Τέλος Αυγούστου, ο αριθμός που κουδούνιζε το κινητό μου ήταν άγνωστος. Ούτε κι έχει σημασία αν ήταν από την Ελλάδα ή την Κύπρο. Απάντησα… «Σε χαιρετώ. Ο τάδε είμαι… Τι κάνεις; Η οικογένεια; Τα παιδιά; Έναν Κύπριο κυβερνητικό αξιωματούχο με το ίδιο επώνυμο, τι τον έχεις;».
Όταν ρώτησα «περί τίνος πρόκειται», η ιστορία απέκτησε ενδιαφέρον: «Όπως ξέρεις, θα έρθει ο καλαθοσφαιρικός Παναθηναϊκός στην Κύπρο, για ένα διεθνές τουρνουά. Θα θέλαμε να μην μπουν σφραγίδες της Κυπριακής Δημοκρατίας στα ταξιδιωτικά έγγραφα του Τούρκου προπονητή του Παναθηναϊκού, Εργκίν Αταμάν. Ξέρεις, είναι πολύ φανατικός και γνωστός φίλος του Ερτογάν! Προσπαθούμε να τον εξυπηρετήσουμε, διότι μπορεί να ενοχληθεί και να μην έρθει…».
Με έτρωγε το χέρι μου πολλές ημέρες να δημοσιοποιήσω την «επιχείρηση Αταμάν!», αλλά θεώρησα ότι δεν ήταν σωστό. Ήταν μια προσωπική, ιδιωτική συνομιλία. Πόσο ηλίθιος ήμουν… Μετά απ’ όσα έγιναν, όμως, αισθάνομαι ότι έχω ηθική υποχρέωση, να τη μοιραστώ.
Ο Αταμάν, ο προπονητής του ιστορικού Παναθηναϊκού, ο κύριος που σήμερα παριστάνει τον ανήξερο και μας πουλάει… παραμύθι ότι «τα γήπεδα είναι τόπος φιλίας και ειρήνης, όχι πολιτικής», δεν ήθελε να… αμαυρώσει το διαβατήριο με τη σφραγίδα της Κυπριακής Δημοκρατίας!
Είναι ο άνθρωπος που σηκώθηκε κι έφυγε από το γήπεδο που τον φιλοξενούσε (με τιμές και δόξες!) για το πανό που αναρτήθηκε από τη «θύρα 13» κι έγραφε «50 χρόνια παράνομης κατοχής. Κανείς δεν ξεχνά».
Λες και τα ‘χε όλα σχεδιασμένα ο Αταμάν, ο «φανατικός», ο «φίλος του Ερτογάν»! Στην Τουρκία τον αποθεώνουν για τη συμπεριφορά του κι η ομάδα που τον αδροπληρώνει, ο ιστορικός Παναθηναϊκός ανακοινώνει «η ομάδα, ο προπονητής μας, οι οπαδοί μας και όλοι εμείς, είμαστε ενωμένοι σαν γροθιά και δεν μπορεί να μας κουνήσει τίποτα»!
Μόνο αν μπήκε σφραγίδα στο διαβατήριο του, δεν μας είπαν…
