του Nicolas Bonnal
Πρόσφατο εξώφυλλο του The Economist: «Ολα υπό έλεγχο»!
Ο Αλέξανδρος Ζινόβιεφ* έγινε αντιφρονών της παγκόσμιας κοινωνίας αφού υπήρξε σοβιετικός αντιφρονών. Τότε υπήρχαν αντιφρονούντες, τώρα, όπως λέει ο Paul Virilio, υπάρχουν μόνο απογοητευμένοι.
Το 1999, απαντά σε μια συνέντευξη** και εξηγεί ότι όλα πήγαιναν καλά στη Δύση όταν ζούσαμε υπό τη σοβιετική απειλή (το κεφάλαιο φοβόταν):
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η δημοκρατία ήταν ένα όπλο κατά του κομμουνισμού, αλλά είχε το πλεονέκτημα ότι υπήρχε. Μπορούμε άλλωστε σήμερα να δούμε ότι η εποχή του Ψυχρού Πολέμου ήταν κορυφαίο σημείο στην ιστορία της Δύσης. Απαράμιλλη ευημερία, εξαιρετική κοινωνική πρόοδος, τεράστιες επιστημονικές και τεχνικές ανακαλύψεις, τα πάντα στη Δύση!
Το τέλος του κομμουνισμού ήταν το λυκόφως των κοινωνικών και πολιτικών μας δικαιωμάτων (τέλος της Ιστορίας!):
Αλλά το τέλος του κομμουνισμού σηματοδότησε επίσης το τέλος της δημοκρατίας· η εποχή μας σήμερα δεν είναι μόνο μετα-κομμουνιστική, αλλά και μετα-δημοκρατική. Σήμερα είμαστε μάρτυρες της εγκαθίδρυσης του δημοκρατικού ολοκληρωτισμού ή, αν προτιμάτε, της εγκαθίδρυσης της ολοκληρωτικής δημοκρατίας.
Ο Ζινόβιεφ περιγράφει πολύ καλά την τρομακτική παγκοσμιοποίηση που προκύπτει από τον νεκρό και φοβερό κομμουνισμό:
Σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο κυριαρχούμενο από μια μοναδική ιδεολογία, ένα μόνο γεγονός, από ένα ενιαίο παγκοσμιοποιημένο κόμμα. Η συγκρότηση αυτού του κόσμου ξεκίνησε την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, όταν διακρατικές δομές εφαρμόστηκαν με τις πιο διαφορετικές μορφές: μέσα μαζικής ενημέρωσης, τραπεζικές, εμπορικές εταιρείες … Παρά τους διαφορετικούς τομείς δραστηριότητάς τους, αυτές οι δυνάμεις ενώθηκαν από την υπερεθνική τους φύση. Με την πτώση του κομμουνισμού, βρέθηκαν να ελέγχουν τον κόσμο.
Αυτή η διαδικασία είναι αυτοκτονική, η οποία τελικά, με την κρίση του Covid, θα μας στερήσει τις ελευθερίες μας, τις οικονομίες μας και επίσης (γιατί όχι;) τις ζωές μας:
Οι δυτικές χώρες λοιπόν είναι κυρίαρχες, αλλά και κυριαρχούμενες επειδή χάνουν σταδιακά την κυριαρχία τους υπέρ αυτού που αποκαλώ «υπερκοινωνία». Αυτή αποτελείται από εμπορικές και μη εμπορικές επιχειρήσεις των οποίων η ζώνη επιρροής ξεπερνά τα έθνη. Οι δυτικές χώρες υπόκεινται, όπως και οι άλλες, στον έλεγχο αυτών των μη εθνικών δομών … Ωστόσο, η κυριαρχία των εθνών είναι επίσης ένα σημαντικό και συστατικό μέρος του πλουραλισμού, και επομένως της δημοκρατίας, σε πλανητική κλίμακα.
Ο Ζινόβιεφ κατανοεί τον ευρωπαϊκό τρόμο:
Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση που λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια μας προκαλεί την εξαφάνιση του πλουραλισμού εντός αυτού του ομίλου, υπέρ μιας υπερεθνικής εξουσίας.
