του Mike Hume, δημοσιογράφου
Η Κομισιόν θεωρεί υπεύθυνα – με την απειλή εξοντωτικού προστίμου – τα κοινωνικά δίκτυα για ό,τι αντίθετο στον επίσημο πολιτικό λόγο, τη δημόσια ασφάλεια, τη δημόσια υγεία, κτλ.. Γι’ αυτό και έχει προσλάβει περισσότερους από εκατό «έμπιστους ελεγκτές», δηλ. κριτές της Αλήθειας!
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ισχυρίζεται ότι ο σημαντικός νόμος της για τις ψηφιακές υπηρεσίες (DSA-Digital Services Act) θα «διασφαλίσει καλύτερη προστασία των χρηστών και των θεμελιωδών δικαιωμάτων στο διαδίκτυο». Όπως συμβαίνει συχνά, όταν αποκωδικοποιούμε τη διγλωσσία της ΕΕ, αποδεικνύεται ότι ισχύει το αντίθετο. H DSA είναι στην πραγματικότητα μια επίθεση στο πιο «θεμελιώδες» δικαίωμα όλων: την ελευθερία της έκφρασης. Και η Επιτροπή ετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει τις νέες της εξουσίες για να υπονομεύσει τη δημοκρατία για εκατομμύρια «χρήστες», με άλλα λόγια στους λαούς της Ευρώπης.
Αποδεικνύεται ότι η ευρωπαϊκή δημοκρατία χρειάζεται «καλύτερη προστασία» – ενάντια στην DSA και την τεχνοκρατία των Βρυξελλών.
Η DSA επιτρέπει στην Επιτροπή να παρακολουθεί και να καταπνίγει τις απόψεις λαϊκιστικών και δεξιών κομμάτων που δεν συμμορφώνονται με την κοσμοθεωρία των Βρυξελλών, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της «ρητορικής μίσους» και της «παραπληροφόρησης». Οι εκλογές αυτού του μήνα στη Σλοβακία χρησιμεύουν ως δοκιμασία για το νέο καθεστώς διαδικτυακής λογοκρισίας. Οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του επόμενου έτους είναι μεγαλύτερος στόχος.
Στο πλαίσιο της DSA, η Επιτροπή έχει δώσει στον εαυτό της έκτακτες εξουσίες να ελέγχει αυτά που μας επιτρέπεται να πούμε, να δούμε ή να ακούσουμε στο Διαδίκτυο. Οποιαδήποτε πολύ μεγάλη διαδικτυακή πλατφόρμα (VLOP) ή μηχανή αναζήτησης με περισσότερους από 45 εκατομμύρια χρήστες – όπως το Facebook, το YouTube, η Google και το Instagram – θα πρέπει να αφαιρέσει αμέσως περιεχόμενο που έχει επισημανθεί ως παράνομο, ρητορική μίσους ή παραπληροφόρηση. Θα πρέπει να ενεργούν ακόμη πιο γρήγορα για να λογοκρίνουν μηνύματα που αποτελούν αντικείμενο καταγγελίας από οργανισμούς που έχουν χαρακτηριστεί επίσημα ως “Έμπιστοι ελεγκτές”.
Η μη συμμόρφωση με αυτές τις υποχρεώσεις θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες να αντιμετωπίσουν σκληρές κυρώσεις από την Επιτροπή, ακόμα και πρόστιμα έως και 6% του παγκόσμιου ετήσιου κύκλου εργασιών τους – που εκτιμάται σε περίπου 16 δισ. δολάρια στην περίπτωση της Google . Αντιμέτωπες με την απειλή τέτοιων κυρώσεων, είναι πιθανό οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας να υιοθετήσουν μια προσέγγιση που αποστρέφεται τον κίνδυνο: να λογοκρίνει πρώτα και (ίσως) να κάνει ερωτήσεις αργότερα.
Το περιεχόμενο που καλύπτεται από την DSA υπερβαίνει κατά πολύ το ήδη παράνομο περιεχόμενο, όπως παιδική πορνογραφία ή τρομοκρατικά εγχειρίδια.
