Σύμφωνα με πληροφορίες του Φιλελεύθερου Κύπρου (05/03/2023): «Μετά την εκλογή Νετανιάχου στο Ισραήλ, δόθηκαν εντολές να επανέλθει στο τραπέζι το σχέδιο για την κατασκευή του αγωγού EastMed. Πρόκειται, ως γνωστόν, για ένα σχέδιο, που μπήκε στο… ψυγείο με αμερικανική παρέμβαση και δεν αναμένεται σε αυτή τη φάση να ξεπαγώσει. Το Τελ Αβίβ, ωστόσο, φαίνεται να θέλει να χρησιμοποιήσει το σχέδιο για πίεση αλλά και για να είναι αντίβαρο στα όποια σενάρια μπορεί να προωθηθούν για μεταφορά αερίου με αγωγό μέσω Τουρκίας».
Στις 07/03/2023 γράφαμε επ’ αυτού ότι «με άλλα λόγια ο EastMed ουδέποτε υπήρξε «στρατηγική επιλογή» του Ισραήλ, ακόμη και του ίδιου του Νετανιάχου, που είναι ο μόνος που πίεσε για τον αγωγό, ως έργο φυσικής διασύνδεσης του Ισραήλ με τη Δύση, σύμφωνα με ομολογία του Αμερικανού Ανώτερου Σύμβουλου Ενεργειακής Ασφάλειας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ -και αρχιτέκτονα του χάρτη Μπάιντεν-, Άμος Χόκσταϊν (ΕΔΩ)».
Στο ίδιο άρθρο μας τονίστηκε ότι «οι ΗΠΑ ήδη από το 2014 ήταν πρόδηλο ότι δεν είχαν στα σχέδιά τους για την ευρύτερη περιοχή τον αγωγό (ΕΔΩ και ΕΔΩ)… Από τις δημόσιες τοποθετήσεις των Αμερικανών αξιωματούχων -μηδενός εξαιρουμένου, πλην ίσως του π. ΥΠΕΞ Μ. Πομπέο η οποία έγινε για το ισραηλινό ακροατήριο-, πουθενά δεν προκύπτει ότι ο EastMed υπήρξε μέρος των ενεργειακών σχεδιασμών τους. Το non-paper ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα…»
Ως γνωστόν η πρώτη ταφόπλακα στον αγωγό (ο οποίος είναι πρόδηλο ότι λάμπει δια της απουσίας του ΚΑΙ από τον γνωστό χάρτη Μπάιντεν [ΕΔΩ και ΕΔΩ]) ήταν το αμερικανικό non-paper με πρωτεργάτη του τον Άμος Χόκσταϊν. Το non-paper -για την ιστορία- διέρρευσε τον Ιανουάριο του 2022 αλλά εικάζεται ότι είχε διανεμηθεί τον Οκτώβριο-Νοέμβριο του 2021 και είχε έντονο τουρκικό άρωμα (1, 2 και 3)!
Η δεύτερη ταφόπλακα στον αγωγό ήρθε από τους διαχειριστές του ισραηλινού κοιτάσματος «Λεβιάθαν» (από το οποίο θα ξεκινούσε ο EastMed) οι οποίοι δηλώνουν ότι προτιμούν την λύση του πλωτού τερματικού σταθμού LNG έναντι του EastMed.
Η τρίτη ταφόπλακα ήρθε δια στόματος του Ισραηλινού Πρέσβη στην Αθήνα, Νόαμ Κατς, ο οποίος είπε (12/04/2023) ότι: «Η δέσμευση του Ισραήλ, της Ελλάδας και της Κύπρου για την κατασκευή του EastMed ,υπάρχει. Είναι διακυβερνητική δέσμευση. Αλλά για ένα πρόγραμμα σαν και αυτό χρειάζεσαι και την επιχειρηματική κοινότητα. Θα πρέπει να δούμε τη βιωσιμότητα αυτού του σχεδίου. Και η βιωσιμότητα είναι υπό εξέταση. Αν αποδειχθεί κερδοφόρα η προοπτική, θα υποστηριχθεί. Ένα περιοριστικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι η Ευρώπη θέλει να απομακρυνθεί από τα ορυκτά καύσιμα. Άρα πρέπει να περιμένουμε να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση βιωσιμότητας του σχεδίου από την επιχειρηματική κοινότητα».
Το iEpikaira έγραφε από τις 20/12/2020: «Μήπως ο τεχνοοικονομικά αμφισβητούμενος EastMed –κατά παλαιότερη δήλωση των Αμερικανών– αποτελεί το κατ’ εξοχήν εργαλείο που χρησιμοποιείται για να γίνει η μοιρασιά της ΑΟΖ της Αν. Μεσογείου με τους όρους της Άγκυρας [περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ] και με ευρωπαϊκή -κυρίως γερμανική- αλλά και αμερικανική υψηλή επιστασία»;
Δύο περίπου χρόνια αργότερα (12/02/2023), η «Εστία» αποκάλυψε ότι ο π. υπουργός επικρατείας Γ. Γεραπετρίτης -γνωστός για τις αλήστου μνήμης δηλώσεις περί 6νμ και όχι μόνο- «συναντά τακτικά τον Τούρκο πρεσβευτή σε οικίες προσωπικοτήτων των Αθηνών και συζητούν ατύπως εφ’ όλης της ύλης σε χωριστό κανάλι επικοινωνίας ερήμην του Υπουργείου Εξωτερικών» ενώ παράλληλα «η διπλωματική σύμβουλος του πρωθυπουργού Άννα Μαρία Μπούρα συζητά με τον εξ απορρήτων του Προέδρου Ερντογάν Ιμπραήμ Καλίν σε διάφορες πρωτεύουσες της Ευρώπης το «μοντέλο Νταβός» με βάση το οποίο θα διεξαχθεί μετεκλογικώς ο ελληνοτουρκικός διάλογος».
Ταυτόχρονα ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Κ. Μητσοτάκη, Θάνος Ντόκος, -την ώρα που η Τουρκία προσπαθούσε να συνέλθει από το αρχικό σοκ του εγκέλαδου- έκανε λόγο για έναν «μεγάλο συνεταιρισμό κρατών» κατά τα πρότυπα της συνεργασίας Κατάρ-Ιράν «που θα συνεκμεταλλευτεί τους ενεργειακούς πόρους της Μεσογείου», επιβεβαιώνοντας τον Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών Τζέφρι Πάιατ ο οποίος τον Δεκέμβριο του 2022 δήλωνε ότι, «οι ΗΠΑ εστιάζουν στο πώς θα δημιουργήσουν μια εταιρική δυναμική για να αποφύγουμε τις διαμάχες που συνοδεύονται με ένα οικονομικό κόστος».
Είναι λοιπόν είναι δεν είναι ο EastMed «το κατ’ εξοχήν εργαλείο» που χρησιμοποιήθηκε για να δρομολογηθεί η μοιρασιά της ΑΟΖ και κατ’ επέκταση του ορυκτού πλούτου της Αν. Μεσογείου;
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
