ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Με αφορμή τη διοχέτευση κρατικού χρήματος σε Μέσα Ενημέρωσης και τις αντιδράσεις που προκαλεί θα σας πω μια ιστορία που δείχνει διαφορετική νοοτροπία και αποκαλύπτει την ουσία του θέματος.
Παρενθετικά να σημειώσω πως οι αντιδράσεις δεν έχουν ως αφετηρία το απαράδεκτο του γεγονότος (κρατική (διάβαζε κυβερνητική) “ενίσχυση” των ΜΜΕ) αλλά τη λογική γιατί εκεί δώσατε περισσότερα και σε μας λιγότερα. Αυτή ήταν και η λογική του Συριζα.
Στην ιστορία μας, λοιπόν.
Πριν μερικά χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση έκανε ένα σεμινάριο σε δημοσιογράφους χωρών-μελών για τις τεχνολογίες που διαθέτει και πως θα μπορούσαν να τις αξιοποιήσουν οι δημοσιογράφοι για κάλυψη των ευρωεκλογών.
Ήταν μια ενέργεια που εντασσόταν στην προσπάθεια της Ένωσης να πείσει τους πολίτες να προσέλθουν στις κάλπες.
Παρακολούθησα το σεμινάριο αυτό εκ μέρους της ΕΡΤ3.
Συμμετείχαν δημοσιογράφοι απο όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Τα έξοδα όλων τα έκανε η αρμόδια υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μετακίνηση, διαμονή, διατροφή.
Εκτός απο μια χώρα. Τη Σουηδία.
Ο εκπρόσωπος του Σουηδικού Πρακτορείου μας εξήγησε πως δια νόμου απαγορεύεται να καλύπτονται τα έξοδα δημοσιογράφου απο άλλη υπηρεσία, πλην αυτής στην οποία εργάζεται.
Ο λόγος προφανής.
Όπου υπάρχει χρηματοδότηση, υπάρχει και εξάρτηση.
Στην ελλαδική περίπτωση θεωρείται κάτι σαν υποχρέωση του κράτους η ενίσχυση των ΜΜΕ.
Προφανώς, κυριαρχεί άλλη λογική.
Εξάρτηση των ΜΜΕ υπάρχει και απο τους διαφημιζόμενους, οι ισχυροί εκ των οποίων συχνά την αξιοποιούν.
Δεν θα κάνω κανένα σχόλιο διότι το θέμα είναι περίπλοκο.
Η Ελλάδα διαθέτει περισσότερα ΜΜΕ απο όσα μπορούν να συντηρήσουν η διαφημιστική πίτα και οι Έλληνες πολίτες.
Η πολυφωνία, όμως, είναι και αναγκαία και ελεύθερη.
Ποιά είναι η χρυσή τομή;

spot_img

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Εντυπωσιακό ότι μόνο η Σουηδία διέφερε!

    Το θέμα media ήταν στραβό εξαρχής στην Ελλάδα. Από τη απόλυτη φίμωση τις δεκαετίες 70-80, έπεσαν με τα μούτρα όλοι μετά το 89 μέσα σε μια άναρχη κατάσταση χωρίς κανόνες, χωρίς φραγμούς και χωρίς καμία δεοντολογία. Η συγκεκριμένη αγορά δε ρυθμίστηκε ποτέ, ούτε και το επεδίωξε βέβαια.

    Την ίδια στιγμή η ΕΤ3 είχε μια αυτόνομη πορεία, διαφορετική και σίγουρα ενδιαφέρουσα. Όταν γερνάει κανείς, πάντα αναπολεί τα παλιά με νοσταλγία. Φευ – παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι.

    Θυμάμαι τον Δερμεντζόγλου καμιά φορά. Μια ταινία που με είχε συγκλονίσει ήταν “Το κέρατο της κατσίκας” από τη Βουλγαρία (την είχε προλογίσει). Υπήρχε η αίσθηση ενός φευγάτου ύφους γενικά στην ΕΤ3.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα