Brian CloughleyΣτις 12 Φεβρουαρίου ανακοινώθηκε από τον ΟΗΕ ότι ένας Βρετανός δικηγόρος είχε εκλεγεί ως γενικός εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να σκεφτεί κανείς για το ICC, λαμβάνει μέτρα για τη διερεύνηση εγκλημάτων πολέμου στο Αφγανιστάν και την Υεμένη, οπότε δεν μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο. Αλλά ένα σημαντικό σημείο σε αυτήν τη διεθνή ανάπτυξη είναι ότι το άτομο που εμπλέκεται, ο Karim Khan, ένας λαμπρός υποστηρικτής, αναμενόταν να επιλεγεί με συναίνεση, αλλά όπως σημείωσε η εφημερίδα Guardian του Ηνωμένου Βασιλείου, υπήρξε αντίρρηση της τελευταίας στιγμής από το νησιωτικό κράτος του Ινδικού Ωκεανού του Μαυρίκιου που «εστίασε λιγότερο στον Karim ως άτομο, αλλά ότι ορίστηκε από τη βρετανική κυβέρνηση. Ο Μαυρίκιος εξοργίστηκε ότι οι υπουργοί του Ηνωμένου Βασιλείου δήλωσαν για δεύτερη φορά ότι δεν χρειάζεται να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις των διεθνών δικαστηρίων του ΟΗΕ στη διαμάχη σχετικά με την κυριαρχία του στα Νησιά Τσάγκος στον Ινδικό Ωκεανό.
Αυτό είναι ένα παράδειγμα της βρετανικής κυβέρνησης που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, όταν θεωρεί ότι οι κώδικες αυτοί είναι περίεργοι, και μια απεικόνιση της ασυνεπούς και ακόμη και υποκριτικής προσέγγισής της στις παγκόσμιες εξελίξεις.
Το Χονγκ Κονγκ ήταν βρετανική αποικία και επανήλθε στην Κίνα το 1997. Έκτοτε, υπήρξαν διαφωνίες μεταξύ της Βρετανίας και της Κίνας σχετικά με τη διακυβέρνηση της περιοχής. Η Βρετανία ισχυρίζεται ότι έχει «ηθική δέσμευση» σχετικά με ένα νόμο περί ασφάλειας που εφαρμόζεται στο Χονγκ Κονγκ και σε ομιλία του για την περιοχή στις 29 Ιανουαρίου ο Βρετανός πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον, δήλωσε ότι αυτός και η κυβέρνησή του «υπερασπίζονται την ελευθερία και αυτονομία.”
Την ίδια ημέρα που ο Τζόνσον κήρυττε την αγάπη του για την ελευθερία, το δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών στο Αμβούργο ανακοίνωσε ότι η Βρετανία δεν έχει κυριαρχία επί των Νήσων Τσάγκος. Όπως ανέφερε η βρετανική Guardian, το Δικαστήριο “επέκρινε το Λονδίνο για την παράλειψή του να παραδώσει την περιοχή στον Μαυρίκιο και μετά την ανακοίνωση του διεθνούς δικαστηρίου πέρυσι ότι η συνεχιζόμενη διοίκηση των νησιών του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν “παράνομη “.”
Η μεταχείριση της Βρετανίας στους πρώην κατοίκους των Νήσων Τσάγκος ήταν επαίσχυντη και σε πλήρη αντίθεση με την αυταρχική κριτική της για άλλες χώρες για την υποτιθέμενη άρνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η αλυσίδα Chagos περίπου εξήντα νησίδων βρίσκεται στη μέση του Ινδικού Ωκεανού και αποτελούσε παράδεισο για τους κατοίκους, αλλά, όπως σημειώνεται από το BBC, «Μεταξύ του 1968 και του 1974, η Βρετανία απομάκρυνε βίαια χιλιάδες κατοίκους από τις πατρίδες τους και τους έστειλε περισσότερα από 1.000 μίλια μακριά από τον Μαυρίκιο και τις Σεϋχέλλες, όπου αντιμετώπισαν ακραία φτώχεια και διακρίσεις. ” Υπάρχουν περίπου 3.000 απρόθυμοι κάτοικοι στη Βρετανία και πολλοί από τους νεότερους, που γεννήθηκαν στην εξορία, στερήθηκαν τη βρετανική υπηκοότητα και ζουν με φόβο ότι θα απελαθούν.
Στις 22 Μαΐου 2019, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε με ψήφους 116 προς 6 υπέρ ενός ψηφίσματος που απαιτεί από το Ηνωμένο Βασίλειο να αποσύρει «την αποικιακή του διοίκηση άνευ όρων από το αρχιπέλαγος Τσάγκος» εντός έξι μηνών. Μόνο οι ΗΠΑ, η Ουγγαρία, το Ισραήλ, η Αυστραλία και οι Μαλδίβες υποστήριξαν το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά παρόλο που το αποτέλεσμα ήταν ενδεικτικό της παγκόσμιας γνώμης και καταδικάζει βαθιά τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, το ψήφισμα είναι μη δεσμευτικό και θα αγνοηθεί από εκείνους που εμπλέκονται άμεσα – και οι νησιώτες θα παραμείνουν φτωχοί στην εξορία.
Οι άνθρωποι που αρνούνται στους κατοίκους τους τα ανθρώπινα δικαιώματά τους δηλητηριάζουν την διεθνή στάση της Βρετανίας, όπως καθίσταται σαφές σε ένα βρετανικό διπλωματικό δίκτυο του 2009 που αποκαλύφθηκε από τα WikiLeaks (δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το βρετανικό ίδρυμα μισεί τον Julian Assange) που δήλωσε ότι η κυβέρνηση ”θα ήθελε την δημιουργία ενός «θαλάσσιου πάρκου» ή «αποθεματικού» που θα παρέχει ολοκληρωμένη προστασία του περιβάλλοντος στους υφάλους και στα νερά του Βρετανικού Ινδικού Ωκεανού. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι πρώην κάτοικοι θα δυσκολευτούν να διεκδικήσουν το αίτημά τους για επανεγκατάσταση στα νησιά. “
Οι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ, από την άλλη πλευρά, εκτιμούνται περισσότερο από το Λονδίνο και στις 29 Ιανουαρίου η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ικανοποίηση για την «ιστορική και ηθική δέσμευση του Ηνωμένου Βασιλείου προς τους λαούς του Χονγκ Κονγκ που έχουν περιορίσει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους. ” Εξάλλου, το Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσε ότι επιθυμεί να «υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα σε ολόκληρο τον κόσμο».
Τον Νοέμβριο του 2016, οι Financial Times ανέφεραν παράταση της μίσθωσης για τη βάση των ΗΠΑ στον Ντιέγκο Γκαρσία για άλλα είκοσι χρόνια και σημείωσαν ότι «το Γραφείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας ανέφερε ότι οι κάτοικοι δεν επιτρέπεται να επιστρέψουν» για λόγους σκοπιμότητας, άμυνας, συμφερόντων ασφαλείας και λόγω του κόστους για τον Βρετανό φορολογούμενο ». Ανακοινώθηκε επίσης ότι οι εκτοπισμένοι Νησιώτες θα λάβουν αποζημίωση 40 εκατομμυρίων λιρών.
Στις 31 Ιανουαρίου αποκαλύφθηκε ότι λιγότερα από 12.000 £ από αυτά τα σαράντα εκατομμύρια έχουν κατευθυνθεί για να βοηθήσουν τους εξόριστους νησιώτες και τις οικογένειές τους. Ο Χένρι Σμιθ, βουλευτής του Ηνωμένου Βασιλείου στην περιοχή, δήλωσε κατηγορηματικά ότι «είναι εξωφρενικό ότι σχεδόν καμία από αυτές τις χρηματοδοτήσεις δεν έχει χρησιμοποιηθεί πραγματικά. . . [είναι] μια άλλη αποτυχία που υπόσχεται το Υπουργείο Εξωτερικών πάνω από μισό αιώνα στην Τσαγκοσιανή κοινότητα ».
Η «υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» από την κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον είναι χείριστη και η μεταχείριση των Νησιωτών είναι απερίφραστα σκληρή και απεχθής. Αλλά η κυβέρνηση και οι βοηθοί της στο Λονδίνο πιστεύουν ότι είναι τόσο ασήμαντο θέμα που απλώς θα εξαφανιστεί. Όπως και οι νησιώτες.
Δυστυχώς, μάλλον έχουν δίκιο. Και θα δούμε μια ακόμη νίκη έναντι της ηθικής, που θα δείχνει τα διπλά πρότυπα της Βρετανίας στις διεθνείς υποθέσεις.
Μετάφραση Χωριανόπουλος Άγγελος
πηγή: antiwar/infognomonpolitics.gr
