Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τις διεθνείς αναλύσεις, μετά τις εκλογές της Κυριακής, θα διαπιστώσει πως κοινός τόπος είναι ότι εκλείπει το παραδοσιακό ευρωπαϊκό κέντρο.
Ενισχύονται η Δεξιά και η Αριστερά.
Το ερώτημα κάθε πολίτη που αγωνιά για τις πολιτικές εξελίξεις είναι αν χρειάζεται να αναβιώσει και να υπάρχει αυτός ο πολιτικός χώρος.
Άνοδος της Δεξιάς και της Αριστεράς σημαίνει οξεία αντιπαράθεση γύρω από τις διεκδικήσεις αυτών των πολιτικών αντιλήψεων. Αντιπαράθεση που οδηγεί σε επικίνδυνο κοινωνικό διχασμό που είναι άγνωστο που θα οδηγήσει.
Το Κέντρο από τη φύση και την ιδεολογία του αμβλύνει τις γωνίες. Προσπαθεί να διαμορφώσει συναινέσεις. Να ρίξει γέφυρες και από τις δύο πλευρές. Να καταστήσει πιο ήπια και πιο ορθολογική την πολιτική ζωή. Να παρακάμψει τους ιστορικούς και κοινωνικούς διχασμούς.
Στην Ελλάδα, το μεγαλύτερο μέρος αυτού του παραδοσιακού κέντρου πήγε στο Συριζα και ένα μικρό μέρος του στη Νέα Δημοκρατία.
Η πολιτεία του Συριζα δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες. Ούτε αυτών που περίμεναν κάτι καλύτερο μέσα από ρήξεις είτε των κεντρώων που ήλπιζαν σε μια πιο εξισορροπημένη πολιτική.
Για λόγους που έχουν να κάνουν με το πολιτικό DNA της ηγετικής του ομάδας ο Συριζα αναπαρήγαγε τον πολιτικό και κοινωνικό διχασμό. Το «εμείς» και «αυτοί» ήταν συνηθισμένη αναφορά του πρωθυπουργού.
Το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, όμως, δεν επιζητούσε αυτό. Ήθελε μια ήρεμη δύναμη που θα έβγαζε τη χώρα από την κρίση και σιγά σιγά θα την οδηγούσε σε μια οικονομική ανάκαμψη. Με το σύνολο της κοινωνίας.
Αυτό δεν μπορούσε να το προσφέρει ο Συριζα. Και από πολιτική ψυχοσύνθεση και από κοινωνική συγκρότηση και από τη νοοτροπία της ηγετικής του ομάδας.
Η ψήφος της Κυριακής έδειξε αυτήν την διάσταση των ψηφοφόρων του. Διάσταση είτε συνειδητή, είτε υποσυνείδητη, δεν έχει σημασία.
Θα δούμε στις εθνικές εκλογές αν αυτή η διάσταση συνεχίσει να εκδηλώνεται.
Πάντως, το πεδίο είναι έτοιμο για έναν πολιτικό φορέα που θα επιδιώξει να καλύψει το Κέντρο. Και λίγο κεντροαριστερά, αν με το αριστερά υπονοείται η κοινωνική διάσταση ενός πολιτικού προγράμματος.
Το μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του Συριζα βρίσκεται σ αυτό το κλίμα. Συγκυρίες το οδήγησαν να δώσει βάση σε υποσχέσεις που δεν μπορούσαν να εκπληρωθούν.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν επιθυμούν ούτε διχασμούς, ούτε ακραίες, ούτε αγοραίες συμπεριφορές.
Η κριτική τους στάση και η αποστασιοποίησή τους από το Συριζα δεν έχει να κάνει με ανάδειξη της Δεξιάς. Ακόμη και αν μερικοί ψήφισαν Δεξιά το έκαναν ως διαμαρτυρία. Ως κραυγή ότι κάτι δεν πάει καλά.
Θέλουν να ανασυστήσουν το δικό τους πολιτικό χώρο. Εκεί που νοιώθουν άνετα.
Θα δούμε αν το καταφέρουν. Και αν υπάρχουν φορείς που θα ανελάμβαναν, καθαρμένοι από τις αμαρτίες του παρελθόντος, αυτήν την προσπάθεια.
