Η απαίτηση της Ρωσίας για πληρωμή του φυσικού αερίου σε ρούβλια

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Πάρις Δερμάτης

Σε μία από τις πολλές ενημερωτικές εκπομπές της τηλεόρασης για τον πόλεμο της Ουκρανίας,  με συμμετοχή πολλών εγκύρων δημοσιογράφων και διαπρεπών ακαδημαϊκών αναλυτών των διεθνών σχέσεων, μία κυρία, εκπρόσωπος της ηγεσίας αρμόδιου υπουργείου, δήλωσε, σχετικά με την απαίτηση της Ρωσίας να πληρώνεται για το φυσικό αέριο που παρέχει στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης σε ρούβλια, τα εξής: “Εάν ο Βλαντιμίρ Πούτιν διακόψει την παροχή του φυσικού αερίου προς τη Δυτική Ευρώπη γιατί οι χώρες της τελευταίας θα απορρίψουν την απαίτησή του να πληρώνεται σε ρούβλια, τότε το αποτέλεσμα θα είναι πως θα χάνει εισόδημα 800 εκατομμυρίων δολαρίων την ημέρα”. Οι έγκυροι δημοσιογράφοι και οι διαπρεπείς ακαδημαϊκοί συμφώνησαν όλοι ως προς αυτό και στην συνέχεια αφιερώθηκαν, κατά το σύνηθες, σε μία ανάλυση της ψυχοσύνθεσης του Ρώσου ηγέτη που προχωρά σε τέτοιες παράλογες πράξεις, εξηγώντας  ότι θέλει, για συμβολικούς λόγους, να ταπεινώσει την Δύση κλπ.

Αυτή η εντελώς ανόητη και άστοχη συζήτηση διαμορφωτών της κοινής γνώμης,, παντελώς αδαών περί το αντικείμενο που συζητούσαν,  δεν ήταν καθόλου διαφορετική από όλα τα υπόλοιπα που ακουστηκαν ή γράφτηκαν στον ηλεκτρονικό και στον γραπτό τύπο για το ίδιο θέμα, τις τελευταίες ημέρες. Παντού έγκυροι οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές, ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι ανέπτυξαν παρεμφερείς πομφόλυγες που επικεντρώνονται στην ανάλυση της προσωπικότητας και των παρορμήσεων του Ρώσου προέδρου. Έτσι, στην Ελλάδα, τουλάχιστον σήμερα, φαίνεται πως οι επιστήμες του μέλλοντος είναι η ψυχολογία και η  ψυχιατρική. Μόνο που και με αυτή την υπόθεση, όπως και σε πολλές άλλες,  όπου το μέγεθος της άγνοιας που επικρατεί στην κοινή γνώμη είναι ανάλογο της αγραμματοσύνης όσων την συνδιαμορφώνουν, το ελληνικό κοινό δεν έμαθε ποτέ τι ακριβώς συμβαίνει .

Ι. Γιατί η Ρωσία ζητάει να πληρώνεται για το φυσικό αέριο που παρέχει στην δυτική Ευρώπη σε ρούβλια και όχι σε ευρώ και δολλάρια.

