Ένα παρασιτικό σύστημα που λυμαίνεται την χώρα και την κοινωνία έχει επικαθήσει επι της διαχείρησης του κράτους και οδηγεί και τον τόπο και την κοινωνία στην καταστροφή.
του Παντελή Σαββίδη
Παρόλο που η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ αρκετά περισσότερα χρόνια απο άλλους λαούς που πέρασαν την κρατική και κοινωνική κατάρρευση το 1990, βρίσκεται σήμερα πίσω απο αυτούς. Κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Κανένα απο τα υπάρχοντα κόμματα δεν θέλει και, ίσως δεν μπορεί, να καθαρίσει την Κόπρο του Αυγεία.
Η διαφθορά είναι το κυρίαρχο στοιχείο σ αυτήν την παθογένεια αλλά κανείς απο όσους έχουν αναλάβει τα ηνία της χώρας δεν θέλησε και δεν θέλει να την πατάξει.
Η κοινωνία ζει καθημερινά τα παράγωγα αυτής της τραγωδίας αλλά δεν έχει που να στραφεί.
Η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, διέψευσαν τις ελπίδες της. Και οι πολίτες έφθασαν σήμερα να αμφισβητούν όχι, απλώς, την κυβέρνηση αλλά το κομματικό σύστημα. Ψάχνουν και δεν βρίσκουν διέξοδο.
Δεν πιστεύουν σε κανένα κόμμα. Και σε όποιο έδωσαν, ακόμη και τελευταία, εμπιστοσύνη, τους διέψευσε.
Πιστεύουν, όμως, στην δημοκρατία όπως καταγράφεται στον κοινωνικό και ιστορικό τους γενετικό κώδικα. Ο τόπος αυτός και ο λαός που βίωσε εδώ τις εμπειρίες του έχουν βαθιά συναίσθηση του τι είναι δημοκρατία. Το νεοελληνικό κράτος που προέκυψε απο την μεγαλειώδη Επανάσταση, πριν 200 χρόνια, καθοδηγούμενο απο απολυταρχικές ηγεσίες και νοοτροπίες και υποδουλωμένο στους προστάτες του εγκατέλειψε τις παραδοσιακές δομές του. Αυτές που ήταν δικές του και θα μπορούσε να προσαρμόσει στα νέα δεδομένα που έφερε η Δύση.
Η κυρίαρχη ιδεολογία του αμφισβητούσε την ιστορική του συνέχεια.
Η χώρα, σήμερα, είναι υποδουλωμένη και οικονομικά και πολιτικά. Και η κοινωνία της είναι, επιπλέον υποδουλωμένη σε ομάδες συμφερόντων, οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών απο τις οποίες δεν βρίσκει διέξοδο. Δεν βρίσκει οξυγόνο γα να ανασάνει.
Η κοινωνία σήμερα στους δρόμους απαιτεί να αποδοθεί δικαιοσύνη στο κρατικό έγκλημα των Τεμπών αλλά αναζητά και μια δημοκρατική διέξοδο.
Δημοκρατία δεν είναι να κυβερνά την χώρα μια οικτρή πολιτική και κοινωνική μειοψηφία, χωρίς κανέναν προσανατολισμό, λυμαινόμενη το κράτος και την κοινωνία. Και να συναινούν σ αυτήν την κωμωδία όλα τα κόμματα.
Η κοινωνία αμφισβητεί τα κόμματα που διεκδικούν την υποστήριξή της αλλά, κυρίως, αμφισβητεί το σάπιο κομματικό σύστημα.
Η εναλλακτική αυτής της αμφισβήτησης δεν είναι ολιγαρχικά ή απολυταρχικά συστήματα. Είναι μια άλλη μορφή δημοκρατίας που αν κάπου μπορεί να αναζητηθεί είναι στην ελληνική ιστορία.
Αλλά η αναζήτηση αυτή θέλει μια τολμηρή και ρηξικέλευθη πρωτοπορία.
Μια κοινωνία ενεργή που θα διεκδικεί μέχρι να επέλθει η πλήρης κάθαρση.
Είναι σήμερα η αρχή μιας τέτοιας δυναμικής;
Η ριζική κάθαρση και η μετακομματική δημοκρατία είναι, πλέον, το ζητούμενο.
Το κομματικό φαινόμενο επικράτησε διότι αυτές τις δυνατότητες έδιναν οι τεχνολογίες της εποχής του.
Σήμερα οι δυνατότητες είναι απείρως περισσότερες. Η αμεσότητα της δημοκρατίας χωρίς την διαβρωτική παρέμβαση του κομματανθρώπου και των μηχανισμών που υπηρετεί είναι το ζητούμενο της νέας γενιάς που ελπίζουμε να καταφέρει και να ρίξει στον καιάδα της ιστορία τα αποσαθρωτκά φαινόμενα της πολιτικής ιστορίας του τόπου.
Η κοινωνία είναι έτοιμη. Την ώθηση χρειαζόταν και το κάλεσμα. Βρέθηκε μια γυναίκα που ξεπερνώντας τον πόνο της, ή αν θέλετε κινούμενη απο τον πόνο της, διεκδίκησε την απόδοση δικαιοσύνης και την διερεύνηση του θανάτου της κόρης της και των άλλων τραγικών επιβατών της αμαξοστοιχίας.
Μια γυναίκα άγνωστη ως χθες συγκίνησε με την επιμονή και την καθαρότητά της την ελληνική κοινωνία η οποία, σήμερα, διαδηλώνει στους δρόμους.
Είθε αυτή η πάνδημη διαμαρτυρία να οδηγήσει στην κάθαρση. Και στην αρχή μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής συγκρότησης.
Στην τραγωδία της σημερινής Ελλάδας, το αδύνατο, είναι απολύτως ρεαλιστικό για την επιβίωσή της.
Είμαστε ρεαλιστές. Ζητούμε το αδύνατο.
Σήμερα φεύγεις.
Η μαφιόζικη συμμορία της ανωμαλίας τελείωσε.
Τον λόγο έχει η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Αν θέλει να υπάρχει η ΝΔ ως κόμμα το 2027, τότε πρέπει να δράσει άμεσα. Να επουλώσει τα αμέτρητα τραύματα στο σώμα των δημοκρατικών θεσμών. Να διώξει τον Υβριστή και εντολέα του μπαζώματος.
Σήμερα μιλάμε εμείς.
Ο χρόνος σου τελείωσε.
Ναι, οι συγκεντρώσεις σε όλη τη Γη είναι αντικυβερνητικές. Αυτό ακριβώς είναι.
Εκατομμύρια Ελλήνων βουλιάζουμε τις πόλεις όλης της Γης και συγκεντρωνόμαστε με μια εντολή. ΦΕΥΓΕΙΣ.
Φεύγεις εσύ, που έδωσες εντολή να μαζέψουν οι γερανοί ακρωτηριασμένα μέλη μικρών παιδιών και να τα σκορπίσουν σε χωματερές.
Φεύγεις εσύ, που έδωσες εντολή στα ιντερνετικά πληρωμένα τσιράκια σου να βρίζουν τους χαροκαμένους γονείς.
Φεύγεις εσύ, που έδωσες εντολή στους δύο υπουργούς σου να μας εκβιάσουν και να μας τρομοκρατήσουν, για να μην κατέβουμε στις συγκεντρώσεις.
Υβρις, Τίσις, Νέμεσις, Τίσις. Από τη μία άκρη της Γης έως την άλλη. Σε αυτήν τη ζωή και στην επόμενη ζωή.
Ο χρόνος σου τελείωσε.
Φεύγεις, Μητσοτάκη. Και φεύγεις ατιμωτικά, ακριβώς όπως σου αξίζει, για όλα όσα διέπραξες. Ο λαός, σύσσωμος, σου δείχνει σήμερα την ατιμωτική έξοδο.
