Θέμα «τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη και τα Δωδεκάνησα», τα δικαιώματα των μελών της οποίας καταπατώνται από την Ελλάδα όπως ισχυρίστηκε στον ΟΗΕ, έθεσε ο Τούρκος υφυπουργός Εξωτερικών, Μεχμέτ Κεμάλ Μποζάι. Κάλεσε επίσης το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ να αναλάβει δράση για να διασφαλίσει ότι η «εθνοτική ταυτότητα» και τα δικαιώματα των «Τούρκων» εκεί γίνονται σεβαστά από την Ελλάδα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία διαστρεβλώνει τα καθοριζόμενα από συμφωνίες που η ίδια έχει υπογράψει αλλά το εντυπωσιακό είναι ότι δεν υπάρχει καμία αντίδραση από την Ελλάδα. Η αφωνία αυτή και η πολιτική του στρουθοκαμηλισμού απέναντι στην Τουρκία έχει ονομαστεί «στρατηγική ψυχραιμία».
Για το θέμα της μειονότητας να επισημάνουμε τα εξής :
– Σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης η μειονότητα στην Ελλάδα αναγνωρίζεται ως θρησκευτική (μουσουλμανική) και όχι ως εθνοτική (τουρκική). Προβλέπεται επίσης ότι το καθεστώς των Ελλήνων στην Τουρκία ήταν συμβατικά συνδεδεμένο με το αντίστοιχο της μειονότητας της Δ. Θράκης.
– Άρθρον 45 Συνθήκη Λωζάνης: «Τα αναγνωρισθέντα δια των διατάξεων του παρόντος Τμήματος δικαιώματα εις τας εν Τουρκία μη μουσουλμανικάς μειονότητας, αναγνωρίζονται επίσης υπό της Ελλάδος εις τας εν τω εδάφει αυτής ευρισκομένας μουσουλμανικάς μειονότητας».
– Η επιβολή του κεφαλικού φόρου από τις τουρκικές αρχές στους Έλληνες της Πόλης το 1943, η υποχρεωτική στρατολόγηση σε λόχους καταναγκαστικής εργασίας όλων των ανδρών από 18 έως 40 ετών, αλλά κυρίως τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου 1955 και το οργανωμένο πογκρόμ κατά του ελληνισμού, οδήγησαν στην εξαφάνιση της ελληνικής μειονότητας της Πόλης.
– Η ελληνική πλευρά ποτέ δεν ακολούθησε στο πλαίσιο μιας αυστηρής ερμηνευτικής νομικής επιχειρηματολογίας της συνθήκης της Λωζάνης και με συγκεκριμένες ενέργειες να φροντίσει για την προστασία των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου.
– Το 1930 στο πλαίσιο της επιδιωκόμενης φιλίας μεταξύ των δυο κρατών, ο Ε. Βενιζέλος υιοθέτησε μια αμφιλεγόμενη θέση και πρότεινε για νόμπελ ειρήνης το Μουσταφά Κεμάλ. Επίσης υπογράφηκε συμφωνία για ίδρυση του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, απόφαση που αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα στις μετέπειτα εξελίξεις στο θέμα της μειονότητας και στη διευκόλυνση της πολιτικής διείσδυσης της Τουρκίας στην περιοχή. Μέχρι τότε στη Θράκη λειτουργούσε απλό διπλωματικό γραφείο, υπό την εποπτεία του τουρκικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη. Με την εγκατάστασή του, η Τουρκία ανέλαβε το ρόλο της Μητέρας Πατρίδας για τους μουσουλμάνους της περιοχής.
– Στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος», ο Αχμέτ Νταβούτογλου αναφέρει : «Οι βραχυπρόθεσμοι και μεσοπρόθεσμοι στόχοι της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στα Βαλκάνια είναι η ενίσχυση χωρών που διαβιούν μουσουλμανικές μειονότητες και η διαμόρφωση πλαισίου διεθνούς δικαίου για την ασφάλεια των εθνοτικών μειονοτήτων στην περιοχή. Στο νομικό αυτό πλαίσιο, η Τουρκία πρέπει να έχει συνεχώς για στόχο να εξασφαλίσει εγγυήσεις, οι οποίες θα της δώσουν τη δυνατότητα επέμβασης σε υποθέσεις που αφορούν τις μουσουλμανικές μειονότητες στα Βαλκάνια. Ως ένα εντυπωσιακό παράδειγμα στη σύγχρονη εποχή, η επέμβαση στην Κύπρο, κατέστη δυνατόν να νομιμοποιηθεί, εντός ενός τέτοιου νομικού πλαισίου».
– Οι συνεχείς αναφορές Τούρκων αξιωματούχων περί τουρκικής μειονότητας στη Δ. Θράκη κατά παράβαση της συνθήκης της Λωζάνης με την οποία αναγνωρίζεται θρησκευτική και όχι εθνοτική μειονότητα εντάσσονται στο παραπάνω πλαίσιο παρέμβασης της Τουρκίας
– Τέλος να μην ξεχνάμε τα αναφερόμενα στη Διακήρυξη του Μουσταφά Κεμάλ, που περιλαμβάνεται στον εθνικό όρκο του 1920 : «Σκοπός μας είναι η Δυτική Θράκη να παραμείνει στα τουρκικά χέρια σαν ενιαίο σύνολο και σε κατάλληλο χρόνο και ευκαιρία να ενωθεί με την Μητέρα Πατρίδα. Εμείς δεν μπορούμε να δεχθούμε την απαλλοτρίωση του τουρκικού αυτού τμήματος. Οι δυτικοθρακιώτες αδελφοί μας, σε πρώτο βήμα, πρέπει να αγωνιστούν για να κερδίσουν την ανεξαρτησία και αυτονομία της Δυτικής Θράκης».
*Απο την σελίδα του κ. Λάμπρου Τσούμη στο fb
