του Παντελή Σαββίδη
Η ολοκληρωτικής μορφής κυριαρχία των Μητροπόλεων επι της Περιφέρειας και στην ελληνική περίπτωση της παρασιτικής Αθήνας επι της ελληνικής επικράτειας είναι ένα ζήτημα που απασχολεί παγκοσμίως διανοούμενους, πλην της παρακμιακής Ελλάδας.
Η ιδεολογία των διανοουμένων στην Ελλάδα είναι απο τη μια με το γκουβέρνο και απο την άλλη η κατοχή της χώρας απο τις δυνάμεις της πρωτεύουσάς της. Η ιδεολογική αναπαραγωγή, δηλαδή, αυτής της αντίληψης.
Μιλάμε για πραγματική κατοχή.
Ο Γάλλος συγγραφέας, δοκιμιογράφος και γεωγράφος Christophe Guilluy έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο Métropolia et Périphéria μέσα απο το οποίο αναζητά την κατάρρευση της Δύσης.
Την εντοπίζει στην απαξίωση της κοινότητας, στην κυριαρχία των μητροπόλεων με μια ζωή χωρίς στίγμα και νόημα, στην έκλειψη του πολιτισμού που δημιουργούσαν οι μικρές κοινωνίες και οι κοινότητες. Στο δημοκρατικό πρόταγμα που στις μεγάλες κοινωνίες εκλείπει.
Και πιστεύει- όπως και εγώ- πως η περιφέρεια κάποια στιγμή θα εξεγερθεί, θα επαναστατήσει και θα ζητήσει τα δικαιώματά της.
Αυτό θα συμβεί γρηγορότερα σε άλλους λαούς που δεν διακρίνονται απο την παθητικότητα του ελληνικού αν και στην Ελλάδα, αυτήν την στιγμή, υπάρχει μια κινητικότητα την οποία τροφοδότησε ο βοναπαρτισμός του Μητσοτάκη (αναρωτήθηκε ο ίδιος στη Βουλή αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να τον διαδεχθεί,!) και στην διαμόρφωση και επιβολή, πλέον, ενός καθεστώτος. Αυτό που βιώνουμε στην Ελλάδα ως πολιτική πρακτική είναι ένα καθεστώς.
Είναι αυτό το καθεστώς που κανένα απο τα κόμματα δεν μπορεί να αμφισβητήσει και ο κ. Αδρουλάκης μπορεί να θέλει, απλώς, να το αντικαταστήσει.
Μια γυναίκα, η Καρυστιανού, που με την επιμονή της κατάφερε να του δημιουργήσει ρωγμές, το σύστημα άρχισε να την υπονομεύει με διάφορες μεθοδεύσεις που βρίσκουν, δυστυχώς, ανταπόκριση σε μεμονωμένα άτομα της κοινωνίας. Για να σωθείς πρέπει να το θέλεις.
Εκείνο που δεν αντιλαμβάνεται το αθηναϊκό καθεστώς είναι αυτό που λέει ο συγγραφέας του βιβλίου στο οποίο αναφέρομαι, σε συνέντευξή του στη Figaro και το οποίο είναι επικίνδυνο:
“Θα δείτε, λέει, σε λίγο καιρό, Παρίσι, Μπορντό, Λυών, Νέα Υόρκη ή Καλιφόρνια θα ζητήσουν την ανεξαρτησία τους!”
Εύχομαι αυτό να μην συμβεί στην Ελλάδα και η σχετική καθυστέρησή μας στην κατεύθυνση αυτή είναι ευνοϊκή για την εδαφική μας ενότητα. Ας αλλάξουν, όμως, ρότα οι κυβερνώντες, ας δουν τα πράγματα ευρύτερα, ας ανακαλύψουν πως το ανθρώπινο μέλλον βρίσκεται στη περιφέρεια και στις κοινότητες που διαμορφώνει και μπορούν να παράγουν πολιτισμό (τρόπο, δηλαδή, καθημερινής αναπαραγωγής) και προτάσεις διακυβέρνησης.
Το πρότυπο Μητοτάκη και των ανθρώπων που τον ακολουθούν, όπως και η κυρίαρχη αθηναϊκή αντίληψη περί κατοχής της χώρας είναι αντιλήψεις ξεπερασμένες.
Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Σας παραθέτω το λινκ της δημοσίευσης της συνέντευξης στις Ανιχνεύσεις και για όσους βαριούνται να την διαβάσουν ολόκληρη, ορισμένα σημεία που επέλεξα
ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ
Ένα μοντέλο που δεν αποτελεί πλέον κοινωνία – αυτό της Mητρόπολης – βρίσκεται στη διαδικασία μετάβασης από τον έναν κόσμο στον άλλο.
Το πολιτιστικό κέντρο βάρους των δυτικών κοινωνιών πρόκειται να μετατοπιστεί προς τη συνήθη πλειοψηφία, προς την Περιφέρεια. Θα πρόκειται για την κορύφωση αφού, εδώ και είκοσι χρόνια, όλες ανεξαιρέτως οι κοινωνικές ή πολιτικές διαμαρτυρίες εμφανίζονται στις περιφέρειες και πουθενά αλλού.
Ο Ντόναλντ Τράμπ δεν δημιούργησε αυτό το κίνημα: αντίθετα, προσαρμόστηκε σε αυτό.
Αυτή η γνωστή πλειοψηφία είναι –όπως στη Γαλλία– σε μεγάλο βαθμό έχει απο-ιδεολογικοποιηθεί (με το τέλος του διαχωρισμού δεξιά/αριστερά) και αυτονομήθηκε.
Στη Δύση, οι εργατικές τάξεις είναι πλέον πολυεθνικές και πολυθρησκευτικές, αλλά μπορούν να ενωθούν για να υπερασπιστούν έναν τρόπο ζωής, κοινές αξίες και την επιθυμία να συνεχίσουν να «δημιουργούν κοινωνία» απορρίπτοντας την ιδέα μιας ρευστής, αδιάφορης κοινωνίας.
Η επίκληση από τον JD Vance μιας παλιάς δημοκρατικής αντίληψης με την οποία οι Ευρωπαίοι νιώθουν πολύ άβολα τώρα: αυτή της ύπαρξης μιας γνωστής πλειοψηφίας και, ακόμη χειρότερα, μιας κυρίαρχης πλειοψηφίας.
Στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα στη Γαλλία, όταν μιλάμε για την ύπαρξη μιας γνωστής πλειοψηφίας, μας λένε ότι δεν υπάρχει πια, ότι η χώρα αποτελείται μόνο από τμήματα, μειονότητες, κομμάτια εδάφους, εν ολίγοις, ένα συγκρότημα χωρίς κοινές αξίες, εν ολίγοις, ότι «δεν υπάρχει πλέον κοινωνία»
Η κοινωνία έχει εξαφανίσει το κοινό καλό υπέρ της αγοράς.
Θα δείτε, σε λίγο καιρό, Παρίσι, Μπορντό, Λυών, Νέα Υόρκη ή Καλιφόρνια θα ζητήσουν την ανεξαρτησία τους!
Αυτή η επιστροφή των εργατικών τάξεων ξεπερνά τον Τραμπ, τον Βανς και ακόμη και αυτό που ονομάζουμε λαϊκισμό. Αυτή η επιστροφή της πλειοψηφίας δεν είναι μόνο επιστροφή στη δημοκρατία, αλλά και της κοινωνίας, των αξιών της, αλλά και του πολιτισμού.
Είναι οι λαϊκές τάξεις, η πλειοψηφία, που κάνουν μια κοινωνία να ζει ή όχι.
Η κύρια αιτία αυτού που αποκαλείται «η κατάρρευση ή το τέλος της Δύσης» δεν είναι η εμφάνιση του «παγκόσμιου Νότου», του Ισλάμ ή του wokisme, είναι πρώτα και κύρια η συνέπεια της επιλογής των δυτικών ελίτ που ξεκίνησε τον περασμένο αιώνα: ο αποκλεισμός αυτών που είναι η ψυχή της κοινωνίας, αυτών που κάνουν έναν πολιτισμό να ζει και να διαιωνίζεται: τους απλούς ανθρώπους.
Οι ελίτ και οι ανώτερες τάξεις, θα εξελιχθούν μόνο υπό πίεση.
Ζούμε σε μια στιγμή που δεν είναι «κοινωνική» ή «οικονομική», αλλά μια υπαρξιακή.
Προφανώς δεν είναι ντροπή να είσαι φτωχός, αλλά το να ισχυρίζεσαι είναι κάτι άλλο, είναι η αποδοχή θυματοποίησης, είναι για εμάς το σημάδι της υποταγής.