Για να αντιληφθεί κανείς τον λόγο που η Ρωσία προχωράει στη διατύπωση μιας παρομοίας απαίτησης θα πρέπει κατ΄αρχήν να καταλάβει δύο πράγματα.  Το πρώτο είναι πώς σήμερα η Ρωσία δεν πληρώνεται καθόλου για το φυσικό αέριο που εξακολουθεί να παρέχει προς την Ευρώπη. Οι αγοράστριες εταιρείες καταθέτουν τα χρήματα σε λογαριασμούς σε δυτικές τράπεζες που όμως είναι δεσμευμένοι λόγω των κυρώσεων. Επειδή, λοιπόν, οι λογαριασμοί αυτοί δεν μπορούν να κινηθούν η Ρωσία -σε αντίθεση με ό,τι πιστεύει η κυρία Γενικής Γραμματέας του Υπουργείου Ενέργειας- εισπράτει μηδέν δολλάρια ημερησίως για το φυσικό αέριο που συνεχίζει να παρέχει στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανόμενης και της χώρας μας. Και αυτό διότι δεν μπορεί να διακινήσει σε άλλους λογαριασμούς τα χρήματα που κατατίθενται για το φυσικό αέριο, ώστε να εξοφλήσει, για παράδειγμα, τιμολόγια αγοράς προϊόντων που θα ήθελε να εισαγάγει από την Κίνα.  Ειδικα για την Δυτική Ευρώπη, άλλωστε, δεν τίθεται καν παρόμοιο θέμα διότι πέραν των υφισταμένων τραπεζικών κυρώσεων υπάρχουν και εμπορικές κυρώσεις που απαγορεύουν τις συναλλαγές, ενώ και οι δυνατότητες μεταφοράς προΪόντων προς την Ρωσία είναι εξαιρετικά περιορισμένες.

Το δεύτερο πράγμα που θα πρέπει να καταλάβει κανείς είναι πως η Ρωσία, ζητώντας να πληρώνεται σε ρούβλια, στην πραγματικότητα προσπαθεί να επιτύχει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή να πληρώνεται και να παίρνει στη διάθεσή της τα ευρώ και τα δολλάρια τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για την εξόφλησή της, ώστε στη συνέχεια να μπορεί να τα χρησιμοποιήσει η ίδια για τις ανάγκες της. Αν όχι προς την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, τουλάχιστον προς εκείνες τις χώρες με τις οποίες συνεχίζει να έχει εμπορικές συναλλαγές όπως είναι η Κίνα, η Ινδία, οι χώρες του κόλπου αλλά ακόμη και η Τουρκία .

Με μία τελείως απλή μεταφορική εικόνα, αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ρωσία με την πώληση του προϊόντος της  είναι σαν κάποιος να πουλά κατι κάθε μέρα και ο αγοραστής να του βάζει αντιστοίχως 1.000 ευρώ στην τσέπη, αλλά να του λέει ταυτοχρόνως ότι δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει γιατί δεν έχει δικαίωμα να βάζει το χέρι του στην τσέπη του και να βγάζει τα τα λεφτά που έχει εκεί μέσα για να τα χρησιμοποιήσει, ενώ, την ίδια στιγμή ο αγοραστής διατηρεί και το δικαίωμα, όποια στιγμή το θελήσει, να τα ξαναπάρει όλα μέσα από την τσέπη του πωλητή. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ήταν εξαιρετικά λογικό από τη μεριά του πωλητή να προσπαθεί να βρει ένα τρόπο για να παίρνει στην κατοχή του τα λεφτά που αναλογούν σε αυτό που πουλάει. Αυτό είναι που προσπαθεί να κάνει η Ρωσία. Ενώ αντίθετα αυτό που προσπαθεί να κάνει η Δύση είναι το αντίστροφο: να προμηθεύεται και να χρησιμοποιεί το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο της Ρωσίας, (τα οποία της  είναι απολύτως απαραίτητα και από τα οποία δεν μπορεί να απεξαρτηθεί ούτε μετά από 20 χρόνια, ασχέτως του τι λέγεται), χωρίς να πληρώνει τίποτα ή, έστω, χωρίς τίποτα από αυτά που καταβάλει σε κάποιους τραπεζικούς λογαριασμούς να φθάνει στα χέρια των Ρώσων.

Η απαίτηση των Ρώσων να πληρώνονται οι εξαγωγές του φυσικού αερίου σε ευρώ και δολλάρια σημαίνει πως οι δυτικοί αγοραστές θα πρέπει να μεταφέρουν τα δολλάρια τους σε ρωσική τράπεζα προκειμένου να τα ανταλλάξουν με ρούβλια με τα οποία, στην συνέχεια, θα πληρώσουν το φυσικό αέριο.  Επειδη, όμως, στην ρωσική τράπεζα δεν ισχύει  η δέσμευση των χρημάτων, αυτά πλέον θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αγορές από την Κίνα. την Τουρκία,  τη Βραζιλία ή οπουδήποτε αλλού. Αυτός είναι ένας τρόπος να αντιπαρέλθουν οι Ρώσοι ένα μέρος των κυρώσεων Αλλά,  κυρίως, είναι ένας τρόπος να μην υφίστανται την συγκεκριμένη κατάσταση στην οποία  διαθέτουν το προϊόν τους, στον εχθρό τους,  δωρεάν.

