Του Πρέσβυ ε.τ. Δρος Ανδρεστίνου Ν. Παπαδόπουλου-Στον απόηχο του πολέμου στην Ουκρανία

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Δρ. Ανδρεστίνου Ν. Παπαδόπουλου, Πρέσβη ε.τ.

Το τέλος του ψυχρού πολέμου, μετά την διάλυση της Σοβιετικής ‘Ενωσης, άφησε μια κατάσταση που στηριζόταν μόνο σε υποσχέσεις και τίποτα γραπτό. Η κουμμουνιστική Ανατολική Γερμανία ενσωματώθηκε στην Δυτική και ο Γκορμπατσόφ είχε τις διαβεβαιώσεις της Δύσης ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκτεινόταν προς Ανατολάς. Στην πραγματικότητα συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Σήμερα το ΝΑΤΟ βρίσκεται στις πορυφές της Ρωσίας από την Βαλτική μέχρι την Μαύρη Θάλασσα και η πρόθεση της Ουκρανίας να ενταχθεί και αυτή στο ΝΑΤΟ οδήγησε την Ρωσσία να προειδοποιήσει την Δύση ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί, για λόγους εθνικής ασφάλειας μια τέτοια κατάσταση στο μαλακό της υπογάστριο. Στις 24 Φεβρουαρίου 2022 τα λόγια έγιναν πράξεις και ο πόλεμος στην Ουκρανία θα έχει μεγάλο απόηχο, αφού ποικιλοτρόπως επηρεάζει μεγάλους παίχτες. Ήδη, Ευρώπη και Αμερική, Τουρκία και Κίνα εμπλέκονται στην κρίση με απρόβλεπτες εξελίξεις στο μέλλον.

Ευρώπη και Αμερική ομόφωνα επέβαλαν αυστηρές κυρώσεις στην Ρωσία. Υπάρχουν όμως διαφορές στις θέσεις τους. Η Γαλλία του Μακρόν διατηρεί ανοιχτό το διάλογο με τη Μόσχα, ενώ η εξάρτηση της Γερμανίας από το Ρωσικό φυσικό αέριο την εμποδίζει προς το παρόν να περιλάβει και την ενέργεια στις κυρώσεις κατά της Μόσχας. Αυτό ανέδειξε την σημασία του αγωγού East-Med και ανάγκασε τις ΗΠΑ να ανακρούσουν πρύμναν και να εγκαταλείψουν τις θέσεις του «άτυπου εγγράφου» τους και τις πρόσφατες δηλώσεις Νουλαντ κατά της East-Med διαβεβαιώνοντας ότι το θέμα αυτό είναι της διακιοδοσίας των ενδιαφερομένων χωρών της περιοχής. Αυτή η εξέλιξη μας ικανοποιεί ιδιαίτερα, γιατί στις 14 Οκτωβρίου 2012 σε άρθρο μου στις εφημερίδες «ΠΟΛΙΤΗΣ» και «SUNDAY MAIL» εισηγήθηκα όπως «η ιδέα ενός ενεργειακού διαδρόμου Ανατολικής Μεσογείου (EMEC) τύχει σοβαρής μελέτης, καθώς θα έχει σημαντική στρατηγική και οικονομική σημασία όχι μόνο για την περιοχή μας, αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη».

Εκείνη, όμως, που ανεδείχθη σημαντικός παίκτης, μεταξύ των χωρών της Ευρωπαικής Ένωσης, είναι η Πολωνία. Από τις χώρες του ΝΑΤΟ είναι η Πολωνία που γεωγραφικά βρίσκεται πλησιέστερα στην Ρωσία, εξού και η στάθμευση μεγάλου αριθμού Νατοικών στρατευμάτων στο έδαφος της, συμπεριλαμβανομένων ενισχυμένων Αμερικανικών δυνάμεων. Σκοπός, βεβαίως, είναι να αποτρέψουν η να αποθήσουν Ρωσική επιδρομή. Το ίδιο συνέβη και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο, όταν, εκτός του σχεδίου Μάρσαλ, οι ΗΠΑ, για να περιορίσουν την Σοβιετική κατίσχυση στην Ευρώπη, στάθμευσαν μεγάλο αριθμό σταρτευμάτων στην Γερμανία. Μέσα σ’αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να δούμε και την εκφράσθεισα επιθυμία της Σουηδίας και της Φινλανδίας να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, αφού βεβάιως λάβουν υπόψη την απειλή της Μόσχας οτι θα εγκαταστήσει στην περιοχή βαλιστικούς πυραύλους, πράγμα που θα ακυρώσει την αποπυρηνικοποίηση της Βαλτικής.

Η νέα αυτή κατάσταση πραγμάτων έφερε πιο κοντά Αμερική και Ευρώπη στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αφού η πρώτη παραθεώρησε την απροθυμία της δεύτερης να εκπληρώσει τις οικονομικές της υποχρεώσεις προς το ΝΑΤΟ. Στην Ευρωπαική Ένωση ο αντίκτυπος του πολέμου στην Ουκρανία είχε σαν αποτέλεσμα μια ευρύτερη συνοχή, στο πλαίσιο της οποίας απεφασίσθη η λήψη μέτρων για απεξάρτηση της Ευρώπης από το Ρωσικό φυσικό αέριο μέχρι το 2027. Διαφορές υπάρχουν, εντούτοις, στο κατά πόσο θα πρέπει να πληρώνουν με ρούβλια όπως απαιτεί η Μόσχα.

Η Τουρκία, με στόχο την ελαχιστοποίηση του τιμήματος που θα πλήρωνε εξ’αιτίας του πολέμου στην Ουκρανία αποφάσισε να ακολουθήσει την πολιτική του επιτήδειου ουδέτερου, πατώντας σε δύο βάρκες. Από τη μια, δεν εφαρμόζει τις κυρώσεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαικής Ένωσης κατά της Ρωσίας, από την άλλη, απαγόρευσε σε Ρωσικά αεροπλάνα την μεταφορά, μέσω του εναέριου χώρου της, στρατιωτικού υλικού στη Συρία. Πρόσφατα δε, όπως ομολόγησε ο Πρόεδρος της Αμυντικής Βιομηχανίας της χώρας, Ισμαήλ Ντεμίρ η Τουρκία «πάγωσε» την παραλαβή της δεύτερης συστοιχίας των S-400, μεταθέτοντας την σε βάθος χρόνου. Κρατώντας αποστάσεις από τα συμβαίνοντα στην Ουκρανία ο Τούρκος Πρόεδρος έξυπνα ακολούθησε μια πολιτική ισορροπιών για να εκμεταλευφθεί την κρίση και να κτίσει την εικόνα του έντιμου διαμεσολαβητή. Ως γεγονός, αυτό το πέτυχε με συναντήσεις των αντιμαχομένων στην Τουρκία και με κάθε ευκαιρία προσκαλεί Πούτιν και Ζελένσκι να συναστηθούν στην Τουρκία για την εξεύρεση ειρηνευτικής λύσης.

Φαίνεται ότι, προς το παρόν, αξιολογώντας την πορεία των εξελίξεων στην Ουκρανία αυτό το δίμηνο, ο Τούρκος Πρόεδρος ξέχασε τις δηλώσεις Μπαίντεν για την γενονκτονία των Αρμενίων και τον σκόπελο του Κογκρέσου για τα F-16 και ευθυγραμίζεται σιγά σιγά προς Δύση. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι να δούμε για πόσο καιρό ο Πρόεδρος Πούτιν θα ανέχεται τους τακτικισμούς του Τούρκου ομολόγου του, δεδομένου ότι και οι δυο χώρες έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα τόσο στη Μαύρη Θάλασσα, όσο και στον Νότιο Καύκασο και την Κεντρική Ασία.

Τέλος, η Κίνα, όπως αναμενόταν έδωσε διπλωματική υποστήριξη στη Μόσχα, τόσο στο Συμβούλιο Ασφαλείας όσο και με δηλώσεις Κινέζων αξιωματούχων, μέσα στο πλαίσιο της αντι-Αμερικανικής πολιτικής της. Στρατιωτική υποστήριξη της Μόσχας από την Κίνα δεν πρέπει να αναμένεται, ενόψει του οικονομικού αντίκτυπου των κυρώσεων που ήδη επεβλήθηκαν στην Ρωσία και την πιθανότητα παρόμοιων κυρώσεων από τις ΗΠΑ κατά του Πεκίνου.

Καταλητικά, ο πόλεμος στην Ουκρανία θα έχει παγκόσμιο αντίκτυπο και οι διαστάσεις του θα καλύπτουν μεταναστευτικό, ενεργειακό, οκονομικό, κοινωνικό και άλλα θέματα της καθημερινότητας, Η κλιμάκωση των αντίποινων της Ρωσίας με την διακοπή της ροής του φυσικού αερίου προς την Πολωνία και την Βουλγαρία σε πρώτο στάδιο είναι ενδεικτική. Γινόμαστε, δυστυχώς, μάρτυρες του «ενός κακού δοθέντος, μύρια έπονται».

 

 

 

 

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα