Μαργαρίτης Σχοινάς στην «Κ»: Είμαστε η Ρεάλ των Βαλκανίων

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

O Μαργαρίτης Σχοινάς ήταν μία αυτονόητη επιλογή για τη θέση του Ελληνα επιτρόπου. Πρόκειται για άνθρωπο που έχει βρεθεί στην καρδιά των ευρωπαϊκών μηχανισμών λήψης αποφάσεων χωρίς ποτέ να χάσει την επαφή του με την ελληνική πραγματικότητα. Και μάλιστα, όχι με την εικονική ελληνική πραγματικότητα «πέριξ της πλατείας Κολωνακίου», όπως συχνά λέει ο ίδιος, αλλά με την ελληνική κοινωνία. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη του δημόσια εμφάνιση μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως αντιπροέδρου της Κομισιόν ήταν μία ανοικτή συζήτηση με νέους στη Θεσσαλονίκη.

Ο κ. Σχοινάς έχει ζήσει κρίσιμες στιγμές της πρόσφατης Ιστορίας μας, διαδραματίζοντας μάλιστα κρίσιμο ρόλο. Στη συνέντευξή του στην «Κ» μιλάει για το πώς βίωσε τη διαπραγμάτευση μετά το δημοψήφισμα, καθώς και το παρ’ ολίγον Grexit. Δίνει απαντήσεις για τον τομέα της αρμοδιότητάς του, που αφορά το φλέγον και δυσεπίλυτο ζήτημα του προσφυγικού/μεταναστευτικού. Μιλάει ακόμη για τις σχέσεις με τα Σκόπια, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο η Ελλάδα στην περιοχή, ούσα η «Ρεάλ των Βαλκανίων».

Ο Ελληνας επίτροπος θεωρεί πολύ σημαντικό να υπάρχουν ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας με την Τουρκία, πράγμα που όπως αποκαλύπτει συζήτησε την περασμένη Παρασκευή στη συνάντησή του με τον πρόεδρο Ερντογάν στην Αγκυρα.

– Θέλω να σας ρωτήσω πρώτα απ’ όλα πώς νιώθετε που είστε ο πρώτος Ευρωπαίος αντιπρόεδρος προερχόμενος από την Ελλάδα.
– Νιώθω ένα μείγμα περηφάνιας αλλά και ευθύνης, γιατί όντως η τιμή είναι μεγάλη και πρωτόγνωρη. Είμαι σίγουρος ότι μπορώ να εξυπηρετήσω το περιεχόμενο της θέσης, αλλά ο τρόπος και η έκπληξη με τον οποίο ανακοινώθηκε το πρόσωπό μου μού δημιουργούν μια επιπρόσθετη ευθύνη να πάω ακόμα πιο μακριά από εκεί που ξέρω ότι μπορώ να φτάσω. Και να δώσω ακόμα παραπάνω από όσα πρέπει.

– Από τη θέση του εκπροσώπου ζήσατε από πολύ κοντά πολλές στιγμές της ελληνικής κρίσης. Αν ήταν μια στιγμή να ξεχωρίσετε, που είτε προβληματιστήκατε είτε φοβηθήκατε, ποια ήταν αυτή; Ως Ελληνας εννοώ.
– Ναι, ήταν το Σαββατοκύριακο μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015. Η ανακοίνωση έγινε Παρασκευή βράδυ, τα μεσάνυχτα, και περάσαμε ένα Σαββατοκύριακο εφιαλτικό, μαύρο, όπου είχαμε την πεποίθηση ότι και η Ελλάδα και η Ευρωζώνη είναι στο χείλος της αβύσσου. Προβληματιστήκαμε πολύ για το μήνυμα και εκδώσαμε μια ανακοίνωση, που θυμάμαι μέχρι σήμερα, η οποία ήταν μια οφειλόμενη εξήγηση στον ελληνικό λαό και δημοσιεύθηκε το πρωί της Κυριακής – η ανακοίνωση Τύπου που έχει το ρεκόρ αναγνωσιμότητας στα χρονικά. Εκείνη τη στιγμή ξεχωρίζω και την επόμενη Δευτέρα με την ανακοίνωση του Γιούνκερ στην αίθουσα Τύπου που κατέληξε με τη δραματική του έκκληση πως «Η Ελλάδα είναι Ευρώπη και η Ευρώπη είναι Ελλάδα».

– Υπήρξε κάποια στιγμή που πιστέψατε ότι το Grexit μπορούσε να γίνει πραγματικότητα;
– Ναι. Το βράδυ του δημοψηφίσματος μετά το αποτέλεσμα και μια δεύτερη στιγμή ήταν την ημέρα της Συνόδου Κορυφής της 13ης Ιουλίου όταν γύρω στις 4.30 με 5 τα ξημερώματα είδα τον Γιουνκέρ να βγαίνει από την αίθουσα με φαιοπράσινο χρώμα στο πρόσωπό του και να μου λέει: «Τoujours rien» – ακόμα τίποτα. Και εκεί πια σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει περιθώριο να ανατραπεί πια η υπόθεση, πάμε στα χειρότερα.

– Εχετε ζήσει, επίσης, από πολύ κοντά τον Γιούνκερ. Μπορείτε να μας πείτε τελικά πόσο καταλυτικός ήταν στην ελληνική κρίση;
– Ναι, ήταν καταλυτικός κυρίως στο να ανατρέψει την αντίληψη που παγιωνόταν  στο Βερολίνο και στη Φρανκφούρτη ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ ήταν αναπόφευκτη και δεν επρόκειτο για τους πειραματισμούς του Βαρουφάκη, αλλά υπήρχε μια δομική αντίληψη, στη νέα κυβέρνηση, εξόδου. Ο Γιούνκερ αφιέρωσε πολύ καιρό στο να ανατρέψει αυτήν την αντίληψη. Ξεκίνησε με την περίφημη φωτογραφία που ουσιαστικά σέρνει τον Ελληνα πρωθυπουργό στο Μπερλεμόν στην πρώτη του επίσκεψη, δείχνοντας ότι θέλει να επενδύσει επάνω του και κορυφώθηκε με πολλές παράλληλες συζητήσεις που είχε μαζί του, οι οποίες έφεραν μάλιστα και εντονότατες γερμανικές και φρανκφουρτικές αντιδράσεις, με κάποιους να λένε «μην ασχολείσαι, δεν έχεις ρόλο, δεν έχεις λεφτά εκεί, δεν είναι δική σου δουλειά». Και επέμενε, εκεί έγινε η διαφορά, μαζί με τον Ολάντ και φυσικά στην τελική φάση με τον Ντράγκι. Οταν ο Ντράγκι είχε πειστεί πως υπήρχε αλλαγή κλίματος στην Ελλάδα.

– Υπήρξε ένα μεγάλο κόστος με αυτή την ιστορία και έχει δημιουργηθεί η προσδοκία ότι τώρα αναμένεται μια χαλάρωση σε ό,τι αφορά τον στόχο των πρωτογενών πλεονασμάτων. Και αυτός είναι ένας βασικός κυβερνητικός στόχος. Εθνικός στόχος θα πει κανείς. Πόσο πιθανό είναι να επιτευχθεί κάτι τέτοιο;
– Υπάρχει μια αντίληψη αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη ότι η Ελλάδα, με τη συμβολή φυσικά των εταίρων της, στάθηκε όρθια στα χρόνια της κρίσης. Και ακόμα περισσότερο είναι ενισχυμένη η πεποίθηση ότι αυτό που έκανε τη χώρα να σταθεί όρθια είναι το γεγονός ότι οι Ελληνες ενσυνείδητα ενσωμάτωσαν το κόστος της προσαρμογής δεχόμενοι πολιτικά την αξία της συμμετοχής της χώρας στην Ευρωζώνη. Αυτό είναι ένα πολιτικό κεφάλαιο που έχει τοκιστεί και σίγουρα θα επιστρέψει στη χώρα. Υπάρχει μια αντίληψη, λοιπόν, ότι η χώρα πρέπει να αμειφθεί για την προσπάθειά της και οι Ελληνες για όσα συνειδητά αποδέχθηκαν. Αυτό προϋποθέτει βέβαια να μην ανατραπεί η ιδιοκτησία των μεταρρυθμίσεων, κυρίως στο κράτος, στη Δικαιοσύνη και στη φορολογία. Αν όλα αυτά τα αν απαντηθούν ικανοποιητικά, πιστεύω ότι είναι εφικτή η αναθεώρηση των στόχων που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να συνεχίσει αναπτυξιακά χωρίς το άγχος των πληρωμών το οποίο, όπως ξέρετε, έχει αφαιρεθεί από τη χώρα. Γιατί τα επόμενα  δέκα χρόνια η χώρα είναι σε συνθήκες θερμοκηπίου, δεν έχει πληρωμές, δεν έχει έγνοιες, μπορεί λοιπόν να αφοσιωθεί στη μεταρρυθμιστική προσπάθεια.

– Επειδή ξέρω ότι μιλάτε με πολίτες, με κανονικό κόσμο, που δεν έχουν  δηλαδή πολιτικό ρόλο, υπάρχει μια αίσθηση πικρίας απέναντι στην Ευρώπη, από μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης. Αυτό εντείνεται από το μεταναστευτικό-προσφυγικό. Τι τους απαντάτε; Πόσο δικαιολογημένη είναι αυτή η πικρία;
– Απαντώ ότι στο μεταναστευτικό η Ευρώπη έχει κάνει πολλά, αλλά δεν τα έχει κάνει ακόμα όλα. Το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε, εάν συγκριθεί με το σημείο στο οποίο βρισκόταν η Ευρώπη όταν εξερράγη το μεταναστευτικό το καλοκαίρι του ’15, είναι σαφέστατα καλύτερο. Εχουμε την ευρωπαϊκή ακτοφυλακή, διαθέτουμε σημαντικούς πόρους, μπορούμε να διαχωρίζουμε τους αιτούντες άσυλο από τους υπολοίπους, έχουμε δώσει πάρα πολλά λεφτά στις χώρες υποδοχής, έχουμε σώσει 700.000 ζωές στη Μεσόγειο, όλα αυτά έχουν γίνει. Αλλά δεν είναι όλα όσα πρέπει να γίνουν. Αυτό που μένει είναι να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός αλληλεγγύης που θα παίρνει τα βάρη από τις χώρες της πρώτης γραμμής και θα τα επιμερίζει δίκαια στους υπολοίπους. Αυτό που λέμε «Δουβλίνο 2», η αλλαγή των κανόνων του Δουβλίνου. Εδώ η Ευρώπη απέτυχε και πρέπει να έχουμε το κουράγιο να το πούμε. Εχουμε τώρα μια νέα ευκαιρία με τη νέα επιτροπή. Είναι και ένα από τα κεντρικά στοιχεία του χαρτοφυλακίου μου. Μαζί με την αρμόδια  Σουηδέζα επίτροπο, θα κάνουμε μια νέα αρχή, μια επιθετική αρχή, γιατί δεν μπορεί οι χώρες της πρώτης γραμμής να αφεθούν μόνες τους. Οσο δεν διορθώνεται αυτή η ασυμμετρία, καταλαβαίνω ότι ο κόσμος θα έχει παράπονα και δικαίως από την Ευρώπη.

– Πολιτικά, όμως, είναι τα πράγματα έτοιμα στον Βορρά για να υπάρξει κάτι απτό σε αυτόν τον τομέα;
– Εχουμε κάποιες ενδείξεις, οι οποίες μας κάνουν σχετικά αισιόδοξους αυτή τη φορά. Πρώτον, ότι είναι η αλλαγή ενός νέου πολιτικού κύκλου. Δεύτερον, ότι ο Σαλβίνι δεν κυβερνάει πια στην Ιταλία, τρίτον ότι η Γερμανία και η Γαλλία για πρώτη φορά δείχνουν αποφασισμένες να συμπλεύσουν σε αυτόν τον τομέα, τέταρτον γιατί οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης έχουν μάθει πολλά από την προηγούμενη εμπειρία και με τη νέα πρόεδρο έχουν αποκαταστήσει κάποια κανάλια επικοινωνίας. Ολα αυτά είναι πρόδρομα αισιόδοξα στοιχεία, αλλά την απάντηση θα την ξέρουμε τον επόμενο χρόνο. Η φιλοδοξία μας είναι να έχουμε την πρόταση έτοιμη μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου και τελική συμφωνία επί γερμανικής προεδρίας, τον επόμενο χρόνο το 2020.

Τα fake news

– Από τη θέση του εκπροσώπου, είδατε το πρόβλημα των fake news  από πρώτο χέρι. Πόσο σημαντικό είναι αυτό το πρόβλημα στις μέρες μας και τι μπορούν να κάνουν η Ευρώπη και η Ελλάδα για να το αντιμετωπίσουν;
– Είναι πολύ σημαντικό, θα συνεχίσει να είναι πολύ σημαντικό, αλλά στην Ευρώπη ευτυχώς έχουμε ξεπεράσει την περίοδο της αφέλειας, δεν είμαστε πια αφελείς όσο ήμασταν πριν από λίγα χρόνια κατά τα οποία είχαμε χάσει τα ρεφλέξ της αντεπίθεσης σε αυτόν τον τομέα. Υποστήκαμε πολλά από τα fake news χωρίς να αντιδράσουμε. Τώρα, με αφορμή τις τελευταίες ευρωεκλογές έχουμε χτίσει επαρκείς μηχανισμούς αντίδρασης.

Πρώτον, με τις τεχνολογικές πλατφόρμες όπου έχουμε αποσπάσει ισχυρότατες δεσμεύσεις. Οι πλατφόρμες δεν είναι ό,τι ήταν ο ταχυδρόμος στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 που δεν ήξερε το περιεχόμενο των επιστολών τις οποίες μοίραζε στα χωριά. Οι πλατφόρμες ξέρουν τι είναι fake, τι είναι ύποπτο και ξέρουν πως έχουν την υποχρέωση να παίξουν το παιχνίδι σωστά· αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται.

Δεύτερον, στην επιτροπή έχουμε ειδικές ομάδες που ασχολούνται με το λεγόμενο «ριμπάτινγκ», δηλαδή το να καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς των fake news, και χτίζουμε και νέες δυνατότητες μέσα από την τεχνητή νοημοσύνη και τις τεχνολογικές εξελίξεις που θα μας βοηθήσουν να βελτιωθούμε. Θα γινόμαστε ολοένα και καλύτεροι στην Ευρώπη, στην αντιμετώπιση των fake news.


«Ο ρόλος του Γιούνκερ στην ελληνική κρίση και στην αποτροπή της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ ήταν καταλυτικός», λέει ο Μαργαρίτης Σχοινάς. EU/ETIENNE ANSOTTE

Στη σωστή κατεύθυνση οι δράσεις της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό

– Η ελληνική κυβέρνηση μόλις ανακοίνωσε ένα σχέδιο δράσης για το μεταναστευτικό. Αυτό πώς το βλέπετε σε πρώτη φάση;
– Ναι, πρόκειται για δράσεις που είναι στη σωστή κατεύθυνση. Οποιος έχει λόγους να τεθεί κάτω από την προστασία ασύλου, θα πρέπει να έχει τη βεβαιότητα ότι θα το πετύχει στην Ευρώπη, γιατί η Ευρώπη θα συνεχίσει να είναι ένας προορισμός ασύλου, είναι κομμάτι αυτού που αντιπροσωπεύει σήμερα η Ευρώπη στον κόσμο. Αλλά πρέπει εξίσου να ειπωθεί –και να υλοποιηθεί– ότι όποιος δεν τυγχάνει προστασίας ασύλου πρέπει να επιστρέφεται. Τα μέτρα αυτής της κυβέρνησης στοχεύουν στο να επιταχυνθεί αυτός ο διαχωρισμός. Η Ευρώπη θα συνεχίσει να στηρίζει και με μέσα και με πόρους. Και είναι και κάτι άλλο, που δεν είναι γνωστό. Σε λίγους μήνες τα ευρωπαϊκά σύνορα θα ελέγχονται από την ευρωπαϊκή ακτοφυλακή, που θα είναι ο πρώτος ευρωπαϊκός οργανισμός ο οποίος θα οπλοφορεί και θα έχει δικά του μέσα. Ολα αυτά ενισχύουν την αντίληψη ότι πάμε σε μια νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα στη μετανάστευση.

