του Ισαάκ Κωφίδη*
Οι τελευταίες εξελίξεις σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής αλλά κυρίως οικονομίας μετά την αιφνίδια απόφαση του Τούρκου Προέδρου, να καρατομήσει τον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας μόλις τέσσερις μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, όλο και περισσότερο δείχνουν σαν μονόδρομο για την Τουρκία την προσφυγή, “ελπίζει ο Δυτικός κόσμος”, στις κάλπες.
Δεν χρησιμοποιώ τυχαία το “ελπίζει ο Δυτικός κόσμος”, γιατί θα φανεί εν τοις πράγμασι αν ορθώς αποκαλούμε την Προεδρία Ερντογάν καθεστώς ή έχουμε μια ευχάριστη διάψευση και το όλο σκηνικό αποσυμπιεστεί με δημοκρατικές διαδικασίες, δηλαδή καθαρές εκλογές με διαφανείς διαδικασίες και βασισμένες στα πλαίσια των στέρεων δημοκρατιών της Δύσης.
Ο χαρακτήρας και η νοοτροπία του Προέδρου δεν δείχνουν όμως κάτι τέτοιο σαν το επικρατέστερο σενάριο και σε αυτήν την περίπτωση κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα επακολουθήσει ή μήπως μπορεί;
Αυτόματα στο μυαλό πολλών μπορεί να έρθουν τα πρόσφατα γεγονότα στο Καπιτώλιο. Καπιτώλιο και σύνδεση με Τουρκία. Μέσα από αυτά φάνηκε τι είναι δυνατό να κάνει ένας δυνάμει απερχόμενος χρησιμοποιώντας τον κόσμο, αλλά δυστυχώς στην περίπτωση της Τουρκίας είναι αρκετά διαφορετικά προς το χειρότερο τα πράγματα.
Στην Αμερική λειτούργησε η καλά ριζωμένη δημοκρατία και το βαθύ State Department πράγμα που στην Τουρκία φρόντισε να εξαλείψει ο Τούρκος Πρόεδρος με μεγαλύτερη ζέση ειδικά μετά το “βολικό πραξικόπημα”.
Ο Ερντογάν θα δώσει αγώνα μέχρι τέλους για να υπερασπιστεί την θέση του, γιατί ξέρει ότι δεν υπάρχει άλλη θέση για αυτόν σε περίπτωση που την απωλέσει ούτε στο πολιτικό αλλά ούτε και στο κοινωνικό στερέωμα και ο νοών νοείτω. Καλόν είναι λοιπόν να να είμαστε όλοι έτοιμοι για οποιαδήποτε εξέλιξη, γιατί ίσως υπάρξουν και παράπλευρες απώλειες καθώς ένας καλός τρόπος να αντιμετωπίσεις μια κρίση είναι να την εξάγεις δημιουργώντας εχθρούς και συνθήκες ανωμαλίας.
*Ο Ισαάκ Κωφίδης είναι Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Υπολογιστών και εργάζεται ως Business Analyst για Ελληνικό Βιομηχανικό Όμιλο
