Η Μηχανική Απομείωσης του Χρέους και η Ελλάδα

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.

Η κυβέρνηση έχει επικεντρώσει τελευταία το βάρος των προσπαθειών της στην επίτευξη προσδιορισμού των μεσοπρόθεσμων μέτρων για την απομείωση του χρέους. Η πρόθεση είναι προφανής: Να εμφανιστεί η ρύθμιση του χρέους ως αντιστάθμισμα για τα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή. Μόνον που οι επιπτώσεις των μεν και των δε είναι ετεροχρονισμένη αφού ή επιβάρυνση από τα μέτρα θα είναι άμεση ενώ η οποιαδήποτε οικονομική ωφέλεια από την απομείωση του χρέους θα επιμερίζεται μέχρι το 2060. Η μοναδική άμεση ωφέλεια από τη ρύθμιση του χρέους θα εξαντλείται στην ένταξη της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, η οποία όμως θα ολοκληρωθεί στο τέλος του έτους και ως εκ τούτου ελάχιστα θα ωφεληθεί η χώρα μας αλλά και στην έξοδο στις αγορές με επιτόκιο όμως πολλαπλάσιο του επιτοκίου του ESM. Η άποψή μου είναι ότι και αν ακόμη το χρέος μηδενιστεί θα αναπαραχθεί εκ του μηδενός διότι η νοοτροπία που το δημιούργησε παραμένει η ίδια: Κακοδιοίκηση, λαϊκισμός, πελατειακές σχέσεις σε μικρότερο ίσως βαθμό διότι τα περιθώρια στένεψαν οικονομικά αλλά η νοοτροπία παραμένει η ίδια. Διότι «η χώρα μας εξακολουθεί να ζει παρότι η πραγματικότητα στην οποία αντιστοιχεί έχει πεθάνει. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η πραγματικότητα έχει πεθάνει μας λέει ο Ούλριχ Μπεκ. Σημαίνει ακριβώς το αντίθετο. Σημαίνει πως υπάρχει μια νέα ζωντανή πραγματικότητα την οποία δεν βλέπουμε επειδή νεκρές ιδέες στοιχειώνουν και συννεφιάζουν το μυαλό μας και μας κάνουν να μην αντιλαμβανόμαστε το καινούργιο». Γιαυτό το ελληνικό χρέος δημιουργήθηκε ως άθροισμα υψηλών δημοσιονομικών ελλειμμάτων επί σειρά ετών, δηλαδή λόγω της κακοδιαχείρισης κ.α.π. και όχι εξ αιτίας της υπερχρέωσης των τραπεζών, όπως συνέβη με τα άλλα μνημονιακά κράτη που έσπευσαν να διασώσουν τις τράπεζές τους.

Πόσο μπορεί, ρεαλιστικά πλέον, να επηρεάσει τη ζωή μας η απομείωση του χρέους και να συμβάλει στην υπέρβαση της κρίσης; Ο Ντάνιελ Γκρος, δ/ντής του Centre for European Policy Studies στις Βρυξέλλες, έγραφε στις 21/5/2017 σε άρθρο του στην Καθημερινή: «Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η άφεση χρεών, σε συνθήκες τόσο χαμηλών επιτοκίων, (με τα οποία η χώρα μας αποπληρώνει το χρέος) κάνει μικρή διαφορά. Ας υποθέσουμε ότι οι Ευρωπαίοι αποφασίζουν να διαγράψουν 100δις ευρώ από το χρέος της Ελλάδας. Τι θα άλλαζε; Αυτή η τεράστια παραχώρηση θα οδηγούσε σε εξοικονόμηση λίγο μεγαλύτερη του 1 δις ευρώ ετησίως…. Η συζήτηση για τη διαγραφή χρεών είναι ένας επικίνδυνος περισπασμός από το πραγματικό πρόβλημα, που είναι το επίμονο τέλμα των ελληνικών εξαγωγών».

Ο καθηγητής Χανς Βέρνερ Ζιν, επί 17 χρόνια πρόεδρος του Διεθνούς Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (IFO) στο Μόναχο σε συνέντευξή του πριν ένα χρόνο στην ίδια εφημερίδα είχε εστιάσει το ελληνικό πρόβλημα στο τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας που έχει. Για να προσθέσει: «Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής κάνουν ένα μεγάλο λάθος όταν εστιάζουν μόνο στο πρόβλημα του χρέους. Η επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος δεν θα δημιουργήσει ανταγωνιστικές θέσεις εργασίας. Είναι απλά ένας καλλωπισμός του σκηνικού».

Πώς μπορεί λοιπόν ένα υπερχρεωμένο κράτος να υπερβεί το αδιέξοδο του χρέους; Οι Βρυξέλλες, επιμένουν να αγνοούν τον τρόπο, αυτονόητο θάλεγα, που προτείνει ο Paul Krugman στο βιβλίο του «Τέλος στην Ύφεση, Τώρα!» τον οποίο θα μπορούσαμε να ονομάσουμε “Μηχανική Απομείωσης του Χρέους” διότι αποτελεί τεκμηριωμένα μονόδρομο: Το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, το οποίο εκφράζεται με κλάσμα, με αριθμητή το χρέος και παρανομαστή το ΑΕΠ, μειώνεται όσο αυξάνει ο παρονομαστής. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνον με την ανάπτυξη και τον πληθωρισμό. Ο Paul Krugman υποστηρίζει ότι «δεν είναι και τόσο τραγικό το χρέος να συνεχίσει να αυξάνεται, αρκεί να αυξάνεται πιο αργά από το άθροισμα του πληθωρισμού και της οικονομικής ανάπτυξης», δηλαδή ο αριθμητής να αυξάνεται πιο αργά από τον παρονομαστή. Μάλιστα αναφέρει ως παράδειγμα το χρέος των 241 δις. δολαρίων των ΗΠΑ στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο αντιστοιχούσε στο 120% του ΑΕΠ, και δεν αποπληρώθηκε! Πώς; Το χρέος, ο αριθμητής του κλάσματος, ήταν το 1962 περίπου όσο και το 1946, δηλαδή παρέμεινε σταθερός. Όμως ο παρανομαστής, το ΑΕΠ, αυξήθηκε χάρη σε έναν συνδυασμό ήπιου πληθωρισμού και σημαντικής οικονομικής ανάπτυξης με αποτέλεσμα η αναλογία χρέους προς ΑΕΠ να πέσει το 1962 κατά 60% και να συνεχίσει να μειώνεται τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Η χώρα μας σήμερα έχει μηδενική ανάπτυξή και αυτή που προβλέπεται έχει λογιστικό και όχι πραγματικό χαρακτήρα αφού κάθε προσπάθεια να ανακάμψει παραγωγικά εγκλωβίζεται στα μνημόνια. Μέχρι σήμερα, τρία μνημόνια βύθισαν τη χώρα στην ύφεση. Μάλιστα εκτόξευσαν το χρέος από το 120% του ΑΕΠ στο 180%, τροχοπεδώντας την παραγωγική ανάκαμψη και αποδεικνύοντας ότι τα μνημόνια παράγουν χρέος. Αυτό σημαίνει πως και αν ακόμη το χρέος είχε μηδενιστεί, η λήψη των υφεσιακών μνημονιακών μέτρων θα το αναπαρήγαγε.

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412

3-6-2017

 

spot_img

7 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ρεαλιστικη , υποστηριζομενη και απο εξαιρετικους ξενους οικονομολογους , η αναλυση σας κ. Μακροδημοπουλε. Ξεφυγατε ,- ελπιζεται οριστικα-, απο την ελληνικη κομματικη εκτιμηση των προ της κρισεως και μετα την κριση επισυμβαντων. Παραδεχομενος δε την ορθη συνταγη του κ. Κρουγκμαν δικαιλογειτε την οικονομικη πολιτικη των πρωην πρωθυπουργων κ.κ. Σημιτη και του συκοφαντηθεντος Καραμανλη, η πολιτικη των οποιων αυξανε συνεχως τον παρονομαστη, ο οποιος μετα τις εκλογες του 2009 παραμενει στασιμος για μια 7ετια και πλεον και μονο αν αυξηθει θα υπαρχει μια καποια λυση συντομωτερα. Οι συνελληνες ,ας εκτιμησουμε εν οψει εκλογων ,οταν γινουν, και να επιλεξουμε ως κυβερνηση αυτους που πιστευουν και μπορουν να μεγαλωσουν την πιττα, για να περισσεψει και για τα ”κυναρια”. Καλο 3ημερο και καλη φωτιση απο το Αγιο Πνευμα προς ολους μας.

    • Αγαπητέ ΣΑΝ επιμένετε σε κομματικές ταμπέλες. Ταμπέλα αστικού κόμματος σήμαινε επιδίωξη συμφέροντος, βόλεμα, κοινωνική ανέλιξη εκτός και αν τα αίτια είχαν ψυχολογικό υπόβαθρο. Ποτέ δεν ήμουν ενταγμένος σε κόμμα. Πιστέψτε με η περίοδος Καραμανλή ήταν καταστροφική οικονομικά και η κληρονομιά της μας κατατρέχει. Παρέλαβε από το ΠΑΣΟΚ λαικισμό και τον ανέπτυξε ακόμη περισσότερο. Αν εννοείτε ως λύση την επάνοδο της ΝΔ στην εξουσία, τότε ξεχνάτε ότι η σημερινή κρίση είναι προιόν της πολιτικής ΠΑΣΟΚ – ΝΔ από το 1974 έως το 2010.

      • Μονος σας αναφερατε τον Κρουγκμαν, ως καλη οικονομικη συνταγη, και εγω σαυτην την συνταγη αναφερθηκα , που εκ του αποτελεσματος της αυξησεως του χρεους απο το 1996 μεχρι το 2004 ,αλλα και της αυξησεως του παρονομαστη του πληθωρισμου και της οικονομικης αναπτυξης,(περιοδοι κ.κ. Σημιτη και Καραμανλη) δεν ανησυχεις για το χρεος, το οποιο εξυπηρετειται, γιαυτο και ο τιτλος του Βιβλιου του -καθως εσεις το αναφερετε- ειναι , ”ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΥΦΕΣΗ ΤΩΡΑ”. Ουτε σας ζητησα να δηλωσετε τι ψηφιζατε στις εκλογες , πλην εκ των συμφραζομενων-που λεγαμε στα Γυμνασια της καλης εποχης μας-προκυπτουν σαφως οι προτιμησεις σας -και δια της εις ατοπον απαγωγης-και αυτο το μαθαμε στα παληα Γυμνασια-, αφου ”καταγγελλετε ” τα δυο κομματα της 30ετιας (1981-2011) με (22) κυβερνητικα χρονια το ΠΑΣΟΚ και ( 8 ) η Ν.Δ. Εν τω μεταξυ μη ομιλειτε και γραφετε απο καθεδρας οτι η περιοδος Καραμανλη ηταν καταστροφικη οικονομικα και η κληρονομια της μας κατατρεχει , γιατι και εγω και μαλλον και ο φιλος σας απο την Αγγλια και πολλοι αλλοι δεν σας πιστευουν,διοτι αλλα εβιωσαν εκτοτε. . Εσεις-μαζι με πολλους αλλους -μεινατε στο στορυ (για πολλους κατασκευασμενο για την ελευση της ΤΡΟΙΚΑΣ) του 6μηνου Οκτωβριου 2009 – Απριλιου 2010. Ισχυει η ιδια ευχη μου .

        • Εγώ εκείνο που βίωσα στον ΟΣΕ μετά το 2006 είναι ότι οι μισθοί κάποιων πολυπληθών κλάδων διπαλασιάστηκαν σχεδόν αγγίζοντας ποσά όπως 4,5 ή και 5,0 χιλιάδες. Ότι περί τους 80.000 stage απασχολούνταν στον δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι άγγιζαν τις 900.000. Σήμερα είναι 560.000 χωρίς τους stage. Άθλια η κατάσταση και στην επιρροή των κομματικών συμδικαλιστών στη διοίκηση των Οργανισμών. Συνδιοικούσαν τους Οργανισμούς καίτοι πολλοί εξ αυτών άσχετοι. Αρκούσε η κομματική τους πίστη. Μήπως είστε συγγενής με τον Καραμανλή ή με τον Κυριάκο Μητσοτάκη;

          • Αν ηταν να αντιδικουμε για τα κομματικα, ας μη αναφερατε το δογμα Κρουγκμαν, στο οποιο στηριξατε και την αναλυση σας και για την οποιαν σας επηνεσα. Ολα δε τα αριθμητικα στοιχεια ,που αναφερετε ,ειναι αναληθη, εκτος απο τους μισθους, εφοσον και παλι ειστε ενας εξ αυτων ,που αμειβονταν με 4,5 εως 5 χιλιαδες ευρω μηνιαιως. Εν τω μεταξυ ,μη αποκλειετε αλλοι να ειχαν περισσοτερη εποπτεια και γνωση του Κρατικου μηχανισμου ,απ’οτι εσεις που γνωριζετε μονο τον ΟΣΕ, γιαυτο και εχουν ”πολλα ραμμματα για γουνες πολλων”. Τελος ουτε συγγενεια οικογενειακη, αλλ’ουτε και ”κολλητος” ουδενος υπηρξα . Εξομολογουμαι,ομως οτι , ειμαι εραστης της οσο γινεται περισσοτερης και αποδειξιμης αληθειας, γιατι βδελυσσομαι τις αοριστιες και τις καφενειακες εκδοχες της ευμεταβολης ελληνικης κοινης γνωμης, στην οποιαν επεκρατησαν -χρονια τωρα-, οι Ο.Φ.Α -ανεμομυλοι. Καλη εβδομαδα.

  2. Οι περισσότεροι Έλληνες οικονομολόγοι-αναλυτές… “μένουν” στα οικονομικά συμπεράσματα της οικονομικής ανάλυσης τους, ακόμα κι όταν αναδεικνύουν πολιτικές αλήθειες!
    Αρνούνται μετά βδελυγμίας τα… πολιτικά συμπεράσματα!
    Γιατί τα πολιτικά συμπεράσματα είναι φωτιά και λαύρα!
    Γιατί σημαίνουν πως δε μπορούμε να μιλάμε για έξοδο από την “κρίση” με μνημόνια-επιτήρηση- συνεχή δανεισμό, ούτε και για οικονομική ανασυγκρότηση υπό τον βιασμό των προσταγών των κάθε Σόιμπλε!
    Γιατί σημαίνουν, εντέλει, με κάθε κόστος επιστροφή των εκβιασμών στους βιαστές μας!
    Κύριε Μακροδημόπουλε, επιβεβαιώνετε -κι εσείς- τον Μπέρτολντ Μπρεχτ όταν κατά την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, περιέγραφε τους διανοούμενους με τους παρακάτω στοίχους:
    Δεν είμαι άδικος, μα ούτε και τολμηρός.
    Και να που, σήμερα, μου δείξανε τον κόσμο τους.
    Μόνο το ματωμένο δάχτυλό τους είδα μπρος. (του τότε Σόιμπλε)
    Και είπα ευθύς: «Μ’ αρέσει ο νόμος τους».
    Τον κόσμο αντίκρισα μέσ’ απ’ τα ρόπαλά τους.
    Στάθηκα κι είδα, ολημερίς, με προσοχή.
    Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους.
    Και σαν με ρώτησαν «Σε διασκεδάζει;», είπα: «Πολύ!»
    Κι από την ώρα εκείνη, λέω «Ναι» σε όλα.
    Κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω.
    Για να μη με τυλίξουνε σε καμιά κόλλα,
    ό,τι κανένας δεν εγκρίνει, το εγκρίνω.
    ……………………………………………………..
    Φονιάδες είδα, κι είδα πλήθος θύματα.
    Μου λείπει θάρρος, μα όχι και συμπόνια.
    Και φώναξα, βλέποντας τόσα μνήματα:
    «Καλά τους κάνουν — για του έθνους την ομόνοια!»
    Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές (σήμερα μνημόνια-δανειακές και
    κι ήθελα να φωνάξω: «Σταματήστε!» επιτήρηση)
    Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές,
    μ’ άκουσα να φωνάζω: «Ζήτω! Προχωρήστε!»
    Δε μου αρέσει η φτήνια κι η κακομοιριά.
    Γι’ αυτό κι έχει στερέψει η έμπνευσή μου.
    Αλλά στου βρώμικού σας κόσμου τη βρωμιά
    ταιριάζει, βέβαια —το ξέρω— κι η έγκρισή μου.

    • Αγαπητή Κατερίνα, είστε από τους ελάχιστους συνομιλητές που σχολιάζετε με το όνομα και το επίθετό σας. Αυτό το εκτιμώ πάρα πολύ.
      Στο κείμενο σχολιάζεται η πραγματικότητα που έχει σαφώς καπιταλιστικό χαρακτήρα. Άλλο τί θα ήθελα και άλλο τί συμβαίνει. Με αυτή τη λογική γράφηκε το κείμενο. Από πού να εμπνευστείς τους διθύραμβους για κοινωνική επάνάσταση; Υπάρχει κάποια ένδειξη στον ορίζοντα; 2.700.000 συνταξιούχοι και 600.000 υπα΄λληλοι του δημοσίου επικαλύπτουν την κοινωνική πραγματικότητα.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα