νέο-οθωμανικό μανιφέστο, κινήθηκαν πάνω στις ράγες που τοποθέτησε ο Ερντογάν και διεκπεραιώθηκαν με τους όρους που αυτός υπαγόρευσε. Έτσι…
- Την επόμενη μέρα, ο Ερντογάν πλασάρεται πιο αποφασισμένος…
- Η Ευρώπη περισσότερο αμήχανη…
- Η Ελλάδα ανεπίτρεπτα φλύαρη αλλά απελπιστικά μόνη με ευθύνη της χρεοκοπημένης πολιτικής ελιτ…
Και η κοινωνία αναζητεί την δική της περπατησιά πελαγωμένη στον βούρκο των ψευδαισθήσεων από τον οποίο επείγει να αποδράσει.
Αυτή η εξίσωση περιγράφει τραγωδία. Αν δεν αλλάξουν οι όροι της… Η μοίρα μας ως Εθνος είναι προδιαγεγραμμένη…
