Η Τουρκία έχει “όραμα” για την Κύπρο
Άριστος Μιχαηλίδης
Ξεκινώντας για τη Γενεύη ο Ερσίν Τατάρ μίλησε στο τουρκικό Voice of America. «Θέλω να μου αναγνωρίσουν την κυριαρχία μου. Άλλωστε η κυριαρχία μου υπάρχει. Κανείς δεν μπορεί να μου την πάρει από τα χέρια μου. Και θα συνεχίσει να υπάρχει. Η Τουρκία με αναγνωρίζει». Μπορεί να μην έχει άλλες προσδοκίες αυτός. Μπορεί να του αρκεί η αναγνώριση της Τουρκίας. Οι υπόλοιποι Τουρκοκύπριοι είναι ικανοποιημένοι; Πάντως, αυτόν ψήφισαν να τους εκπροσωπεί. Κι ας υπάρχουν χίλιοι άλλοι λόγοι. Οι παρεμβάσεις της Τουρκίας στην ψηφοφορία, οι έποικοι… Σημασία έχει ότι, αντιθέτως, οι Ελληνοκύπριοι ψήφισαν (χωρίς παρεμβάσεις) συνεχόμενα δύο Προέδρους που μπορούν να χαρακτηριστούν οι «διαλλακτικότεροι» ή οι «ενδοτικότεροι» αν είναι πιο παραστατικό, των πολιτικών μας.
Τρεις θητείες, 15 χρόνια. Τον Δημήτρη Χριστόφια και τον Νίκο Αναστασιάδη. Κι αν αυτοί οι δύο, έχοντας ως συνομιλητές πρώτα τον Ταλάτ και μετά τον Ακιντζί, δεν μπόρεσαν να φτάσουν στη λύση, δεν σημαίνει πως έγιναν αυτοί απορριπτικοί στα καλά καθούμενα. Σημαίνει πως όποιος κι αν είναι Πρόεδρος, η Τουρκία ακολουθεί μια πολιτική που δεν ικανοποιείται με τις υποχωρήσεις της πλευράς μας. Τις θεωρεί επιβαλλόμενες για να εφαρμόζεται η σαλαμοποίηση που θα οδηγήσει στον τελικό στόχο, που τον δηλώνει ανοικτά πλέον: η όποια διευθέτηση συμφωνηθεί να της επιτρέπει να ελέγχει όλη την Κύπρο. Κι αυτό όφειλαν να το αναγνωρίσουν οι πολιτικοί μας, ειδικά όσοι κατηγορούν τον Αναστασιάδη για απορριπτισμό, αλλά και όσοι φοβούνται ότι είναι ζήτημα χρόνου να επιστρέψει στον ενδοτισμό. Να το αναγνωρίσουν για να μπορέσουν να το διαχειριστούν. Δεν το έκαναν, προτίμησαν επί τρία χρόνια να ασκούν κομματικές πολιτικές εσωτερικής κατανάλωσης, γι΄ αυτό και σήμερα βρισκόμαστε ξανά σε μια διάσκεψη που θα αναζητήσει δήθεν «κοινό έδαφος». Για να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και το Κυπριακό να παραμένει «λυμένο» επί του εδάφους με τα τετελεσμένα που επιβάλλει η Άγκυρα.
Τι θα γίνει τώρα; Τίποτα απολύτως. Γιατί ούτε μπορεί να υπάρξει κοινό έδαφος και κοινό όραμα με ανισόρροπους επίβουλους, που είναι ανίκανοι να σεβαστούν την ανεξαρτησία της χώρας μας, ούτε υπάρχει Ελληνοκύπριος ηγέτης που θα υπογράψει ή θα παρουσιάσει ενώπιον του λαού μια διευθέτηση, που δεν θα ανταποκρίνεται στα ελάχιστα που επιβάλλει το ένστικτο αυτοσυντήρησης των Ελληνοκυπρίων. Ακόμα κι αν συμφωνηθούν κάποιες εποικοδομητικές ασάφειες για να μην κηρυχθεί αμέσως αδιέξοδο, η ουσία είναι ότι θα επιστρέψουν στο τραπέζι, όχι για διευθέτηση που θα οδηγεί σε ένα «κανονικό κράτος», αλλά αναζητώντας καλύτερες συνθήκες σφαγής. Διότι, δεν επιδίωξαν τίποτα, δεν προετοιμάστηκαν για τίποτα, δεν απαίτησαν τίποτα, παρά μόνο την επιστροφή στο τραπέζι των συνομιλιών. Όπως έκαναν όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν. Συνομιλίες ως αυτοσκοπός. Με αποτέλεσμα η Τουρκία να αντιμετωπίζεται ως διαλλακτική, έτοιμη να βοηθήσει τη διαδικασία «κυπριακής ιδιοκτησίας» δήθεν, και στην πραγματικότητα να επιβάλλει τους στόχους της έναν προς έναν μέσω αυτής της διαδικασίας. Έτσι φτάσαμε σήμερα στον εκβιασμό των δύο κρατών, που δεν στοχεύει πουθενά αλλού παρά να μπουν στο τραπέζι με τη δική μας πρόθυμη αποδοχή, η αριθμητική εξίσωση του 82% με το 18% για να ελέγχει η Άγκυρα όλη την Κύπρο, και η συνδιαχείριση του φυσικού αερίου. Τα υπόλοιπα τα έχουμε αποδεχθεί και δεν την ενδιαφέρουν.
Το μόνο που μπορεί να κάνει ο Γκουτέρες είναι να μιλήσει ξανά για νέα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης για να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο η συνεργασία των δύο κρατιδίων που λειτουργούν πλάι – πλάι και μπορούν στο μέλλον, όταν θα χωνευτεί περισσότερο, να συναποτελέσουν μια συνομοσπονδία. Αυτά δεν είναι προφητείες, για να εξηγούμαστε. Είναι αυτά που θα έπρεπε να ανησυχούν τους ηγέτες μας, αν πραγματικά θέλουν να τα αποτρέψουν. Διότι, δεν είναι σίγουρο ότι δεν συνηγορούν σε αυτές τις εξελίξεις. Αλλιώς, θα καθόριζε τη στάση τους αυτό που είπε ο Νίκος Αναστασιάδης (20/8/2017), το επαναλαμβάνουμε για να το θυμηθεί κι ο ίδιος: «Είμαι έτοιμος για συμβιβασμούς αν αισθάνομαι ότι η χώρα μας είναι πραγματικά ανεξάρτητη και κυρίαρχη, ότι δεν ελέγχεται και δεν θα ελέγχεται από την Τουρκία, ότι θα υπηρετεί τα συμφέροντα των Κυπρίων και όχι της όποιας τρίτης χώρας».
Φιλελεύθερος
