Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου: δεν κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα, γιατί σύντομα θα μας εκδικηθεί.

του Γιάννη Μαγκριώτη, πρώην υφυπουργού εξωτερικών.

Οι ψεύτικοι πανηγυρισμοί και η εύκολη αισιοδοξία, είναι εξίσου επικίνδυνες συμπεριφορές με την εύκολη και διαρκή απαισιοδοξία.

Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών είπε ότι, «η συμφωνία είναι ισορροπημένη και στέλνει στο καλάθι των αχρήστων το παράνομο Τουρκολιβυκό μνημόνιο». Είπε επίσης, ότι η συμφωνία έγινε με «βάση το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας».

Από τις πληροφορίες, το κείμενο της συμφωνίας, τον χάρτη που διέρρευσε, και τις δηλώσεις του κ. Δένδια, καταλαβαίνουμε ότι και οι δύο χώρες έκαναν υποχωρήσεις από τις προηγούμενες θέσεις τους.
Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό, διαφορετικά δεν θα υπήρχε καμία διεθνής συμφωνία χωρίς πόλεμο.

Ποιες υποχωρήσεις έκανε η ελληνική κυβέρνηση και ποιες η Αίγυπτος;

Η Αίγυπτος έκανε μια μικρή υποχώρηση στο ποσοστό της ΑΟΖ, που κατοχύρωσε σε σχέση με την αρχική της θέση, που ήθελε το 60%, πήρε το 55%, όμως κέρδισε κυρίως πολιτικά και διπλωματικά, απέναντι στην κυβέρνηση της Λιβύης, την Τουρκία και την Ελλάδα και την Κύπρο. Άφησε ανοικτή την οριοθέτηση δυτικά για να μην ενοχλήσει τους φυλάρχους της Βεγγάζης, αλλά και την κυβέρνηση της Τρίπολης.

1. Η Ελλάδα υποχώρησε σε ένα βασικό μέρος των μέχρι τώρα ισχυρισμών της, δέχτηκε ότι τα ελληνικά νησιά της περιοχής δεν έχουν πλήρη ΑΟΖ και μάλιστα τα μεγάλα νησιά. Αυτό θα μας δεσμεύει σε κάθε προσπάθεια οριοθέτησης ΑΟΖ με κάθε χώρα, είτε με διαπραγμάτευση είτε με προσφυγή στην Χάγη, μάλιστα επί τα χείρω. Η Λιβύη και η Τουρκία θα το αξιοποιήσουν απόλυτα, όπως και η Αλβανία.

Την αρχή αυτής της στρατηγικής την υιοθέτησε η κυβέρνηση στην Ελληνοιταλική συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών, μόνο που εκεί τα νησιά είναι μικρά, όπως είναι τα Διαπόντια νησιά κοντά στην Κέρκυρα και οι Στροφάδες, κοντά στην Πελοπόννησο.

2. Άφησε εκτός συμφωνίας το μεγαλύτερο μέρος της ΑΟΖ, αφού η συμφωνία αναφέρεται στην θαλάσσια ζώνη δυτικά του 28ου μεσημβρινού, που τέμνει την Ρόδο και καταλήγει στην Αίγυπτο, λίγα μίλια πριν τα σύνορα Αιγύπτου-Λιβύης.

Η Τουρκία διεκδικεί κυρίως την ΑΟΖ ανατολικά του 28^ου μεσημβρινού και μέχρι τον 32^ο, που εφάπτεται κυριολεκτικά στην Κύπρο.

Ακόμη χειρότερα, σύμφωνα με το άρθρο 1 παράγραφος δ της συμφωνίας σε συνδυασμό με την α και ε, που διέρρευσε στον τύπο, η όποια επέκταση δυτικά και ανατολικά της συμφωνίας, θα πρέπει να συμφωνηθεί από τις δυο χώρες, αλλά και από την Τουρκία, την Λιβύη και την Κύπρο, παρ’ ότι δεν κατονομάζονται για ευνόητους λόγους. Δηλαδή, χωρίς την Τουρκία και την Αίγυπτο δεν θα υπάρξει καθορισμός της ΑΟΖ με συμμετοχή της Ρόδου και του Καστελόριζου. Φυσικά δεν γίνεται λόγος για συμφωνία με την Κύπρο επίσης, χωρίς την συμφωνία της Τουρκίας\ και της Αιγύπτου.

