Ορόσημο οι σημερινές εκλογές στη Γερμανία.

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

 

του Νίκου Μουσιόπουλου*

Η ανάδειξη του νέου Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου της Γερμανίας στις 26 Σεπτεμβρίου θα αποτελέσει ορόσημο, όχι μόνο για τη χώρα αυτή, αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της. Με τις εκλογές αυτές αποχωρεί από την καγκελαρία η Άγκελα Μέρκελ, που για πολλούς υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία στην Ευρώπη και σίγουρα μια από τις ισχυρότερες γυναίκες πολιτικούς στο διεθνές στερέωμα. Τη διαδοχή της διεκδικούν τρεις πολιτικοί με σημαντικές διαφορές ανάμεσά τους: Από το κόμμα της κυρίας Μέρκελ, ο Χριστιανοδημοκράτης Άρμιν Λάσετ (επί του παρόντος πρωθυπουργός του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας), η κυρία Ανναλένα Μπέρμποκ από το κόμμα των Πρασίνων και ο αντικαγκελάριος Όλαφ Σολτς από το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, που την τελευταία 8ετία συγκυβερνά με τους Χριστιανοδημοκράτες τη Γερμανία.

Με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, ο Όλαφ Σολτς κατάφερε μέσα σε τέσσερεις μήνες να διπλασιάσει τα ποσοστά του κόμματός του που πλέον προηγείται των Χριστιανοδημοκρατών. Οι τελευταίοι, όπως και οι Πράσινοι, απώλεσαν την ίδια περίοδο πάνω από 10% ο καθένας, κατά την άποψη των αναλυτών εξ αιτίας πολλών και επανειλημμένων λαθών των Λάσετ και Μπέρμποκ, τη στιγμή που ο Σολτς κερδίζει κάθε ακροατήριο με την ηρεμία που τον διακρίνει και την αυτοπεποίθηση που αποπνέει. Πολλοί πιστεύουν ότι Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι θα συνεργαστούν στην επόμενη Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, με ανοικτό το ερώτημα ποιο τρίτο κόμμα θα χρειαστούν στο συνασπισμό για να επιτευχθεί η αναγκαία πλειοψηφία.

Αυτό ακριβώς το ερώτημα απασχολεί την γερμανική κοινή γνώμη. Η εκδοχή το τρίτο κόμμα να είναι η Αριστερά (που βέβαια ολοένα και φθίνει, ευρισκόμενη μόνο λίγο πάνω από το κατώφλι εισόδου στο Κοινοβούλιο, δηλ. 5%) χρησιμοποιείται από τους Χριστιανοδημοκράτες προς εκφοβισμό των αναποφάσιστων, με επιχείρημα τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης λόγω της σοβαρής ολίσθησης προς τα αριστερά. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι η εκδοχή αυτή συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες, λόγω ακραίων θέσεων της Αριστεράς (που έχει προκύψει από επιγόνους του κομμουνιστικού καθεστώτος της πάλαι ποτέ Ανατολικής Γερμανίας) σε ότι αφορά το ΝΑΤΟ και τις σχέσεις της Γερμανίας με τις ΗΠΑ. Ας μου επιτραπεί η παρατήρηση ότι η Γερμανία έχει μόνο να κερδίσει αν το συγκεκριμένο κόμμα, όπως φυσικά και οι επικίνδυνοι ακροδεξιοί («Εναλλακτική για τη Γερμανία») αποδυναμωθούν περαιτέρω από τους ψηφοφόρους και σε σύντομο χρόνο εκλείψουν από την πολιτική σκηνή.

Κατ’ εμέ θα ήταν προτιμητέα η λύση ενός συνασπισμού του λεγομένου «φωτεινού σηματοδότη», άρα των κόκκινων Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων με τους Ελεύθερους Δημοκράτες που έχουν επιλέξει ως διακριτικό το κίτρινο χρώμα. Το κόμμα του Χανς-Ντήτριχ Γκένσερ απετέλεσε για δεκαετίες τον προσφιλή παρτενέρ σε συνασπισμούς τόσο για τους Χριστιανοδημοκράτες, όσο και για τους Σοσιαλδημοκράτες. Μέχρι το έπακρο φιλελεύθεροι, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες υποστηρίζουν την επιχειρηματικότητα, και είναι σε θέση να αποτελέσουν κατάλληλο αντίβαρο των Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων που παραδοσιακά πρόσκεινται στην εργατική τάξη. Και τα τρία κόμματα χαρακτηρίζονται από προσήλωση στα Ευρωπαϊκά ιδεώδη (μολονότι υπάρχουν διαφορές στις προτεραιότητές τους σε επιμέρους ζητήματα) και από ξεκάθαρη τοποθέτηση για πολιτικές που προωθούν τη Βιώσιμη Ανάπτυξη. Πιο ρεαλιστές οι Σοσιαλδημοκράτες και υπέρμετρα ιδεολόγοι οι Πράσινοι, πραγματιστές όμως και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, που βλέπουν σοβαρές προοπτικές οφέλη για το περιβάλλον να συνδυασθούν με κερδοφορία για επιχειρήσεις. Θα αναφέρω εδώ ενδεικτικά την προώθηση συνθετικών καυσίμων ως αποτελεσματικού τρόπου αποθήκευσης περίσσειας σε ενέργεια από Ανανεώσιμες Πηγές, ένα ζήτημα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος και για τη χώρα μας.

Παρά τα σαφή προγνωστικά, αλλά και την δεοντολογία να μην συνεχίσει να κυβερνά ένα κόμμα που καταποντίζεται, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο σχηματισμού τελικά μιας κυβέρνησης συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών, Πρασίνων και Ελευθέρων Δημοκρατών – ακόμα και αν πρώτο κόμμα βγουν οι Σοσιαλδημοκράτες. Για τη χώρα μας θα ήταν καλό αυτό να μη συμβεί, γιατί τόσο οι Σοσιαλδημοκράτες, όσο και οι Πράσινοι έχουν κατ’ επανάληψη κατακρίνει την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη γειτονική Τουρκία, με συχνές επικριτικές τοποθετήσεις σε ότι αφορά την πολιτική της απέναντι στην Ελλάδα. Υπάρχουν λοιπόν βάσιμες ελπίδες ότι με το «φωτεινό σηματοδότη» η Γερμανία μπορεί να συμβάλει στο να συνετισθούν οι εξ ανατολών γείτονες ώστε να περιορισθούν οι εντάσεις στην περιοχή μας.

* Ο Νίκος Μουσιόπουλος είναι καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ και Επίτιμος Καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καρλσρούης. Είναι επίσης τακτικό μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Επιστημών.

Πηγή: “Μακεδονία”

 

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα