Οι Τελευταίες Εκλογές

- Advertisement -

του David Wisner*

Είχα τρία προαισθήματα πέρυσι. Και τα τρία περιστρέφονταν γύρω από την ίδια ιδέα. «Αυτές θα είναι οι τελευταίες εκλογές», είπα στον εαυτό μου πολλές φορές το 2024. Αυτό που μπορεί να εννοούσα εξαρτιόταν από τη διάθεση της στιγμής. Ωστόσο, η εμπειρία ήταν πάντα οξεία.

Ήμουν πεπεισμένος στην έναρξη του 2024 ότι δεν θα εμπλακώ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές τον Νοέμβριο. Δεν θα έγραφα εβδομαδιαία στήλη, όπως έκανα για τη «Μακεδονία» το 2004. Δεν θα περνούσα ατελείωτες ώρες σκανάροντας τις ειδήσεις και μελετώντας τις δημοσκοπήσεις, όπως έκανα το 2012 και ξανά το 2020. Δεν θα αλληλεπιδρούσα με πιθανούς ψηφοφόρους. Θα περιόριζα τη διαθεσιμότητα των πολυμέσων μου. Όχι, επρόκειτο να χαλαρώσω, ας αφήσω κάποιον άλλο να το κάνει. Υπήρχαν άλλα που τράβηξαν την προσοχή μου.

Αυτές θα ήταν οι τελευταίες μου εκλογές, τις οποίες θα έβλεπα λίγο πολύ από την κερκίδα. Χτύπα ξύλο, ίσως να ήταν και η τελευταία φορά που θα ψήφιζα.

Αλίμονο! Μερικοί από εμάς είμαστε πολιτικά ζώα, πέρα απο τον εαυτό μας. «Μονομάχοι», για να χρησιμοποιήσω έναν όρο από τη συγκριτική πολιτική. Κατέληξα να διαβάζω λίγο λιγότερο, με λίγο λιγότερη ένταση. Αλλά σπάνια στα σαράντα χρόνια παρατήρησης των αμερικανικών εκλογών από το εξωτερικό δεσμεύτηκα τόσο πολύ όσο το 2024. Κάποιοι συμπατριώτες μου και εγώ βοηθήσαμε άλλους Αμερικανούς που κατοικούν στην Ελλάδα να εγγραφούν και να ζητήσουν ψηφοδέλτια για να ψηφίσουν επιστολικά. Οι προσπάθειές μας ήταν ρεκόρ. Η εγγραφή των ψηφοφόρων και η προσέλευση των ψηφοφόρων μεταξύ των Αμερικανών πολιτών που διαμένουν στο εξωτερικό μειώθηκε, γενικά, το 2024 σε σύγκριση με το 2020.

Η Ελλάδα ήταν μια από τις ελάχιστες χώρες στις οποίες η εγγραφή ψηφοφόρων πράγματι αυξήθηκε το 2024.

Διατηρώντας ξεκάθαρα την μη κομματική μας διάθεση, οι συνάδελφοί μου και εγώ οργανώσαμε αρκετές δημόσιες εκδηλώσεις πριν και μετά την ημέρα των εκλογών, στις οποίες αναζητήσαμε ιδιαίτερα καινοτόμους τρόπους για να προσφέρουμε πληροφορίες σχετικά με τις προεδρικές εκλογές του 2024.

Είχα πλήρη επίγνωση ότι με συστημικούς όρους το 2024 ήταν, κατά κάποιον τρόπο, οι τελευταίες εκλογές. Θα ήταν το τέλος της αντιπαράθεσης για δύο, ίσως και τρία πρόσωπα που κυριαρχούσαν στην αμερικανική πολιτική σκηνή για μια δεκαετία και περισσότερο — ο Τζο Μπάιντεν, ο Μιτς ΜακΚόνελ και, ανάλογα με το αποτέλεσμα, ο Ντόναλντ Τραμπ. Άλλα τα «old lions», [“παλιά λιοντάρια”] όπως τα λέμε, είχαν ήδη φύγει. Τα αστέρια Μπιλ Κλίντον και Μπαράκ Ομπάμα εξασθενούσαν. Θα υπήρχε σαφώς ανατροπή στις τάξεις του Δημοκρατικού κόμματος, όπως είχε ήδη γίνει μεταξύ των Ρεπουμπλικανών.

Το πιο σημαντικό, το 2024 θα τερμάτιζε την ανησυχία, ελπίζαμε, της δίδυμης χίμαιρας της εκλογικής νοθείας και της καταστολής των ψηφοφόρων. Οι πολίτες θα ψήφιζαν, θα έβγαιναν τα αποτελέσματα, θα αναδεικνύονταν νικητής. Το ευρύ κοινό θα αποδεχόταν το αποτέλεσμα.

Θα βάζαμε τέλος, τελικά, στα τροπάρια των Μέσων Ενημέρωσης που καθοδηγούν την αφήγηση απο το 2000.

Αυτές θα ήταν οι τελευταίες εκλογές κάτω από αυτή τη συγκεκριμένη εθνική ιστορία. Θα ήταν οι εκλογές που θα επανέφεραν την αμερικανική εκλογική πολιτική στην κανονικότητα.

Το 2024 θα έθετε τέρμα σε μια πρόβλεψη που είχα ακούσει απο έναν ομογενή Αμερικανό να κάνει το καλοκαίρι του 2016, σύμφωνα με την οποία οι εκλογές εκείνης της χρονιάς ήταν «το τέλος της πολιτικής όπως την ξέρουμε». Θυμήθηκα, πρέπει να ομολογήσω, όταν άκουσα για πρώτη φορά αυτά τα λόγια. Μόλις είχα δημοσιεύσει ένα εγχειρίδιο για χρήση στα προπτυχιακά μαθήματα πολιτικής που δίδασκα, στο οποίο απόλαυσα αυτό που αποκαλούσα «η χαρά της πολιτικής». Οι πολιτικοί επιστήμονες θέλουν να κατανοήσουν τα πράγματα. Όπως οι προκάτοχοί μου στις προηγούμενες γενιές, φώναζα από τις ταράτσες ότι η πολιτική ήταν πραγματικά ωραία, ότι η μελέτη του πώς λειτουργούσαν τα πολιτικά συστήματα θα μπορούσε να είναι ατελείωτα ικανοποιητική. Δεν επρόκειτο να αφήσω την εμφάνιση του Ντόναλντ Τραμπ ως υποψήφιου να με παρασύρει απο τη σχετική ευδαιμονία μου.

Έκανα λάθος το 2016. Θα κάνω λάθος και το 2024; Άρνηση, ή απόρριψη της πραγματικότητας, οι εκλογές του 2024 θα είναι οι τελευταίες όπου ένας outsider θα προκαλέσει αναστάτωση. Τα μαθήματα από το 2016 και το 2024 θα ενσωματωθούν σε ένα νέο, κανονικοποιημένο παράδειγμα. Η πολιτική θα επέστρεφε και θα ήταν και πάλι cool, όπως ήταν πριν.

Αλίμονο! Ήμουν στα πρόθυρα να ξεφύγω. Τι συμβαίνει με το τελευταίο μου προαίσθημα;

Την παραμονή της δεύτερης ορκωμοσίας του Ντόναλντ Τραμπ, έρχεται κανείς αντιμέτωπος με δύο πιθανά σενάρια.

Ορισμένοι σχολιαστές λένε ότι ο κ. Τραμπ είναι ήδη αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν «κουτσή πάπια». Δεν θα μπορέσει να είναι ξανά υποψήφιος για την Προεδρία. Υποστηρίζεται από έναν αδύναμο συνασπισμό λαϊκιστών, τεχνοκρατών και ολιγαρχών. Έχει ένα μόλις δύο χρόνια για να ολοκληρώσει τη φιλόδοξη ατζέντα του, μετά την οποία οι Ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσο είναι πιθανό να χάσουν τις πλειοψηφίες τους, αν η πρόσφατη ιστορία είναι ένας οδηγός.

Πιο δυσοίωνοι είναι οι υπαινιγμοί που προέρχονται από διάφορες άλλες πηγές, συμπεριλαμβανομένου του Ντόναλντ Τραμπ, ότι ο νέος Πρόεδρος μπορεί να μην δεχτεί να εγκαταλείψει οριστικά την εξουσία το 2029, ότι μπορεί να αγνοήσει το Σύνταγμα ή, χειρότερα, απλώς να ακυρώσει τις μελλοντικές εκλογές.

Αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας, έτσι δεν είναι;

Θα ήταν το 2024 οι τελευταίες αμερικανικές εκλογές, καθαρές και απλές;

Η σκέψη μου πέρασε από το μυαλό πολλές φορές κατά τη διάρκεια της μακράς προεκλογικής εκστρατείας. Το γεγονός και μόνο ότι το σκέφθηκα πρέπει να σημαίνει ότι περάσαμε ένα κατώφλι, φτάσαμε στο τέλος μιας εποχής και στην αρχή μιας άλλης. Το φάντασμα χρησιμοποιείται ήδη για να εξουδετερώσει ένα τελευταίο κύμα αντίστασης στη δεύτερη κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ. Οι Andrea Kendall-Taylor et al. γράφει,

«Όταν ο Τραμπ επικαλεστεί την ιδέα της αναβολής των επόμενων εκλογών ή υποστηρίξει ότι το όριο των δύο θητειών θα πρέπει να ισχύει μόνο για δύο συνεχόμενες θητείες, θα έχουμε μια ερώτηση για την ελίτ των Ρεπουμπλικανών: Θα αντισταθείτε στον Τραμπ;

Οι βασικές ελίτ του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος έσωσαν τη δημοκρατία το 2020. Θα το κάνουν ξανά;».

Οι συνέπειες είναι τρομακτικές. Μπορεί η δημοκρατία να επιβιώσει παγκοσμίως χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες, ρώτησε ο Larry Diamond πολλές φορές. «Θα χρειαστούν χρόνια για να απαντηθεί» η ερώτηση, είναι η καλύτερη απάντησή του. Αν ναι, τότε το 2024 θα ήταν σίγουρα οι τελευταίες μου εκλογές.
Ωστόσο, ο πραγματικός φόβος μου βρίσκεται αλλού. Εάν η πολιτική δεν είναι πια αυτό που ήταν, εάν οι εκλογές δεν είναι πλέον ο χτύπος της καρδιάς του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, εάν η δημοκρατία βρίσκεται σε θανάσιμη δίνη στις ΗΠΑ και αλλού σε όλο τον κόσμο, θα παρακινηθώ, θα ενθαρρυνθώ, θα ενδυναμωθώ να συμμετάσχω ξανά; Ως ο ταπεινός, αφοσιωμένος πολίτης που ήμουν πριν από το 2024;

*Ο David Wisner είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο ACT και Διευθυντής του Dukakis Center for Public and Humanitarian Service. Οι απόψεις που εκφράζονται εδώ είναι δικές του.

 

 

 

spot_img

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. “There was no quick path back to normal; there were only failed attempts at restoration that have yielded to our own moment, when it’s Trumpism that’s normal, a central feature of a changed world.”
    — Ross Douthat

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
39,200ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα