Το γεγονός ότι η τουρκική πολιτική ηγεσία, για πρώτη φορά από συστάσεως του ελληνικού κράτους, αποστέλλει ευχετήριες επιστολές στην πολιτική ηγεσία της Χώρας για την εθνική επέτειο της αποτίναξης του οθωμανικού ζυγού, δημιουργεί από μόνο του ποικίλα ερωτηματικά ως προς τις αληθινές προθέσεις της γείτονας.

Η πολιτική ερμηνεία αυτής της πρωτοφανούς τουρκικής φιλικής προσέγγισης εστιάζει στο γεγονός ότι οι επιστολές συμβολίζουν την αλλαγή της αδιάλλακτης τουρκικής στάσης μετά τη «διπλωματία των σεισμών» και τη δεινή οικονομική θέση στην οποία έχει περιέλθει η τουρκική οικονομία μετά τον καταστροφικό σεισμό.

Πώς είναι όμως δυνατόν η Τουρκία να έχει αναθεωρήσει εν μία νυκτί τις επεκτατικές βλέψεις της σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, με δεδομένο την τουρκική επιθετική πολιτική εναντίον της Χώρας, λόγω και έργω, επί σειρά ετών;

Μήπως οι απαντήσεις πρέπει να αναζητηθούν στην πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού εξωτερικών και στις κεκλεισμένων των θυρών συνομιλίες που διεξήχθησαν με την τουρκική πολιτική ηγεσία σχετικά με τις διεκδικήσεις της στη συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, σε συνδυασμό βέβαια με την αδιάλλακτη στάση της απέναντι στις δυτικές κυρώσεις για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και το τουρκικό βέτο στην επέκταση του ΝΑΤΟ;

Και τούτο διότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν πάση θυσία να ανακόψουν την οικονομική και στρατιωτική συνεργασία της Τουρκίας με τη Ρωσία και να διασφαλίσουν τη συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας της νατοϊκής συμμαχίας. Μάλιστα, τούτο προβάλλει περισσότερο επιτακτικά μετά την πρόσφατη επίσκεψη του Κινέζου προέδρου στη Ρωσία, από την οποία διαφαίνεται ξεκάθαρα ο αναδυόμενος ρόλος της Κίνας ως τρίτος πόλος ισχύος στα διεθνή δρώμενα.

Συνεπώς, η αλλαγή στάσης της Τουρκίας που διαφαίνεται μέσα από τις επιστολές της ηγεσίας της στην ελληνική κυβέρνηση, όπως και η συγκατάθεση της για ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, πιθανώς αποτελούν ένα πρώτο αντίτιμο για τις υποσχέσεις που ενδεχομένως έλαβε η τουρκική πολιτική ηγεσία, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΞ.

Το ανησυχητικό, βεβαίως, από ελληνικής πλευράς είναι το γεγονός ότι λίγες μέρες μετά την επίσκεψη του νεοεκλεγέντος προέδρου της Κύπρου, κατά τη διάρκεια της οποίας συμφωνήθηκε η ίδρυση ενός ανώτατου συμβουλίου συνεργασίας Ελλάδας – Κύπρου, η Ελλάδα ανακοίνωσε τη συμφωνία της με την Τουρκία για την αλληλοϋποστήριξη της εκλογής της ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και αντιστοίχως την εκλογή Τούρκου προέδρου στο Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό. Και τούτο διότι μία τέτοια συμφωνία πέραν των τεράστιων ερωτηματικών ως προς της χρησιμότητα της, καταδεικνύει ότι ένα νέο και ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας-Κύπρου μάλλον διαφεύγει των άμεσων προθέσεων της ελληνικής πλευράς.

Τουλάχιστον, ας μη μας διαφεύγει ότι η τουρκική κατοχή στην Κύπρο συμπληρώνει τον επόμενο χρόνο μισό αιώνα, ότι ο τούρκικος εποικισμός στα κατεχόμενα είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας σύμφωνα με το καταστατικό του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου, ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη ενός κράτους μέλους της ευρωπαϊκής ένωσης, ούτε την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ των ελληνικών νησιών. Και βεβαίως ότι το τουρκικό casus belli συνεχίζει να υφίσταται σε περίπτωση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων σε 12 ν. μ.

Πολύ σύντομα, τέλος, και αμέσως μετά τις εκλογές στη γείτονα, θα διαφανούν εκ νέου οι προθέσεις της έναντι των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, διότι απλούστατα το διαχρονικό δόγμα της τουρκικής αναθεωρητικής πολιτικής δεν επιδέχεται καμία απολύτως αλλαγή, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων στην τουρκική πολιτική σκηνή.-

***

*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστήμιου, Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας και απόφοιτος των Σχολών Εθνικής Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας.

https://m.facebook.com/evangelos.stergioulis

www.huffingtonpost.gr/entry/poso-eilikrines-einai-e-toerkike-epithese-filias_gr