Όπως εξηγεί ένας ειδικός, «η DSA παρέχει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή όχι μόνο την εξουσία να αφαιρεί παράνομο περιεχόμενο, αλλά και περιεχόμενο που θεωρεί ανεπιθύμητο επειδή πιστεύεται ό,τι βλάπτει τον «πολιτικό λόγο», τη δημόσια ασφάλεια, τη δημόσια υγεία και πολλά άλλα πράγματα».
Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι με τέτοιους ευρείς όρους που εφαρμόζονται να λογοκρίνουν τα πάντα, από την κριτική για τα lockdown και τις εντολές εμβολιασμού («δημόσια υγεία») έως την αντίθεση στον οπλισμό της Ουκρανίας από την ΕΕ («δημόσια ασφάλεια») ή τη σθεναρή έκθεση της τρανσέξουαλ ιδεολογίας (« πολιτικός λόγος»).
Δεν υπάρχει αξίωση για «ανεξάρτητη» ρύθμιση από έναν υποτιθέμενο ουδέτερο φορέα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μη εκλεγμένη, ανεύθυνη και πολύ ευφάνταστη, υπερηφανεύεται ότι είναι ο άμεσος ρυθμιστής των πλατφορμών Big Tech. Επιστρατεύει περισσότερα από 100 άτομα για να διασφαλίσει ότι δεν θα ακυρωθούν αιρετικά μηνύματα.
Όπως πάντα στις συζητήσεις για την ελευθερία του λόγου, δύο ζητήματα συνδέονται στενά. Πού να τραβήξουμε τη γραμμή; Και ποιος τη χαράσσει;
Ποιος θα αποφασίσει εάν μια ανάρτηση είναι απλώς αμφιλεγόμενη ή αν πρόκειται για «παραπληροφόρηση» που πρέπει να αφαιρεθεί; Ποιος θα αποφασίσει αν κάποιος απλώς εκφράζει μια άποψη που κάποιοι βρίσκουν προσβλητική ή αν πρόκειται για «ρητορική μίσους» που πρέπει να φιμωθεί;
Ποιοι είναι αυτοί οι «έμπιστοι ελεγκτές» που θα ορίσουν ποια μηνύματα θα λογοκρίνουν – και γιατί πρέπει να τους εμπιστευόμαστε για να αποφασίζουν τι μπορούμε να δημοσιεύουμε, να βλέπουμε ή να ακού; Οι Ρωμαίοι ρωτούσαν: «Ποιος φυλάει τους φύλακες;»”. Θα πρέπει να θέσουμε εκ νέου το ερώτημα. Ποιος ελέγχει τους ελεγκτές; Ποιος σηματοδοτεί τις σημαίες;
Μην σας ξεγελάει το γεγονός ότι δεν πρόκειται για τη γνωστή μας από παλιά κρατική λογοκρισία. Το σύστημα έμμεσης λογοκρισίας της DSA μεταφέρει άνευ προηγουμένου το νομικό έλεγχο του Διαδικτύου σε μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας και, πίσω από αυτές, στην εξουσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Μπορεί να μην ζούμε κάτω από την τυραννία ενός καθεστώτος τύπου Big Brother. Αλλά μην κάνετε λάθος: οι Big Βρυξέλλες σας παρακολουθούν.
Εκ μέρους της Κομισιόν, ο Επίτροπος Thierry Bretton ζήτησε βοήθεια στον έλεγχο «της οικοδόμησης της κοινής γνώμης της Σλοβακίας», ενόψει των εκλογών. Ενας άλλος Όρμπαν, στο πρόσωπο ενός πρώην κομμουνιστή, είναι ό,τι δεν θέλει η ΕΕ.
Μην πιστεύετε στα λόγια μου, ακούστε τι λένε οι ίδιοι. Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Thierry Bretton επισκέφθηκε πρόσφατα τη Silicon Valley για να συνομιλήσει με τον Mark Zuckerberg, το αφεντικό της Meta, και τον Elon Musk, ιδιοκτήτη του X (πρώην Twitter), σχετικά με την ανάγκη συμμόρφωσης με τους νέους κανόνες της ΕΕ. Ο επίτροπος δήλωσε («όπως ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο 14ος, όπως παρατήρησε ο Νόρμαν Λιούις): «Είμαι εκτελεστικό όργανο. Εκπροσωπώ το νόμο, που είναι η βούληση του κράτους και του λαού». Ας σημειώσουμε ότι, όπως ο θρυλικός Γάλλος βασιλιάς, ούτε οι πάμπλουτοι της Silicon Valley, ούτε οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών έχουν κερδίσει ποτέ ούτε μια ψήφο από τον «λαό» της Ευρώπης.
Πρόκειται για επίθεση όχι μόνο στην ελευθερία της έκφρασης, αλλά και στη δημοκρατία. Η Επιτροπή βλέπει τις επερχόμενες ευρωπαϊκές προεκλογικές εκστρατείες ως πρωταρχικό στόχο λογοκρισίας. Ο Επίτροπος Μπρετόν το κατέστησε σαφές τον Απρίλιο, διαμαρτυρόμενος ότι «κακόβουλοι παράγοντες εκμεταλλεύονται ενεργά διαδικτυακές πλατφόρμες για να διαστρεβλώσουν το περιβάλλον πληροφοριών […], ιδιαίτερα ενόψει εκλογών». Τόνισε τις ανησυχίες της ΕΕ για «υβριδικό πόλεμο που λαμβάνει χώρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης» ενόψει των γενικών εκλογών στη Σλοβακία του Σεπτεμβρίου και παραπονέθηκε για την έλλειψη συντονιστών στο Facebook που θα βοηθήσουν στον έλεγχο «της οικοδόμησης της γνώμης της σλοβακικής κοινωνίας» .
Όπως αναφέρει το The European Conservative, οι ελίτ της ΕΕ θέλουν να παρέμβουν στις εκλογές της Σλοβακίας για να προσπαθήσουν να αποτρέψουν τον πρώην πρωθυπουργό Robert Fico και το κόμμα του Smer, που επικρίνει το ΝΑΤΟ, να κερδίσουν την εξουσία. Πρώην σταλινικός που εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχοσλοβακίας μόλις τρία χρόνια πριν πέσει το Τείχος του Βερολίνου, ο κ. Fico δεν είναι ίσως υπόδειγμα όλων για τη δημοκρατία. Ωστόσο, οι Σλοβάκοι ψηφοφόροι θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να διαμορφώνουν τη δική τους γνώμη, χωρίς παρέμβαση από «κακούς παράγοντες» της ΕΕ και τους αυταρχικούς νόμους τους.
Και η Σλοβακία είναι μόνο η αρχή, μια δοκιμαστική περίπτωση για τη συστηματική χρήση του ASD για την παρακολούθηση των διαδικτυακών συζητήσεων γύρω από τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του επόμενου έτους. Οι Big Βρυξέλλες θα μπουν σύντομα στο εκλογικό σας κέντρο.
Τα δημοκρατικά δικαιώματα και η ελευθερία της έκφρασης είναι πάντα αδιαχώριστες ελευθερίες. Η δημοκρατία είναι θέμα επιλογής. Πώς μπορούμε να επιλέξουμε αιτιολογημένα χωρίς να ακούσουμε τα επιχειρήματα όλων των μερών, είτε προσβλητικά είτε όχι για κάποιους, στο πλαίσιο μιας ειλικρινούς και χωρίς ταμπού συζήτηση;
Οι περιορισμοί στην ελευθερία του λόγου προσβάλλουν την ίδια τη βάση της δημοκρατίας: την ιδέα ότι οι άνθρωποι είναι ίσοι πολίτες, οι οποίοι πρέπει να μπορούν να αποφασίζουν μόνοι τους. Ένας νόμος όπως ο DSA αντανακλά την προκατάληψη ότι οι «απλοί άνθρωποι» είναι πολύ αδαείς, πολύ εύκολα χειραγωγούμενοι από δημαγωγούς, για να τους εμπιστευόμαστε σημαντικές αποφάσεις. Μάλλον, είναι παιδιά που πρέπει να καθοδηγούνται από τους ανωτέρους τους στις Βρυξέλλες, να τους λένε πού να πάνε και τι να σκέφτονται με «σημαία εμπιστοσύνης», προκειμένου να καταλήξουν στη «σωστή» απόφαση, αυτή που πήρε εκ των προτέρων η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Γονέων.
