Τις προηγούμενες ημέρες προσπαθήσαμε να διαχειριστούμε τον ουκρανικό πόλεμο σε επίπεδο κοινής γνώμης. Μάταια. Τα στρατόπεδα είναι παγιωμένα. Και πολωμένα. Έχουν διαμορφωθεί στερεότυπα και στις δύο πλευρές που διχάζουν την ελληνική κοινωνία.
Η κλιμάκωση, όμως, της κρίσης επιβάλλει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το θέμα σε επίπεδο κρατικής παρέμβασης ώστε ως κοινή γνώμη να πιέσουμε για την επιβολή λύσης.
Ένας σημαντικός αναλυτής, ο Πάρης Δερμάτης, που συνεργάζεται με τις “Ανιχνεύσεις” θεωρεί πως η επιδίωξη της απόλυτης ασφάλειας είναι επικίνδυνη διότι θα διεγείρει τα αμυντικά αντανακλαστικά της άλλης πλευράς. Και, τότε, αντί να έχουμε αύξηση της ασφάλειας θα έχουμε μείωσή της.
Ας δούμε τα δεδομένα της ουκρανικής κρίσης πριν καταθέσουμε την πρότασή του:
1.-Η Δύση γνώριζε ότι η Ρωσία θα εισβάλει στην Ουκρανία. Παρόλο που δεν ήταν διατεθειμένη να υποστηρίξει την Ουκρανία και τον λαό της στρατιωτικά, ενθάρρυνε την κυβέρνηση της χώρας σε μια πολιτική που ενεργοποίησε τα ρωσικά αντανακλαστικά.
2.-Εδώ δεν συζητούμε αν τα ρωσικά αντανακλαστικά ενεργοποιήθηκαν καλώς ή κακώς, ή αν έχει δίκαιο η Ρωσία. Δεν έχει. Αλλά, η Ρωσία σκέφτεται διαφορετικά απο την Δύση και έχει έναν πρόεδρο που αυτήν την στιγμή διακινδυνεύει τα πάντα.
Η Ρωσία, ανεξαρτήτως της δικής μας θέσης, θεώρησε πως απειλείται και αντέδρασε με εισβολή στην Ουκρανία για να αντιμετωπίσει την θεωρούμενη απειλή. Οι Αμερικανοί, μάλιστα, προχωρούν ένα βήμα παραπάνω. Εξετάζουν και απο ψυχολογικής και ψυχιατρικής απόψεως τον Πούτιν και όπως όλα δείχνουν καταλήγουν στο συμπέρασμα της μη αντίδρασης γιατί ανησυχούν για το πάτημα του πυρηνικού κουμπιού.
3.-Ο Πούτιν όπως όλα δείχνουν ελέγχει το σύστημα εξουσίας στη χώρα του και επειδή δαικινδυνεύει, πλέον, τα πάντα δεν θα κάνει πίσω. Δεν θα σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Θα κλιμακώσει στρατιωτικά. Και παρά τις δυσκολίες που θα συναντήσει ο ρωσικός στρατός στο τέλος θα πετύχει τους στόχους του.
4.-Ανθρώπινες ζωές χάνονται καθημερινά, η Ουκρανία κινδυνεύει να καταστραφεί πλήρως και ένας πόλεμος με απροσδιόριστη έκβαση και αόρατο τέλος θα ταλανίζει τηνΕυρώπη με πολλές και μεγάλες συνέπειες.
5.-Ο Πούτιν δεν θα προκαλέσει επιτιθέμενος σε ΝΑΤΟϊκή χώρα και η Δύση θα ήταν άκρως επικίνδυνο, ΤΩΡΑ, να εμπλακεί με οποιονδήποτε τρόπο στην ουκρανική κρίση.
6.-Τι απομένει; Η πρόταση του Πάρη Δερμάτη:
α.-Δημιουργία μίας ουδέτερης ζώνης μεταξύ των δύο συνασπισμών, στην οποία, το βασικό και μόνο χαρακτηριστικό θα είναι η αποστρατικοποίηση, με βάση ισχυρές εγγυήσεις ασφαλείας και από τις δύο πλευρές. Η ζώνη αυτή θα είναι η Ουκρανία.
Προσθέτω:
β.-Δεν χρειάζεται η συζήτηση προς το παρόν ένταξης Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
γ.-Διασφάλιση δικαιωμάτων και κάποιας μορφής αυτονομίας στις ρωσόφωνες περιοχές.
δ.-Κατάπαυση του πυρός και απόσυρση της Ρωσίας απο την Ουκρανία.
ε.-Άρση της απόφασης αναγνώρισης απο τη Ρωσία ως ανεξάρτητων των αυτόνομων ανατολικών περιοχών.
Ενδεχομένως ο κατάλογος να συμπληρωθεί. Εμείς αναφερόμαστε στην κοινή γνώμη. Δείτε τα σημεία της πρότασης και αν συμφωνούμε να διαμορφώσουμε ένα κλίμα στο πλαίσιο της παραπάνω λύσης.
ΥΓ: Πολλοί θα σκεφθούν ποιος θα μας ακούσει. Κανείς αν περιοριστούμε μεταξύ μας. Πολλοί, όμως, αν διαμορφωθεί στο ίδιο πλαίσιο μια διεθνής κοινή γνώμη που να πιέζει. Τίποτε δεν αποκλείεται. Το αδιέξοδο διαφαίνεται.
Π.Σ.
Η σκέψη είναι σωστή, αλλά μη ρεαλιστική.
Το δ αποκλείεται να συμβεί, διότι παραβλέπετε κ. Σαββίδη το πολιτικό μέρος της εξίσωσης. Ο Πούτιν θέλει να εγκαταστήσει το δικό του φερέφωνο, ώστε να ανατρέψει όλες τις αποφάσεις περί εισόδου της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ.
Στρατιωτικά, ας πούμε ότι καταλαμβάνει Οδησσό & Κίεβο και εγκάρσια ανεβαίνει προς τα πάνω καταλαμβάνοντας τα 2/3 της χώρας με στρατό κατοχής. Θα αποσυρθεί και θα αποχωρήσει έτσι για πλάκα; Δεν υπάρχει περίπτωση.
Ρεαλιστικό είναι το 2ο σενάριο εδώ:
https://www.anixneuseis.gr/%cf%80%cf%8e%cf%82-%ce%b8%ce%b1-%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%8e%cf%83%ce%b5%ce%b9-%ce%bf-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%bf%cf%82/
Θα το δεχθεί όμως η δύση; Αυτό είναι το ερώτημα.
Buffer zone όπως το περιγράφετε με απόσυρση των στρατευμάτων της Ρωσίας, το θεωρώ εντελώς απίθανο ενδεχόμενο.
Δηλαδή όλοι εμείς – ως Έλληνες (Μήλιοι) ιδίως- μας πέφτει ο λόγος ,να απαιτήσουμε όταν μάλιστα ”αντιστέκεται σθεναρώς ο ήρωας της Ουκρανίας ,Πρόεδρος κ.Ζαλένσκι” υποχωρήσεις από τον νικητή επί του εδάφους ,Πούτιν , -ο οποίος σίγουρα ελέγχει σχεδόν όλους τους Ρώσους γιαυτές τις πρωτοβουλίες του ,που τους καρφώθηκαν στα μυαλά (σαν το δικό μας πάλι με χρόνια με καιρούς) από το 1991;;;.
‘Εδώ έφτασε να κατηγορεί ο κ. Πούτιν τον Λένιν , που θεμελίωσε την 70χρονη Σοβιετική Αυτοκρατορία.
Και μη ξεχνάμε ότι η διεθνής κοινή γνώμη για συμβιβασμό -γιατί περί συμβιβασμού θα πρόκειται-θα ξεκινήσει από την Αμερική του κ.Μπάιντεν , που τελικώς αυτός θα παρακαθήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η Ε.Ε -με την 70χρονη ειρήνη και οικονομική πρωτοκαθεδρία της στην Ευρώπη – πρωτοφανώς ομοφρονούσα απέναντι στην Ρωσική εισβολή- ,σίγουρα μετά τις εκλογές στην Γαλλία τον προσεχή Μάιο ,θα ανασυνταχθεί και θα κάνει έντονη την παρουσία της στην Γεωπολιτική σκακιέρα, με προτάσεις και οικονομική βοήθεια και προς την Ρωσία ,που θα την έχει ανάγκη.
DUM SPIRO SPERO ΓΙΑΤΊ .
Κάτι σαν Ρωσική πρόταση φαίνεται. Η αποστρατικοποίηση είναι η δικαιολογία της Ρωσικής εισβολής μαζί με την “αποναζιστικοποίση” που λέει ο μακελάρης. Κουβέντα για την Κριμαία και τις αποζημιώσεις που πρέπει να καταβάλουν οι Ρώσοι μια ζωή για την καταστροφή της Ουκρανίας. Η Φιλανδία με την Σουηδία είναι ανεξάρτητα κράτη και έχουν δικαίωμα επιλογής της ασφάλειας που επιθυμούν.
Η λύση θα έρθει μόνο με την ενίσχυση της αντίστασης των Ουκρανών για να πάρει ένα γερό μάθημα η Ρωσία. Ο Πούτιν αρχίζει και εξαντλείται στρατιωτικά ενώ δεν τολμά να μπει στο Κίεβο και την Οδησό. 10 ημέρες πολεμούν και δεν μπορούν να πάρουν Κίεβο, Μαριούπολη, Χάρκοβο και Οδησσό. Εκεί θα σκοτωθούν χιλιάδες Ρώσοι που δεν θα προλαβαίνουν να τους καίνε στα κρεματόρια.
Ο γερο Μπάιντεν υπονόμευσε την παγκόσμια ασφάλεια και τώρα σφυρίζει αδιάφορα. Οι Δυτικοί πολλοί κατώτεροι των περιστάσεων. Φοβούνται να βοηθήσουν την Ουκρανία γιατί τους απειλεί ο μακελάρης με τα κόκκινα κουμπιά.
Στα θετικά καταγράφεται η υιοθέτηση του όρου εισβολής στο άρθρο.