Καταλαβαίνει ότι δεν θα έχουμε πλέον πολιτική ή οικονομική δημοκρατία όπως στις μέρες του Ψυχρού Πολέμου:
Οι δυτικές χώρες γνώρισαν πραγματική δημοκρατία κατά την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Τα πολιτικά κόμματα είχαν πραγματικές ιδεολογικές διαφορές και διαφορετικά πολιτικά προγράμματα. Τα όργανα του Τύπου είχαν επίσης σημαντικές διαφορές. Όλα αυτά επηρέαζαν τη ζωή των ανθρώπων, συνέβαλαν στην ευημερία τους. Ολα τελείωσαν.
Επειδή ο δημοκρατικός και πλούσιος καπιταλισμός, αυτός των κοινωνικών νόμων και των εγγυήσεων απασχόλησης χρωστούσε πολλά στο κομμουνιστικό σκιάχτρο. Η μαζική επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα στη Δύση ξεκίνησε με την πτώση του κομμουνισμού στην Ανατολή.
Στο τέλος της δεκαετίας του ’90, οι Σοσιαλιστές ήταν καθαροί απατεώνες:
Αλεξάντρ Zινόβιεφ:Η εποχή μας είναι μετακομμουνιστική αλλά και μεταδημοκρατική. Σήμερα ζούμε την εγκαθίδρυση του δημοκρατικού ολοκληρωτισμού ή, αν προτιμάτε, της ολοκληρωτικής δημοκρατίας»
Σήμερα οι σοσιαλιστές, που έχουν την εξουσία στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, ακολουθούν μια πολιτική κοινωνικής διάλυσης που καταστρέφει ό, τι ήταν το πιο σοσιαλιστικό ακριβώς στις καπιταλιστικές χώρες. Δεν υπάρχει πλέον πολιτική δύναμη στη Δύση ικανή να υπερασπιστεί τους ταπεινούς. Η ύπαρξη πολιτικών κομμάτων είναι καθαρά τυπική. Οι διαφορές τους περιορίζονται όλο και περισσότερο κάθε μέρα.
Αυτός είναι ο οικονομικός ολοκληρωτισμός που κάποτε εξηγήθηκε από τον Paddy Chayefsky στο Network (1976):
Η δημοκρατία τείνει επίσης να εξαφανιστεί από τη δυτική κοινωνική οργάνωση. Αυτή η αντιδημοκρατική σούπερ δομή δίνει εντολές, τιμωρεί, βομβαρδίζει, προκαλεί πείνα. Ακόμη και ο Κλίντον συμμορφώθηκε. Ο οικονομικός ολοκληρωτισμός έχει υποτάξει τις πολιτικές δυνάμεις. Ο οικονομικός ολοκληρωτισμός είναι ψυχρός. Δεν ξέρει από έλεος και από συναισθήματα. Οι πολιτικές δικτατορίες είναι αξιολύπητες μπροστά σε αυτόν τον ολοκληρωτισμό. Κάποια αντίσταση ήταν δυνατή στις σκληρότερες δικτατορίες, δεν είναι δυνατή η εξέγερση εναντίον μιας τράπεζας.
Ο ανίδεος που ρωτά τον Ζινόβιεφ τον κατηγορεί ότι προκαλεί πολύ γέλιο κάνοντας λόγο για συνομωσία όταν ο Zinoviev ασκεί μόνο τη θεωρία της παρατήρησης. Ο Ζινόβιεφ μας υπενθυμίζει ότι είμαστε πολύ ηλίθιοι:
Βρισκόμαστε σε μια μετα-ιδεολογική εποχή, αλλά στην πραγματικότητα η υπερ-ιδεολογία του δυτικού κόσμου που διαδόθηκε τα τελευταία 20 χρόνια είναι πολύ πιο ισχυρή από την κομμουνιστική ή εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία. Ο Δυτικός πολίτης είναι πολύ πιο αποβλακωμένος από ό,τι ο μέσος Σοβιετικός ήταν από την κομμουνιστική προπαγάνδα. Στον ιδεολογικό χώρο, η ιδέα έχει λιγότερη σημασία από τους μηχανισμούς της διάδοσής της. Ωστόσο, η δύναμη διάδοσης των δυτικών μέσων είναι τεράστια. (…) Αρκεί να ληφθεί η απόφαση να στιγματιστεί ένας Κάραζιτς ή ένας Μιλόσεβιτς και αμέσως θα τεθεί σε λειτουργία μια πλανητική μηχανή προπαγάνδας. Και ενώ οι Δυτικοί κυβερνήτες θα έπρεπε να δικάζονται για παραβίαση όλων των υφιστάμενων κανόνων δικαίου … Η πλειοψηφία των Δυτικών πολιτών είναι πεπεισμένοι ότι ο πόλεμος κατά της Σερβίας ήταν δίκαιος.
Τότε ο Ζινόβιεφ κάνει μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση:
Η Δύση φοβόταν περισσότερο το σοβιετικό πνευματικό, καλλιτεχνικό και αθλητικό δυναμικό παρά τη σοβιετική στρατιωτική δύναμη. Επειδή εμφάνιζε μια εξαιρετική ζωτικότητα. Και αυτό αποτελεί τον πρώτο στόχο του εχθρού. Και αυτό έγινε. Η ρωσική επιστήμη εξαρτάται σήμερα από την αμερικανική χρηματοδότηση. Και είναι σε άθλια κατάσταση γιατί αυτή δεν ενδιαφέρεται να κάνει τους ανταγωνιστές της να δουλέψουν. Προτιμά να εργάζονται Ρώσοι επιστήμονες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο σοβιετικός κινηματογράφος καταστράφηκε επίσης και αντικαταστάθηκε από τον αμερικανικό.
Το πεπρωμένο της Αμερικής είναι να αποβλακώνει και να τα «κάνει μπάχαλο» όπως μου είπε κάποτε ο μεγάλος και θαρραλέος σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Μπρουκς:
Το ίδιο στη λογοτεχνία. Η παγκόσμια κυριαρχία εκφράζεται, πρωτίστως, με πνευματικές ή πολιτιστικές επιταγές εάν προτιμάτε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Αμερικανοί αγωνίζονται εδώ και δεκαετίες για να μειώσουν το πολιτιστικό και πνευματικό επίπεδο του κόσμου· θέλουν να το χαμηλώσουν στο επίπεδο το δικό τους έτσι ώστε να μπορούν να ασκήσουν αυτές τις επιταγές.
Έχω αναφέρει αυτές τις πραγματικότητες στα κείμενά μου για τον πολιτισμό ως όπλο μαζικής καταστροφής. Δείτε τι έκαναν στην Ινδία ή την Ασία… Όλοι τους είναι συνδρομητές των κόμικς της Marvel! Ακόμη και ο Σκορτσέζε ή ο Ρίντλεϊ Σκοτ παραπονέθηκαν γι’ αυτό…
Όλα αυτά είναι αναπότρεπτα γιατί δυστυχώς είναι μια παλιά διαδικασία. Αυτή η τυποποίηση ξεκίνησε από την Αναγέννηση. Εδώ ο Zινόβιεφ συναντά τους Σπένγκλερ και Ρενέ Γκενόν:
Η διαδικασία τυποποίησης του κόσμου δεν μπορεί να σταματήσει στο άμεσο μέλλον. Γιατί ο δημοκρατικός ολοκληρωτισμός είναι η τελευταία φάση της εξέλιξης της δυτικής κοινωνίας. Εξέλιξη που ξεκίνησε κατά την Αναγέννηση.
*Ρώσος διανοούμενος (1921-2006). Aντιφρονών της Σοβιετικής Ενωσης, έζησε για είκοσι χρόνια στη Γερμανία πριν επιστρέψει στην πατρίδα του το 1999. «Λυπάμαι, δήλωσε, που χτυπώντας τον κομμουνισμό τελικά χτύπησα τη Ρωσία. Ωστόσο, υπερασπίζομαι κάθε γραμμή που έγραψα, γιατί όλα είναι αλήθεια».
**Πρόκειται για συνέντευξη που έδωσε στον Victor Loupan στο Mόναχο, τον Ιούνιο του 1999, λίγο πριν επιστρέψει στη Ρωσία. Ολόκληρη περιέχεται στο βιβλίο του “La grande rupture”, των εκδόσεων l’Âge d’Homme. Στα γαλλικά βρίσκεται στο http://www.toupie.org/Textes/Zinoviev_2.htm
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