Για τις λαϊκές τάξεις, αυτή η κατηγορία, «φτωχή», και αυτό που συνδέεται με αυτήν, η κοινωνική βοήθεια ειδικότερα, δεν ήταν ποτέ κάτι που προτάθηκε. Είναι η αριστερή μικροαστική τάξη που έχει κολλήσει αυτή την ταμπέλα, ιδιαίτερα στα προάστια – επιδιώκοντας να τους κλειδώσει σε αιώνια θυματοποίηση.
Η ανόητη έκφραση, «λαϊκές συνοικίες», δημοσιοποιήθηκε σε μια εποχή που η αριστερά εγκατέλειπε την εργατική τάξη και το κοινωνικό ζήτημα ήταν τότε θέμα ουσιαστικοποίησης των προαστίων για να τα κάνει πολιτιστικό και πολιτικό αντικείμενο στα χέρια των αριστερών κομμάτων.
Από τη φύση του ως πλειοψηφία, το «λαϊκό» έχει γίνει έτσι έννοια «μειοψηφίας».
Χάρη στην αριστερά, το «λαϊκό» έχει γίνει ένα μικρό τμήμα μάρκετινγκ, ένα πάνελ της κοινωνίας, προς μεγάλο όφελος του καπιταλισμού.
Σαν να απαγορεύεται να μιλάμε για ηθική, υπέρβαση, κοινό καλό, χαρά. Αυτή η παρατήρηση είναι επίσης το αρχικό σημείο ρήξης μεταξύ Μητρόπολης και Περιφέρειας, αλλά και αυτό που θα οδηγήσει τη Μητρόπολη στην πτώση της.
Οι απλοί άνθρωποι, κατάφεραν να διατηρήσουν ένα μοναδικό αγαθό, το οποίο οι άρχουσες τάξεις στερούνται εντελώς: την κοινή ευπρέπεια.
Η μονιμότητα, στην καρδιά της Περιφέρειας, αυτού του πολύτιμου κοινωνικού και πολιτιστικού κεφαλαίου, αποτελεί το υπαρξιακό μόριο πάνω στον οποίο σκοντάφτει το εσχατολογικό πρόταγμα του ατομικιστικού και απεριόριστου κόσμου που μας επιβάλλει η Μητρόπολη. Αντίθετα, η λαϊκή κοινωνία είναι αυτή των ορίων, των κοινωνικών και πολιτισμικών περιορισμών, αυτή του κόσμου των «ανθρώπων που εμποδίζονται». Σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από την «επέκταση της επικράτειας του καπιταλισμού», αυτή η κοινή ηθική δεν μπορεί να γίνει ανεκτή από τους υποστηρικτές μιας απεριόριστης οικονομικής και κοινωνικής τάξης.
Το πρόβλημα κ. Σαββίδη είναι το πολίτευμά μας της «Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Ολιγαρχίας» και όσο δεν έχουμε καθαρή εικόνα του οι παθογένειες που αυτό δημιουργεί θα εντείνονται. θα ήταν ευχής έργο όλοι οι Έλληνες να διάβαζαν το υφιστάμενο σύνταγμα της χώρας για να απαντήσουν στις εξής ερωτήσεις:
θεωρείτε «δημοκρατική» τη πρόνοια ότι με 151
ψήφους βουλευτών αλλάζουν τα σύνορα
της χώρας; Θεωρείτε «δημοκρατική» τη
μή πρόβλεψη κυρώσεων σε βουλευτές
που ψήφισαν αντισυνταγματικούς
νόμους; Θεωρείτε «δημοκρατική»
τη μή πρόβλεψη για καθορισμό της
ελληνικής γλώσσας ως επίσημης γλώσας
του κράτους; Θεωρείτε «δημοκρατική»
τή πρόβλεψη ότι Η κυβέρνηση επιλέγει
τους προέδρους και αντιπροέδρους του
Συμβουλίου Επικρατείας, Αρείου Πάγου
και Ελεγκτικού Συνεδρίου; Θεωρείτε
«δημοκρατική» τη πρόβλεψη μόνο η
Βουλή αποφασίζει για τη δίωξη μελών
της κυβέρνησης ή όσων στο παρελθόν
διετέλεσαν μέλη της κυβέρνησης;
Συγγνώμη ,αλλά εγώ κατατάσσω και τον συγκεκριμένο Γάλλο δημοσιογράφο και συγγραφέα στην κατηγορία των μετά Χριστόν προφητών -των οποίων τις προφητείες ούτε Ο πανθ’ορά Θεός , ούτε η ιστορία τις υπολόγισαν. Είχαμε ως τα τώρα.
1.-Το τέλος της Ιστορίας (που δεν ήλθε). Φράνσις Φουκουγιάμα.
2.-Η σύγκρουση των Πολιτισμών(που δεν έγινε) Σάμουελ Χάντιγκτον.
Διάβασα την συνέντευξή του ”προφήτη” Γάλλου δημοσιογράφου και συγγραφέα στον Φιγκαρώ -ευχαριστούμε τις Ανιχνεύσεις που την ανήρτησαν-και σημείωσα τα παρακάτω.
α.-”Η κατάρρευση της Δύσης δεν οφείλεται στον ”Παγκόσμιο Νότο , το Ισλάμ , τον γουοκισμό , την κατάρρευση των γεννήσεων.
Οφείλεται στην επιλογή των ελίτ (όχι των κυβερνήσεων ή της κυβερνήσεως Μητσοτάκη για την πατρίδα μας) να φιμώνουν τους απλούς ανθρώπους ,που δημιουργούν και διαιωνίζουν τον πολιτισμό”.
β.- ”Η λαϊκή καταγωγή δεν λέει τίποτε για την υπέροχη ή την ευτελή άποψη”.
γ.-”Αυτό που μου αρέσει στον Βάνς-τον νέο Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ (που κατάγεται από λαϊκή τάξη)-είναι η καθαρότητα της σκέψης του.
δ.-”Λαϊκές τάξεις , αυτή η γελοία έκφραση έγινε δημοφιλής από την Αριστερά στις αρχές της δεκαετίας 1980 (τότε που είχαμε στην Ελλάδα τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ), την εποχή που επρόκειτο να εγκαταλείψει το κοινωνικό ζήτημα για την κοινωνία , υιοθετώντας το παγκοσμιοποιημένο μοντέλο”. Τέλος
ε.-” Ο αρθρογράφος (προφήτης) το 2017 συνυπέγραψε με πολιτικούς και διανοουμένους τη Διακήρυξη” ΕΥΡΩΠΗ , η υπερεθνικότητα απέτυχε , ας εμπιστευτούμε τα ΕΘΝΗ”.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΜΟΥ . ”Δεν τον κόβεις” τον κύριο αυτόν για οπαδό της Λεπέν;;;.
Υ.Γ Στην μικρή Ελλάδα μας ,με 95% χριστιανούς ορθόδοξους , με οικογενειακό δεσμό , που στην πανδημία του 2020-23 σφυραλατήθηκε περισσότερο , με την μείωση των αποστάσεων από τις επαρχίες και τα χωριά μας -όσοι κατάγονται από αυτά-, με θάλασσες και βουνά ”στα πόδια μας” ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΣΠΑΣΘΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ”ΧΤΑΠΟΔΙ ΜΑΣ” ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ , το πολύ στην επόμενη 10ετία θα την εγκαταλείψουν οι κάτοικοί της ,γιατί θα γίνει απάνθρωπη για κοινωνική συμβίωση .
Έτσι και αλλιώς δεν την ορίζουν ι Αθηναίοι (και οι Θεσσαλονικείς τη Θεσσαλονίκη τους ),αλλά οι μερικές χιλιάδες των μονίμως διαμαρτυρομένων, που τους αποκλείουν μέρα-νύχτα να κινούνται στα κεντρικά σημεία της – και όχι μόνον -.
Α…..τέλος με τόσους αυτοαπασχολούμενους (όλων των επαγγελμάτων) από τα σπίτια τους και εργατική τάξη δεν θα υπάρχει και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα καταλήξουν να είναι πολιτιστικοί σύλλογοι .
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ”ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ” ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ”ΘΑ ΒΑΛΟΥΝ ΜΕΣΑ” ΣΤΟΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΘΑ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥΣ . (επιβιώνεις όταν προσαρμόζεσαι).
Εικοτολογώ πως Αριστερά -αυτήν που ξέραμε προ ΤΡΑΜΠ-δεν θα υπάρξει στον ιστορικό χρόνο της επιβίωσης πολλών από εμάς.
Σταύρος Αθαν.Ναλμπάντης.