του Δημήτρη Τσαϊλά, Υποναυάρχου ε.α.
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν μάλλον δεν δήλωσε τυχαία αυτή την εβδομάδα ότι θέλει να αποκτήσει το δικό του πυρηνικό οπλοστάσιο. Δεν είναι βέβαια ο πρώτος τούρκος ηγέτης που μιλάει για τέτοιες φιλοδοξίες, αλλά καθώς η αίσθηση της αλαζονείας και της αυτοπεποίθησης που έχει αναπτυχθεί από την ανθοφορούσα συμμαχία του με τη Ρωσία του Πούτιν και της νέας επίδειξης ισχύος στη βόρεια Συρία, που απορρέει από την εγκατάλειψη της περιοχής από τις ΗΠΑ του Τράμπ, η προοπτική απόκτησης μιας τουρκικής πυρηνικής βόμβας διακρίνεται πλέον ως μια πραγματική δυνατότητα.
Σε αυτό το σημείο, ας κάνουμε και μια υπόθεση εργασίας που εγγίζει τα όρια της συνομωσίας, αλλά μπορεί και να ισχύει. Αν δεχτούμε, ότι οι ΗΠΑ δεν μετέφεραν ούτε αδρανοποίησαν τις 50 βόμβες τύπου B-61 που κατείχαν στη ΝΑΤΟϊκή βάση του Ιντσιρλίκ η οποία ελέγχεται πλέον από τούρκους, θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι πέρασαν στην κατοχή του Ερντογάν, ο οποίος λέει ότι βιάζεται να κατασκευάσει ή να αγοράσει τη δική του βόμβα. Να σημειώσουμε επίσης ότι, αν η Σαουδική Αραβία ή το Ιράν πρόκειται να αποκτήσουν πυρηνικά τα επόμενα χρόνια, η Τουρκία θα ακολουθήσει σίγουρα, με τον ένα ή άλλο τρόπο.
Για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, τα πυρηνικά όπλα είχαν χάσει την αίγλη και τη δυναμική τους ως τοτέμ της ισχύος. Τώρα βλέπουμε να επιστρέφουν και οι μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες κάποτε κράτησαν μακριά τα πυρηνικά όνειρα των μικρότερων χωρών, μέσω των Συνθηκών για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων και άλλων διπλωματικών οδών, έχασαν τη μόχλευση και την τάση να κάνουν κάτι γι΄ αυτό. Ο Τράμπ, αδιαμφισβήτητα σήμερα είναι ο κύριος ένοχος για τρείς λόγους. Πρώτον, με την απομάκρυνση από την πυρηνική συμφωνία του Ιράν, δεύτερον με την απροθυμία του να ανανεώσει την αμερικανορωσική συνθήκη μιας νέας «START» και τρίτον, με την οπισθοδρόμησή του και την αναξιοπιστία του, με τον Ερντογάν, εγκρίνοντας τον επεκτατισμό του τούρκου ηγέτη τη μια στιγμή, και να τον απειλεί με κυρώσεις και πόλεμο την επόμενη.
Τα πυρηνικά όπλα, θα έπρεπε να είχαν απομακρυνθεί από την Τουρκία εδώ και πολύ καιρό. Τώρα, ανεξάρτητα από το αν έχουν αφαιρεθεί ή παραμείνει, θα παίξουν ίσως το σημαντικότερο ρόλο στην κλιμάκωση των εντάσεων, στο εγγύς μέλλον.
