Σύμφωνα με πληροφορίες, για όλα τα υπόλοιπα κατέληξαν σε μια τιμολογημένη λίστα παροχών που αναφερόταν σε παροχή εργασίας στην ΕΑΒ, ανάθεση έργου σε εγχώριες εταιρείες για να συμβάλουν στο έργο της αναβάθμισης ή/και εκμετάλλευσης των νέων δυνατοτήτων των αεροσκαφών.
Επίσης και σε ανάπτυξη υποδομών τόσο αυτών της ΕΑΒ (για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του έργου) όσο και της Πολεμικής Αεροπορίας για να καλύψει δικές της απαιτήσεις δεδομένης της παρούσης οικονομικής στενότητας. Η λίστα των προγραμμάτων μάλιστα παρουσιάστηκε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής.
Αλλά «οι κυβερνήσεις πέφτουν μα η αγάπη μένει». Έτσι λοιπόν, μια και τα πάντα σε αυτή την χώρα είναι προσωποποιημένα, με την αλλαγή της κυβέρνησης (επαν)εμφανίστηκε στην Μεσογείων γνωστός παλαιόθεν… «μάγος», θιασώτης της ρήσης «άφησε το σε εμένα [μεγάλε], σε δέκα λεπτά θα το έχω λύσει».
Εν προκειμένω, τη λύση προσπαθεί να τη δώσει ακόμη, 14 μήνες μετά, επιχειρώντας να μοιράσει κάποια περισσευούμενα εκατομμύρια ευρώ, πέραν κάθε προβλεπόμενης διαδικασίας, δηλαδή κατά το δοκούν, με ό,τι κι αν αυτό ά μπορούσε να συμπεριλαμβάνει.
Εν ολίγοις, για άλλη μια φορά θα έχουμε και πάλι λύση εκ των άνω προς τα κάτω, χωρίς διαπραγμάτευση, χωρίς τις αρμόδιες επιτροπές, χωρίς εισηγήσεις. Πέραν αυτών το οδυνηρό είναι ότι σήμερα, μετά από σχεδόν δύο χρόνια που συμφωνήθηκαν τα αντισταθμιστικά, εξακολουθούμε να μην έχουμε ως χώρα επωφεληθεί στον βαθμό που εύκολα θα μπορούσαμε.
Αξίζει στο σημείο αυτό να υπενθυμιστεί, ότι ο ίδιος «μάγος», ως… πανταχού παρών και ουδέν πληρών, αρεσκόταν κατά το παρελθόν να ισχυρίζεται πως «έλυσε» το θέμα με τα «Ναυπηγεία Σκαραμαγκά». Το κατά πόσον αυτό το θέμα επιλύθηκε, όλοι οι υπόλοιποι το γνωρίζουμε.
Δεν γνωρίζουμε βέβαια εάν «μάγος» έχει πληροφορηθεί την απόφαση του Διεθνούς Κέντρου Επίλυσης Επενδυτικών Διαφορών (ICSID), σε συνέχεια της απόφασης του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου (ICC) που δεν δικαίωσαν την Ελλάδα.
Αποφάσεις τις οποίες επειδή εδώ στην Ελλάδα είμαστε… μάγκες, επιλέγουμε να αδιαφορούμε. Χάνοντας παράλληλα την ευκαιρία να λυθούν με έξυπνο τρόπο τώρα που συντελείται συνολική αναδιάρθρωση, υπό την έννοια του ότι έχουμε ως χώρα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα.
Επειδή ο λογαριασμός για τον Έλληνα φορολογούμενο θα ανέρχεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, αναρωτιέται κανείς εάν κάποια στιγμή θα πρέπει να… επιβραβεύονται γενναιόδωρα όλοι όσοι χειρίζονται και επιλύουν τόσο αποτελεσματικά τις υποθέσεις και όσοι διασφαλίζουν τη μόνιμη καταδίκη της Ελλάδας όταν οποιοσδήποτε τραβάει τη χώρα στα διεθνή δικαστήρια, μια διαδικασία στην οποία καλώς έχει συναινέσει.
Για να μην ξεστρατίζουμε όμως από το αρχικό αντικείμενο του προβληματισμού, καλό θα ήταν να δούμε εάν σκοπεύουμε να προχωρήσουμε και να ολοκληρώσουμε τη διαδικασία, ή αυτή θα παραμένει δέσμια ειδικών ενδιαφερόντων οποιουδήποτε και μάλιστα επιχειρώντας να παρακαμφθεί η αυστηρότατη διαδικασία αξιολόγησης των υποψηφίων εταιριών.
Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι δυνατόν στο ΥΠΕΘΑ να υπάρχει ένας… βάλτος ή βούρκος, από όπου πολλές υποθέσεις που έχουν την ατυχία να βρεθούν εκεί, να μην μπορούν να ξεκολλήσουν. Έλεος πια!
