Παντελής Κουλούκης: ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ …

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Παντελή Κουλούκη*

Στην Ελλάδα για μια ακόμη φορά «επιλέξαμε» να διχαστούμε.

–   Είμαστε με τους Ρώσους ή με τους Ουκρανούς;

  • Θέλουμε ουδετερότητα ή συντασσόμαστε αδιαμαρτύρητα με το ΝΑΤΟ και την Δύση;
  • Συμπορευόμαστε με την ομάδα του τάδε καθηγητή ή με την σχολή σκέψης του «γνωστού» think tank;
  • Ακολουθούμε τους ρεαλιστές ή μήπως η ανάλυση μας εμπεριέχει στοιχεία κονστρουκτιβισμού;
  • Παρερμηνεύουμε ή αναλύουμε ορθά το έργο του Θουκιδίδη, προκειμένου να ενισχύσουμε την θεώρηση μας για την τραγωδία στην Ουκρανία;
  • Ευθύνεται η Δύση, όπως εμφατικά τονίζει από το 2014 ο καθηγητής John Mearsheimer, για τον πόλεμο ή απλά ο πρόεδρος Πούτιν είναι ένας στυγνός δικτάτορας που επιδιώκει την πλήρη υποταγή της Ουκρανίας;
  • Αποδεχόμαστε ή οχι τους Ουκρανούς ναζιστές εφόσον στηρίζουμε τον πρόεδρο Ζελένσκι;
  • Αποτελεί η Ρωσική εισβολή απάντηση στην καταπίεση μεγάλων  Ρωσόφωνων πληθυσμιακών ομάδων στο εσωτερικό της Ουκρανίας;

Στα πλαίσια μια ορθολογικής ανάλυσης όλα τα παραπάνω θα συνέθεταν μια πραγματική ευκαιρία για σύνθεση και αντικειμενική αποτίμηση του πολύπλοκου Ουκρανικού ζητήματος.

Στην Ελλάδα όμως αυτό δεν πρόκειται  να γίνει ΠΟΤΕ.

Στο εσωτερικό της χώρας δημιουργήσαμε σχεδόν ακαριαία ομάδες προτιμήσεων μεταξύ ρωσόφιλων, ευρωσκεπτικιστών και εκείνων που υποστηρίζουν απόλυτα τον δυτικό συνασπισμό.

Οι πρώτοι ανησυχούν για πιθανά αντίμετρα του Πούτιν ιδιαίτερα προς τις χώρες που έδειξαν υπερβάλλοντα αντιρωσικό ζήλο, οι δεύτεροι τονίζουν δικαιολογημένα την διαχρονικά αβάσταχτη ελαφρότητα που επέδειξαν οι Δυτικοί Θεσμοί σε Κύπρο (1974), Γιουγκοσλαβία (1991) όπου η διάλυση της άφησε μακροπρόθεσμες δισεπίλυτες οικονομικές και πολιτικές πληγές στην περιοχή, Αρμενία-Ναγκόρνο Καραμπάχ (1994 και 2020), Ν. Οσετία και Αμπχαζία (2008), Κριμαία (2014), ενώ οι τρίτοι με επιχείρημα την απαραίτητη διατήρηση του status qvo στηρίζουν το περιβόητο «συνδικάτο» ΕΟΚ και ΝΑΤΟ.

Εξαντλητικές αναλύσεις κάθε λογής ειδικών  (καθηγητών,δημοσιογράφων,πολιτικών,αναλυτών,διπλωματών, στρατιωτικών) σε όλα τα ΜΜΕ συνεπικουρούμενες από τα αντίστοιχα σχόλια των οπαδών της κάθε μιας προσέγγισης στα αντίστοιχα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Διαξιφισμοί, ψευδοδιλλήματα, εντάσεις, απειλές και στο βάθος «σαλαμοποίηση». Φτάσαμε δε στο σημείο να διεξάγουμε έρευνες κοινής γνώμης προκειμένου να πιστοποιήσουμε την απόλυτη σύγχυση μας.

Ποιος έχει δίκιο άραγε;

Μα προφανώς όλοι και κανείς.

Για παράδειγμα μια πιθανή αναγνώριση της ΤΔΒΚ από τον Λαβρόφ θα ήταν καταστροφική για τα ελληνικά συμφέροντα. Ταυτόχρονα μια Ευρωπαϊκή άρνηση για επέκταση των κυρώσεων προς  Τουρκία θα εξέθετε την εγχώρια κυβερνητική στρατηγική υπέρ της Ουκρανίας και τέλος αντίστροφα, μια πιθανολογούμενη Αμερικανική αναθέρμανση και υποστήριξη του East Med και των συνιστωσών του θα αποτελούσε δικαίωση της Ελληνικής στάσης.

Δυστυχώς  εμείς που παρακολουθούμε ως πολίτες αυτές τις περίπλοκες γεωπολιτικές εξισώσεις διαπιστώνουμε για μια ακόμη φορά ότι είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων. Παραμένουμε ψεύτο ιδεαλιστές, κοινωνοί μικροπολιτικών συμφερόντων και έτοιμοι να χαρακτηρίσουμε υποκριτικά όποιον διαφωνεί με την άποψη μας άσχετο, κατευθυνόμενο και ολίγον προδότη. Αν και η συντριπτική πλειοψηφία ξεκινά με την φράση… καταδικάζουμε την ρωσική εισβολή… καταλήγουμε σε χιλιάδες παραλλαγές και ερμηνείες διότι όλοι μας πάσχουμε από την ανάγκη να εκφράσουμε  κάτι το διαφορετικό.

Συγχωρέστε για την υπερβολή,  αλλά θέλω το πω. Έχουμε «ξεφτιλίσει» κυριολεκτικά τον Θουκιδίδη με τον τρόπο που τον αναφέρουμε συνεχώς και επι παντός επιστητού.

Μέσα στον ορυμαγδό προφανώς και υπάρχουν ψύχραιμες φωνές που ομιλούν για κοινωνική  σύμπνοια στην βάση του εθνικού συμφέροντος. Δεν είναι όλοι το ίδιο.

Ωστόσο το πρόβλημα διαιωνίζεται.Το ελληνικό ακροατήριο τα τελευταία 50 χρόνια (ή μήπως 200) εκπαιδεύεται συστηματικά και με συνέπεια στον διχασμό και τον λαϊκισμό. Παραδοσιακοί εναντίον εκσυγχρονιστών, προοδευτικοί εναντίον φιλελεύθερων, εθνικιστές εναντίον εθνομηδενιστών, εμβολιασμένοι εναντίων αρνητών, αριστεροί εναντίον δεξιών, βορράς εναντίον νότου, κατέχοντες  εναντίον φτωχών ….και ο κατάλογος εμπλουτίζεται συνεχώς με κάθε είδους ανοησία.

Μεγάλος ασθενής μέσα σε αυτήν την κατρακύλα, τα εθνικά μας θέματα καθώς και η χάραξη μιας κοινής εθνικής στρατηγικής.

Είναι όμως όλα τόσο μαύρα;

Προφανώς και ΟΧΙ.

Όπως έχω εξηγήσει σε προηγούμενη αρθογραφία μου η Ελλάδα σταδιακά από το 2009 έχει αντιστρέψει μια άτολμη και φοβική εξωτερική πολιτική πολλών δεκαετιών. Προσέγγιση με Ισραήλ, συμφωνία των Σκοπίων (με τις όποιες αδυναμίες), διμερή-τριμερή-πολυμερή σχήματα συνεργασίας, επέκταση 12 μιλίων Ιόνιο, «μερική» οριοθέτηση ΑΟΖ με Αίγυπτο, αμυντική συμφωνία με Γαλλία και ΗΠΑ αποτελούν θετικά δείγματα εξωτερικής πολιτικής.

Εμείς όμως αντί να συνεχίσουμε πάνω σε αυτές τις νόρμες σφαζόμαστε για το εάν έκανε καλό στην χώρα η κίνηση του πρωθυπουργού να αποστείλει στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία.

Μάλιστα φθάνουμε στο εξής σημείο παράκρουσης : εάν η αποστολή αυτή συνδυαστεί με την απαίτηση επιβολής κυρώσεων από ΕΕ στην Τουρκία για την παράνομη εισβολή και κατοχή της Βόρειας Κύπρου, τότε ορθά πράξαμε. Αν οχι τότε είμαστε αφελείς και δεν ξέρουμε τι μας γίνεται!

Το ΝΑΤΟ μας κοροϊδεύει, η ΕΕ μας εμπαίζει με την αναβλητικότητα της, οι πολιτικοί της χώρας σταθερά ανίκανοι και εμείς ως εκ τούτου οφείλουμε να είμαστε ψεύτο ουδέτεροι και να πράττουμε το εθνικό μας συμφέρον που είναι οι ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ!

Εγώ πάλι νόμιζα με το φτωχό μου το μυαλό ότι εδώ και 48 χρόνια κυριολεκτικά καμία παγκόσμια δύναμη δεν μας έχει στηρίξει στο Κυπριακό. Τώρα όμως, αν συνδυάσουμε την μη αποστολή όπλων με την απειλή να σπάσουμε το ενιαίο δυτικό μέτωπο με ουδετερότητα  θα ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΟΥΜΕ την διεθνή κοινότητα και θα «λυγίσει». Το «ξανθό» γένος, τα «αδέρφια» μας οι Αμερικάνοι, οι συμπολίτες μας Ευρωπαίοι και οι Κινέζοι προασπίζουν ορθά τα εθνικά τους συμφέροντα. Και μάλιστα, χώρες όπως η Γερμανία, δεν διστάζει να ανατρέψει πάγιες πολιτικές 70 ετών και να επαναξοπλισθεί χωρίς καμία ουσιαστική εσωτερική αντίδραση!

Εμείς άραγε με την ατελείωτη εσωτερική φαγωμάρα και μικροπολιτική τύφλωση πράττουμε ανάλογα;

Δεν θα βαρεθώ να το λέω και να γίνομαι εκνευριστικός.

Χρειαζόμαστε επειγόντως «συνταγή» εθνικής ομοψυχίας και καταπολέμησης της δημογραφικής κατρακύλας.

Τα δυο αυτά ζητήματα αποτελούν ωρολογιακές βόμβες στα θεμέλια της εθνικής μας ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.

Όσοι πιστοί προσέλθετε …

*Master of Arts in Governance, Development and Security
spot_img

1 ΣΧΟΛΙΟ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα