«Η Ουάσιγκτον βοηθά στην αποκατάσταση των ιταλικών σχέσεων με τη Λιβύη για να αποτρέψει την Τουρκία από τον έλεγχο της Μεσογείου»
Μάρτιος 28, 2021. 20:26. Ελλάδα.
Τρίπολη.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής βοηθούν στην αποκατάσταση των σχέσεων Ιταλίας-Λιβύης και των γεωπολιτικών συμφερόντων, λόγω της συμφωνίας θαλάσσιων συνόρων μεταξύ της Άγκυρας και της λεγόμενης «κυβέρνησης συμφιλίωσης» το 2019, θεωρώντας ότι αποτελεί απειλή να μετατραπεί η Μεσόγειος υπό τουρκική κατοχή, γράφει λιβυκό δημοσίευμα επικαλούμενο την ιταλική εφημερίδα «il Giornale».
Η εφημερίδα προσθέτει ότι η Ουάσινγκτον ειδοποιήθηκε για τη δυνατότητα διαίρεσης της Μεσογείου μεταξύ της συμμάχου Τουρκίας, την οποία χαρακτήρισε ως «αναξιόπιστη» και των συμμάχων του Χαλίφα Χαφτάρ, όπως Γαλλία, Ρωσία, ΗΑΕ και Αίγυπτος, ενώ η Ιταλία θα παρέμενε στο περιθώριο.
Επισημαίνει, επίσης, τη σημασία της παρουσίας του διευθύνοντος συμβούλου της Eni, Claudio Descalzi, που με τον Ιταλό υπουργό Εξωτερικών Ντι Μάιο, συναντήθηκαν στο περιθώριο της πρώτης επίσημης συνάντησης με τον πρωθυπουργό Αμπντελχαμίντ Νταμπάιμπα την περασμένη Κυριακή, τονίζοντας ότι ο Ντι Μάιο συναντήθηκε δύο ημέρες αργότερα με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.
«Η παρουσία του Claudio Descalzi πάνω απ’ όλα, δείχνει την επιστροφή των σχέσεων Ιταλίας- Λιβύης, που ενδυνάμωσε με τα ενεργειακά και γεωπολιτικά συμφέροντα με την Eni στη διάρκεια των τελευταίων 62 ετών, καθώς η διοίκηση Μπάιντεν θέλει τώρα να επαναφέρει».
Σημειώνεται ότι η Ουάσινγκτον θεωρεί ότι μόνο η Ιταλία είναι σε θέση να κατανοήσει την Τρίπολη, αναφερόμενη σε αυτό που ονόμασε «η έκπληξη της 5ης Φεβρουαρίου» όταν επέλεξε το Λιβυκό Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, τον Μοχάμεντ Αλ Μάνφι και τον Αμπντέλ-Χαμίντ Αλ Νταμπάιμπα να ηγηθούν του Συμβουλίου Προεδρίας και της Κυβέρνησης της Εθνικής Ενότητας.
«Ο Λευκός Οίκος βλέπει θετικά την προσέγγιση της συμμάχου της, Ιταλίας με την Eni στην Τρίπολη, επειδή είναι πολύ πιο αξιόπιστη από την Τουρκία, η οποία προσπαθεί να απλώσει τα χέρια της στο φυσικό αέριο και το πετρέλαιο της Λιβύης».