Δεν χρειάζεται να είμαστε ασυμβίβαστοι με την ελευθερία του λόγου (όπως εγώ) για να δούμε τους υπαρκτούς κινδύνους αν αφήσουμε τις Big Βρυξέλλες να κυβερνούν το Διαδίκτυο. Ο νόμος της ΕΕ για τις ψηφιακές υπηρεσίες βλάπτει σοβαρά την ελευθερία έκφρασης και τη δημοκρατία. Μην αφήσουμε κανέναν να μας πει ότι πρόκειται για παραπληροφόρηση.
Αtlantico, 23 Σεπτεμβρίου 2023
*Ο Mick Hume 1959 είναι Βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας με θέματα ελευθερίας του λόγου και ελευθερίας του Τύπου. Ήταν αρθρογράφος των Times για δέκα χρόνια και χαρακτηρίστηκε ως «ο μόνος φιλελεύθερος αρθρογράφος μαρξιστικής εφημερίδας της Βρετανίας».
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Πηγή: https://atlantico.fr/article/decryptage/attention-la-commission-europeenne-vous-surveille
Η τάση αυτή έκανε ορατή την εμφάνισή της σε μεγάλο βαθμό την περίοδο του κορωνοϊού. Τότε, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οτιδήποτε γραφόταν που ήταν αντίθετο με το κυρίαρχο αφήγημα απαγορευόταν από την πλατφόρμα. Έτσι, ακόμα και τεκμηριωμένες απόψεις δεν είχαν καμία τύχη να ακουστούν και να γίνουν γνωστές σε περισσότερους ανθρώπους.
Τώρα έπεται η συνέχεια, καθορισμένη με νόμο. Όλα γίνονται στο όνομα της δημοκρατίας όπως αυτή εξυπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες των λίγων εκλεκτών. Οι υπόλοιποι είμαστε παιδιά ενός κατώτερου θεού.
Στο ίδιο πλαίσιο βρίσκεται και η απόφαση έγκρισης από τα κράτη της ΕΕ των διεθνών κανονισμών υγείας (IHR) του ΠΟΥ όπου ορίζεται η αυθεντία του σε θέματα υγείας – εμβολιασμών και ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει (https://www.eyewideopen.org/?p=4954). Δεν πρέπει, επίσης, να ξεχνάμε τα πιστοποιητικά εμβολιασμού αλλά και την παγκόσμια ψηφιακή ταυτότητα που ζήτησε πρόσφατα η von der Leyen.
Όλα αυτά αυτά φανερώνουν την έντονη προσπάθεια χειραγώγησης του πληθυσμού που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία χρόνια. Με αρωγό την τεχνητή νοημοσύνη και την ραγδαία ανάπτυξη που παρουσιάζει, η κατάσταση θα επιδεινωθεί.
Συμπερασματικά, η διαφορά της πολιτισμένης δύσης (όπως αρέσκονται να λένε οι πολιτικοί της ταγοί) και ενός αυταρχικού καθεστώτος είναι ερώτημα που χρήζει διερεύνησης με άδηλη την απάντηση.
Κι αυτό θα πρέπει να μας ανησυχεί και να μας θέτει σε εγρήγορση.
Βρε εδώ έφθασαν στο σημείο να απαγορεύσουν τα ρωσικά ΜΜΕ, το ρωσσικό μπαλέτο και τις ρωσσικές ταινίες, κι ας δείχνουν έργα κλασσικά (Ντοστογιέφτσκι, Τολστόι κλπ). Το ιερατείο των Βρυξελλών επιβάλλει στυγνή λογοκρισία σε ο,τιδήποτε θέλει. Mήπως είναι λιγότερο αυταρχική η επιβολή τού πολιτικώς ορθού;
Σωστά! Δεν μιλάμε για “αφήγημα¨ (εκφραση είσαγωμενη) αλλά μυθιστόρημα. Ο Ευρωπα’ι’κός Ολοκληρωτισμός με τις υποδειξεις της γνωστής φυλετικής ομάδας εχει ενα σκοπό:την αποδομηση του Λευκού Χριστιανού. Μεχρι στιγμής τα αποτελέσματα είναι ακρως ενθαρρυντικά.
Το αφήγημα είναι λέξη … εισαγόμενη (με όμικρον γράφεται); Είχα την εντύπωση ότι είναι ελληνική. Ποια είναι η “γνωστή φυλετική ομάδα”; Πολύ σιβυλλικά γράφεις. Προτιμώ τις καθαρές κουβέντες. Πρώτη φορά ακούω για “Λευκό Χριστιανισμό”. Δεν ήξερα ότι ο χριστιανισμός έχει και χρώμα(τα)!!!
Τελικά ο Μεγάλος Αδελφός άργησε 40 χρόνια.
Η λογοκρισία στο διαδίκτυο είναι ένα βήμα παραπέρα στον αυταρχισμό των Βρυξελλών. Αυτός ο αυταρχισμός δεν είναι κάτι καινούριο. Υπενθυμίζω την περίπτωση Haider στην Αυστρία (2000), τον οποίον οι Βρυξέλλες ανάγκασαν σε παραίτηση από τον κυβερνητικό συνασπισμό, παρεμβαίνοντας ωμά και απροκάλυπτα στα εσωτερικά κυριάρχου κράτους. Θυμίζω το καραγκιοζιλίκι με το “ευρωσύνταγμα” (2005), που καταψηφίστηκε στην Γαλλία και την Ολλανδία κι αμέσως οι Βρυξέλλες έδωσαν εντολή να σταματήσουν τα δημοψηφίσματα. Στην συνέχεια έφτιαξαν την Συνθήκη της Λισσαβώνας, που την επέβαλλαν χωρίς δημοψηφίσματα, εκτός τής Ιρλανδίας. Εκεί έκαμαν δημοψήφισμα το οποίο απέβη αρνητικό. Οι Βρυξέλλες χρησομοποίησαν και πάλι τις γνωστές μεθόδους απειλών κι εκβιασμών (θα σάς αποκλείσομε, θα έχετε συνέπειες κλπ., ό,τι δηλαδή έκαμαν και στην Αυστρία το 2000) κι έβαλαν τούς Ιρλανδούς να ψηφίσουν για δευτέρα φορά, οπότε πήραν και το ισχνό μεν, αλλά επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αυτά και πολλά άλλα έγιναν με την ανοχή των ευρωπαϊκών λαών, οπότε δεν είναι καθόλου περίεργο ότι το ευρωιερατείο προχωρά τώρα ένα βήμα παραπέρα.
Δυστυχώς, δεν συμπεριφέρθηκαν τα ευρωπαϊκά κράτη, όπως σήμερα η Ουγγαρία, που αρνείται να υποκύψει σε διαταγές ανθρώπων, που κανείς δεν γνωρίζει ποιος τούς τοποθέτησε εκεί. Αρνείται π.χ. να δεχτεί λαθρομετανάστες, να επιτρέψει την διδασκαλία περί φύλου σε παιδιά, να γίνονται οι γνωστές αηδείς πουστοπαρελάσεις κ.ά. ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΟΚΥΨΕΙ ΓΙΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΌ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ και αυτό έπρεπε να είχαν κάμει και τα υπόλοιπα κράτη. Δεν το έκαμαν, ας μην παραπονιόμαστε τώρα.-