Δεν ξέρω πως μπορείς να απαιτείς δικαιοσύνη
χωρίς να δέχεσαι αξιολόγηση
Συγχαρητήρια κ. Σαββίδη!
Η χώρα δέν χρειάζεται απλά αλλαγή κυβέρνησης αλλά αλλαγή
πολιτεύματος. Δηλαδή μετάβαση από το καθεστώς της «Προεδρευομένης
Κοινοβουλευτικής Ολιγαρχίας» σε ένα πολίτευμα όπου οι πολίτες
αυτοπροσώπως θα νομοθετούν με βάση τις αρχές της
Ισηγορίας, Ισονομίας, Ισοκρατίας. Για να γίνει κάτι τέτοιο όπου
οι πολίτες θα είναι κυρίαρχοι του κράτους τους,
αρκεί η αναθεώρηση ενός και μόνο άρθρου του Συντάγματος:
Του άρθρου 110 το οποίο προβλέπει ότι μόνο η βουλή αναθεωρεί
το σύνταγμα. Σημειώνω ότι το άρθρο αυτό δεν αποτελεί μή αναθεωρητέα
διάταξη και επομένως μπορεί να αναθεωρηθεί ώστε να προβλέπει: Μόνον
οι πολίτες αναθεωρούν το σύνταγμα μέσω πρωτοβουλιών δημοψηφισμάτων.
Αυτό θα αλλάξει πλήρως το πολιτειακό τοπίο της
χώρας μας.
Σχετικά δείτε:
«Συνταγματική Αλλαγή με Αναθεώρηση του Άρθρου 110»
Πηγή:
https://feronymos.wordpress.com/2013/06/01/78/
Όσο πιθανό είναι ο Ποσειδώνας Γλυφάδας να πάρει το Champions League, άλλο τόσο πιθανό είναι οι πολίτες να αναθεωρούν το Σύνταγμα.
Πολίτες! Άκου πολίτες!! Θυμίζει ΓΑΠ αυτό.
Εσείς τι ορίζετε σαν πολίτη;
Αυτή είναι ερώτηση για πρωτοετείς φοιτητές στο Πάντειο.
Στην πραγματικότητα, περισσότερο καταναλωτικά όντα είμαστε, παρά πολίτες που συμμετέχουν στα κοινά.
Ψηφίζουμε σε εκλογές και κάπου εκεί τελειώνει το παραμύθι.
Και σήμερα που όποια κοινωνία βγει-και καλώς -στους δρόμους έχει μονοθεματική απαίτηση -τα Τέμπη- ΚΑΙ δεν μπορεί να δώσει λύσεις για τα πολλά προβλήματα , που καταφέραμε με τις κυβερνητικές επιλογές μας ως πολίτες στα 50 χρόνια της καλής γενικά Μεταπολίτευσης , να ”επιβάλλουμε” στο δύσμοιρο κράτος μας εδώ και 45 χρόνια.
Αυτό το κράτος μετά την κατάργηση της υπαλληλικής ιεραρχίας το 1982 και την κομματικοποίηση μέχρι υποταγής των υπαλλήλων του στα ”αντισυστημικά” κυρίως κόμματα -που κυβέρνησαν 30 από τα 45 χρόνια της παρακμής – ”στέρεψε” από ικανά στελέχη ,τα οποία με αποδοχή των προσωπικοτήτων και ικανοτήτων τους και με δύναμη επιβολής στο προσωπικό τους έδιναν καλύτερες λύσεις σε σοβαρές περιπτώσεις.
Πότε είχαμε Σάμαινα, Μάνδρα , Μάτι και Τέμπη;.
Γίναμε πολλοί και ανεξέλεγκτοι στις πάσης φύσεως παρανομίες μας από την άναρχη δόμηση μέχρι τις επί 24ώρου βάσεως εγωπαθείς ενέργειες και παραλείψεις μας και αφήσαμε πίσω μικρή ανεκπαίδευτη ,αναξιολόγητη και άβουλη την κρατική διοίκηση ,την οποίαν επιπλέον διασπάσαμε σε Δήμους και Περιφέρειες μετά την αυτοκτονική για το ενιαίο κράτος κατάργηση των Νομαρχών.
Τώρα σαν τις κουκουβάγιες κλαίμε στα ερείπια και περιμένουμε λύσεις από τα υπόλοιπα οκτώ ή εννέα κόμματα ,στο καθένα των οποίων οι Έλληνες πολίτες δεν δίνουν ποσοστά πάνω από 10% και τα οποία διαγκωνίζονται για μια μονάδα επιπλέον.
Λύση θα δώσει πάλι το κόμμα που τώρα κυβερνά -αυτό ζητεί και ο προηγούμενος σχολιαστής-,αρκεί να μη ξαναβγούμε στους δρόμους γιατί αξιολογούνται , μετατίθενται και απολύονται ακατάλληλοι κρατικοί υπάλληλοι , οι οποίοι ας μη το ξεχνάμε-”παράγονται” από τα Δημόσια ‘υποεκπαιδευτήρια ”.
Υ.Γ Θα ανάψω τρία κεριά στην Παναγιά .Ένα για τους νεκρούς ,ένα για τις οικογένειες τους και ένα για τους διασωθέντες. από το φοβερό δυστύχημα ,το οποίο έγινε -όπως όλα -από ανθρώπινες λανθασμένες ενέργειες ή παραλείψεις.
Τα όσα επακαλούθησαν δεν αποτελούν αιτίες του δυστυχήματος.
Είχαμε πάλι -καθώς προέβλεψα- εκτενή επεισόδια στην Πλατεία Συντάγματος -με απομάκρυνση και πάλι των φρουρών- του Αγνώστου Στρατιώτου ευζώνων- από ”μουτζαχεντίν μελανοχίτωνες” που ασκήθηκαν επί του πεδίου με την ιαχή όχι ΑΕΡΑ αλλά ”μπάτσοι ,αλήτες ,δολοφόνοι”.
Κέρδισε πάλι η κυβέρνηση που χωρίς ανθρώπινο θύμα κατάφερε να επιβάλλει την τάξη και να εξασφαλίσει την σιωπηρά ελληνική πλειοψηφία μεν ,αλλά με ”ψαλιδισμένο” το κύρος της στην διεθνή κοινότητα ,την οποίαν ενημέρωναν συνεχώς με ”φιλελληνικά” ρεπορτάζ οι δημοσιογράφοι ανταποκριτές των ξένων ΜΜΕ .
Θα εκπλαγούμε αν ακούσουμε-δούμε τα τουρκικά ΜΜΕ , τα οποία σίγουρα θα μας ”οικτίρουν” .
Έχουμε και την 5μερή συνάντηση για το Κυπριακό και την συνάντηση των υπουργικών Συμβουλίων στην Κωνσταντινούπολη ή την Άγκυρα., όπως ”εξαπανέκαθεν” .
Πολιτισμένα με ήπια πολιτικά πάθη μπορούμε να διαδηλώνουμε και να μη βρίζουμε αστυνομικούς και δικαστές-κυρίως- που είναι οι ”άτλαντες” της κακομοιριάς μας ;.
Για να είμαστε σωστοί… Υπάρχει και μια άλλη μάνα που τα έβαλε, προπομπός, με το κατεστημένο. Η Μαγδα Φύσσα.
