Winfield Myers
30 Ιανουαρίου 2025
Στη Δαμασκό, μπορείτε να «αισθανθείτε την έντονη απουσία του κράτους», το οποίο κινείται «προς μεγαλύτερο εξισλαμισμό», γράφει ο Τζόναθαν Σπάιερ στην τρίτη του αναφορά σε ένα πρόσφατο ταξίδι του στη Συρία. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον μεγαλύτερο υποστηρικτή του νέου συριακού καθεστώτος, τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος έχει ήδη μετατρέψει τη χώρα του σε ισλαμιστική και εκφράζει «νεο-οθωμανικές» επιθυμίες. Η Τουρκία βρίσκεται επίσης στη μέση μιας εκστρατείας για να δυσφημήσει τα ισραηλινά και εβραϊκά συμφέροντα -τόσο τα πραγματικά όσο και τα φανταστικά- για να τα εξοντώσει ως μέρος των προσπαθειών του Ερντογάν να εδραιώσει περαιτέρω την εξουσία του. Εν τω μεταξύ, η Χαμάς, που ανασυντάσσεται τώρα κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας, συνέλαβε τη στρατηγική της στον αστικό πόλεμο όχι για να νικήσει κατά μέτωπο τον IDF, αλλά για να κάνει την αντι-Ισραηλινή/αντιδυτική διεθνή κοινότητα να εμποδίσει το Ισραήλ να κερδίσει.
Στην Ευρώπη, είναι μια εποχή μαχαιρώματος για τους ισλαμιστές, σε χωριά καθώς και σε πόλεις, αν και κανείς δεν θα αντιληφθεί ποτέ το μέγεθος του προβλήματος ούτε την ταυτότητα των ενόχων βασιζόμενος σε κυβερνητικές πηγές ή πηγές των μέσων ενημέρωσης. Η βία προέρχεται εν μέρει, μαθαίνουμε, από τους ισλαμιστές που αναζητούσαν εκδίκηση για στρατιωτικές ήττες πριν από πολύ καιρό, συμπεριλαμβανομένης της μάχης του Τουρ το έτος 732 [η Μάχη του Πουατιέ υπο την ηγεσία του Κάρολου Μαρτέλου που σταμάτησε την αραβική προέλαση στην Ευρώπη].
Όσον αφορά τις ΗΠΑ, αναλύουμε μια πολλά υποσχόμενη νέα εντολή ελέγχου εθνικής ασφάλειας που θα μπορούσε να εντοπίσει και να εκδιώξει διαδηλωτές υπέρ της Χαμάς εδώ με βίζα F-1. Εξετάζουμε επίσης τα οφέλη της αντιμετώπισης μιας σχεδόν ενός αιώνος πηγής αυτής της ριζοσπαστικής ισλαμιστικής ιδεολογίας -της Μουσουλμανικής Αδελφότητας- που είναι ώριμη για να χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση.
Η Συρία αισθάνεται κοντά σε μια ζώνη αναρχίας
Jonathan Spyer
Τα απομεινάρια του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ είναι ορατά σε όλη τη Συρία, καθώς νέες δυνάμεις μάχονται για τον έλεγχο.
Γιατί έχει σημασία: Η τρέχουσα αναταραχή της Συρίας αντανακλά τη μεταβαλλόμενη δυναμική στη Μέση Ανατολή, με τις ανταγωνιστικές φατρίες να διεκδικούν την εξουσία.
Η κατάρρευση του καθεστώτος του Άσαντ άφησε κενά εξουσίας και ευκαιρίες για νέες ομάδες.
Οι σουνίτες τζιχαντιστές της Hayat Tahrir al Sham (HTS) διεκδικούν την κυριαρχία τους, πραγματοποιώντας εκτεταμένα αντίποινα.
Νέα δυναμική εξουσίας: Η νίκη του HTS επί του καθεστώτος Άσαντ σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή στη δομή εξουσίας της Συρίας.
Οι τζιχαντιστές έχουν καταλάβει την πρωτεύουσα Δαμασκός.
Τα πρώην προπύργια του καθεστώτος έχουν πλέον εγκαταλειφθεί, με τον στρατιωτικό εξοπλισμό να παραμένει αχρησιμοποίητος.
Τι ακολουθεί: Το μέλλον της Συρίας παραμένει αβέβαιο καθώς το HTS προσπαθεί να εδραιώσει τον έλεγχό του.
Η συνύπαρξη μαχητών HTS και τοπικών κοινοτήτων στη Δαμασκό είναι εύθραυστη.
Διάφορες ένοπλες ομάδες, όπως οι Κουρδικές Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις και οι πολιτοφυλακές Alawi, συνεχίζουν να επιχειρούν.
Ιστορικοί απόηχοι: Η κατάσταση μοιάζει με τη Ρωσία του 1918, όπου οι ανταγωνιστικές δυνάμεις καθυστέρησαν την εδραίωση της εξουσίας.
Το HTS αντιμετωπίζει προκλήσεις παρόμοιες με αυτές των Μπολσεβίκων στη Μόσχα.
Η τροχιά της διακυβέρνησης της Συρίας θα δοκιμαστεί τους επόμενους μήνες.
Περισσότερα ΕΔΩ
Ο «Νεο-Οθωμανισμός» της Τουρκίας και ο «Νεο-Μογγολισμός» του Πακιστάν είναι ένας σαφής και παρών κίνδυνος
Michal Rubin
Οι επεκτατικές επιθυμίες της Τουρκίας και του Πακιστάν αποτελούν σημαντικές απειλές για την περιφερειακή σταθερότητα, με επιπτώσεις στην παγκόσμια ειρήνη.
Γιατί έχει σημασία: Η υιοθέτηση ιδεολογιών όπως ο νεο-οθωμανισμός και ο νεο-μουγγαλισμός από την Τουρκία και το Πακιστάν απειλεί τους δημοκρατικούς θεσμούς και προωθεί την τρομοκρατία.
Οι ιστορικές αφηγήσεις και των δύο χωρών χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν επεκτατικές πολιτικές.
Τέτοιες ιδεολογίες μπορούν να αποσταθεροποιήσουν τις περιοχές και να ενθαρρύνουν άλλα ρεβιζιονιστικά κράτη.
Οι νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες της Τουρκίας: Οι πολιτικές του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στοχεύουν στην επέκταση της επιρροής της Τουρκίας στα πρώην οθωμανικά εδάφη.
Η υποστήριξη του Ερντογάν σε ισλαμιστικές ομάδες όπως η Χαμάς και η τρομοκρατία με έδρα το Κασμίρ σηματοδοτεί μια ευρύτερη περιφερειακή φιλοδοξία.
Αυτή η προσέγγιση αμφισβητεί την υπάρχουσα γεωπολιτική τάξη και απειλεί τις περιφερειακές δημοκρατίες.
Οι νεο-μουγγαλικοί παραλληλισμοί του Πακιστάν: Εμπνευσμένο από την Τουρκία, το Πακιστάν επιδιώκει να επιβεβαιώσει την κυριαρχία του στη Νότια Ασία.
Το Ισλαμαμπάντ στοχεύει να επεκτείνει την επιρροή του στο Κασμίρ και πέρα από αυτό, συχνά εις βάρος της περιφερειακής σταθερότητας.
Η ρητορική του νεομογγαλισμού παρέχει ένα πλαίσιο για την επιθετική εξωτερική πολιτική του.
Περιφερειακές και παγκόσμιες επιπτώσεις: Καθώς η Τουρκία και το Πακιστάν προωθούν τις ρεβιζιονιστικές τους ατζέντες, η παγκόσμια κοινότητα πρέπει να αντιδράσει.
Οι δημοκρατίες σε όλο τον κόσμο πρέπει να αναγνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν αυτές τις απειλές για να διατηρήσουν τη σταθερότητα.
Η διεθνής απάντηση θα είναι κρίσιμη για να καθοριστεί εάν αυτές οι ιδεολογίες αποκτήσουν περαιτέρω έλξη.
Περισσότερα ΕΔΩ
Η Τουρκία εντείνει τη συγκαλυμμένη εκστρατεία κατά του Ισραήλ και των Εβραίων
Abdullah Bozkurt
Η κυβέρνηση της Τουρκίας, υπό τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έχει εντείνει την αντι-ισραηλινή ρητορική της, χαρακτηρίζοντας το Ισραήλ ως απειλή για την εθνική ασφάλεια και ξεκινώντας μια μυστική εκστρατεία κατά των εβραϊκών συμφερόντων.
Γιατί έχει σημασία: Αυτή η αφήγηση τροφοδοτεί τις εγχώριες και περιφερειακές εντάσεις.
Η κυβέρνηση του Ερντογάν χρησιμοποιεί κρατικά ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης για να δυσφημήσει το Ισραήλ και να δικαιολογήσει ενέργειες κατά των εβραϊκών κοινοτήτων.
Η εκστρατεία περιλαμβάνει δικαστικά μέτρα και τακτικές παραπληροφόρησης για τη στόχευση εβραϊκών δικτύων.
Η στρατηγική: Η Τουρκία στοχεύει να απεικονίσει το Ισραήλ ως αντίπαλο, αξιοποιώντας τη ρητορική εθνικής ασφάλειας για να συγκεντρώσει εγχώρια υποστήριξη.
Η αφήγηση εξυπηρετεί την πολιτική επιβίωση του Ερντογάν, ευθυγραμμιζόμενος με τους ακροδεξιούς εθνικιστές συμμάχους.
Κατηγοριοποιώντας το Ισραήλ ως απειλή, η Τουρκία εκτρέπει την προσοχή από εσωτερικά ζητήματα και εδραιώνει την εξουσία.
Συνέπειες: Μια τέτοια εκστρατεία υπονομεύει την περιφερειακή σταθερότητα και διαιωνίζει την παραπληροφόρηση.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει τον αντίκτυπο της ρητορικής της Τουρκίας στην ευρύτερη γεωπολιτική δυναμική.
Αυτή η προσέγγιση κινδυνεύει να απομονώσει περαιτέρω την Τουρκία και να περιπλέξει τις διπλωματικές σχέσεις.
ΠερισσότεραΕΔΩ
Ο Τραμπ πρέπει να χαρακτηρίσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα ως τρομοκρατική οργάνωση
Κάτι τέτοιο θα αφαιρούσε το κάλυμμα της μετριοπάθειας που χρησιμοποιούν οι τρομοκρατικές ομάδες για να διεισδύσουν στους θεσμούς των ΗΠΑ και να επηρεάσουν τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής
Eric Navarro
Ο χαρακτηρισμός της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ως Ξένης Τρομοκρατικής Οργάνωσης θα διέλυε την πρόσοψή της για μετριοπάθεια και θα περιόριζε την επιρροή της στους θεσμούς των ΗΠΑ.
Γιατί έχει σημασία: Αυτή η κίνηση είναι ζωτικής σημασίας για τη διαφύλαξη της εθνικής ασφάλειας και την αντιμετώπιση των εξτρεμιστικών ιδεολογιών.
Η ιδεολογία της Αδελφότητας τροφοδοτεί ομάδες όπως η Χαμάς και η Αλ Κάιντα, αποτελώντας άμεση απειλή για την παγκόσμια σταθερότητα.
Η αφαίρεση της νομιμότητάς της θα εμπόδιζε την ικανότητά της να διεισδύσει και να επηρεάσει τη χάραξη πολιτικής των ΗΠΑ.
Στρατηγικά οφέλη: Ευθυγραμμιζόμενος με συμμάχους όπως η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία, ο χαρακτηρισμός ενισχύει τη διεθνή συνεργασία κατά της τρομοκρατίας.
Στέλνει ένα σαφές μήνυμα ότι οι ΗΠΑ δεν θα ανεχθούν βίαιους και ανατρεπτικούς ισλαμιστές.
Η ουσία: Ο ορισμός της Αδελφότητας δεν έχει να κάνει με τη στόχευση του Ισλάμ, αλλά την αντιμετώπιση μιας συγκεκριμένης απειλής που υπονομεύει την ειρήνη και τη σταθερότητα.
Αυτή η αποφασιστική ενέργεια ενισχύει τη δέσμευση της Αμερικής για την καταπολέμηση του εξτρεμισμού και την προστασία των δημοκρατικών αξιών.
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας διακυβέρνησής του, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αψήφησε την κριτική από διπλωμάτες και καθόρισε το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν στο σύνολό του. Θα πρέπει να συντρίψει διπλωματικά ξανά την Κίνα και παρομοίως να χαρακτηρίσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα ως ξένη τρομοκρατική οργάνωση.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, που ιδρύθηκε το 1928, προσπάθησε να ξεπεράσει την αντιληπτή αδυναμία των Μουσουλμάνων στην παγκόσμια σκηνή, αποκόπτοντας τη δυτική επιρροή από τις περιοχές της. Το 1946, η κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ χαρακτήρισε την ομάδα αυξανόμενη απειλή λόγω της εκστρατείας που ανέλαβε γι τη δολοφονία των Αιγύπτιων ηγετών που θεωρούσε πολύ διεφθαρμένους από τον φιλελευθερισμό.
Το σύνθημα της Αδελφότητας: «Ο Αλλάχ είναι ο στόχος μας. Ο Προφήτης είναι ο αρχηγός μας. Το Κοράνι είναι ο νόμος μας. Η Τζιχάντ είναι ο δρόμος μας. Ο θάνατος στο δρόμο του Αλλάχ είναι η ύψιστη φιλοδοξία μας» — υπογραμμίζει τον ιδεολογικό της προσανατολισμό.
Τόσο άμεσα όσο και μέσω παραφυάδων όπως η Χαμάς, η οργάνωση διαπράττει ή συμβάλλει στην τρομοκρατία. Πολλές από τις φιλανθρωπίες που κάνει γίνονται τροφοδότες τρομοκρατικών ομάδων.
Η ιδεολογία έχει σημασία. Οι διδασκαλίες του Sayyid Qutb, ενός εξέχοντος ιδεολόγου της Αδελφότητας, έθεσαν τις βάσεις για τα σύγχρονα τζιχαντιστικά κινήματα. Η ιδεολογία των Αδελφών Μουσουλμάνων εμπνέει επίσης εξτρεμιστικές ομάδες όπως η Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος. Η προθυμία της Αδελφότητας να χρησιμοποιήσει βία για να αντικαταστήσει τις κοσμικές κυβερνήσεις με ισλαμιστικές ευθυγραμμίζεται με χαρακτηρισμένες τρομοκρατικές ομάδες.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι απρόσβλητες. Ομάδες που συνδέονται με την αδελφότητα επιδιώκουν συστηματικά να εκμεταλλευτούν και να διεισδύσουν στους δημοκρατικούς θεσμούς για να προωθήσουν την ατζέντα τους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οργανισμοί όπως το Συμβούλιο Αμερικανο-Ισλαμικών Σχέσεων (CAIR) και η Ισλαμική Εταιρεία της Βόρειας Αμερικής (ISNA) επηρεάζουν την κοινή γνώμη, τη χάραξη πολιτικής και τις πρακτικές επιβολής του νόμου για να ευθυγραμμιστούν με τους στόχους που υποστηρίζει η Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Ομάδες που συνδέονται με την αδελφότητα στις ΗΠΑ εκμεταλλεύονται τις πολιτικές ελευθερίες για να διαβρώσουν την εθνική ασφάλεια. Η CAIR ασκεί πίεση κατά των αντιτρομοκρατικών μέτρων, προωθεί συχνά ψευδείς αφηγήσεις για την απονομιμοποίηση της επιβολής της ασφάλειας και επιδιώκει να αποσιωπήσει τη νόμιμη κριτική του ισλαμιστικού εξτρεμισμού μέσω νόμου και υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της ισλαμοφοβίας.
Στην πραγματικότητα, οι ιδέες της για την ελευθερία του λόγου φαίνεται να συμφωνούν με αυτές που εφαρμόζονται στην Τουρκία ή υπό την κυριαρχία της Χαμάς στη Γάζα.
Πολύ συχνά, οι θυγατρικές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας φαίνεται να λειτουργούν ως όπλα δημοσίων σχέσεων για τον τρόμο. Η CAIR αρνείται να καταδικάσει απερίφραστα τις επιθέσεις με ρουκέτες της Χαμάς εναντίον Ισραηλινών αμάχων. Ομοίως, οι ηγέτες της CAIR υπερασπίζονται άτομα που καταδικάστηκαν με κατηγορίες για τρομοκρατία, ισχυριζόμενοι ότι είναι θύματα διακρίσεων ή πολιτικών μεθόδων. Η περιφρόνηση για τις ζωές των Αμερικανών φαίνεται κοινός παράγοντας, ακόμη και όταν αντιμετωπίζουμε τον τρόμο που υποστηρίζεται από το Ιράν.
Ομάδες που συνδέονται με την Αδελφότητα καταδίκασαν τη δολοφονία του αρχηγού της Δύναμης Qods του Ιράν, Κασέμ Σουλεϊμανί, ενώ αγνόησαν την απειλή που αποτελούσε τόσο για τους Αμερικανούς στρατιώτες όσο και για τους πολίτες και τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή.
Οι πολιτικοί κύκλοι των ΗΠΑ έχουν συζητήσει τον χαρακτηρισμό ως τρομοκρατικής της Μουσουλμανικής Αδελφότητας εδώ και χρόνια. Ο Έρικ Τράγκερ, υπάλληλος του Κογκρέσου που τώρα ηγείται του χαρτοφυλακίου της Μέσης Ανατολής στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, κατέγραψε πώς η ιδεολογία και οι δραστηριότητες της Αδελφότητας απειλούν τα αμερικανικά συμφέροντα. Πολιτικές σκέψεις, φόβοι αντιδράσεων και οι προσπάθειες της Αδελφότητας να προβάλει ένα μέτριο πρόσωπο εμποδίζουν τις προσπάθειες δράσης. υπάρχουν ανησυχίες, επίσης, για το το πώς μπορεί να αντιδράσουν οι σύμμαχοι των ΗΠΑ όπως η Τουρκία και το Κατάρ.
Ο χαρακτηρισμός της Αδελφότητας θα σήμαινε ότι η κυβέρνηση Τραμπ αρνείται να ανεχθεί ομάδες που υπονομεύουν την ασφάλεια των ΗΠΑ. Μια τέτοια ενέργεια θα διαλύσει το σχέδιο υποστηρικτές της Χαμάς και άλλων τρομοκρατικών ομάδων να μπορούν να ντυθούν με ένα μανδύα νομιμότητας. Θα αφαιρούσε τον καπλαμά του μέτρου που χρησιμοποιούν αυτές οι ομάδες για να διεισδύσουν στους θεσμούς των ΗΠΑ και να επηρεάσουν τους διαμορφωτές πολιτικής.
Οι επικριτές προειδοποιούν ότι ο ορισμός της Μουσουλμανικής Αδελφότητας [ως τρομοκρατικής] θα αποξενώσει τους συμμάχους των ΗΠΑ, θα καταπνίξει τον πολιτικό λόγο και θα στοχοποιήσει άδικα τους μουσουλμάνους. Αυτοί οι ισχυρισμοί στερούνται αξίας. Πολλοί στενοί σύμμαχοι, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, χαρακτηρίζουν την Αδελφότητα ως τρομοκρατική οργάνωση. Το να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους θα ενισχύσει τη διμερή και πολυμερή συνεργασία και θα εμποδίσουμε όσους χρησιμοποιούν τη θρησκεία για την προώθηση της βίας.
Η Τουρκία και το Κατάρ μπορεί να παραπονεθούν, αλλά αντί να συμβιβαστούμε διπλωματικά, το μήνυμα θα πρέπει να είναι η διακοπή της υποστήριξης της τρομοκρατίας. Κάθε χαρακτηρισμένο κράτος ως χορηγός της τρομοκρατίας μπορεί να κάνει επιλογές για να διαγραφεί από τη λίστα τρομοκρατίας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να κάνουν διάκριση μεταξύ του Ισλάμ ως πίστης και των ισλαμιστικών ομάδων που εκμεταλλεύονται τη θρησκεία για κακόβουλους πολιτικούς σκοπούς.
Το επιχείρημα ότι ο χαρακτηρισμός ομάδων ως τρομοκρατικών υπονομεύει την ελευθερία του λόγου δεν έχει επίσης αξία. Η Πρώτη Τροποποίηση προστατεύει τη νόμιμη έκφραση, αλλά δεν θωρακίζει οργανώσεις που παρέχουν υλική υποστήριξη στην τρομοκρατία ή προωθούν την ανατροπή. Ο χαρακτηρισμός δεν παραβιάζει τα δικαιώματα των ατόμων να ασκούν τα θρησκευτικάτους καθήκοντα ή να εκφράζουν απόψεις. Αντίθετα, στοχεύει αυτούς που χειραγωγούν τις δημοκρατικές ελευθερίες για να διαδώσουν τον εξτρεμισμό, να στρατολογήσουν οπαδούς και να χρηματοδοτήσουν τρομοκρατικά δίκτυα.
Εάν πρόκειται να υπάρξει ποτέ ειρήνη στη Μέση Ανατολή, οι κυβερνήσεις πρέπει να αντιμετωπίσουν όχι μόνο την τρομοκρατική βία και το οικονομικό δίκτυο στο οποίο βασίζονται οι τρομοκρατικές ομάδες, αλλά και τα ιδεολογικά δίκτυα που τους επιτρέπουν. Ο Τραμπ μπορεί να είναι το κατάλληλο άτομο την κατάλληλη στιγμή για να ανατρέψει την μέχρι τωρα διπλωματική πρακτική με τρόπο που θα σώσει αμέτρητες ζωές στη Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
