“Μια περιοχή, 21 κοινωνικές δομές υποστήριξης ευάλωτων ομάδων. Αντέδρασαν, και με το δίκιο τους, οι κάτοικοι της 2ης Δημοτικής Κοινότητας (Ξηροκρήνη) για την απόφαση του ΟΚΑΝΑ να δημιουργήσει ένα ανοιχτό κέντρο για τους τοξικοεξαρτημένους στην οδό Αγίου Νέστορος, απέναντι από μια παιδική χαρά και δίπλα από ένα σχολείο.
Αυτό που ισχυρίζονται οι κάτοικοι, είναι ότι η περιοχή τους έχει αναλάβει σχεδόν αποκλειστικά την φιλοξενία τέτοιων δομών στην πόλη (περίπου το 80% βρίσκεται σε αυτήν ή πέριξ), τώρα σε αυτές προστίθεται και άλλη που επέλεξε να εγκατασταθεί εκεί δίχως να έρθει σε διαβούλευση μαζί τους, την ίδια στιγμή που το κτήριο βρίσκεται έναντι παιδικής χαράς, και πολύ κοντά σε σχολείο.
Λογικά επιχειρήματα, τα οποία προκάλεσαν και την ανταπόκριση της Διοίκησης, αλλά και της πλειοψηφίας των υπόλοιπων παρατάξεων στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο όπου τέθηκε επί τάπητος το ζήτημα, γι’ αυτό και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων το ψήφισμά τους εγκρίθηκε από το Σώμα. Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος δήλωσε πως είναι σε αναζήτηση άλλου κτηρίου σε παρακείμενη περιοχή (αναφέρθηκε η οδός Δαναΐδων, που είναι κάθετη στην Δωδεκανήσου), που δεν είναι αμιγώς οικιστικού χαρακτήρα,
Όντως, είναι άδικο μια γειτονιά, ήδη υποβαθμισμένη, να θεωρείται «αποθήκη κοινωνικής κρίσης» της πόλης την ίδια στιγμή που άλλες, κυρίως του κέντρου αν και όχι αποκλειστικά, εξωραΐζονται με επενδύσεις εκατομμυρίων, και μεταβάλλονται σε «μπιμπελό» για την τουριστική αγορά της πόλης. Η οποία με αυτά και με εκείνα έχει δει τα τελευταία χρόνια, και ιδίως υπό την θητεία Μπουτάρη, μια δραματική διεύρυνση των χωροταξικών ανισοτήτων -έκφραση των οποίων είναι και η κατάσταση που επικρατεί στην Ξηροκρήνη.
Όσο για τον ΟΚΑΝΑ, είναι αλήθεια δυστυχώς ότι ακόμα δεν έχει καταφέρει να ανατρέψει την αρνητική εικόνα που έχει διαμορφώσει για τον οργανισμό ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης. Εντύπωση που οφείλεται στο γεγονός ότι δεν φρόντισε ποτέ να αντιμετωπίσει τις πιάτσες των ναρκωτικών που ξεπηδούσαν γύρω από τα προγράμματα χορήγησης Μεθαδόνης, τα οποία και διατηρούσε σε διάφορες περιοχές της πόλης. Σε αντίθεση με άλλα, «στεγνά προγράμματα θεραπευτικών κοινοτήτων που έχουν πολύ μεγαλύτερη κοινωνική αποδοχή…”
Θεσσαλονίκη, 27 Σεπτεμβρίου 2019
