του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κακά τα ψέματα αλλά αυτό που διαδραματίζεται αυτές τις ώρες στην Ρωσία, ήταν μάλλον αναμενόμενο…
Οι άνδρες της WAGNER, μισθοφόροι όντες, προφανώς και δεν είναι κολλεγιόπαιδες ούτε βεβαίως Αρσακειάδες. Υπήρξαν όμως αυτοί που στήριξαν διαχρονικά το γεωπολιτικό πάτημα της Ρωσίας, ακόμη και στο εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον της Β. Αφρικής του Σαχέλ και αλλού. Προφανώς υπήρξαν αυτοί που ξελάσπωσαν από την συντριβή το Ρωσικό γόητρο στο Μπαχμούτ και όχι μόνο…
Τις διασυνδέσεις και τις αφανείς επικοινωνίες και κολεγιές του Πριγκόζιν δεν τις γνωρίζουμε. Και φυσικά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα, προϊόντος του χρόνου, να ακούσουμε και να μάθουμε πολλά. Αυτά όμως που λογικά μπορούμε να συμπεράνουμε, είναι τα εξής:
Πρώτον: Ουδείς θα αποτολμούσε αυτό που απετόλμησε η WAGNER, αν η επιχείρηση στην Ουκρανία ήταν νικηφόρα και επιτυχής για τις Ρωσικές ένοπλες δυνάμεις…
Δεύτερον: Ουδείς θα αποτολμούσε αυτό που απετόλμησε η WAGNER, αν οι επιτελείς του Ρωσικού στρατού, δεν είχαν να επιδείξουν στα μέτωπα του Ουκρανικού, προχειρότητα, αναποτελεσματικότητα, ερασιτεχνισμό και πρωτοφανή ανικανότητα να διαχειριστούν ακόμη και στοιχειώδη ζητήματα της επιμελητείας…
Τρίτον: Ουδείς θα αποτολμούσε αυτό που απετόλμησε η WAGNER, αν η αποτίμηση των επιχειρήσεων στην Ουκρανία, είχε εδραιώσει στην συνείδηση του Ρωσικού λαού, το αδιαφιλονίκητο κύρος του προέδρου Πούτιν και των επιτελών του…
Τέταρτον: Ουδείς θα αποτολμούσε αυτό που απετόλμησε η WAGNER, αν οι επιχειρήσεις στην Ουκρανία δεν εξελίσσονταν σε πρωτοφανές φιάσκο για τις Ρωσικές δυνάμεις, το οποίο μεταξύ άλλων αφορά και στο σύνολο του επιτελικού – επιχειρησιακού σχεδιασμού, από την πρώτη μέρα της κατά τα λοιπά «Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης», γεγονός που οδήγησε την Ρωσική υπερδύναμη, από την διεκδίκηση μιας κορυφαίας θέσης στην πυραμίδα ισχύος, στην ραγδαία γεωστρατηγική απαξίωση. Και φυσικά…
Πέμπτον: Ουδείς άλλος θα μπορούσε να αποτολμήσει αυτό που απετόλμησε η WAGNER, διότι ουδείς άλλος είχε την οργάνωση, τον εξοπλισμό, την επιχειρησιακή εμπειρία και την ικανότητα να συγκρουστεί με το καθεστώς. Όλα τα παραπάνω τα διέθετε μόνον η WAGNER…
Οι ανά τον κόσμο γραφικοί επομένως, μπορούν να συνεχίσουν να αναπαράγουν αβασάνιστα τις βαρύγδουπες κατηγορίες που εξαπέλυσε ο πρόεδρος Πούτιν σε βάρος του μέχρι πρότινος συνεργάτη του και να φαντασιώνονται επέλαση των Ρωσικών δυνάμεων μέχρι το Βερολίνο, αλλά τα γεγονότα είναι αμείλικτα, πρωτίστως για τον ίδιο και το επιτελείο του, αφού κατάφεραν μέσα σε μόλις ενάμιση χρόνο να αποκαθηλώσουν την Ρωσία από την θέση που κατείχε στην συνείδηση των λαών και το κατάφεραν καταφεύγοντας σε έναν τυχοδιωκτισμό, ανίκανοι όντες να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του, τον οποίο πλήρωσαν και οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς αλλά και ολόκληρη η Ευρασία με παρατεταμένη γεωπολιτική αποσταθεροποίηση, που θα τροποποιήσει την φυσιογνωμία της εις το διηνεκές…
Οι εξελίξεις αναμένεται να είναι ραγδαίες και αυτό που απαιτείται είναι νηφαλιότητα και ευθυκρισία στις προσεγγίσεις μας…
Οι εξελίξεις αναμένεται να είναι ραγδαιες…Δηλαδή παράδοση του Πριγκο.
Την επόμενη φορά που θα δημοσιευτεί μια είδηση θα την γνωρίζουμε όλοι. Πίσω από την είδηση διαβάζουμε καθόλου ή μπα;;; Αν πάλι θεωρείτε ότι τα πάντα τελείωσαν εδώ και με την παράδοση του Πρίγκο ο Πούτιν ανέκτησε το τρωθέν κύρος του πάει καλά…
Ηττώνται λοιπόν οι ρώσοι;! Κατά κράτος;! Ομολογώ, συγκλονιστικά τα στοιχεία από τα λεγόμενα του γράφοντος το άρθρο!
Εσείς δηλαδή βλέπετε να κερδίζουν μετά τον διαρκή εξευτελισμό τους τόσο στο πεδίο όσο και στο μέτωπο των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων. Χαρά στο κουράγιο σας…
Σωστές, κατά τη γνώμη μου, οι διαπιστώσεις τού Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ.
Τώρα φαίνεται ότι η ιστορία έληξε με την μεσολάβηση τού Λουκασένκο. Έστω κι αν ο Prigozhin δήλωσε ότι δεν στρεφόταν κατά τού προέδρου Πούτιν, αλλά τού ανικάνου και ανεπαρκούς, ως απεδείχθη, στρατιωτικού περιγύρου του, η δημοτικότητα και το κύρος τού Πούτιν έχουν πιάσει πάτο. Απορώ πώς και γιατί έπεσε ο τελευταίος στην παγίδα τής εισβολής στην Ουκρανία, προφανώς υποτιμώντας την μαχητικότητα των Ουκρανών, αλλά και την τεράστια υλική και ηθική συμπαράσταση τής Δύσης και υπερτιμώντας, από την άλλη, τις ρωσσικές δυνάμεις.