Για πρώτη φορά εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια το ευρώ σκαρφάλωσε την Τρίτη πάνω από το όριο του 1,20 δολ. Η ανατίμησή του στα υψηλότερα επίπεδα από τον Μάιο του 2018 είναι απόρροια της «απάντησης» -υγειονομικής και οικονομικής- της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην πανδημία, συνιστά μία έμμεση ψήφο εμπιστοσύνης στις αντοχές της γηραιάς ηπείρου απέναντι στην άνευ προηγουμένου αυτή κρίση. Ταυτόχρονα όμως προκαλεί και ισχυρό πονοκέφαλο στους αρμοδίους.
Το ευρώ έχει ανατιμηθεί περίπου 12% έναντι του δολαρίου τους τελευταίους πέντε μήνες, από τότε δηλαδή που τέθηκαν σε ισχύ τα πρώτα lockdowns. Μόνο τον Ιούλιο είχε καταγράψει κέρδη 5% έναντι του αμερικανικού νομίσματος, στην πιο εντυπωσιακή μηνιαία επίδοση από το φθινόπωρο του 2010. Αναλυτές εκτιμούν μάλιστα ότι το ράλι του θα μπορούσε να έχει συνέχεια- κάτι που μάλλον τρομάζει, παρά ικανοποιεί τους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Και αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί σε συγκεκριμένες δράσεις από την κεντρική τράπεζα.
Το ισχυρό ευρώ συνιστά πλήγμα για τους Ευρωπαίους εξαγωγείς, καθώς καθιστά τα ευρωπαϊκά προϊόντα λιγότερο ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές. Πολλές από τις 19 οικονομίες της Ευρωζώνης έχουν μεγάλη εξάρτηση από τις εξαγωγές, ποντάρουν δηλαδή σε αυτές για την έξοδό τους από την ύφεση. Όσο δε ενισχύεται το νόμισμα τόσο εντείνονται και οι πιέσεις στον ήδη υποτονικό πληθωρισμό.
Μένει να φανεί λοιπόν εάν η πρόεδρος της ΕΚΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, θα κινηθεί απέναντι στη νέα αυτή πρόκληση με την ίδια ταχύτητα και αποφασιστικότητα που επέδειξε και όταν ξέσπασε η πανδημία.
“Καθημερινή”
