Γράφει ο Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης
Επειδή είμαστε νομίζω όλοι σίγουροι, πως στις μέρες μας και με τις δεδομένες πολιτικοοικονομικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας, επανάσταση ή σε κάθε περίπτωση «ολιστική», που θα έλεγε κι ο Μητσοτάκης, μεταβολή των υφισταμένων δεν προβλέπεται.
Επειδή ακόμα κι οι φίλοι μου οπαδοί και στελέχη του ΚΚΕ, επαναλαμβάνουν ότι η καταστροφή του καπιταλισμού, (για τη χώρα μας μιλάμε), θα αρχίσει όταν η λαϊκή πλειοψηφία, (πόσο του 51, 61, 91%) αποφασίσει την άρδην μεταβολή των πραγμάτων.
Επειδή το σύστημα αυτό με διάφορες παραλλαγές, σκληρές ημίσκληρες, χαλαρές και εύκαμπτες , κυριαρχεί σ’ όλο σχεδόν τον κόσμο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, σε χώρες που δεν θεωρούνται και ιδιαίτερα δημοκρατικές.
Επειδή οι επόμενες εκλογές που θα γίνουν με απλή αναλογική, είναι σίγουρο ότι δε θα δώσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση, όνειρο απατηλό της Ν.Δ. , ο δε Σύριζα-Π.Σ. επαγγέλλεται ή επιδιώκει κυβέρνηση με προοδευτική κατεύθυνση, με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, να φαντασιώνεται παλιές δόξες με τον Ανδρέα Λοβέρδο στα ανώτατα δώματα της εξουσίας. Με το ερώτημα βέβαια τι σημαίνει προοδευτική κυβέρνηση να παραμένει, χωρίς να έχει απαντηθεί τόσα χρόνια.
Επειδή η κυρία Κεραμέως, πτυχιούχος των πανεπιστημίων Σορβόνης και Χαρβαρντ αν δεν κάνω λάθος, επείγεται να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά που ανέλαβε να κάνει, έστω κι αν είναι σίγουρη, πως στο σύνολο τους τα πράγματα στην Ελλάδα δεν πρόκειται να αλλάξουν. Στην Ελλάδα της Ε.Ε, του ΝΑΤΟ, της ελληνοαμερικανικής φιλίας, των ετοιμοπόλεμων στρατηγών που παρελαύνουν των συνεχών απειλών και προκλήσεων της Τουρκίας, τις οποίες «παρακολουθούμε στενά και προσεκτικά» όπως π.χ. την συνεχή επέκταση της Τουρκικής κατοχής στην Κύπρο ή την μη αναγνώριση «καθ’ ημάς» του «άκυρου» τουρκολυβικού συμφώνου, την Ελλάδα των ετοιμοπόλεμων στρατηγών που παρελαύνουν στις τηλεοράσεις μας με στολές εκστρατείας.
Επειδή ακριβώς είναι σίγουρη πως τα πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν και μετά την απομάκρυνση από την εξουσία, διότι «τα γενόμενα ουκ απογίγνονται», τουλάχιστον εύκολα, η κυρία Κεραμέως, από τους πιο σκληρά συντηρητικούς του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη, επείγεται να ολοκληρώσει τη δουλειά που ανέλαβε να κάνει. Να φέρει τα πράγματα της ανώτατης παιδείας, εκπαιδευτικά, συνδικαλιστικά, κοινωνικά, εκεί που ήταν το 1960 και επιπλέον να παραδώσει στους φίλους της επιχειρηματίες της εκπαίδευσης το πιο ζουμερό κομμάτι της. Την οικονομική εκμετάλλευση των σπουδών, μεταδίδοντας ψευδώς την σιγουριά στους άμοιρους νέους, πως τελειώνοντας αυτά τα «κολλέγια» θα έχουν εξασφαλίσει και την επαγγελματική τους αποκατάσταση.( Έτσι εξηγείται και η διαφημιστική έξαρση των κολλεγίων αυτούς). Με υψηλούς μισθούς, όπως επανειλημμένα έχει υποσχεθεί ο πρωθυπουργός της, των 1200 ε. κατ΄ ανώτατο με τις τιμές των ενοικίων, των αγαθών και των μέσων κίνησης και θέρμανσης, να σπάνε από ρεκόρ σε ρεκόρ. Και «απορεί» η κυρία Κεραμέως γιατί οι σύγκλητοι των ΑΕΙ διαμαρτύρονται, όταν επιχειρεί με το νόμο της που θα ψηφιστεί σίγουρα, να παραδώσει την διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε ανθρώπους όπως π.χ. τους εκπροσώπους των βιομηχανικών, βιοτεχνικών ή επαγγελματικών επιμελητηρίων και άλλων ανθρώπων της αγοράς. Της απόλυτης επιλογής της φυσικά.
Επειδή παρά ταύτα, η εκπαιδευτική κοινότητα στο σύνολό της, δεν πρόκειται να αποδεχθεί την απόλυτη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης (ακόμα και η σοσιαλίστρια Άννα Διαμαντοπούλου αντέδρασε αρνητικά στις πρωτοφανείς επιδιώξεις της υπουργού παιδείας) , ούτε τον περιορισμό μέχρις εξαφάνισης των μορφωτικών, πολιτιστικών και κυρίως συνδικαλιστικών ελευθεριών, όπως δεν πέρασε και η περίφημη «κατάργηση της πάλης των τάξεων του αλήστου μνήμης υπουργού Λάσκαρη, η κυρία Νίκη, επείγεται να νομοθετήσει τις ονειρώξεις της. Όσο να πεις κάτι από τη μαυρίλα που επιχειρεί να φέρει, κάτι θα μείνει.