Η γαλλική φρεγάτα «Courbet» πρωταγωνίστησε στο ναυτικό επεισόδιο με τουρκικά πολεμικά σκάφη (Φωτ. A.P.).
Σε μείζον πρόβλημα για την Ατλαντική Συμμαχία εξελίσσεται η κλιμακούμενη αντιπαράθεση μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας με αφορμή το ναυτικό επεισόδιο μεταξύ των δύο χωρών, που έλαβε χώρα στα ανοικτά των λιβυκών ακτών, στις 10 Ιουνίου.
Οπως ανέφερε χθες ο ιστότοπος της γαλλικής εφημερίδας L’ Opinion, η Γαλλία αποφάσισε να αποσυρθεί από τη ναυτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ Sea Guardian, η οποία εξελίσσεται στη Μεσόγειο από τα τέλη Μαρτίου, δυσαρεστημένη για τη χαλαρή αντίδραση της Συμμαχίας στις γαλλικές αιτιάσεις. Την απόφαση της γαλλικής κυβέρνησης γνωστοποίησε η μόνιμη αντιπρόσωπος της χώρας στο ΝΑΤΟ με επιστολή της στον γενικό γραμματέα της Συμμαχίας, Γενς Στόλτενμπεργκ. Την είδηση επιβεβαίωσε χθες το γαλλικό υπουργείο Αμυνας, σημειώνοντας ότι το Παρίσι παραμένει σταθερά προσηλωμένο στην αυστηρή τήρηση του εμπάργκο όπλων, που έχουν επιβάλει, θεωρητικά, τα Ηνωμένα Εθνη στη Λιβύη.
Λίγες ώρες αργότερα, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζαν – Ιβ Λε Ντριάν ανακοίνωσε ότι οι ομόλογοί του από τα 27 κράτη-μέλη της Ενωσης θα συνεδριάσουν στις 13 Ιουλίου με μοναδικό θέμα την Τουρκία. «Με δικό μας αίτημα (της Γαλλίας), θα υπάρξει συνάντηση των Ευρωπαίων υπουργών Εξωτερικών στις 13 του μηνός με μοναδικό θέμα την Τουρκία. Η Ενωση έχει ήδη επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία για τις γεωτρήσεις της στην ΑΟΖ της Κύπρου. Μπορεί να εξετάσουμε και πρόσθετες κυρώσεις», δήλωσε ο Γάλλος αξιωματούχος σε ακρόαση της Εθνοσυνέλευσης. Ο επικεφαλής της γαλλικής διπλωματίας είχε θέσει πρόσφατα ζήτημα επανεξέτασης των σχέσεων Ευρώπης – Τουρκίας «χωρίς ταμπού» και από μηδενική βάση.
Σύμφωνα με το Παρίσι, το τουρκικό πολεμικό πλοίο «Orucreis» πραγματοποίησε στις 10 Ιουνίου επιθετικούς ελιγμούς εναντίον της γαλλικής φρεγάτας «Courbet», η οποία περιπολούσε στα ανοιχτά των λιβυκών ακτών, στο πλαίσιο της ΝΑΤΟϊκής επιχείρησης. Η γαλλική φρεγάτα προσπαθούσε να ελέγξει αν εμπορικό σκάφος, το οποίο συνόδευαν τουρκικά πολεμικά πλοία, μετέφερε φορτίο όπλων στη Λιβύη, αλλά εμποδίστηκε στην αποστολή της. Μάλιστα, οι Γάλλοι κατήγγειλαν ότι τα τουρκικά ραντάρ «κλείδωσαν» τρεις φορές τη φρεγάτα και ότι Τούρκοι ναύτες εμφανίστηκαν απειλητικοί, πάνω στα πλοία τους, φορώντας αλεξίσφαιρα γιλέκα και προτάσσοντας ελαφρά όπλα στη διάρκεια του επεισοδίου.
Υπό την πίεση της Γαλλίδας υπουργού Αμυνας Φλοράνς Παρλί, το ΝΑΤΟ δέχθηκε, στις 18 Ιουνίου, να ανοίξει έρευνα για το συμβάν. Ωστόσο, πάντα σύμφωνα με τη L’ Opinion, στην επιστολή της προς τον Γενς Στόλτενμπεργκ, η μόνιμη αντιπρόσωπος της χώρας στη Συμμαχία εκφράζει την απογοήτευσή της, θεωρώντας ότι «η συγκεκριμένη έρευνα δεν επέτρεψε να διερευνηθούν ουσιαστικά τα όσα συνέβησαν» στις 10 Ιουνίου και ότι η ηγεσία του ΝΑΤΟ ακολουθεί πολιτική «κατευνασμού» έναντι της Τουρκίας, ιεραρχώντας ως σημαντικότερη την ανάσχεση της Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή. Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έχει κατ’ επανάληψη χαρακτηρίσει το ΝΑΤΟ «εγκεφαλικά νεκρό» λόγω της αδυναμίας του να απαντήσει στις τουρκικές προκλήσεις στην ευρύτερη περιοχή.
Από την πλευρά του, ο πρεσβευτής της Τουρκίας στο Παρίσι Ισμαήλ Χακί Μούσα θεώρησε την αποχώρηση από την επιχείρηση του ΝΑΤΟ ένδειξη «απομόνωσης» της Γαλλίας, την οποία κατηγόρησε για επιλεκτική συμπεριφορά ως προς την τήρηση του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ. «Το εμπάργκο παραβιάζεται κάθε μέρα στα σύνορα της Λιβύης με την Αίγυπτο, ενώ επίσης κάθε μέρα υπάρχουν πτήσεις από τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα προς τη Λιβύη. Γιατί δεν λένε τίποτα για όλα αυτά;», διερωτήθηκε ο Τούρκος διπλωμάτης, υποστηρίζοντας ότι η «επιλεκτική» ευαισθησία της Γαλλίας έχει στόχο την ενίσχυση του στρατοπέδου Χαφτάρ στον λιβυκό εμφύλιο πόλεμο.
Η Γαλλία αρνείται ότι ταυτίζεται με το στρατόπεδο Χαφτάρ και υποστηρίζει ότι κεντρικός της στόχος είναι η κατάπαυση του πυρός και η επίτευξη πολιτικής λύσης στο λιβυκό πρόβλημα. Το γεγονός αυτό δεν εμπόδισε τον Ομέρ Τσελίκ, εκπρόσωπο Τύπου του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στην Τουρκία, να υποστηρίξει ότι η Γαλλία διαπράττει στη Λιβύη σφάλμα ανάλογων διαστάσεων με εκείνο που επέτρεψε τη γενοκτονία στη Ρουάντα, το 1994, χωρίς ωστόσο να στηρίξει τον ακραίο παραλληλισμό του.
“Καθημερινή”
