του Στέλιου Παπαθεμελή*
Κάποιος της Επιτροπής «Ελλάδα ‘ 21» (χωριό και μη όνομα) είχε το απροσμέτρητο θράσος να αναμετρηθεί με το πνευματικό και πολιτικό ανάστημα τού θεμελιωτή τού νεώτερου Ελληνικού κράτους και πρώτου Κυβερνήτη του Ιωάννη Καποδίστρια και να του απονείμει τον τίτλο τού …δικτάτορα (sic!).
Θα περίμενε κανείς η «Επιτροπή» να αποδοκιμάσει την ενέργεια τού μέλους της. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Θα περίμενε πάντως να αντιδράσει η Κυβέρνηση, η οποία όμως τήρησε σιγήν ιχθύος.
Κυβέρνηση και Επιτροπή, η δεύτερη κατ΄ εικόνα και ομοίωση τής πρώτης είναι βαθύτατα εθνικά εκτεθειμένες για το ατόπημα. Συμμεριζόμαστε την πρόταση της πρώην Πρυτάνεως Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη: Οργανώσεις και κινήματα πολιτών να εξεγερθούν και να οργανώσουν παράλληλες γιορτές για να τιμηθεί όπως της αξίζει η μνήμη των Ηρώων τής Εθνεγερσίας τού ΄21.
Πριν την Ναυμαχία τού Ναυαρίνου ο Καποδίστριας χαρακτήρισε με πλεονάζοντα ρεαλισμό την Συνθήκη τού Λονδίνου(24/6-6/7/1827), πράξη στην οποία «εκάστη των τριών Δυνάμεων απέβλεψεν προς το ίδιον αυτής συμφέρον, ουδεμία δε εις το της Ελλάδος». Και από την συνομιλία Εστερχάζι – Καποδίστρια η δήλωση τού Έλληνα: «Απηλλάγην τής ρωσικής υπηρεσίας και εδήλωσα εις τον Τσάρον ότι ουδέποτε θα στήσω εις την Ελλάδα την ρωσικήν σημαίαν».(περισσότερα στην Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος τού Σ. Μαρκεζίνη, τ.1, σ. 37 επ.).
Επ’ ευκαιρία επαναφέρουμε παλαιότερη πρότασή μας στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης:
Η οδός με την οποίαν «τιμάται», τρόπος τού λέγειν, ο Ιωάννης Καποδίστριας στη συμπρωτεύουσα είναι ένας δευτερεύων δρομίσκος μήκους 57 μόλις μέτρων, πίσω ακριβώς από την Ίωνος Δραγούμη.
Αξίζει ο γενναίος και έντιμος κυβερνήτης μια διαφορετική μεταχείριση. Μια οδός ή μια πλατεία αντάξια τού ονόματός του!
Ο Μακρυγιάννης, ντόμπρα και σταράτα πάντοτε, σχολίαζε: «Τους κατάτρεξαν οι Ευρωπαίγοι τους δυστυχείς Έλληνες. Εις τις πρώτες χρονιές εφόδιαζαν τα κάστρα των Τούρκων· τους κατάτρεχαν και τους κατατρέχουν ολοένα διά να μην υπάρξουν. Η Αγγλία τούς θέλει να τους κάμη Άγγλους με την δικαιοσύνην την αγγλική, καθώς οι Μαλτέζοι ξυπόλυτους και νηστικούς, οι Γάλλοι Γάλλους, οι Ρούσσοι Ρούσσους κι’ ο Μετερνίκ της Αούστριας Αουστριακούς – κι’ όποιος τους φάγει από τους τέσσερους»(Απομνημονεύματα, τ.Β’, σ.53).
Οι Έλληνες παραμένουμε και σήμερα αλυσσοδεμένοι στα αισχρά και βάρβαρα μνημόνια. Οι Κυβερνήσεις μας αλλάζουν, αλλά τα μνημόνια ζουν και βασιλεύουν και την Ελλάδα κυριεύουν και φυσικά αυτά καθορίζουν τις πολιτικές. Έχει δίκιο η κα Δελιβάνη που αναρωτιέται:
«Πώς είναι δυνατόν η όποια ελληνική (ή και ευρωπαϊκή) κυβέρνηση να εκλέγεται με βάση το, θα έλεγα, κλασικό αυτό κριτήριο, όταν το σύνολο σχεδόν της μακροοικονομικής τής πολιτικής, είτε έχει ετικέτα προς αριστερά ή προς δεξιά, τής υπαγορεύεται από το διευθυντήριο τής Ε.Ε; Συνεπώς, αυτό το κριτήριο είναι ανενεργό μετά την είσοδό μας στην Ε.Ε., και ακόμη περισσότερο την ένταξή μας στην Ευρωζώνη».
Σχεδιάζεται στη Γαλλία μια «ψηφιακή επιτήρηση» με όνομα Stop covid, βγαλμένο από τις σελίδες τού γνωστού οργουελικού εκρηκτικού μυθιστορήματος «1984».
Όπως όμως σωστά υποστηρίζει ο Jean – Baptiste Soufron, πρώην γραμματεύς τού Εθνικού Συμβουλίου Υπολογιστικών Συστημάτων, «είναι απολύτως απαραίτητο να απορριφθεί αυτό το σχέδιο ανεξάρτητα από την κυβέρνηση που το προωθεί και ανεξάρτητα από τις εγγυήσεις.
Εάν είναι χρήσιμο, πολλές εταιρείες ή κοινοπραξίες είναι έτοιμες να αναπτύξουν πιο αποτελεσματικά λειτουργικές λύσεις χρησιμοποιώντας ανοικτά πρότυπα, ένα βασικό κώδικα διαθέσιμο υπό τη μορφή ελεύθερου λογισμικού και με επίπεδα εγγύησης που θα τα βάλουν σε περίπτωση που είναι αναγκαίο. Εάν δεν είναι χρήσιμο απειλούνται όχι μόνο οι εγγυήσεις που προσφέρει ο γενικός κανονισμός για την προστασία των δεδομένων (GDPR), αλλά και η πρώτη παράγραφος τού άρθρου 1 της Διακήρυξης των δικαιωμάτων τού ανθρώπου και τού πολίτη, που αναφέρει επίσημα: “τα άτομα γεννιούνται ελεύθερα και ίσα ενώπιον τού νόμου”»(μφρ. Ε.Νιάνιος).
Η Αλήθεια σώζει.
Κύριε διευθυντά,
Διαβάζοντας την επιστολή του κ. Ανδρέα Τσολοδήμου στο φύλλο της 28/3/2020 αναρωτήθηκα αν διάβαζα κάποια μπροσούρα του τέλους του 18ου αιώνα, τότε που η αθεϊστική υστερία πίστευε ότι θα αντικαθιστούσε του Χριστού την Πίστη την Αγία.
Μετά την χρεοκοπία όμως όλων των αθεϊστικών εγχειρημάτων κατά τον 20ο αιώνα με θύματα εκατοντάδες εκατομμύρια αθώους ανθρώπους, θα περίμενε κανείς από επιστήμονες να είναι πιο προβληματισμένοι.
Και βέβαια να μην έχει καμία αμφιβολία ο επιστολογράφος σας ότι τα δύο παιδιά του ιερέα παππού του απολαμβάνουν την εν Χριστώ σωτηρία τους, την οποία εύχομαι να απολαύσει και ο ίδιος αφού βέβαια μακροημερεύσει.
Όσον αφορά το πολυσυζητημένο θέμα της Θείας Κοινωνίας το πείραμα που προτείνει είναι εντελώς περιττό. Διότι έχει προηγηθεί η πραγματικότητα της Σπιναλόγκας και των Σανατορίων όπου οι ιερείς που κατέλυαν την Θεία Κοινωνία μετά την μετάληψη των ασθενών παρέμεναν υγιέστατοι.
Σχετικά δε με τους Βούλγαρους θα έπρεπε να μελετήσει εμβριθώς την έκβαση των δύο Βαλκανικών και των δύο Παγκοσμίων Πολέμων όπου εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι ο Θεός ήταν με το μέρος των Ελλήνων, γιατί το δίκαιο ήταν με το μέρος μας και έτσι απελευθερώθηκαν η Μακεδονία και η Θράκη μας, οι δε Κομιτατζήδες ήταν οι μονίμως ηττημένοι όλων των πολεμικών αναμετρήσεων, τιμωρούμενοι ούτως για τα ειδεχθή εγκλήματα τους.
Τέλος, η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη να ασχοληθεί με κανέναν Φωταδισμό διότι η ίδια φωτίζει τον κόσμο με τον Άκτιστο Φως της Τρισηλίου Θεότητος και των πολύφωτων αστέρων του νοητου στερεώματος, δηλαδή των Μεγάλων Πατέρων της Ορθοδοξίας μας.
Σταυράκιος Κοσμάς
Φυσικός
MSc Φιλοσοφίας
Υ.Γ. Η παρούσα επιστολή στάλθηκε προ καιρού στην εφημερίδα <> ως απάντηση σε προηγηθείσα επιστολή, παρά ταύτα δεν δημοσιεύθηκε.
Μήπως ο συνεργάτης σας κ. Σταύρος Τζήμας μπορεί να μας δώσει μια εξήγηση;