3. Αφήνει εκτός το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου και φυσικά την επαφή της ελληνικής ΑΟΖ με την Κυπριακή.

Είναι εκτός διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας αυτές οι υποχωρήσεις; Όχι, το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας επιτρέπει όποια υποχώρηση θέλεις να κάνεις ως χώρα.

Αυτό όμως σημαίνει ότι, το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας, δεν είναι “ευαγγέλιο”, είναι πλαίσιο, όπου οι χώρες ανάλογα με την πολιτική τους, τις ανάγκες τους και κυρίως την ισχύ τους, το διαχειρίζονται.

Στέλνει στο καλάθι το Τουρκολιβυκό σύμφωνο, όπως ισχυρίζεται η ελληνική κυβέρνηση;

1. Το ότι ο κ. Δένδιας χρησιμοποίησε αυτό το χαρακτηρισμό και μόνο, δείχνει ότι η ελληνική κυβέρνηση θεωρούσε υπαρκτό το Τουρκολιβυκό σύμφωνο, παρ’ ότι, έλεγε, ότι δεν υπάρχει.

2. Η συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο, που έγινε με βάση το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας, δημιούργησε ένα ισοδύναμο τετελεσμένο με εκείνο της Τουρκολιβυκής συμφωνίας, το οποίο παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας, και θα βρεθούν και τα δυο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και της Χάγης είτε το θέλουμε είτε όχι.

Άλλωστε γιαυτό επιδιώξαμε την υπογραφή της συμφωνίας με την Αίγυπτο, αλλάζοντας μάλιστα την προηγούμενη στρατηγική της χώρας μας για πλήρη οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να αποκαλύψουν την πραγματικότητα και να απαιτήσουν την αλλαγή στρατηγικής, γιατί η κυβέρνηση δείχνει με τις σπασμωδικές κινήσεις της, ότι είναι σε πανικό.

Η Εθνική στρατηγική ξεκινάει από την ανακήρυξη της δικής μας ΑΟΖ, με επίσημη κατάθεση στον ΟΗΕ των ναυτικών συντεταγμένων, στην ίδια περιοχή και στην συνέχεια πρόσκληση σε Τουρκία, Κύπρο, Αίγυπτο και Λιβύη για διαπραγμάτευση για τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών, εκεί που αλληλεπικαλύπτονται,  όποια χώρα δεν έρθει, πρόταση για προσφυγή στην Χάγη.

Στην χειρότερη περίπτωση θα έχουμε ακυρώσει τα τετελεσμένα της Τουρκίας και θα έχουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Έτσι θα καταλάβουν και οι σύμμαχοί μας, ποια είναι τα όρια των συμβιβασμών που μπορούμε να δεχθούμε. Εάν δεν το κάνουμε , τότε θα συρθούμε σε διαπραγματεύσεις με δυσμενείς όρους.

Υ.Γ. 1.Ό Έλληνας ΥΠΕΞ είπε ότι, η Τουρκία αντέδρασε θυμωμένα στην συμφωνία, εμείς τί κάναμε όταν μάθαμε ότι η Τουρκία έκανε συμφωνία με την Λιβύη, και τι συνεχίζουμε να κάνουμε, τους στείλαμε λουλούδια;

2. Να προσέξουμε καλύτερα την απάντηση της Αιγύπτου στην Τουρκία, την ολιγόλογη ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ και να περιμένουμε τις ανακοινώσεις της ΕΕ, της Μόσχας και μερικών σημαντικών χωρών. Η Κομισιόν έστειλε ήδη το ουδέτερο μήνυμά της.

ΥΓ. 3 Η Τουρκία έστειλε πάλι το Uruts Reis στην ιδια περιοχή, ελαφρά βορειότερα, για να μην καλύπτει καθόλου μέρος της Αιγυπτιακής ΑΟΖ, όπως ορίστηκε από την συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας. Πόσες φορές θα επαναληφθεί το επεισόδιο, μέχρι να μας αναγκάσουν να πάμε σε διάλογο με δυσμενείς όρους με την Τουρκία;

Η προπαγάνδα δεν καλύπτει τα λάθη, ειδικά στα εθνικά συμφέροντα.