Ανήμερα της επετείου των 200 χρόνων από την Ελληνική επανάσταση (Πέμπτη 25 Μαρτίου 2021) σε συζήτηση που έγινε στο γερμανικό κοινοβούλιο, Ο βουλευτής της Γερμανικής Αριστεράς – Die Linke – Γκρέγκορ Γκίζι υποστήριξε σαφώς και κατηγορηματικώς την ανάγκη διευθετήσεως του ζητήματος των πολεμικών αποζημιώσεων των Ελλήνων από το γερμανικό κράτος. Επιτέλους, κάποιος βρέθηκε να εκφρασθεί ευθαρσώς και να πει τα πράγματα με το όνομά τους! Η αποκατάσταση μιας ιστορικής εκκρεμότητας είναι -εκτιμώ- καλοδεχούμενη από όλους.
________________________________________________________________________________
Πλήρης η ομιλία σε μετάφραση Δέσποινας-Ευφροσύνης Γιαννακοπούλου.
Dr. Gregor Gysi: ─ Καλησπέρα σας συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Η Ελλάδα γιορτάζει αυτές τις μέρες τα 200 χρόνια από την επανάσταση και την αρχή της ελευθερίας της από τον οθωμανικό ζυγό. Επίσης φέτος συμπληρώνονται 80 χρόνια από την επίθεση και κατοχή της Γερμανίας του Χίτλερ, που στοίχησε στον ελληνικό λαό εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, για τα οποία είναι ένοχη η Γερμανία με τις τρομερές της θηριωδίες κατά των Ελλήνων. Η Γερμανία έχει τεράστια ηθική υποχρέωση, επιτέλους, να ανταποκριθεί στις ευθύνες της για αυτά τα εγκλήματα.
Ο Πρόεδρος Steinemeier (Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ) παραδέχτηκε την ευθύνη αυτή το 2018, όταν είχε επισκεφθεί την Ελλάδα, όμως στην πράξη δεν είδαμε τίποτα το συγκεκριμένο στο θέμα της αποζημίωσης. Πρόκειται βέβαια για χρήματα, όμως επίσης και για πολιτική υποστήριξη και ηθική χειρονομία. Πολιτική υποστήριξη χρειάζεται π.χ. η Ελλάδα στις συγκρούσεις της με την Τουρκία, που όπως ειπώθηκε έχουν μακρά ιστορία.
Η Τουρκία πυροδοτεί την ένταση, διεκδικώντας μέρος της ελληνικής ΑΟΖ ακόμα και πλησίον των ελληνικών νησιών. Παρά ταύτα η Γερμανική Κυβέρνηση επιμένει στην πώληση ανταλλακτικών 6 υποβρυχίων. Με αυτές τις εξοπλιστικές εξαγωγές προς την Τουρκία, προωθεί ουσιαστικά η Γερμανία την Τουρκία στις στρατιωτικές της απειλές έναντι της Ελλάδας κι αυτό είναι το τελευταίο που θα έπρεπε να κάνουμε στην Ελλάδα, δεδομένου του ιστορικού παρασκηνίου που μας βαραίνει.
H Ελλάδα δεν το αισθάνεται αυτό άδικα ως προσβολή, για αυτό σταματήστε την εξαγωγή εξοπλισμού προς την Τουρκία! Παρεμπιπτόντως, η Ελλάδα ξοδεύει παραπάνω από τα διπλάσια σε εξοπλισμούς από ό,τι εμείς, χρήματα που θα μπορούσε να εξοικονομήσει για κοινωνικούς και οικολογικούς σκοπούς. Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, με σημαντική συμμετοχή της ομοσπονδιακής γερμανικής κυβέρνησης, η κοινωνική δυσκολία στην Ελλάδα έχει αυξηθεί. H Γερμανία συμμετείχε στα δάνεια για τη διάσωση των ιδιωτικών -επίσης γερμανικών- τραπεζών, εξυπηρετώντας την Ελλάδα, αλλά κερδίζοντας δισεκατομμύρια, την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα οι συντάξεις και οι μισθοί περικόβονταν μαζικά, οι κοινωνικές παροχές συμπιέζονταν και ο φόρος κατανάλωσης αυξανόταν.
Γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε τα δισεκατομμύρια των κερδών από τους τόκους των δανείων προς την Ελλάδα, για να αποζημιώσουμε επιτέλους τα θύματα των εγκλημάτων που διέπραξαν οι Γερμανοί εναντίον των Ελλήνων, όσο αυτό είναι εφικτό; Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και ως απόγονοι έχουμε την ευθύνη να τα ομολογήσουμε. Επίσης, όσον αφορά την πολιτιστική ανταλλαγή των νέων, η Οργάνωση Παγκόσμιας Βοήθειας για τη νεολαία στο έργο της ανάμνησης πρέπει να υποστηριχτεί διαφορετικά. Επιτρέψτε μου να κλείσω, λέγοντας, ότι δεν είναι περίεργο που σε αυτό το πλαίσιο, το ζήτημα των αποζημιώσεων επανέρχεται στην Ελλάδα. Η συνάδελφός μου κ. Χένζελ θα πει κάτι σχετικά με αυτό. Αλλά κάτι με εκπλήσσει.
Γιατί δεν ισχύει στην πραγματικότητα η αρχή «pacta sunt servanda» (=οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται), σχετικά με την αποπληρωμή του υποχρεωτικού δανείου που η ναζιστική Γερμανία απαίτησε από την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κατοχής, δεδομένου ότι το καθεστώς Χίτλερ είχε ήδη αρχίσει να το αποπληρώνει, αναγνωρίζοντάς το ως τέτοιο;
Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, που βρίσκεται στη διαδοχή (του χιτλερικού καθεστώτος), πρέπει να αρχίσει τελικά διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα σχετικά με τους όρους αποπληρωμής του δανείου. Η Γερμανία πρέπει να αντιμετωπίζει συνεχώς την ιστορική της ευθύνη με νέο και συγκεκριμένο τρόπο. Απέναντι στην Ελλάδα μέχρι σήμερα πάρα πολλά ερωτήματα έχουν παραμείνει αναπάντητα. Επαφίεται σε εμάς, να γιατρέψουμε τις πληγές.
Η αποπληρωμή τού κατοχικού δανείου δεν είναι θέμα ιστορικής ευθύνης, αλλά εντιμότητας και αξιοπρέπειας, δύο στοιχείων που φαίνεται να λείπουν από την Γερμανία.
Από την άλλη, έχει ευθύνη το ελληνικό κράτος, το οποίο δεν προσφεύγει στην Δικαιοσύνη κι ενώ έχουν κατά καιρούς συγκροτηθεί διάφορες ομάδες διεκδικήσεως, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε.
Οι πολεμικές επανορθώσεις/αποζημιώσεις χρίζουν συμφωνίας, ή, σε περίπτωση μη επιτεύξεώς της, διαιτησίας από την Χάγη. Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο δεν χρειάζεται τίποτε απ’ αυτά, επειδή υπάρχουν έγγραφα με υπογραφές και σφραγίδες, που δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν. Η Ελλάς μπορεί να προσφύγει σε οποιοδήποτε κοινό δικαστήριο τού κόσμου, και να απαιτήσει το υπόλοιπο τού χρέους (μάς έχουν επιστραφεί ήδη εννέα δόσεις, με τελευταία αυτήν τής 26ης Σεπτεμβρίου 1944), το οποίο επιβαρυνόμενο με υπερημερίες ανέρχεται σε περίπου € 50 δισ.
Τι συμβαίνει και δεν προσφεύγει η Ελλάς δικαστικώς; Τι κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά; Γιατί η Γερμανία έχει τακτοποιήσει παρόμοιο δάνειο από την Γιουγκοσλαβία και την Πολωνία;
Τέλος, και παλιότερα Γερμανοί έχουν ταχθεί υπέρ τής αποπληρωμής τού χρέους αυτού στην Ελλάδα.