Του Παντελή Σαββίδη
Φοιτητικό-μαθητικό συλλαλητήριο στον Πειραιά για την πολύνεκρη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών στα Τέμπη, 31 Ιανουαρίου 2025 (φωτ.: EUROKINISSI / Κώστας Τζούμας.
Ο όρος «οργανικός διανοούμενος» είναι του Γκράμσι και εννοεί τους διανοούμενους του κόμματος που το υποστηρίζουν στην προσπάθειά του να ανακτήσει την εξουσία και να την διατηρήσει.
Με τον καιρό απέκτησε ευρύτερη διάσταση. Αφορά τους διανοούμενους που υποστηρίζουν ένα καθεστώς σε βάρος –πολλές φορές– της πλειοψηφίας της κοινωνίας. (Αποφεύγω τον όρο «λαϊκής πλειοψηφίας», διότι τους προκαλεί αποστροφή.)
Οι οργανικοί διανοούμενοι του καθεστώτος που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα (για συντομία του Μητσοτακισμού) άρχισαν από προχθές έναν ορυμαγδό πυροβολισμών στο διαδίκτυο για να μας πείσουν γιατί δεν θα πάνε στην διαδήλωση της 28ης Φεβρουαρίου. Λες και περίμενε κανείς να τους δει. Ή λες και πήγαν στην προηγούμενη.
Συνήθως η μήτρα από την οποία προέρχονται είναι το παλιό ΚΚΕ Εσωτερικού και ό,τι παρήχθη επί εποχής Σημιτισμού. Θα μου πείτε, εκεί παρήχθη και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, οι τάσεις του ΚΚΕ Εσωτερικού ήταν πολλές.
Η ιδεολογία τους σήμερα είναι αυτή που ως χάρτινος πύργος κατέρρευσε με μια απλή εκλογή ενός ιδιότροπου Αμερικανού προέδρου.
Δεν αντιτίθεμαι απολύτως στην ιδεολογία τους, αλλά έχω τη δική μου εκδοχή της. Η κοινωνική διάστασή της είναι ενδιαφέρουσα. Αυτή που επικράτησε στην Ελλάδα και αναπαράγουν, δεν είναι η κοινωνική.
Όπως καθένας, έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν τις απόψεις τους και να τις υποστηρίζουν. Κανείς δεν μπορεί να τους το στερήσει.
Επειδή όμως ο λόγος τους είναι δημόσιος επιδέχεται και κριτικής όταν αφορά μάλιστα ένα θέμα ευαίσθητο, όπως η κάθαρση του δημόσιου βίου από τη συσσωρευμένη κόπρο του Αυγεία.
Σε ό,τι αφορά το κοινωνικό θέμα που κυριαρχεί στην επικαιρότητα, από τους οργανικούς διανοούμενους της κυβέρνησης Μητσοτάκη λείπει η ενσυναίσθηση. Αλλά η ενσυναίσθηση είναι μια αρετή που δεν μπορείς να την αξιώνεις από κανέναν. Ή την έχεις ή δεν την έχεις. Εξαρτάται από τις αρχές με τις οποίες διαμορφώθηκες. Έτσι είναι οι οργανικοί διανοούμενοί μας, έτσι θέλουν να είναι και αυτό τους εξυπηρετεί. Παραβλέπουν τις συναισθηματικές ανησυχίες. Έχουν την αίσθηση ότι καθοδηγούν την ανθρωπότητα και η καθοδήγηση δεν έχει συναισθηματικές ανησυχίες.
Ας αφήσουμε στην άκρη την ενσυναίσθηση στην οποία ως κοινωνία θα έπρεπε να δίνουμε σημασία. Και ας δούμε τι προβάλλουν ως επιχειρήματα. Διαπίστωσα τα εξής:
Το πρώτο είναι ότι υπερασπίζονται τη Δικαιοσύνη. Ευλόγως θα ρωτήσει κάποιος: Ποια Δικαιοσύνη; Ακόμη και οι ίδιοι οι δικαστές, οι δικηγόροι και κάθε άλλος λειτουργός της μιλούν με τα χειρότερα λόγια γι’ αυτή. Η κοινωνική αντίδραση που έχει πάρει μαζικές διαστάσεις δεν θέλει ούτε να καταργηθεί ούτε να ποδηγετηθεί η Δικαιοσύνη. Θέλει ο δικαστής να μπορεί να λειτουργεί ελεύθερος, χωρίς την κρατική και κομματική μέγγενη. Αν πιστεύουν στη δίκαιη απονομή της Δικαιοσύνης, αν θεωρούν την ανεξαρτησία του δικαστή ως προϋπόθεση για την απόδοσή της, τότε η θέση τους είναι στην άλλη πλευρά από αυτή που δέχθηκαν να υποστηρίξουν. Στις διαδηλώσεις. Ελευθερία των δικαστών να αποφασίζουν με τη συνείδησή τους ζητούν οι διαδηλωτές.
