Αρκετά με τον υβριδικό πόλεμο που αναπαράγουν και τα μέσα ενημέρωσης.

Φτάνει πια με τον φόβο που εδώ και χρόνια πάνε να μας περάσουν και κάποιοι το χάψαν και πήγαν να μας πείσουν, ότι τάχατα πως να τα βάλεις με τους Τούρκους, θα φτάσουν μέχρι την Πελοπόννησο, ότι είναι περισσότεροι από εμάς, πιο δυνατοί.

Φτάνει πια με την ήπια γλώσσα μην τυχόν και μας παρεξηγήσουν ότι δεν είμαστε αρκετά Ευρωπαίοι.

Σε αυτούς που ονειρεύονται οθωμανικά μεγαλεία και θέλουν να έρθουν βράδυ θυμίζουμε πως απάντησε ο Καραϊσκάκης στο μήνυμα για παράδοση που του έστειλε ο Μαχμούτ πασάς.

Σε αυτούς που ακόμη αναπολούν τα εγκλήματα των προγόνων τους ως πράξεις ηρωικές και θυμήθηκαν σήμερα την Τριπολιτσά απαντάμε πως πράγματι έγινε σφαγή, βρικόλακες τους έσφαξαν όπως μας λέει ο Διονύσιος Σολωμός στον Ύμνο εις την Ελευθερίαν:

Όλη μαύρη μυρμηγικάζει,
Μαύρη η εντάφια συντροφιά,
Σαν το ρούχο οπού σκεπάζει
Τα κρεβάτια τα στερνά.

 

Τόσοι, τόσοι ανταμωμένοι
Επετιούντο από τη γη,
Όσοι είν’ άδικα σφαγμένοι
Από τούρκικην οργή.

Και σε αυτούς τους μπουνταλάδες που ανήρτησαν λάθος πίνακα για την Τριπολιτσά τους θυμίζουμε το έργο του Ευγένιου Ντελακρουά «Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου» (La Grèce sur les ruines de Missolonghi).

Ας ψάξουν στο βάθος του πίνακα εκείνον με το σαρίκι να δουν για ποιους προγόνους είναι περήφανοι.

Κι ας διαβάσουν το ποίημα του Ουγκώ «Το Ελληνόπουλο» (L’ Enfant). Ο Βίκτωρ Ουγκώ το έγραψε το 1828 και αναφέρεται στη σφαγή της Χίου του 1822. Το μετέφρασε ο Κωστής Παλαμάς. Η αρχή του και το τέλος του μας θυμίζει τους δικού μας προγόνους:

«Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.

Η Χίο, τα’ όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,…

Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,
στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
…Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω…

Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι…

-Διαβάτη,
μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:

Βόλια, μπαρούτι θέλω. Να.»

www.huffingtonpost.gr/entry/pros-tayip-erntoyan-mathema-istorias-entaetha_gr