Στον αέρα κάθε προσπάθεια για ειρηνική επίλυση των διαφορών στην Ανατολική Μεσόγειο – Γυρίζει την πλάτη στη διπλωματία η Τουρκία και επιστρέφει στο δρόμο των προκλήσεων – Μπαράζ παραβιάσεων σε ΑΟΖ και Αιγαίο – Παίζει και με τις μεταναστευτικές ροές ο Ερντογάν – Δυσοιωνες προβλέψεις για την εξέλιξη των περιφερειακών σχέσεων
Ήταν ένα κουμπί και το… πάτησε ο Ερντογάν, επαναφέροντας το σκηνικό έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Μετά από αρκετές εβδομάδες ηρεμίας, η τουρκική πλευρά επέστρεψε σ’ αυτό που ξέρει να κάνει πολύ καλά. Την πολιτική των κανονιοφόρων και τους λεονταρισμούς, μέσα από τους οποίους προσπαθεί να επιβάλει και να επιβληθεί.
Το σύνθημα έδωσε ο Τούρκος Πρόεδρος με την προσωπική επίθεση που εξαπέλυσε την περασμένη Δευτέρα στον Έλληνα Πρωθυπουργό. Xρειάστηκε σχεδόν μια εβδομάδα για να αντιδράσει επί της ουσίας για όσα είπε ο Μητσοτάκης στη συνάντηση με τον Μπάιντεν και την ιστορική ομιλία του στο Κογκρέσο. Τελικά ο Ερντογάν βρέθηκε στα δυο στενά και επέλεξε -κυρίως για εσωτερική κατανάλωση- να ανακοινώσει πως κόβει κάθε επαφή με την Αθήνα. Επέλεξε να θυσιάσει τη θετική ατζέντα, στο βωμό της ψηφοθηρίας που ήδη άρχισε ενόψει των Εθνικών Εκλογών στην Τουρκία το καλοκαίρι του 2023.
Σχεδόν ταυτόχρονα με τις δηλώσεις Ερντογάν άρχισαν να εκδηλώνονται και οι προκλήσεις επί του εδάφους. Μια συντονισμένη επιχείρηση με δράσεις σε τρία επίπεδα: Κύπρος, Αιγαίο – Αλεξανδρούπολη και μεταναστευτικό.
Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, είδαμε να γίνονται κινήσεις (εντυπωσιασμού περισσότερο) στα Βαρώσια και ακούσαμε απειλές για «αντίποινα» σε σχέση με την έναρξη της γεώτρησης των ENI και TOTAL στο Οικόπεδο 6. Δεν προκάλεσε καμία έκπληξη η επαναφορά του χάρτη των τουρκικών διεκδικήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ (οριοθετημένη και μη) σε φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ της Τουρκίας.
Σαν έτοιμη από καιρό, η τουρκική αεροπορία άρχισε ξανά τις υπερπτήσεις πάνω από το Αιγαίο και την Αλεξανδρούπολη. Μετά από μια μακρά περίοδο σχετικής ηρεμίας, μέσα σε λίγες μέρες καταγράφηκαν πολλές δεκάδες παραβιάσεις από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη. Σε ορισμένες περιπτώσεις έγιναν αερομαχίες με τα ελληνικά που σηκώθηκαν για να τα αναχαιτίσουν. Κινητικότητα είχαμε όμως και στη θάλασσα, με την Άγκυρα να εκδίδει navtex και να στέλνει στο κεντρικό Αιγαίο το ερευνητικό σκάφος «Yunus S».
Το τρίτο επίπεδο είναι αυτό του μεταναστευτικού, με τον Ερντογάν να επιβεβαιώνει με το χειρότερο τρόπο πως όποτε βρεθούν τα δυο του πόδια σε ένα παπούτσι θα εκβιάζει εργαλειοποιώντας ανθρώπινες ψυχές. Ολιγον τον ενδιαφέρει, όπως απέδειξε η ιστορία του. Κάπως έτσι το Αιγαίο και ο Έβρος γέμισαν ξανά με σαπιοκάραβα και καραβάνια μεταναστών.
Η Τουρκία αυξάνει την ένταση σε όλα τα επίπεδα, απογοητεύοντας οικτρά όσους πίστεψαν πως μέσα από τη διπλωματία θα μπορούσαν να επιλυθούν προβλήματα που ταλανίζουν ολόκληρη την περιοχή εδώ και δεκαετίες. Πως μπροστά στο δικό της συμφέρον, θα έβαζε νερό στο παχύρευστο κρασί της με τις εντελώς παράλογες αξιώσεις. Η συμπεριφορά της τα τελευταία εικοσιτετράωρα, δυστυχώς δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
“Μετά από μια μακρά περίοδο σχετικής ηρεμίας”, αναφέρει το άρθρο.
Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω πως γράφεται μια τέτοια ανακρίβεια, όταν οι παραβιάσεις του εναέριου εθνικού μας χώρου είναι καθημερινή πρακτική της τουρκικής πλευράς και μάλιστα έχουν, τον τελευταίο καιρό, ενταθεί με τη χρήση UAV. Εκτός κι αν οι παραβιάσεις έχουν γίνει συνήθεια και θεωρούνται μέρος της ημερήσιας διάταξης.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να υπάρχουν Έλληνες που θεωρούν πως μπορούμε να τα βρούμε ειρηνικά με τους Τούρκους, όταν έχουν προηγηθεί 50 χρόνια άκαρπων προσπαθειών. Δεδομένου ότι η Τουρκική εξωτερική πολιτική είναι πάγια και δεν αλλάζει ανάλογα με τον εκάστοτε πρόεδρο, μόνο μια ισχυρή Ελλάδα σε όλους τους τομείς θα αποτελούσε αποτρεπτικό παράγοντα της τουρκικής επιθετικότητας και θρασύτητας.
Σε άλλη περίπτωση, ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί ειρηνική λύση είναι να απεμπολήσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα. Αυτό, φαντάζει περισσότερο εφικτό κρίνοντας από τις ενέργειες του ελληνικού κράτους και των ταγών του την τελευταία 25ετία.