Η Καρυστιανου βέβαια, έχοντας και το βάρος των 57 ψυχών, μαζί με την κόρη της, (58, λέω εγώ, γιατί είναι κι αυτό το παλληκαρακι, που άκουσον άκουσον εξαγγιώθηκε λεει ο εγκέφαλος του-τι σημαίνει αυτό ακόμη δεν έχω καταλάβει- δεν ξέρουμε καν αν είναι φυτό, αυτό το πανέμορφο πλάσμα, με τον απίστευτο γολγοθά), έχοντας και τους αγώνες Φύσσα, Τοπαλουδη, κλπ, στο θυμικό της, την δύναμη που αποκαλύφθηκε, φαντάζομαι, το στρογγύλεψε το πράγμα. Το έβαλε στο σωστό κάδρο. Κράτος που δεν σέβεται, ανάλγητο, δεν εκπαιδεύει τους πολίτες του στο ευ ζειν, τους εκμεταλλεύεται κατά το δοκουν, είτε εγκαταλείποντας τους (το σύνηθες), είτε εκμεταλευόμενο την διαφθορά με την οποία τους δίδαξε, τους τύλιξε σαν κουβέρτα. Φέρνοντας, τον 21ο αιώνα, τον σημερινό Μεσαίωνα. Δεν είμαστε οι μόνοι βέβαια.
Οι μόνοι πιθανότατα, είμαστε στο ο,τι, ολόκληρο τον 20ο και κατά επέκταση τον 21ο αιώνα, δεν έχουμε απολαύσει στην χώρα μας, έστω και μια στιγμή αξιοκρατίας πάνω απολα, σεβασμού, έστω και κάποιας κίνησης προς πολιτισμένη διαβίωση. Όχι πλούσια, πολιτισμένη. Και τιμαλφή έχουμε και πρώτη πίστα οικόπεδο και πολιτισμό που μπόλιασε όλους αυτούς τους μεγαλοπραγμωνες του δυτικού πολιτισμού, αν μη τι άλλο γιατί πήγαμε και αλλού. Κι ας λέει η Τουρκία ότι η Εφεσσος είναι ρωμαϊκή, η Τροια δεν ξέρω τι, τα ερείπια που βρίσκουν κάθε τόσο στα παράλια κάτι άλλο από ελληνικά ή ελληνιστικά.
Κανείς δεν μας σεβάστηκε από τον 19ο αιώνα και μετά, αλλά νομίζω ότι δεν μας σεβάστηκαν γιατί το ίδιο το κράτος μας δεν έχει σεβαστεί ποτέ τους πολίτες του.
Μπαστα.
Δεν ξέρω τι θα γίνει όταν πέσει παταγωδώς ο Μητσό. Σίγουρα δεν έχουμε πολιτικά πρόσωπα. (Και ποιος έχει στην Ευρώπη να μου πείτε;;;).
Το σίγουρο είναι ότι όλο αυτό που ξεκίνησε, τουλάχιστον από το 2010, πρέπει επιτέλους να τελειώσει. Πρέπει να σταματήσει. Δεν μπορεί αιωνίως οι αμερικανοί οι Άγγλοι οι Γάλλοι οι Γερμανοί να μας βάζουν να αγοράζουμε τα οπλικά τους με δάνεια και μετά να μας τιμωρούν με τα ίδια αυτά δάνεια. Παίρνουν τα δάνεια παίρνουν τους τόκους και παίρνουν ξανά δεύτερη τρίτη και ων δεν υπάρχει τέλος με την «διάσωση» τα λεφτά τους εις την χ πίσω.
Φτάνει.
Δεν δέχομαι να πληρώσω άλλο τα αποικιακά τους παιχνίδια.
Και από που κι ως που είναι παντοκράτορες.
Και για να δούμε… πως όλο αυτό που γίνεται στην ελλαδιτσα, την ψωροκωσταινα, μπορεί να επηρεάσει και κάποιες συνειδήσεις έξω.
Μορφή η Καρυστιανου. Μεγάλη μορφή.
Συγκλονιστικό…
Η γυναίκα κατάφερε να εκφράσει όλη μας την αγωνία.
Που πάμε, τι κάνουμε, πώς ζούμε.
Νομίζω πλέον ότι ζούμε μια «επανάσταση».
Κι όλα αυτά τα συστημικά ΜΜΕ τι υποκρισία;;;
Υπάρχει κάτι εξαιρετικά προβληματικό στη λογική του άρθρου: η Ελλάδα δεν έφτασε ερήμην του λαού εκεί που είναι σήμερα. Έφτασε *μαζί* με τον λαό. Σε ένα πολίτευμα όπου οι πολίτες ψηφίζουν ανεμπόδιστα τους ταγούς τους, ανάμεσα σε όσους κατάλληλους ή ακατάλληλους εμφανίζονται, οι κυβερνήσεις που προκύπτουν είναι καθρέφτης του λαού. Δεν υπάρχει αντιπαλότητα αλλά σύμπλευση και συνοδοιπορία λαού και κυβερνήσεων.
Υπάρχουν χιλιάδες ανάμεσα στις χιλιάδες που διαδηλώνουν σήμερα που είναι σταθμάρχες της Λάρισας.
“Η ώρα της κοινωνίας” θα έρθει μόνο όταν στην καθημερινότητά της η κοινωνία, ή κατ’ ελάχιστον μια κρίσιμη μάζα της, πράττει τα δέοντα. Είμαστε πολύ μακριά, όπως θα έπρεπε να μπορείτε να διαπιστώνετε από την καθημερινή παραβατικότητα των περισσοτέρων με των οποίων συναλλάσεστε.
Είναι δυσάρεστη η αλήθεια. Είναι πιο δυσάρεστη όμως η παραχάρραξή της, γιατί στραγγαλίζει την ελπίδα.
Υπάρχουν χιλιάδες που είναι σταθμάρχες της Λάρισας….
Ναι όμως κι αν είναι έτσι ακριβώς, ο εμετός έχει ανέβει ακόμη και σε αυτούς. Αυτό είναι το θέμα. Δεν αντέχουμε άλλον εμετό. Δεν αντέχουμε άλλο τους εαυτούς μας. Ναι μεν υποκύπτουμε, αλλά η αίσθηση της αξιοπρέπειας είναι πολύ μεγάλη. Και κατά την άποψη μου πάντα, υπερέβει το σημείο καμπής. Ναι μεν αντέχεις τα πάντα, αλλά όταν το όριο, η κόκκινη γραμμή όπως αρέσκονται όλοι να λένε, ξεπεραστεί, όταν ο βιασμός φτάνει στο όριο του, τότε γίνεσαι Σούπερμαν.
Το κακό του Μητσο, παρ´οτι δεν έχει βρεθεί ο αντικαταστάτης, είναι ότι παρότι δεν έχει αντικαταστάτη έχει έναν ολόκληρο λαό απέναντι. Έστω κι αν βάζει τα σκυλιά του να γαβγίζουν.
Όμως το φτάνει, σημαίνει φτάνει πια.
Στάχτη και μπούρμπερη.
Ακριβώς έτσι. Οι μισοί πήγαν στις συγκεντρώσεις (ο καθένας για το δικό του λόγο) και οι άλλοι μισοί τετραήμερο στα νησιά.
Όμοιως ομοίω αεί πελάζει.
Από που κι ως που οι κυβερνώντες θα είναι άριστοι; Όμοιοι όπως η μάζα κάτω, θα είναι. Ήτοι, όπως η ελληναρία, η πλέμπα.
Σε μια πιο προηγμένη χώρα (ας πούμε τη Δανία), αυτοί που κυβερνούν προδήλως είναι καλλίτεροι από τους αντίστοιχους δικούς μας. Αφού ο μέσος όρος των Δανών είναι πιο καλλιεργημένος, από τον μέσο τύπο στο Ελλαδιστάν – λογικό δεν είναι;
Απλά πράγματα.
Αν οι κυβερνώντες, με τέτοιον λαό που τούς ψηφίζει και, προπαντός, τούς ανέχεται (υπάρχουν μάλιστα κι αυτοί που τούς …. επαινούν και χειροκρτούν!) τόσα χρόνια, ήσαν άριστοι, θα έπρεπε να πάμε σε ειδικούς να μάς εξηγήσουν αυτό το παράδοξο. Ισχύει πάντα το τού Γάλλου φιλοσόφου Joseph de Maistre : «Toute nation a le gouvernement qu’elle mérite.»(*), που σε απλά ελληνικά μάς είναι γνωστό ως “κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που τού αξίζει”. Εννοείται ότι αυτό ισχύει μόνο σε κράτη, όπου οι κυβερνήσεις εκλέγονται ελευθέρως.
(*) πηγή
ΥΓ: Μία παρόμοια με την τωρινή κατάσταση στην Ελλάδα, εξανάγκασε τον πρωθυπουργό τής Σερβίας σε παραίτηση. Είναι ο μέσος όρος των Σέρβων πιο καλλιεργημένος, από τον μέσο τύπο στο Ελλαδιστάν; Μάλλον όχι, αλλά πάντα χρειάζονται κάποιοι αγώνες, για ν’ αλλάξουν τα κακώς κείμενα.
Ναι είναι. Έχουν πίστη στη χώρα τους και δεν ονειρεύονται να γίνουν πολιτιστικοί μετανάστες. Ο πολιτιστικός εκφυλισμός είναι λιγότερος.
Θα πρόσθετα, αναφερόμενος στην Σερβία, ότι οι Σέρβοι σαφώς είναι πατριώτες, αγαπούν την πατρίδα των κι ενδιαφέρονται γι αυτήν, εν αντιθέσει προς τούς Νεοέλληνες, που κοιτάζουν μόνο το τομάρι των και το κόμμα που τούς εξασφαλίζει χάρες, ρουσφέτια κλπ.
Με το νύχι βαμμένο κόκκινο δεν το λες και σεμνή στιγμή, τιμή κλπ. Είδε ότι τραβάει τις κάμερες, έχει και λίγο καλό λόγο οπότε το έριξε στο σταριλίκι.
Καλύτερα θα ήταν με την εικόνα της Παναγίας χωρίς τυμπανοκρουσίες να πάει στο μνημόσυνο στα Τέμπη.
Την εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι καθένας για τους δικούς του λόγους.
Ἂν δὲν μποροῦν οἱ κυβερνῶντες νὰ ἔχουν ἀποτελέσματα ἀξιόλογα καὶ ὁρατὰ μὲ τέτοιο λαὸ καὶ τέτοιες παρακαταθῆκες, ἂς ψαχτοῦν. Ὁ γιαλὸς δὲν φαίνεται νὰ εἶναι στραβός. Οἱ εἰκόνες οἱ σημερινὲς θὰ ταξιδέψουν σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἀλλὰ καὶ στὸ μέλλον, θὰ εἶναι ἡ μνήμη καὶ ἡ ἀγάπη ποὺ κρατάει τὶς ψυχὲς ζωντανὲς καὶ ἐλαφρώνει τὸν πόνο.
Ο πρωθυπουργός της Σερβίας ήταν η Ιφιγένεια την οποίαν θυσίασε Πρόεδρος της Σερβίας-που είναι ημιπροεδρική Δημοκρατία – κ. Βούσιτς .
Οι Σέρβοι τον κ. Βούσιτς -τον οποίον έχουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας από το 2017 και επανεξέλεξαν το 2022 με ποσοστό 60% – απαιτούσαν και απαιτούν να παραιτηθεί .
Οι σοφοί λαοί -αυτούς που εξεγείρουν οι λαϊκιστές-φωνάζουν Ωσαννά και σε έξη μέρες Σταύρωσον . Είναι οι ”θεοποιημένες ” -αλλά ευμετάβλητες- κοινή γνώμη και λαϊκή βούληση.
Ερώτημα: Παιδιά, δεν φοβάστε;;;
Τι μέλλει γενεσθαι;;; Πως πορευόμαστε;;;;
Συγκεκριμενοποιήστε τους φόβους σας μήπως φοβηθούμε μαζί σας.
Υπάρχουν αλλού -περάσαμε και εμείς-και πολύ χειρότερα , θα παραδεχθείτε και εσείς.
Κάθε μέρα είναι άλλη μέρα -καλό μήνα .