Κ. Κυριακόπουλος: πήραμε φωτιά και άδομεν…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Με εντολή της κυβέρνησης, ο ΑΔΜΗΕ αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να ασκήσει επί της ουσίας εξωτερική πολιτική και να παγώσει τις πληρωμές στην ΝΕΧΑΝS με αποτέλεσμα η ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης – Κύπρου να τινάζεται στον αέρα. (Πάγωμα λέμε αυτήν την εξέλιξη στην γλώσσα της υποκρισίας)… Γιατί συνέβη αυτό;;;

Διότι η Τουρκία αποθρασυνόμενη από την γλίτσα και την προδιάθεση μειοδοσίας την οποία αποπνέει η «Διακήρυξη των Αθηνών», καταφεύγει σε πρακτικές προβολής ισχύος, ενεργοποιεί τα παραδοσιακά Ελληνικά φοβικά σύνδρομα και τελικά ΔΕΝ επιτρέπει στην Ελλάδα να ασκήσει στοιχειωδώς τα κυριαρχικά της δικαιώματα, ακόμη και έξω από την Κάσο…

Η Ελληνική κυβέρνηση από την άλλη μεριά, αντί να ορθώσει το απαραίτητο Εθνικό ανάστημα και να σπεύσει να αξιοποιήσει την Ευρωπαϊκή συγκυρία απαιτώντας από τους πάντες να πράξουν τα δέοντα, τιμώντας την υπογραφή τους απέναντι σε ένα εμβληματικό Ευρωπαϊκό πρόγραμμα, επιλέγει να πλειοδοτεί σε φιλοουκρανική μπουρδολογία, χωρίς να απαιτεί εδώ και τώρα το αυτονόητο πέπλο Ευρωπαϊκής προστασίας σε απειλούμενο αλλά και σε κατεχόμενο Ευρωπαϊκό έδαφος και τελικά υποκύπτει στην προκλητική τουρκική απαίτηση, αφού πρώτα ψευδολόγησε ασύστολα δια του Υπουργού της των Εξωτερικών, παραμυθιάζοντας τους Έλληνες πολίτες ότι ΔΗΘΕΝ ασκεί απρόσκοπτα την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας, χωρίς να υποτάσσεται και να ενδίδει στις τουρκικές απειλές.

Με απλά λόγια, επέλεξε συνειδητά τον δρόμο του αυτοεξευτελισμού, καταρρακώνοντας και το τελευταίο ίχνος της αξιοπρέπειάς της. Αναστέλλει – ουσιαστικά επ’ αόριστον – τον ενεργειακό της σχεδιασμό και το κάνει, βάζοντας μπροστά τον ΑΔΜΗΕ για να φέρει αυτός σε πέρας την βρώμικη δουλειά για λογαριασμό της. Ενώ συμβαίνουν όλα τούτα…

Η πολιτική ζωή στην χώρα μας επιμένει να κινείται μονοθεματικά και μονοδιάστατα, γύρω από τα ζητήματα που σχετίζονται με την υπόθεση των Τεμπών, στο πλαίσιο μιας αντιπαράθεσης στην οποία αρκετοί έσπευσαν, από την πρώτη κιόλας στιγμή, να προσδώσουν τα χαρακτηριστικά ενός ιδιότυπου σόου. Όλα τα υπόλοιπα ζητήματα και προκλήσεις, δεν φαίνεται επί της ουσίας να απασχολούν, ΟΥΤΕ το ακριβοπληρωμένο μας πολιτικό προσωπικό, αλλά δυστυχώς ΟΥΤΕ την συλλογική κοινωνική σκέψη.

Προειδοποιήσαμε, ότι το να σύρεται και εν τέλει να εγκλωβίζεται μια κοινωνία σε έναν τέτοιο μονόδρομο, προκειμένου να ασχολείται κατ’ αποκλειστικότητα με το ζήτημα αυτό, ΔΕΝ είναι δείγμα συλλογικής πολιτικής ωριμότητας και το κυοφορούμενο αποτέλεσμα θα αποβεί τελικά σε βάρος ΚΑΙ της κοινωνίας, αλλά ΚΑΙ σε βάρος της ίδιας μας της πατρίδας. Και το λέμε αυτό…

ΟΧΙ γιατί υποτιμούμε το μέγεθος της τραγωδίας, ΟΥΤΕ βεβαίως γιατί παραβλέπουμε τις διαχρονικές πολιτικές ευθύνες ενός συστήματος που παραδέρνει στην σήψη, στην αναποτελεσματικότητα και στην διαφθορά. Και κυρίως ΔΕΝ παραβλέπουμε τον πραγματικά προκλητικό τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε αυτήν την υπόθεση το επιτελείο των «αρίστων», κατ’ εντολή του πρωθυπουργού της χώρας… Το λέμε διότι…

Τα πράγματα στην πατρίδα μας, θα πρέπει επιτέλους να πάψουν να αντιμετωπίζονται μανιχαϊστικά. Στην ζωή ΔΕΝ υπάρχει μονάχα το άσπρο και το μαύρο. Και κυρίως αυτό που έχει σημασία είναι να μάθουμε επιτέλους να διακρίνουμε την διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην «ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ» ενός προβλήματος, την οποία ουδείς δικαιούται να υποτιμά και στην υποτιθέμενη «ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ» του, που δεν είναι διόλου αυτονόητο ότι θα πρέπει να του επιφυλάσσεται, με αφορμή ή ακόμη και με πρόφαση, την σοβαρότητά του και μόνο. Θα το βρούμε σύντομα μπροστά μας αυτό, εάν δεν αφυπνιστούμε από τον κατευθυνόμενο λήθαργο.

Ήδη, αυτό που βλέπουμε καθημερινά, μετά τα πρωτοφανή σε όγκο συλλαλητήρια της οργής, που πραγματοποιήθηκαν την 28^η Φεβρουαρίου σε ολόκληρη την Ελλάδα, είναι την σκυτάλη της διοργάνωσης να έχει περάσει πλέον στα χέρια κομμάτων, συνδικαλιστικών φορέων, παρατάξεων κοκ, με τον καθέναν από αυτούς να οργανώνει το δικό του μικρό ή μεγαλύτερο συλλαλητήριο, πρωΐ – απόγευμα, προσβλέποντας στην εκλογική πελατεία. Αυτή η εξέλιξη ΔΕΝ είναι δείγμα, ΟΥΤΕ πολιτικής υγείας, ΟΥΤΕ πολιτικής σοβαρότητας και καλό θα είναι να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.

Όταν η κοινωνία στο σύνολό της, αλλά και σύσσωμη η αντιπολίτευση παγιδεύονται… Η μεν σε αυτήν την μονοθεματική επιλογή, και η δε επιμένει να συμπεριφέρεται με καταφανή ιδιοτέλεια, μετατρέποντας την πολιτική διαχείριση μιας τραγωδίας σε σημαία πολιτικής ευκαιρίας, τότε το πρόβλημα στην πατρίδα μας είναι εξαιρετικά σοβαρό, αφού οι πάντες δείχνουν να έχουν παραιτηθεί ουσιαστικά από την υποχρέωση ακόμη και της εγρήγορσης για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται μια φοβική και επικίνδυνη κυβέρνηση τις κρίσιμες εθνικές υποθέσεις στην σκακιέρα του Αρχιπελάγους…

Όταν ο ΑΔΜΗΕ αναλαμβάνει να ασκήσει Εξωτερική πολιτική και οι χειρισμοί που επιλέγονται αποδεικνύουν ότι η Εθνική μας κυριαρχία στο Αιγαίο αποκαθηλώνεται με τρόπο προκλητικό, αλλά την ίδια στιγμή όλη η Ελλάδα – κοινωνία και πολιτικό σύστημα από κοινού – επιμένουν να ασχολούνται ΚΑΤ’ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ με τα Τέμπη και ΜΟΝΟΝ με τα Τέμπη, επειδή τα Τέμπη «ΠΟΥΛΑΝΕ», και όποιος τολμά να το πει αυτό, σπεύδουν να του χρεώσουν μειωμένη ευαισθησία και ανύπαρκτη ανθρωπιά…

Τότε δεν υπάρχει απλώς κάτι σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας… Η ίδια η Δανιμαρκία έχει καταρρεύσει ολοκληρωτικά και με πάταγο, σε μια σκακιέρα πολλαπλών επιπέδων, στην οποία οι όροι της κυριαρχίας, της διαχείρισης της ισχύος και των ευρύτερων γεωπολιτικών προσεταιρισμών επαναδιατυπώνονται, ενώ την ίδια στιγμή, ημείς απλώς άδομεν, αδιαφορώντας ακόμη και για το γεγονός ότι έχει πάρει φωτιά ο πισινός μας.  

Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός, ότι η μοναδική πολιτική παρέμβαση που ξεχώρισε, πρωτίστως επειδή οριοθέτησε με απόλυτη σοβαρότητα, το εύρος στο οποίο επιβάλλεται να κινείται πλέον, ένας πραγματικά στοχευμένος αντιπολιτευτικός λόγος στην πατρίδα μας, ήταν η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά.

Μια παρέμβαση που υπήρξε άκρως πολιτική, με απολύτως διακριτό το Εθνικό της στίγμα και αυθεντικά ανθρώπινη. Ήταν μια συγκροτημένη και ολιστική πολιτική παρέμβαση η οποία κατέδειξε με πολύ σαφή και ξεκάθαρο τρόπο, ότι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο χανόμαστε ακόμη και στα επουσιώδη, αναγορεύοντάς τα σε παράγοντες ικανούς να προκαλέσουν ακόμη και Εθνικές τραγωδίες (και τέτοια ήταν η τραγωδία των Τεμπών), είναι το γεγονός ότι συμβιβαστήκαμε με τον ευνουχισμό της πολιτικής, με την μετατροπή της σε εργαλείο θεσμικής διευθέτησης των καταστροφικών επιλογών της WOKE ατζέντας (βλ. λαθρομεταναστευτικό, πρασινολογία, εκφυλιστικά βίτσια κάθε λογής κλπ) και εν τέλει με την εκδικητική αποκαθήλωση της Εθνικής της υπόστασης η οποία θα έπρεπε να την διαπερνά, από άκρη σε άκρη.

Το γεγονός λοιπόν ότι μια ακόμη Εθνική υπαναχώρηση, καμουφλαρισμένη με την οικονομική διαχείριση αρμοδιότητας ΑΔΜΗΕ, καταγράφεται την ώρα που η Ελληνική κοινωνία στο σύνολό της κινείται σε ρυθμούς Τεμπών, με το σύνολο των πολιτικών κομμάτων να βολεύονται από αυτό, διότι έτσι περνά απαρατήρητη η σιωπή τους, την ώρα που υποστέλλεται η σημαία της Εθνικής κυριαρχίας στο Αρχιπέλαγος, δεν είναι διόλου τυχαίο. Αντιθέτως είναι εξόχως αποκαλυπτικό για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν.

Η Ελλάδα, εν μέσω διαδηλώσεων για τα Τέμπη, εξέπεμψε ένα εξαιρετικά σαφές μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνση επιβεβαιώνοντας… 

• Ότι η φοβική συμπεριφορά του πολιτικού της προσωπικού παραμένει παρούσα… 
• Ότι η ανικανότητά της να επιτηρήσει και εν τέλει να υπερασπιστεί την ασφάλεια της ενεργειακής της υποδομής, εντός του χώρου επί του οποίου θα έπρεπε να ασκεί πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα, είναι ομολογημένος καρπός αυτής της φοβικής συμπεριφοράς. Και… 
• Ότι παρά τα όποια Γεραπετρίτεια φούμαρα που διατυπώνονται για εσωτερική κατανάλωση και μόνον, οποιαδήποτε συστημική ή ακόμη και ισχυρή περιφερειακή δύναμη, σκοπεύει να ξεδιπλώσει ευρύτερο περιφερειακό σχέδιο, ΔΕΝ μπορεί να υπολογίζει και να στηρίζεται στην ανύπαρκτη αποφασιστικότητα των WOKE κομπάρσων του Ελληνικού πολιτικού κουκλοθέατρου.

Και δυστυχώς η ευτυχώς, παρά τις όποιες επιμέρους διαφωνίες και κριτική μπορεί να ασκήσει ο καθένας από εμάς, αυτό που είναι βέβαιο, είναι το γεγονός ότι ΚΑΙ η χθεσινή πολιτική παρέμβαση Σαμαρά, κατέδειξε με τρόπο χαρακτηριστικό αυτήν την αλήθεια.

Σε συνθήκες ουσιαστικά ανύπαρκτης πολιτικής αντιπολίτευσης, η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού, αποτέλεσε την μοναδική σοβαρή πολιτική αντιπολίτευση που ασκείται σε αυτήν την χώρα. Το να προσλάβει λοιπόν αυτή η αντιπολίτευση όλα τα απαραίτητα θεσμικά χαρακτηριστικά, είναι εξαιρετικά επείγον. ΚΑΙ για τον τόπο μας αλλά ΚΑΙ για την ουσιαστική αναγέννηση του πολιτικού μας συστήματος στο σύνολό του…