Το δεύτερο είναι η επίκληση της ησυχίας τους. Ταράσσεται η ησυχία τους και θεωρούν πως κανείς δεν έχει δικαίωμα να τους ενοχλεί. Η θέση αυτή είναι εκτός συνταγματικού τόξου. Θυμίζει αυταρχικές και ολοκληρωτικές νοοτροπίες. Το Σύνταγμα δίνει το δικαίωμα στους πολίτες να συναθροίζονται και να εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους. Αλίμονο αν δεν το έκανε. Την αθηναϊκή δημοκρατία δεν αναπολούν;
Το τρίτο είναι η σύστασή τους ότι υπάρχει ο δρόμος των εκλογών για να ανατραπεί μια κυβέρνηση, αν δεν είναι αρεστή. Και το ερώτημα που τίθεται είναι, αν η κοινωνία –όπως εκφράζεται από τεράστιες διαδηλώσεις– θεωρεί ότι η κυβέρνηση δεν τηρεί τα υπεσχημένα ή ότι έχει διαβρωθεί σε βαθμό επικίνδυνο για τη χώρα, οι πολίτες θα πρέπει να περιμένουν τη λήξη της θητείας της για να εκφράσουν την αντίθεσή τους; Και αν μέχρι τότε η χώρα καταστραφεί; Ή χειροτερέψει;
Το τέταρτο είναι ότι υπερασπίζονται τους θεσμούς. Ποιους θεσμούς υπερασπίζονται; Ο εκάστοτε πρωθυπουργός και πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος ελέγχει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του, η οποία πλειοψηφεί στη Βουλή, χωρίς να πλειοψηφεί στην κοινωνία. Προτείνει και άρα ελέγχει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται με τις ψήφους της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και μόνο οι βουλευτές υπακούν χωρίς εξαίρεση στον πρωθυπουργό. Διορίζει την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Για να βρει τις/τους επιθυμητούς προέδρους ανατρέπει την επετηρίδα. Μήπως βιώνουμε μια ιδιόμορφη δικτατορία; Διότι δικτατορία δεν είναι μόνο η απαγόρευση να μιλάς. Είναι η ενός ανδρός αρχή. Με όσα ανέφερα παραπάνω, δεν δίνεται από το σύστημα η δυνατότητα του ενός ανδρός αρχή; Μήπως για την υπεράσπιση των θεσμών οι οργανικοί διανοούμενοι θα έπρεπε να βρίσκονται στην άλλη πλευρά από αυτή που δηλώνουν ότι τοποθετούνται;
Πέμπτο, θεωρούν ότι οι διαμαρτυρίες ενοχοποιούν ανθρώπους που δεν έχουν ή μπορεί να μην έχουν ευθύνες. Δεν ενοχοποιείται κανείς. Ερωτήματα έχουν τεθεί για να τα διερευνήσει η Δικαιοσύνη, η οποία έσπευσε να τα βάλει στο ράφι. Γιατί αυτή η σπουδή; Δεν κάνει εντύπωση πως φάκελοι ξανανοίγουν κάτω από την κοινωνική πίεση; Και αν η κοινωνική πίεση θεωρείται απορριπτέα, ποιον τρόπο έχουν να υποδείξουν για να αποδοθεί δικαιοσύνη και να μην υπάρξει συγκάλυψη; Ή θεωρούν ότι η συγκάλυψη είναι εκτός πραγματικότητας στο ελληνικό νομικό σύστημα; Η βάση της ιδεολογίας όσων κατά παράξενο τρόπο συντονισμένα και μαζικά δηλώνουν ότι δεν θα πάνε στις διαδηλώσεις είναι ο φιλελευθερισμός. Θέλουν οι φιλελεύθεροι μια κοινωνία μουγκή;
Εκπλήσσει επίσης ο συντονισμός τους, η ομοβροντία που εξαπέλυσαν, το κοινό πλαίσιο που υποστηρίζουν, η οργάνωσή τους με αφίσες και άλλο υλικό.
Όλα δείχνουν πως υπάρχει ιθύνων νους. Κέντρο καθοδήγησης. Κοινούν αίτιο.
Και αυτό είναι φανερό.
Διαδηλώσεις κατά της διαφθοράς γίνονται και στη Σερβία και κάτω από την πίεσή τους ο πρόεδρος της χώρας Αλεξάνταρ Βούτσιτς άρχισε μια αποδοτική εκστρατεία κάθαρσης. Αν δεν γίνονταν οι διαδηλώσεις τίποτε δεν θα εκινείτο.
Η διαφθορά σαπίζει όλα τα Βαλκάνια. Και την Ελλάδα.
Το κινούν αίτιο των διαδηλωτών είναι η κάθαρση από τη διαφθορά. Όλα τα προβλήματα εξαιτίας αυτής παράγονται.
Πολλοί από τους οργανικούς διανοούμενους είναι άνθρωποι με ικανότητες. Αντί να τις σπαταλούν στη διατήρηση ενός καθεστώτος που τρώει τις σάρκες του έθνους και του κράτους από τη στιγμή της δημιουργίας του, τις σάρκες της κοινωνίας σήμερα (δεν πολυπιστεύουν στο έθνος), μήπως έπρεπε να βοηθήσουν στην κάθαρση;
Η κοινωνία από αυτούς αυτό περιμένει.
Πάντως, ας έχουν υπόψη τους πως με τη στάση τους το καθεστώς διαφθοράς προσπαθούν να σώσουν. Και θα το πετύχουν αν αποτύχουν οι διαδηλώσεις.
Ας ελπίσουμε οι πολίτες να μην τους ακούσουν. Και να δώσουν ελπίδα στη χώρα.
Βουλιάζουμε. Δεν το βλέπετε;
Νομίζω, δεν μας ενδιαφέρουν αυτοί που περιγράφετε.
Ναι, δεν είχαν οργανωθεί στις 26/1. Γιατί δεν το περίμεναν. Τώρα είναι πιο οργανωμένοι να αποτρέψουν. Θα δούμε όμως. Όλες αυτές οι οργανωμένες επιθέσεις κατά της Καρυστιανου θα ευοδωθουν;;; Είδωμεν.
Οι διανοούμενοι δεν είναι πάντα και τα καλύτερα πρότυπα σε μια κατάρρευση….
Έγραφε ο Ογκύστ Μπλανκί το 1868: “Χιλιάδες μορφωμένοι νεαροί, εργάτες και αστοί ριγούν κ΄τω από έναν μισητό ζυγό. Για να τον σπάσουν μήπως σκέφτονται να αδράξουν το σπαθί;Όχι! Την πένα, πάντα την πένα, τίποτ’ άλλο από την πένα. Γιατί όμως όχι και το ένα και το άλλο, όπως απαιτεί το καθήκον ενός ρεπουμπλικάνου;Σε καιρούς τυραννίας το να γράφεις είναι καλό, αλλά όταν η σκλάβα πένα μένει ανίσχυρη το να μάχεσαι είναι καλύτερο”.
Ό,τι διαβάζεις είναι καλό γιατί και ”απ’το αγκάθι βγαίνει ρόδο και το ανάποδο” ,
Δεν συνάντησα στα πολλά που διάβασα τις λέξεις οργανικοί διανοούμενοι , η δε καθημερινότητα μάς τις στέρησε μέχρι τώρα.
Τώρα που θα γίνουν ”του συρμού” , ανέτρεξα στην βοήθεια του κοινού-google-τεχνητή νοημοσύνη-και διάβασα,
”Αν απαντήσουμε ότι οργανικός διανοούμενος σημαίνει πνευματικός καθοδηγητής μιας τάξης ,παραγωγός μιας ιδεολογίας ή ενός συστήματος αξιών τις οποίες ιστορικά η τάξη εκφράζει , όχι μόνο περιορίζουμε την ίδια την έννοια ,αλλά ταυτίζουμε αυτήν την έννοια με εκείνη την παραδοσιακή ή ανθρωπιστική και την εννοούμε στην ηθική ,κυρίως, σημασία της”. Φοίβος Γκικόπουλος ομότιμος καθηγητής Ιταλικής Φιλολογίας του ΑΠΘ -ο άνθρωπος που ενσάρκωσε τον Νίκο Μπελογιάννη στην ταινία ”ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο” του Νίκου Τζίμα το 1980 -εφημερίδα ΕφΣυν 17.08,2018 .
”Δεν μιλώ ποτέ για την αρνητική πλευρά της ζωής μου πρώτα απ’όλα γιατί δεν θέλω να παραπονιέμαι -ήμουν ένας μαχητής ,που δεν στάθηκε τυχερός στην άμεση πάλη κι οι συμμαχητές μου δεν μπορούν και δεν πρέπει να ελεεινολογούν τη μοίρα τους ,επειδή πάλεψαν όχι γιατί τους εξανάγκασε κανείς , αλλά γιατί το θέλησαν οι ίδιοι συνειδητά-”
Antonio Gramci .
ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ των αναμενομένων μεγάλων συγκεντρώσεων για τα Τέμπη -αλλά ουσιαστικά για την πτώση της κυβερνήσεως , ασχέτως γαίας πυρί μιχθήτω στη συνέχεια .
Αν αποφασίσθηκε η άμεση πάλη κατά Γκράμσι , που μάλλον δεν θα έχει αποτέλεσμα, οι μαχητές της πάλης αυτής ,ας μη παρακαλούν συνοδοιπόρους-ιδιαίτερα διανοουμένους- που εδώ και σαράντα πέντε χρόνια πηγαινοέρχονται στην Ευρώπη και απολαμβάνουν τα πλούσια ευρωπαϊκά κεκτημένα και -παρ’ότι αριστεροί- χάρηκαν την αντιδημοκρατική μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ το 2015 από τον δεύτερο επικινδυνωδέστερο λαϊκιστή κ. Τσίπρα . ΙΣΩΣ ΝΑ ΞΑΝΑΒΓΑΙΝΑΝ ΠΟΛΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ-ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ- ΑΝ ΖΟΥΣΕ.
Τώρα -με τα ”΄λάγια” αρνιά μπροστά- δεν θέλουν να υποτιμήσουν τους εαυτούς τους και σε τέτοια ηλικία .
Δια τούτο έχουν και πρέπει να έχουν την κατανόηση των μαχητών της άμεσης πάλης στις συγκεντρώσεις της 28ης Φεβρουαρίου ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ -για να ξαναθυμηθούμε τον Γκράμσι- ΔΕΝ ΠΡΕΕΠΙ ΝΑ ΕΛΕΕΙΝΟΛΟΓΟΥΝ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥΣ την επομένη .
Πάλεψαν και έχασαν , -όπως μέχρι τώρα χάνουν- γιατί όλοι τους ξεχνούν την λαϊκή παροιμία” φτύνω επάνω ,φτύνω τα μούτρα μου , φτύνω κάτω φτύνω τα γένια μου”.
Καλή επιτυχία τους -με ήσυχες συγκεντρώσεις- και ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ -την πατρίδα όλων μας-.
Υστερόγραφα .
1.-Στις διαδηλώσεις μας κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών – χειρότερης για την Πατρίδα μας από τα Τέμπη-δεν καλέσαμε να συμμετάσχουν και δεν συμμετείχαν οι οργανικοί διανοούμενοι.
2.-”Η Ελλάδα βουλιάζει ,δυστυχώς δεν αλλάζει . Ο Θεός να μας συγωρέσει ”.
Μανώλης Κοττάκης ΣΗΜΕΡΑ.
Σταύρος Αθαν.Ναλμπάντης
Δεν στέκουν αυτά. Πλινθοι και κεραμοι ατάκτως ερριμμενοι. Ο ορισμός του ψεκασμενου.
Συμφωνῶ μὲ τὸ ἄρθρο καὶ μὲ τὸν σχολιασμὸ τοῦ SUSPICIOUS γιὰ ὅσα ἐκθέτει σὲ ἕνα ἄλλο ἀναρτημένο ἄρθρο καὶ γιὰ ἄλλα πολλὰ ποὺ συμπυκνώνονται στὴν φράση ποὺ ἀναφέρει ¨Ἡ Ἑλλάδα εἶναι μιὰ χιλιοβιασμενη χώρα.¨ Ὅλα αὐτὰ φαίνεται θυμήθηκαν τὰ πλήθη ποὺ διαδήλωσαν μὲ τὴν ἐνσυναίσθησή τους καὶ ὄχι ὀργανωμένοι ἀπὸ κάποιο κέντρο.
Χιλιάδες χρόνια ἔχουν ἀγωνισθεῖ οἱ Ἕλληνες σ` αὐτὸν τὸν ἱερὸ τόπο γιὰ νὰ χτίσουν αὐτὸν τὸν πολιτισμὸ καὶ ἔχουν δώσει τὸ αἷμα τους γιὰ νὰ τὸν κρατήσουν. Καὶ σταυρώνονται γι αὐτό. Γιατί Ἀνάσταση δὲν εἶναι νὰ κατέβουν κάποιοι ἀπὸ τὸν σταυρὸ τοῦ νότου. Ἡ Ἑλλάδα δὲν ἀλλάζει καὶ εὐτυχῶς ἀφοῦ ὑπάρχουν Ἕλληνες. Καὶ ὁ Νῖκος Μπελογιάννης δὲν εἶναι μόνο ταινία, ἔχει ἀναθρέψει καὶ κάποια γαρύφαλλα.
Έχουν εφεύρει κι έναν νέο όρο τώρα: Τοξικότητα. Ό,τι δεν μας συμφέρει, ό,τι μπορεί να επιφέρει τριγμούς στο σαθρό οικοδόμημα είναι τοξικό. Όπως τοξικοί είναι κι όσοι αντιδρούν στα σκάνδαλα, την ατιμωρησία και τη διαφθορά. Ό,τι συνιστά τη Δημοκρατία-κατ’ όνομα μόνο πλέον Δημοκρατία-η άλλη άποψη, η αντίθεση, η διεκδίκηση δικαιοσύνης όπου υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτή δεν λειτουργεί σωστά, όταν εκφράζονται με οξύ τρόπο και σε όχι εκλογικό χρόνο είναι τοξικό και λαϊκιστικό. Λες και τους θεσμούς δεν τους έφτιαξαν άνθρωποι και δεν υπόκεινται σε κριτική-ειδικά σε μια περίοδο που αυτοί βρίσκονται σε κρίση-αλλά είναι κάτι, τρόπον τινά, μεταφυσικό. Και μιας και ακούγεται πολύ συχνά από τα στόματα “διανοούμενων” είναι απορίας άξιον το πώς δεν συγκρούεται με την στοιχειώδη αισθητική που υποτίθεται πως έχουν. Με λίγα λόγια άσχημη και μη λειτουργική λέξη η “τοξικότητα” σε μια εποχή που βεβαίως και οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους.
Καθόλου νέος όρος. Είναι η σχολή Λαλιώτη, που υπηρέτησε με παρρησία ο ανεκδιήγητος μηχανικός απ’ τα Lidl που κυβέρνησε τη χώρα το 2015-2019.
Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι πολύ συγκεκριμένες (τα έχουμε ξαναγράψει), οπότε λούζεται τα επίχειρα τώρα.
Παράλληλα όμως, είναι πρόδηλο ότι άτομα σαν την Κωνσταντοπούλου κάνουν πάρτι ως γνήσιοι χαβαλετζήδες της πολιτικής και σκυλεύουν τη μνήμη των θυμάτων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη – βλέπε ψηφαλάκια.
Επειδή όμως ο μέσος και η μέση Ελληνίδα, έχουν κρίση (παρά τα όσα πιστεύουν οι πρωταγωνιστές της τραγικής αυτής ιστορίας), καλό είναι να κρατάνε μικρό καλάθι, διότι η η ύβρις, η άτη, η νέμεσις και η τίσις που συχνά αναφέρουν τελευταία, μπορεί να φέρουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που προσδοκούν.
Αυτό που πρέπει στους οργανικούς διανοούμενους είναι μία ωραία εκτοπιση όπως έκανε ο Μάο σε σχέση με τη δεξιά στροφή. Σαν πολλούς “διανοούμενους” έχει αυτή η χώρα.
το όνομα τους στην Ελλάδα είναι, κρατικοδίαιτη
Πάλι καλά που δεν θα πάνε γιατί με τέτοια καχυποψία θα υπήρχαν υπόνοιες για το λόγο που θα ήταν εκεί….. για καλό πάντως δεν θα συμμετείχαν. Χωρίζει άβυσσος τις ελίτ από το λαό από καταβολής νεοελληνικού κράτους…..