ΙΙ. Μπορεί η Ρωσία να επιβάλει την απαίτησή της να πληρώνεται σε ρούβλια;

Είναι δύσκολο για τη Ρωσία να επιβάλει την απαίτηση της αυτή και να υποχρεώσει τους δυτικούς να πληρώνουν πραγματικά για το φυσικό αέριο που λαμβάνουν. Ο λόγος είναι πως υπάρχει πολύ μεγάλη πρακτική δυσκολία να διακοπεί η ροή του αερίου. Βέβαια η πολιτική μυθολογία που κυριαρχεί επί δεκαετίες στην κοινή γνώμη του δυτικού κόσμου, και κυρίως η άποψη που διακινείται από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, είναι πως η Ευρώπη είναι εξαρτημένη από το ρωσικό φυσικό αέριο. Όμως, η σημερινή πραγματικότητα δείχνει πως αυτό είναι ψευδές, ή, τουλάχιστον, είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή αλήθεια είναι πως και η Ρωσία είναι εξαρτημένη από την Ευρώπη για την αξιοποίηση του φυσικού αερίου της και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως ακόμη και τη στιγμή που βρίσκεται σε οικονομικό πόλεμο με τη Δυτική Ευρώπη, ενώ έχει εκφράσει μέχρι και την απειλή ότι αυτός μπορεί να γίνει και θερμός πόλεμος με τη χρήση ακόμη και πυρηνικών,  το φυσικό της αέριο δεν έχει σταματήσει να ρέει προς τα εκεί! Και μάλιστα παρά το γεγονός ότι δεν πληρώνεται για αυτό!

Ένας από τους λόγους για τους οποίους η ροή του φυσικού αερίου δεν έχει διακοπεί είναι πως κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να γίνει από τεχνική άποψη. Εν πρώτοις είναι αστείο να λέγεται αυτό που λένε οι Ρώσοι ότι εάν η Ευρώπη δεν τους πληρώσει με τον τρόπο που απαιτούν,  θα πουλήσουν το φυσικό της αέριο σε άλλον αγοραστή. Κάτι τέτοιο για το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό του φυσικού αερίου που διαθέτουν στην Ευρώπη, (δηλαδή όσο φυσικό αέριο διακινείται μέσω αγωγών), δεν είναι δυνατόν να συμβεί διότι  οι αγωγοί πηγαίνουν στην Ευρώπη και εκεί μόνο μπορεί να πάει και το αέριο. Αυτό το αέριο δεν μπορεί να πάει ούτε στην Κίνα, ούτε στην Ινδία, ούτε πουθενά αλλού. Η Ρωσία, έναντι της Ευρώπης, είναι αυτό που στα οικονομικά λέγεται captive seller, δηλαδή “δέσμιος πωλητής” και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον η Ευρώπη, συχνά, ευρισκόμενη σε πλεονεκτική θέση, επιβάλλει αυθαίρετα τους όρους της στην Ρωσία, όπως για παράδειγμα  την αλλαγή του τρόπου τιμολόγησης και πληρωμής του φυσικού αερίου μετά το 2010 .

Πέραν τούτου όμως, δηλαδή πέραν του γεγονότος ότι το συγκεκριμένο φυσικό αέριο δεν μπορεί να μεταφερθεί πουθενά αλλού εκτός από εκεί που πηγαίνουν οι αγωγοί,  είναι και  τεχνικά εξαιρετικά δύσκολο να διακοπεί η ροή του στα σημεία όπου εξορύσσεται. Η διακοπή θα ήταν μία μακροχρόνια και δύσκολη διαδικασία, όχι χωρίς προβλήματα, γιατί στο σχετικό εγχερίρημα θα μπορούσαν να προκληθούν τρομερές εκρήξεις και καταστροφές Η τεχνικά πιο εφικτή λύση διακοπής της παροχής  φαίνεται να είναι η συνέχιση της εξαγωγής του αερίου από το υπέδαφος και η καύση του στην ατμόσφαιρα. Αυτό όμως, με την σειρά του, είναι κάτι που μπορεί να δημιουργήσει τρομερά οικολογικά προβλήματα, ειδικά στους ίδιους τους Ρώσους και στις περιοχές που βρίσκονται σε μικρή απόσταση από το σημείο της καύσης του φυσικού αερίου Ούτε όμως και η αποθήκευση του φαίνεται να είναι σχετικά εύκολη, και τούτο διότι η αποθήκευση φυσικόύ αέριου για τη μετεγενέστερη χρήση του  στην εσωτερική αγορά της Ρωσίας γίνεται από διαφορετικούς αγωγούς από εκείνους οι οποίοι κατευθύνονται προς τη Δυτική Ευρώπη .

Συνεπώς, επειδή τεχνικά θα είναι πολύ δύσκολο και πολύ επιζήμιο για τους Ρώσους να διακόψουν τη ροή του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, εκείνο που θα προσπαθήσουν να κάνουν θα είναι με συνεχείς πιέσεις και απειλές για διακοπή της ροής, αλλά και υπαναχωρήσεις, να αναγκάσουν τους Ευρωπαίους να δεχθούν τελικά να καταβάλλουν το πραγματικό τίμημα για το φυσικό αέριο πού παραλαμβάνουν. Όμως όπως κάνεις δεν περίμενε ότι η Ρωσία θα εισβάλει στην Ουκρανία, και τελικά εισέβαλε, έτσι και το γεγονός ότι η διακοπή της ροής του φυσικού αερίου είναι κάτι πολύ δύσκολο δεν σημαίνει ότι σε μία στιγμή όξυνσης των πραγμάτων δεν θα αποφασισθεί από την πλευρά των Ρώσων.

ΙΙΙ. Μπορεί Η Δυτική Ευρώπη να υποκαταστήσει το ρωσικό φυσικό αέριο;

Λίγες μέρες πριν ο εκπρόσωπος της μεγαλύτερης χημικής βιομηχανίας της Γερμανίας (της BASF), δήλωσε ανοιχτά, χωρίς οι δηλώσεις του να πάρουν έκταση στον δυτικό τύπο, ότι τυχόν διακοπή της ροής του ρωσικού φυσικού αερίου προς την Γερμανία θα είναι η μεγαλύτερη καταστροφή που έχει συμβεί ποτέ για την βιομηχανία της. Η Ευρώπη εισάγει από την Ρωσία περίπου 160 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα  φυσικού αερίου τον χρόνο και αυτό, βραχυχρονίως και μεσοχρονίως, δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα. Σαφώς και είναι προπαγανδιστικό ψεύδος πολέμου ο ισχυρισμός της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι σε δυόμισι χρόνια μπορεί να υποκαταστήσει τα 2/3 του ρωσικού φυσικού αερίου Όχι μόνο τέτοιες ποσότητες δεν υπάρχουν διαθέσιμες, και δεν θα υπάρχουν, διεθνώς αλλά, ακόμη και να υπήρχαν, δεν θα μπορούσαν να μεταφερθούν. Ούτε μέσω αγωγών που για τις μεγάλες αποστάσεις απλά δεν είναι εφικτή η δημιουργία τους, αλλά ούτε και με τη μορφή του υγροποιημένου φυσικού αερίου Το υγροποιημένο φυσικό αέριο θέλει σταθμούς υγροποίησης στις χώρες παραγωγής, θέλει μεταφορικά πλοία,  και θέλει και σταθμούς αεριοποίησης στις χώρες υποδοχής. Να μπορέσεις να τα κατασκευάσεις όλα αυτά μέσα σε δυόμισι χρόνια είναι απλώς ονειροφαντασία. Το κυριότερο, όμως, γεγονός, το οποίο κανένας δεν αναφέρει είναι πως στην πραγματικότητα λίγοι θα σπεύσουν πρώτοι-πρώτοι να “απεξαρτηθούν” από το ρωσικό φυσικό αέριο και ο λόγος είναι όχι μόνο η υψηλότατη απαιτούμενη δαπάνη για τη δημιουργία των νέων εγκαταστάσεων και η όχληση από την λειτουργία τους αλλά και το ότι το φυσικό αέριο το οποίο τιμολογείται στην αγορά spot (δηλαδή στην αγορά χρηματιστηριακού τύπου) και διακινείται στη συνέχεια μέσω αυτής, είναι πολύ πιο ακριβό και πολύ λιγότερο εξασφαλισμένο από το φθηνό αέριο που διακινείται με σταθερό και αξιόπιστο τρόπο μέσω αγωγών, σε κοντινή σχετική απόσταση όπως είναι αυτή μεταξύ δυτικής Ρωσίας και Δυτικής Ευρώπης. Πόσο αβέβαιη και ανασφαλής είναι η χρηματιστηριακού τύπου αγορά του φυσικού αερίου μπορεί κανείς να το αντιληφθεί αν σκεφτεί ότι η στρατόσφαιρικές τιμές στην χρηματιστηριακή τιμή του προϊόντος που ουσιαστικά έβαλαν τις διεθνείς οικονομίες σε κρίση,  είχαν ξεκινήσει να διαμορφώνονται πολύ πριν από την εκδήλωση της ρωσικής επιθέσης στην Ουκρανία, και σε πολύ μεγάλο βαθμό δεν είχαν επηρεαστεί καθόλου από τις εξελίξεις στα ρωσο-ουκρανικά, αλλά, κυρίως, ήταν συνέπεια των επιπτώσεων της αστάθειας της παγκόσμιας οικονομίας επί της συγκεκριμένης αγοράς.

Βεβαίως μπορεί να αναφέρει κανείς ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα υποκαταστήσει το ρωσικό φυσικό αέριο με φυσικό αέριο από άλλες χώρες αλλά θα υποκαταστήσει το φυσικό αέριο με άλλες μορφές παραγωγής ενέργειας όπως άνθρακα, πετρέλαιο και ΑΠΕ. Κάτι τέτοιο όμως είναι εξαιρετικά δαπανηρό έως ανέφικτο και για να γίνει χρειάζεται τουλάχιστον μία δεκαετία ανατροπών και προβλημάτων για την Ευρωπαϊκή οικονομία. Επιπροσθέτως θα πρέπει να συνυπολογίσει κανείς και το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αγοράζει από τη Ρωσία μόνο φυσικό αέριο, αλλά αγοράζει και σημαντικές ποσότητες πετρελαίου και άνθρακα καθώς και μεταλλευμάτων που χρησιμοποιούνται για τις ανεμογεννήτριες και για τους ηλιακούς συλλέκτες. Αν λείψουν και αυτά από την αγορά της, τότε ο παρανομαστής καταλήγει το ίδιο

Όσο κι αν  αυτό δεν αρεσει στη δυτική κοινή γνώμη, το γεγονός είναι πως  η Ευρώπη και η Ρωσία, για πολλά χρόνια ακόμα, και ίσως μέχρι το τέλος της εποχής των ορυκτών καυσίμων, θα μείνουν συνδεδεμένες και αμοιβαία εξαρτώμενες στο χώρο του φυσικού αερίου, ενώ τυχόν διακοπή της σχέσης αυτής με ανώμαλο τρόπο θα είναι καταστροφική και για τις δύο πλευρές, για όσο καιρό διαρκέσει.

  1. I Μόνο το φυσικό αέριο θα πρέπει να πληρώνεται σε ρούβλια;

Ο Ρώσος πρόεδρος στις σχετικές δηλώσεις του δεν παρέλειψε να πει ότι η εφαρμογή του συστήματος της πληρωμής σε ρούβλια, (δηλαδή ουσιαστικά οι εισπράξεις του ξένου συναλλάγματος από την ίδια την Ρωσία για την πώληση των αγαθών που διαθέτει στη διεθνή αγορά),  μελετάται να εφαρμοστεί και για όλα τα υπόλοιπα προϊόντα που εξάγει η Ρωσία στις “μη φιλικές” τις χώρες. Αυτό είναι κάτι που αν η Ρωσία καταφέρει και το επιβάλλει θα πετύχει, για όσο καιρό ακόμα υφίστανται οι κυρώσεις, σημαντική παράκαμψη και απομείωση των επιπτώσεών τους. Στις περιπτώσεις δε των άλλων προϊόντων εκτός του φυσικού αερίου, δηλαδή του πετρελαίου. των ορυκτών και μεταλλευμάτων. των αγροτικών προίόντων και των λιπασμάτων, τεχνικά η Ρωσία είναι σε ευκολότερη θέση να διακόψει την παροχή τους για όσο καιρό οι “εχθρικές” χώρες δεν συμμορφώνονται με την απαίτηση της αυτή-και έτσι να τους επιβάλει την θέλησή της. Ενώ το φυσικό αέριο, μετά την γεώτρηση και την “διάτρηση” του κοιτάσματας αναβλύζει με μορφή φυσικής διαδικασίας από το έδαφος, όλα τα υπόλοιπα εμπορεύματα μπορούν να παραμείνουν εκεί που βρίσκονται ή να αποθηκευτούν εύκολα, για όσο χρόνο χρειάζεται μέχρι τη στιγμή που ο υποψήφιος αγοραστής θα αναγκαστεί να συμφωνήσει στους όρους του πωλητή. Για το λόγο αυτό, στα εν λόγω εμπορεύματα η Ρωσία βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση από ό,τι στον κλάδο του φυσικού αερίου και μακροχρόνια, εάν επιμείνει, θα καταφέρει να επιβάλει την απαίτηση της αυτή, ίσως ακόμα και μετά το τέλος του πολέμου και των κυρώσεων.

Σχετικά με την πληρωμή των ρωσικών εξαγωγών σε ρούβλι υπάρχει και κάτι άλλο, βέβαια, το οποίο ούτε αυτό συζητήθηκε σε βάθος στην Ελλάδα. Πρόκειται για κάτι που, μάλιστα,  έγινε αντικείμενο λοιδορίας από ένιους εγχώριους βαθυστοχαστους διανοητές: την ρωσική φιλοδοξία της μετατροπής του ρουβλίου σε ένα από τα αποθεματικά  νομισματα. Και πράγματι, παρά τις λοιδωρίες των αυτοχθόνων σοφών, αυτό μεσοπρόθεσμα δεν είναι απίθανο να συμβεί. Το συνταρακτικό γεγονός που έλαβε χώρα με την επιβολή των κυρώσεων εις βάρος της Ρωσίας, και θα έχει σοβαρές μακροχρόνιες επιπτώσεις, είναι ότι μέσω αυτών, ουσιαστικά, οι ΗΠΑ κήρυξαν σε ένα μέρος του δημόσιου χρέους τους τεχνική χρεοκοπία. Το μεγαλύτερο μέρος των ρωσικών συναλλαγματικών αποθεμάτων των 650 περίπου δισεκατομμυρίων δολλαρίων αποτελούνταν από ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου και η επιβολή των κυρώσεων ουσιαστικά σήμαινε ότι το αμερικανικό δημόσιο, προσωρινά η μόνιμα, ανέστειλε την υποχρέωση του να εξυπηρετεί τα ομόλογα αυτά που βρίσκονταν στην κατοχή του ρωσικού κράτους. Δηλαδή έπαψε να πληρώνει τα μερίσματα και αρνήθηκε την υποχρέωση του να  εξοφλήσει τα ομόλογα στην λήξη τους. Αυτό ήταν μία τεχνική χρεωκοπία, σκόπιμη και εμπρόθετη, η οποία όμως στην πραγματικότητα αποτελεί μία πυρηνική βόμβα για το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα διότι και άλλοι μεγάλοι επενδυτές σε αμερικανικά ομόλογα συνειδητοποίησαν και διαπίστωσαν, για πρώτη φορά, ότι οι αποταμιεύσεις τους που με τόσο κόπο και προσπάθεια συγκέντρωσαν επί δεκαετίες και εμπιστευτηκαν στο αμερικανικό δημόσιο δεν είναι καθόλου κατοχυρωμένες και βρίσκονται απολύτως εξαρτημένες και στο έλεος των πολιτικών τους σχέσεων με την Ουάσιγκτον. (Η Κίνα συνειδητοποίησε, πλέον, απολύτως πως εάν εισβάλει στην Ταϊβάν ή εάν έρθεις σε σοβαρή ρήξη με τις ΗΠΑ, 1,1 τρις δολλαρίων από τα αποθεματικά της θα γίνουν καπνός). Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί παρά να έχει σοβαρές μακροχρόνιες επιπτώσεις στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, διότι, αναπόφευκτα, οι χώρες που αποταμιεύουν και δεν έχουν εξασφαλισμένες στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ, θα προσπαθούν πλέον να  “αποδολλαριοποιήσουν” τα αποθεματικά τους, σε όσο βαθμό αυτό είναι δυνατόν.

Το χρήμα και τα στενά υποκατάστατά του, όπως είναι οι χρηματοπιστωτικοί τίτλοι με μεγάλη ρευστότητα, έχουν το χαρακτηριστικό ότι είναι αξιακά ισοδύναμα. Το χρήμα για να μπορεί να είναι μέσο πληρωμής και μέσο αποθησαύρισης πρέπει να είναι και αξιακό ισοδύναμο δηλαδή να είναι χρήσιμο για οποιονδήποτε το έχει στην διάθεσή του στο να το ανταλλάξει με εμπορεύματα οποιαδήποτε στιγμή επιθυμεί. Για να είναι αξιακό ισοδύναμο, όμως, πρέπει, να αντιστοιχεί σε κάποιες εμπράγματες εγγυήσεις (collateral). Την περίοδο του “κανόνα χρυσού” κάτι τέτοια δεν χρειαζόταν γιατί εμπράγματη εγγύηση ήταν ο ίδιος ο χρυσός. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εμπράγματη εγγύηση που καθιστούσε γενικό αξιακό ισοδύναμο το δολλάριο ήταν αφ΄ενός μεν η δυνατότητα του να αγοράζει προϊόντα από την ισχυρότερη οικονομία του κόσμου, την αμερικανική, αφ΄ετέρου δε η δυνατότητα του να αγοράζει πρώτες ύλες, και κυρίως πετρέλαιο στην διεθνή αγορά. Σε έναν κόσμο, όμως, που, έστω και μερικώς, χάνεται πλέον η εμπιστοσύνη στο δολλάριο, για πολιτικούς λόγους, το προνόμιο να θεωρείται διεθνώς αξιακό ισοδύναμο θα το αποκτά όποιο νόμισμα θα “αντικρίζεται” με πραγματικές αξίες, δηλαδή όποιο έχει την δυνατότητα να αγοράζει σημαντική ποσότητα προϊόντων. Η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας του κόσμου σε πρώτες ύλες και σε βασικά προϊόντα και, ως εκ τούτου, μπορεί να φιλοδοξεί το νόμισμα της να μετατραπεί σε ένα από τα νέα αποθεματικά νομίσματα έχοντας ως “αντίκρισμα”, δηλαδή ως οιονεί εμπράγματες εγγυήσεις,  την δυνατότητα του να αγοράζει τα ρωσικά εξαγόμενα προϊόντα. Εάν η έκβαση του πολέμου είναι ευνοϊκή για την ρωσική πλευρά, αυτό θα είναι μία διαδικασία με ισχυρή δυναμική στα επόμενα χρόνια.

 

 

 

spot_img

1 ΣΧΟΛΙΟ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα