Με αφορμή τη συζήτηση που γίνεται στη Βόρεια Μακεδονία για τα ιστορικά σχολικά βιβλία τα οποία αναφέρουν ότι ο αλβανικός πληθυσμός δεν είναι αυτόχθων, αλλά έχει μεταναστεύσει από τον Καύκασο στα Βαλκάνια, καθώς και τις διαμαρτυρίες των Αλβανών για αυτές τις ιστορικές θέσεις, η εφημερίδα των Σκοπίων Nova Makedonija φιλοξενεί ένα άρθρο για την προέλευση των Αλβανών.
Η Αλβανία, ως κρατική οντότητα, δημιουργήθηκε κατά τον 2ο αιώνα προ Χριστού, στα βουνά του Καυκάσου και στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας, στην Ασία.
Ήταν ένα κράτος στην ευρύτερη περιοχή Σιρβάν, η έκτασή του απλώνεται σήμερα στο Αζερμπαϊτζάν και το Νταγκεστάν.
Υπήρχαν 24 φυλές που ζούσαν σε αυτό το αλβανικό κράτος, με 12 ομιλούμενες διαλέκτους.
Η χώρα πήρε το όνομά της από την πόλη Albane στην Κασπία Θάλασσα.
Η Ρωσίδα ιστορικός Σβετλάνα Πλετνούοβα, στα βιβλία της «Χάζαροι» και «Χρονολογία της Καυκασιανής Αλβανίας» αναφέρει ιστορικές αναφορές αρχαίων και μεσαιωνικών πηγών που εντοπίζουν την ύπαρξη της καυκασιανής Αλβανίας.
Κι άλλοι ιστορικοί ασχολούνται επίσης με αυτό το θέμα. Από το 370, πόλεμοι διεξάγονταν συχνά μεταξύ των κρατών του Καυκάσου.
Η Αλβανία ήταν μια συχνά κατακτημένη χώρα. Το 682, οι Χάζαροι και οι Αλβανοί βελτίωσαν τις σχέσεις τους, όταν ο πρίγκιπας των Χαζάρων Αλτ Ιλίτβερ παντρεύτηκε μια πριγκίπισσα της Αλβανίας.
Στη συνέχεια, οι Χαζάροι δέχθηκαν, επίσης, τον Χριστιανισμό από τους Αλβανούς. Το 724, οι Άραβες κατέλαβαν την Αλβανία από τους Χαζάρους και επέβαλαν τον ισλαμισμό σε αυτήν.
Το 730, ο πρίγκιπας των Χαζάρων Μπαριούλ Μπαρντζίλ κατακτά την Αλβανία. Ως αντίπαλος του Ισλάμ, διαπράττει πογκρόμ ενάντια σε εξισλαμισμένους Αλβανούς. Μερικοί από τους εξισλαμισμένους Αλβανούς, για να μην δεινοπαθήσουν, καταφεύγουν στις αραβικές χώρες του αραβικού χαλιφάτου.
Η μεταφορά της στη Νότια Ιταλία
Τον 8ο αιώνα, το αραβικό χαλιφάτο, που εκτείνεται μέχρι τη Μεσόγειο, κατέκτησε τη Σικελία και τη νότια Ιταλία.
Σε αυτούς τους τομείς, προκειμένου να ενισχυθεί η άμυνα και το Ισλάμ, το Χαλιφάτο μετέφερε και αποίκισε Αλβανούς από την Καυκασιανή Αλβανία.
Ο μεσαιωνικός συγγραφέας Μάφνος Ποτάβιος λέει ότι τους Αλβανούς μετανάστες στη Σικελία και τη νότια Ιταλία τους ονόμασαν «παιδιά του Καυκάσου».
Το 980, οι Ρωμαίοι, με επικεφαλής τον στρατηγό Γεώργιο Μανιάκη , ανακατέλαβαν τη Σικελία και τη νότια Ιταλία και οι Αλβανοί εκχριστιανίζονται.
Τον 10ο αιώνα, οι πόλεμοι για την υπεροχή και την ανεξαρτησία ορισμένων πριγκιπάτων διεξήχθησαν στα Βαλκάνια.
Σε αυτή την κατεύθυνση, ο στρατηγός Γεώργιος Μανιάκης , οργανώνοντας ένα στρατό, ξεκίνησε για την Κωνσταντινούπολη.
Ο στρατός του, ως μισθοφορικός, περιλαμβάνει Αλβανούς από την Καυκάσια Αλβανία που έχουν αποικιστεί στη Σικελία και τη νότια Ιταλία.
Διασχίζοντας την Αδριατική Θάλασσα, ο Μανιάκης συγκρούστηκε με τον στρατό του πρίγκιπα Στέφαν Βόισλαβ το 1043. Ο Μανιάκης πεθαίνει και ο στρατός του αιχμαλωτίζεται.
Οι μισθοφόροι, αποτελούμενοι από Καυκάσιους Αλβανούς, επρόκειτο να σκοτωθούν. Με εκκλήσεις για έλεος και υπακοή και ότι θα εξυπηρετούσαν τον νέο αφέντη, ο πρίγκιπας Στέφαν Βόισλαβ τους εγκατέστησε κοντά στην πόλη Ραμπίν (στη σημερινή Αλβανία), μια κατεστραμμένη και κενή περιοχή από τις μάχες που διεξήχθησαν το 1042. Είναι οι πρώτοι Αλβανοί, σε πολύ μικρό αριθμό, που μετανάστευσαν στα Βαλκάνια.
Μεταφορά Αλβανών στα Βαλκάνια από τους Οθωμανούς
Μετά την κατάκτηση των Βαλκανίων από τους Τούρκους στα τέλη του 14ου αιώνα, υπήρξαν αντιστάσεις και εξεγέρσεις από τον σλαβικό πληθυσμό σε αυτό το μέρος των Βαλκανίων. Για την προστασία των συμφερόντων της Αυτοκρατορίας, Σουλτάνος Γ ‘Αχμέντ Χαν, από το 1708 έως το 1713 μετέφερε άποικους Αλβανούς από την Καυκάσια Αλβανία (που βρίσκονταν υπό την τουρκική αυτοκρατορία), στην περιοχή της Ηπείρου (σύγχρονη Αλβανία).
Για ευκολότερο γεωγραφικό προσανατολισμό, η περιοχή που αποικίστηκε με Αλβανούς από την Καυκάσια Αλβανία, οι Τούρκοι την αποκαλούσαν Αρναουτία -Arnautia (στην περιοχή των Τούρκων – μεταναστών).
Οι εγκατεστημένοι (άποικοι) Αλβανοί, υπό την προστασία των Τούρκων, εξέφρασαν έντονη επιθετικότητα, βαρβαρότητα, λεηλασίες, εμπρησμούς και δολοφονίες του αυτόχθονου πληθυσμού, για τον σφετερισμό της επικράτειάς τους σε αυτό το τμήμα των Βαλκανίων και στη συνέχεια μέσω τα βουνά Korab, Shar Platinina και Prok.
Στα νεότερα χρόνια ορισμένοι Αλβανοί φιλόλογοι για να εδραιώσουν την παρουσία τους στα Βαλκάνια διέδωσαν τις ιδέες ότι είναι αυτόχθονες πληθυσμοί των Βαλκανίων, και μάλιστα κληρονόμοι των Ιλλυριώνν, κάτι, φυσικά, που δεν είναι αλήθεια.
Εκτός από τα ιστορικά γεγονότα, αρνήθηκαν και τη γλώσσα τους, την οποία έφεραν μαζί τους οι μετανάστες από την Αλβανία του Καυκάσου, την αλβανική γλώσσα.
Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η ιλλυρική γλώσσα ανήκει στην ομάδα KENTUM γλώσσες (γλώσσες των ευρωπαϊκών λαών), ενώ η αλβανική γλώσσα ανήκει στην ομάδα SATEM γλώσσες (γλώσσες ασιατικών λαών).
Μέχρι το 1912 δεν υπάρχει καμία χώρα στα Βαλκάνια με το όνομα Αλβανία.
Ο Εκρέμ Τσεμπάι, επικεφαλής της Αλβανικής επιστήμης και πρόεδρος της Αλβανικής Ακαδημίας Επιστημών, το 1972 θα γράψει: «Το έδαφος όπου ζουν οι Αλβανοί σήμερα, δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο αλλά έχουν απλωθεί σε διάφορες περιοχές τόσο της Αλβανίας και τόσο των γειτονικών χωρών».
Δρ Dragan Poposki- Nova Makedonija
