Του Θράσου Ευτυχίδη
Διότι οι φίλοι και σύμμαχοι έχουν μάθει να ακούνε YES και ξαφνικά κάποιος τους χαλάει αυτό που φτιάχνουν ή μάλλον αυτό που επένδυσαν για να διαλύσουν. Και φυσικά τεράστια ευθύνη φέρουμε και εμείς οι Ευρωπαίοι που απλά είμαστε ανύπαρκτοι και επιτρέπουμε και στους δυό να παίζουν παιχνίδια στην πλάτη μας. Ίσως βέβαια εξυπηρετώντας και κάποια συμφέροντα των μεγαλο Ευρωπαίων.
Η αλήθεια είναι ότι οι Ρώσοι κουράστηκαν να είναι παρατηρητές των εξελίξεων και θέλησαν να υπενθυμίσουν την ύπαρξή τους.
Με τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991, βρέθηκαν στη θέση του ηττημένου. Λένε ότι αποχωρώντας από το Βερολίνο, είχαν λάβει διαβεβαιώσεις ότι το ΝΑΤΟ δε θα επεκτείνονταν ανατολικά. Βέβαια αυτό αμφισβητείται από τις ΗΠΑ (βλέπε δηλώσεις Μπλίνκεν στις 6.1.22). Για να αντιτείνουν οι Ρώσοι υπενθυμίζοντας την υπογραφή του Εγγράφου της Κωνσταντινούπολης το 1999 και του Χάρτη Ευρωπαϊκής Ασφαλείας (ΟΑΣΕ).
Πρακτικά αυτό που λένε οι Ρώσοι είναι ότι το ΝΑΤΟ ενίσχυσε την ασφάλειά του (sic), γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του την ασφάλεια της Ρωσίας, που σημειώστε κι αυτό, σύμφωνα με το νέο Στρατηγικό Δόγμα του ΝΑΤΟ, η Ρωσία είναι ο εχθρός.
Να θυμίσω σε όσους έχουν ασθενή ή επιλεκτική μνήμη ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ στα Ανατολικά, δεν ήταν πάντα μια βελούδινη διαδικασία. Στην περίπτωση των χωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας για παράδειγμα που χρειάσθηκε να τη βομβαρδίσει (άνευ αδείας του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ) ή για να πάμε στο περσινό παράδειγμα της ένταξης της ονομαζόμενης σήμερα Βόρειας …. όπου χρειάσθηκε οι “φίλοι και σύμμαχοι” να πατήσουν την εθνική μας αξιοπρέπεια χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.
Βέβαια το επόμενο επιχείρημα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ ενάντια στη Ρωσία, είναι ότι είναι η χώρα που τα τελευταία 10 χρόνια επιτέθηκε σε 2 γειτονικές τις χώρες, τη Γεωργία και την Ουκρανία. Αν βέβαια δούμε τα γεγονότα δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε ποιος επιτέθηκε που; Οπότε ας τ αφήσουμε καλύτερα.
Ας έρθουμε λοιπόν στο σήμερα για να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει.
Η αλήθεια είναι ότι οι Ρώσοι κουράστηκαν να μένουν παρατηρητές. Αισθάνονται ότι έχουν πλέον τη δύναμη να αντισταθούν. Το απέδειξαν στη Συρία. Στις αρχές του έτους και στο Καζαχστάν (αν και τους ήρθε έκτακτο).
Οι Αμερικάνοι από την άλλη και το ΝΑΤΟ έχουν αδυνατίσει και εξαντληθεί. Η διακυβέρνηση από τον Τραμπ έχει αφήσει βαθιές χαρακιές στο σώμα τους. Η αποτυχία στη Συρία, η ανεξέλεγκτη κατάσταση στη Λιβύη, η στρατηγική ήττα και η αποχώρηση από το Αφγανιστάν και νωρίτερα από το Ιρακ, δημιούργησαν μια εικόνα διάλυσης. Ο Σαρκοζύ μίλησε για το ΝΑΤΟ λέγοντας ότι είναι “νεκρό σώμα”.
Η Ουκρανία ήταν γι αυτούς μια λαμπρή ευκαιρία. Πρώτον να βάλουν τη Ρωσία στη θέση του εχθρού, δεύτερον να προσπαθήσουν να την αδυνατίσουν με τις κυρώσεις. Δυστυχώς οι συνεχιζόμενες κυρώσεις δεν είχαν το προβλεπόμενο αποτέλεσμα οπότε προχώρησαν στο επόμενο βήμα.
Η απειλή πολέμου είχε αρχικά ένα καλό αποτέλεσμα με τη συσπείρωση στο ΝΑΤΟ, αλλά όσο περνάει ο χρόνος και αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει, θ αρχίσει να αδυνατίζει. Από την άλλη οι μεγαλο Ευρωπαίοι αρχίζουν σιγά σιγά να αντιλαμβάνονται, να νιώθουν τ αποτελέσματα των κυρώσεων που επιβάλλουν στη Ρωσία. Και πρώτα και κύρια στον ενεργειακό τομέα.
Είναι γεγονός ότι η ενεργοβόρα Γερμανική Βιομηχανία αν συνεχιστεί το ράλι των τιμών στο φυσικό αέριο θα καταστεί απόλυτα μη ανταγωνιστική απέναντι στις αμερικάνικες και κύρια στις ασιατικές. Οι Βρετανοί μεγαλοεπενδυτές του Nord Stream θ αρχίσουν να μετρούν απώλειες και αυτό δε θ αρέσει. Οι πιέσεις μέρα με τη μέρα θ αυξάνονται.
Βλέπετε αυτό που δεν έχουν καταλάβει πολλοί, είναι ότι ο Nord Stream είναι καταρχήν έργο Πανευρωπαϊκό, μετά Γερμανικό και μετά ρωσικό. Οι Ρώσοι στην πραγματικότητα έχουν βολευτεί με αυτή την κατάσταση. Οι τιμές του φυσικού αερίου έχουν επταπλασιαστεί από πέρυσι και από την άλλη έχουν αυξήσει τα συμβόλαια τους με την ασιατική αγορά. Η δε έναρξη των έργων του Sibir-2 αναμένεται να αυξήσει την πίεση γιατί ο Sibir-2 είναι ο YAMAL (ίδια κοιτάσματα) με κατεύθυνση προς την Κίνα.
Οι Ρώσοι έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν. Έχουν εξ αρχής δηλώσει ότι δεν έχουν πρόθεση να επιτεθούν πουθενά. Δεν υπάρχει ούτε μία, ούτε μία δήλωση Ρώσου επισήμου που να απειλεί με πόλεμο.
Στις 17 Δεκεμβρίου έστειλαν δύο σχέδια συμφωνιών με ΗΠΑ και χώρες του ΝΑΤΟ, όπου ζητούν αυτονόητα πράγματα. Ότι ζητούν για τα πυρηνικά, για τα πυραυλικά συστήματα μέσου και μικρού βεληνεκούς είναι απόλυτα λογικά και οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ πρέπει να απαντήσουν.
Έτσι παρακολουθούμε τον εξής παραλογισμό στις συνομιλίες. Οι Ρώσοι να ζητούν απαντήσεις σε πραγματικά ζητήματα που έχουν θέσει και οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ, να εκφράζουν την ανησυχία τους για την υποτιθέμενη ρωσική επιθετικότητα.
Δεν μπορείς να ζητάς από μία ξένη χώρα να αποσύρει τα στρατεύματά της από το εσωτερικό της, όταν εσύ (ΗΠΑ) διατηρείς 70.000 (σωστά διαβάζετε) στρατιωτικούς στην Ευρώπη. Όταν οι 7000 από αυτούς είναι τοποθετημένοι στα σύνορα της Ρωσίας. Πρακτικά αν συνυπολογίσουμε και τις Στρατιωτικές Δυνάμεις των λοιπων Νατοϊκών και φιλονατοϊκών χωρών στην περιοχή θα αντιληφθούμε ότι η αναλογία με τους 100.000 που διατηρεί αυτή τη στιγμή η Ρωσία στα σύνορά της είναι τουλάχιστον 3:1. Και προσέξτε … διαρκώς αυξάνεται. Ποιος επιτίθεται σε ποιόν;
Δεν μπορείς να μιλάς για αντιπυραυλική ασπίδα, όταν τοποθετείς στο έδαφος της Πολωνίας και της Ρουμανίας, εκτοξευτές που κάλλιστα θα μπορούσαν να φορτωθούν (σύμφωνα με το εγχειρίδιο της κατασκευάστριας LOKHEED) με επιθετικούς ΤΟΜΑΧΩΚ με πυρηνικές μάλιστα κεφαλές.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟ.
Πως βγαίνεις λοιπόν από την κρίση που για τους δικούς σου λόγους δημιούργησες; Οι λύσεις είναι δύο:
1. Κάνεις πόλεμο και μετράς απώλειες.
2. Κάθεσαι στο τραπέζι και ακούς τις απαιτήσεις του άλλου.
Με δεδομένο ότι όλοι αντιλαμβάνονται πλέον τι γίνεται, η λύση του πολέμου δεν προκρίνεται. Διαπραγματεύεσαι λοιπόν την υποχώρηση χωρίς να θιχτεί απόλυτα το ούτως ή άλλως θιγμένο σου γόητρο. Αποσύρεις πυρηνικά και επικίνδυνα συμβατικά όπλα και αυτό άλλωστε κάνουν και οι Ρώσοι. Δεν κάνεις άλλες χώρες μέλη του ΝΑΤΟ. Διατηρείς ότι έχεις.
Θέλω να πιστεύω ότι η λογική θα πρυτανεύσει της τρέλας. Μπάυντεν και Πούτιν θα συναντηθούν, θα υπογράψουν συμφωνίες και θα ενφανισθούν από κοινού ως εγγυητές της ειρήνης.
Ίσως να δούμε μια νέα εποχή ειρήνης και ευημερίας για την πολύπαθη Ευρώπη, ίσως πάλι όχι.
bsgreeks.blogspot,com