– Υπάρχει μια συζήτηση για το αν η Τουρκία χρησιμοποιεί διμερώς ως μοχλό πίεσης το μεταναστευτικό ή αν αυτό γίνεται σε ένα πλαίσιο γενικότερης διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη. Η δική σας άποψη;
– Δεν είμαι τουρκολόγος, γνωρίζω ότι ενδημεί αυτό το είδος και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι η Τουρκία με συνέπεια και αξιοπρέπεια φιλοξενεί πάνω από 3.500.000 Σύρους πρόσφυγες στο έδαφός της και γι’ αυτό της χρωστάμε μια αναγνώριση, την οποία δεν νομίζω ότι έχει λάβει συχνά. Είναι σίγουρο ότι όσο διαρκούν οι ασάφειες στις ευρύτερες ευρωτουρκικές σχέσεις, το μεταναστευτικό θα είναι μια βαλβίδα από την οποία θα περνούν εντάσεις παρά θα αφαιρούνται πιέσεις. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι υπάρχει στην Τουρκία μια αντίληψη στρατηγικής ανασφάλειας με την Ευρώπη, η οποία μεταφράζεται σε κινήσεις και ρητορικές που δεν τιμούν τη συνεργασία που περιμένουμε από την Τουρκία στο μεταναστευτικό. Προσωπική μου άποψη είναι ότι πρέπει να επενδύσουμε στην αποκατάσταση των ευρωτουρκικών σχέσεων και στο μεταναστευτικό και στα υπόλοιπα θέματα, για τα οποία είχα την ευκαιρία να μιλήσω πολύ ανοιχτά με τον κ. Ερντογάν την Παρασκευή. Νομίζω ότι είναι πιο χρήσιμο να μιλάμε με τους Τούρκους παρά να αναλύουμε τους Τούρκους.

– Εχει δείξει, βέβαια, μια συμπεριφορά, προκλητική τη λένε κάποιοι, σε σχέση με την Κύπρο. Υπήρξε κάποια αντίδραση από την Ευρώπη, πώς βλέπετε τα πράγματα να εξελίσσονται εκεί;
– Δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι αυτές οι πρακτικές της Τουρκίας δεν βοήθησαν ούτε την Τουρκία, ούτε τις ευρωτουρκικές σχέσεις, ούτε και πέτυχαν κάποιους από τους στόχους που είχε εξαγγείλει η Τουρκία εκεί. Πρόκειται περισσότερο για κινήσεις εντυπωσιασμού και πρόκλησης. Υπήρξε ευρωπαϊκή αντίδραση, θα συνεχίσει να υπάρχει ευρωπαϊκή αντίδραση κάθε φορά που γίνονται τέτοιου είδους «καουμποϊλίκια», αλλά ταυτόχρονα πρέπει να ομολογήσουμε ότι το ενεργειακό θέμα στην Κύπρο θα λυθεί οριστικά μόνον όταν προχωρήσει και η επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Οσο δεν έχουμε τη βεβαιότητα ότι βρισκόμαστε σε μια προοπτική επίλυσης, αυτές οι μονομερείς τακτικές θα εντείνονται χωρίς να συμβάλλουν και σε κάτι συγκεκριμένο.

Η Ελλάδα πρέπει να αποτινάξει οριστικά τα φοβικά σύνδρομα

– Η ευρωπαϊκή ηγεσία και η κ. Μέρκελ επένδυσαν πολύ στην επίλυση της διαφοράς μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων καθώς και στην προοπτική η Αλβανία και η Βόρεια Μακεδονία να γίνουν μέλη της Ε.Ε. Αυτό τώρα βρίσκεται στον αέρα. Πιστεύετε κατ’ αρχάς ότι υπάρχει περιθώριο αποσύνδεσης της αίτησης της Αλβανίας από τη Βόρεια Μακεδονία και πώς βλέπετε τον γεωπολιτικό αντίκτυπο αυτών των εξελίξεων;
– Ξεκινάω λέγοντας ότι βλέπω με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση πως παρ’ όλες τις περιπέτειες της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια, η επιρροή μας και η ήπια ισχύς που ασκούμε σε όλους τους γείτονες της Βαλκανικής συνεχίζεται αμείωτη ίσως και έχει ενταθεί. Συνεχίζουμε να είμαστε για τους γείτονές μας μια απτή εικόνα για το τι αυτοί θέλουν μια μέρα να γίνουν. Και αυτό το πολιτικό κεφάλαιο, που οφείλεται όχι μόνο στο γεγονός ότι είμαστε το μοναδικό ευρωπαϊκό κέντρο χρηστής διακυβέρνησης στην περιοχή, αλλά και στο γεγονός ότι δεν γυρίσαμε την πλάτη στους γείτονες, είναι κάτι που πρέπει να συντηρήσουμε. Και φυσικά, η πρόσφατη εξέλιξη με την αρνητική στάση στο ενταξιακό αίτημα Αλβανίας και Βόρειας Μακεδονίας δεν μας βοηθάει σ’ αυτό. Δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι η Ευρώπη μετακίνησε ουσιαστικά τα… γκολπόστ σε αυτό το θέμα και αδίκησε τις δύο χώρες.

Η δική μου αντίληψη είναι ότι πρέπει τον επόμενο χρόνο, επί κροατικής προεδρίας, να γίνει μια νέα προσπάθεια η οποία ιδανικά θα καλύπτει και τις δύο χώρες, ίσως με ένα νέο πλαίσιο, ίσως με ένα νέο οδικό χάρτη, αλλά σε κάθε περίπτωση τη Βόρεια Μακεδονία, νομίζω ακόμα και σε μια λογική αποσύνδεσης των δύο χωρών, δεν νομίζω πως θα ήταν κάτι που θα μας ενοχλούσε. Αντιθέτως, θα μπορούσαμε να το ενισχύσουμε.

– Επειδή είστε και κατ’ εξοχήν Βορειοελλαδίτης, αναρωτιέμαι πώς έχετε εισπράξει την κριτική που υπήρξε και απέναντι στις άλλες ελληνικές κυβερνήσεις και στην Ευρώπη και σε εσάς φαντάζομαι όταν κάνατε εκείνη την περίφημη δήλωση γι’ αυτό το θέμα των Σκοπίων. Τι απαντάτε σε αυτούς τους ανθρώπους που σας κάνουν κριτική;
– Ημουν πάντα συνεπής με τις ιδέες μου, πιστεύω ότι η Ελλάδα πρέπει να αποτινάξει οριστικά τα φοβικά σύνδρομα. Θεωρώ ότι είμαστε πιο ισχυροί απ’ ό,τι νομίζουμε οι ίδιοι και πιστεύω ότι σε αυτά τα θέματα γειτονίας και περιφερειακής συνεργασίας δεν υπάρχουν 15 διαφορετικοί δρόμοι υπάρχει μονάχα ένας. Κι εμείς, το ξαναλέω, ως ο ισχυρός παίκτης, εμείς είμαστε η Ρεάλ Μαδρίτης των Βαλκανίων, δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε από κανέναν. Αντιθέτως, είμαστε πρότυπο για μίμηση από τους υπόλοιπους και με αυτές μου τις ιδέες, οι οποίες είναι ίδιες εδώ και πολλά χρόνια, κυκλοφορώ πολύ άνετα και στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και στα Βαλκάνια.

– Yπάρχει μια θεωρία που λέει ότι επειδή οι ισχυροί ηγέτες που είναι από τη σωστή πλευρά της ιστορίας είναι όλο και λιγότεροι και μετά την αποχώρηση της κ. Μέρκελ –και αυτό με ανησυχεί ιδιαίτερα–, η Ευρώπη γίνεται σχετικώς  irrelevant παγκοσμίως, έχοντας απέναντί της έναν Τραμπ, έναν Πούτιν, την Κίνα κ.ο.κ. Εσείς τι λέτε γι’ αυτό;
– Το αίτημα για ισχυρή ευρωπαϊκή ηγεσία είναι ένα διαχρονικό αίτημα που πάντα συνόδευε αυτή την περιπέτεια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά πιστεύω –κι εδώ πάλι είμαι λίγο εικονοκλαστικός– ότι φτάνουμε σ’ ένα σημείο όπου η μεγαλύτερη προίκα της Ευρώπης είναι το τι έχουμε πετύχει, τι αντιπροσωπεύουμε σήμερα στον κόσμο, παρά οι φυσικοί χαρισματικοί ηγέτες. Εντάξει δεν έχουμε αεροπλανοφόρα, δεν έχουμε ευρωπαϊκά πολεμικά αεροπλάνα, αλλά έχουμε πανίσχυρες αξίες, έχουμε στάνταρ διακυβέρνησης, είμαστε δημοκρατίες, προστατεύουμε τις μειονότητες, έχουμε καθολικά συστήματα υγείας και παιδείας, δεν έχουμε θανατική ποινή, είμαστε πρότυπο για όλο τον πλανήτη. Αυτό είναι που μας κάνει ισχυρούς.

Εχουμε τη μεγαλύτερη αγορά –500 εκατομμύρια–, συμφωνίες εμπορίου με 75 χώρες του κόσμου. Αυτές οι αξίες και οι πρόοδοι, κατά κάποιον τρόπο ξεπερνούν και τις φυσικές ηγεσίες. ΄Η μάλλον, αναγκάζουν τις ηγεσίες να τις υπερασπιστούν, και με αυτή τη λογική είμαι αισιόδοξος για το μέλλον της Ευρώπης.

– Αναρωτιέμαι πώς βλέπουν στα κέντρα αποφάσεων και στο Λαϊκό Κόμμα την Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Είμαστε κάτι σαν μετεξεταστέοι, που μας περιμένουν να ξαναδώσουμε εξετάσεις τον Σεπτέμβριο, ή έχουμε τελειώσει από την κρίση στα μάτια τους και είμαστε σε μια πορεία μεταρρυθμίσεων και ανάκαμψης;
– Ναι, νομίζω και στην Ευρώπη και στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, όπως είδαμε και πρόσφατα στο Ζάγκρεμπ, εδραιώνεται η αντίληψη ότι πάνω στην Ελλάδα συναντήθηκαν δύο από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές κρίσεις: η οικονομική και το μεταναστευτικό και παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα στάθηκε όρθια για την Ευρώπη, δεν τα καταφέραμε μόνο για εμάς. Το ότι τα καταφέραμε είναι ουσιαστικά και μια ευρωπαϊκή επιτυχία, η επιτυχία αυτή αντανακλά και στην ικανότητα της Ευρώπης να αντεπεξέρχεται στα δύσκολα. Μας βλέπουν με θετικό πρόσημο, ως ένα θετικό πολιτικό κεφάλαιο το οποίο μάλιστα ενισχύθηκε ιδιαίτερα στην περίοδο 2017-19 και από τις δύο μεγάλες πολιτικές οικογένειες της χώρας, οι οποίες συνέκλιναν στα βασικά ζητούμενα. Ισως είναι ένα δείγμα ευρωπαϊκής ωριμότητας αυτό, ότι δηλαδή στην Ελλάδα πλέον, ορισμένες από αυτές τις διχόνοιες του παρελθόντος –κατά πόσον είμαστε Ευρώπη, για το πού ανήκουμε–, έχουν απαντηθεί. Αν κάποιος θέλει να ψάξει μια εικόνα που απαντάει σ’ αυτό, είναι η ομιλία του Γιούνκερ στην Ολομέλεια της Βουλής τον Απρίλιο του 2018. Η πρώτη φορά όπου η Βουλή των Ελλήνων κάνει την τιμή να καλέσει και κάποιον άλλον πέρα από Αμερικανούς και Γάλλους. Αυτό κάτι λέει για το τι καταφέραμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Και φυσικά ενισχύεται αυτή η επιστροφή στην πρώτη γραμμή και με έναν νέο, ακομπλεξάριστο, απροσχημάτιστα Ευρωπαίο πρωθυπουργό, ο οποίος έχει σηκώσει όλα τα σωστά χαρτιά τους πρώτους τέσσερις μήνες της θητείας του. Δεν μπορείς να μην το πεις αυτό, αλλά κι αν δεν το πεις, θα εξισώσεις τις δύο οικογένειες. Και οι δύο οικογένειες, όμως,  είναι σημαντικές.

– Πιστεύετε ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αλλά και ο μέσος άνθρωπος στην Ελλάδα, έχει καταλάβει γιατί μπήκαμε στην κρίση και γιατί βγήκαμε από την κρίση;
– Η απάντηση είναι ναι. Πιστεύω ότι έχουμε καταλάβει πως η προσαρμογή ήταν η συνέπεια μιας κρίσης και όχι το αντίθετο. Οτι δεν έγινε για να γίνει, όπως πολλοί κήρυκες του λαϊκισμού ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε. Ειδικά αυτή η αντίληψη ενισχύεται από το γεγονός ότι χρειάστηκαν τρεις προσπάθειες για να γίνει κατανοητό αυτό. Πιστεύω, πάντως,  ότι μετά τις τρεις προσπάθειες έγινε απολύτως κατανοητό. Ισως όσο διαρκούσε κάθε μία από τις προσπάθειες να μην ήταν τόσο σαφές αλλά στο τέλος, αφού χρειάστηκαν τρεις προσπάθειες με τρία προγράμματα, νομίζω ότι δεν έχει μείνει αμφιβολία για το τι πραγματικά μας σ

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα