Ο Ντέιβιντ Χιούμ προβληματίστηκε σχετικά με το γεγονός ότι συχνά βασιζόμαστε σε όσα έχουμε παρατηρήσει στο παρελθόν για να συμπεράνουμε τι θα παρατηρηθεί στο μέλλον. Η μέθοδος αυτή, όπως και η αναγωγή από το μερικό στο γενικό, ονομάζεται επαγωγική.
Ο Χιούμ πίστευε ότι αν και δεν υπάρχει δικαιολόγηση της επαγωγής είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης μας να διατυπώνουμε επαγωγικούς συλλογισμούς.
Ο Νέλσον Γκούντμαν υποστήριξε ότι ο επαγωγικός κανόνας «συμπεραίνεται ότι οι κανονικότητες του παρελθόντος θα συνεχιστούν στο μέλλον» δεν μπορεί να είναι σωστός δεδομένου ότι οδηγεί σε αντικρουόμενα συμπεράσματα.
Ο Κάρλ Πόπερ απέρριπτε την άποψη ότι η επιστήμη προχωρεί με επαγωγικούς συλλογισμούς από τις κανονικότητες των παρατηρήσεων.
Αντίθετα υποστήριξε ότι η επιστημονική γνώση προχωρεί με μία διαδικασία την οποία αποκάλεσε «εικασία και διάψευση».
Η επωδός του είναι «δεν μπορείτε να αποδείξετε αληθινή μία υπόθεση ούτε καν να έχετε τεκμήρια ότι αληθεύει μέσω της επαγωγής. Μπορείτε όμως να διαψεύσετε αν είναι ψευδής»
Ο Πόπερ υποστήριζε ότι καλή είναι εκείνη η επιστημονική υπόθεση από την οποία ακολουθούν παραγωγικά πολλές απροσδόκητες προβλέψεις. Το βασικό σημείο του είναι ότι αν μία παρατήρηση προκύπτει παραγωγικά από μία θεωρία και αν τα πειράματα μας δεν καταλήγουν στην προβλεφθείσα παρατήρηση τότε συνάγεται ότι η ίδια η θεωρία είναι ψευδής.
Η άποψη του Πόπερ είναι ότι οι επιστήμονες πρέπει να διατυπώνουν παρόμοιες υποθέσεις και να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να τις διαψεύσουν.
Αν μία πρόβλεψη αποτύχει μαθαίνουμε ότι η υπόθεση είναι ψευδής. Αυτή η διαδικασία, πιστεύει, περιγράφει την ανάπτυξη της επιστημονικής γνώσης από την Αριστοτέλεια στη Νευτώνεια Φυσική και από εκεί στη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν.
Ο Πόπερ προσθέτει ότι αυτό που κάνει ψευδοεπιστημονικούς τους ισχυρισμούς της αστρολογίας, της θεωρίας του Φρόιντ και του μαρξισμού είναι ότι οι οπαδοί τους ούτε καν προσπαθούν να τους διαψεύσουν και επιχειρηματολογούν εναντίον των προσπαθειών για διάψευση τους.
«50 φιλοσοφικές θεωρίες»
