ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΛΑΥΡΕΝΤΖΟΥ
Ο Έλληνας ΥΠΕΞ κ. Δένδιας είπε πρόσφατα ότι «Δεν πρόκειται να πάμε σε στρατιωτικοποίηση της κρίσης με την Τουρκία», συμπληρώνοντας «Είναι η παγίδα την οποία η Τουρκία στήνει για την Ελλάδα». Κατά τη γνώμη μου η δήλωση αυτή είναι αποκαλυπτική των αυταπατών, των ψυχολογικών απωθήσεων, αλλά και των φόβων της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας απέναντι στην τουρκική απειλή.
Ερωτώ λοιπόν:
1. Υπάρχει ιστορικό προηγούμενο που ο αδύνατος έχει επιλέξει τον τρόπο και το πεδίο σύγκρουσης; Δηλαδή, αν αυτός που θεωρεί τον εαυτό του ισχυρό επιλέξει τη στρατιωτική αντιπαράθεση, είναι δυνατόν να την αποφύγουμε επειδή απλώς δεν συμφωνούμε; Όταν έλθει πάντως αυτή η ώρα, ο μόνος τρόπος να αποφύγεις τη σύρραξη είναι να συνθηκολογήσεις με τις απαιτήσεις του αντιπάλου.
2. Μήπως η δημόσια δήλωση ότι για την Ελλάδα η στρατιωτική αντιπαράθεση είναι μια παγίδα που θέλει να αποφύγει, είναι μια δήλωση φόβου και ηττοπάθειας που οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα; Ο δρόμος που δείχνουμε στην Τουρκία είναι σαφής: αν δημιουργεί τετελεσμένα, τα οποία εμείς για να τα ανατρέψουμε θα πρέπει να κάνουμε πόλεμο, θα μπορεί συνεχώς να κερδίζει έδαφος στις διεκδικήσεις της «με το ξίφος στη θήκη».
3. Η Ελλάδα επικαλείται διαρκώς – και καλά κάνει – το Διεθνές Δίκαιο για να στηρίξει τις θέσεις της. Ερώτηση: Η ίδια η Ελλάδα άραγε εφαρμόζει το Διεθνές Δίκαιο; Γιατί σήμερα είναι από τις ελάχιστες χώρες που δεν έχει ασκήσει τα δικαιώματά της για επέκταση χωρικών υδάτων στα 12 νμ και ανακήρυξη ΑΟΖ;
4. Μήπως τελικά δεν ισχύει τίποτε από τα παραπάνω; Μήπως δηλαδή οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες απλώς επιζητούν μια εύσχημη παράδοση, με τρόπο που να είναι «πολιτικά ορθός»; Ας πούμε μέσω Χάγης; Και είναι σίγουροι ότι εκεί θα τελειώσουν τα πράγματα; Ή μήπως τότε ακριβώς θα αρχίσουν; Γιατί όπως μας έχει πει και ο «παππούς Θουκυδίδης», οι «ισχυροί προχωρούν μέχρι εκεί που τους επιτρέπει η δύναμη τους και οι αδύναμοι υποχωρούν μέχρι εκεί που τους επιβάλλει η αδυναμία τους».
5. Με αυτές τους τις πρακτικές οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες οδηγούν την Ελλάδα σε ήττα χωρίς πόλεμο ή σε ήττα με πόλεμο. Και βέβαια σε αυτή την περίπτωση το δραματικό είναι ότι τις συνέπειες όλων αυτών θα τις πληρώσει μια γενιά που δεν θα φταίει. Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.
ΠΗΓΗ: ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΝΕΑ
“Επιθυμούμε μη στρατιωτικοποίηση της κρίσης με την Τουρκία”… τόσα λάθη σε μια φράση
Όταν έχεις ως πηγή τον Ελληνικό ιστότοπο ΤΟΥΡΚΙΚΑΝΕΑ.GR , που δηλώνει ότι ενημερώνει τους Έλληνες με τις Μεταφράσεις και Νέα των Τουρκικών Εφημερίδων Και Ιστοσελίδων Που Αφορούν Την Ελλάδα (αρτικόλεξα όλα κεφαλαία Μ.Κ.Τ.Τ.Ε.Κ.Ι.Π.Α.Τ.Ε) ,χωρίς μάλιστα να αναφέρεις την ημερομηνία ,και το Μέσον για αυτήν δήλωση του κ.Δένδια ,ποιόν Ελληνισμό εξυπηρετείς ;;;.
Μέχρι το 1974 ακούγαμε από το Εξωτερικό την ”Φωνή της Αλήθειας”του Κ.Κ.Ε ,πειράζει να μη ακούμε τώρα την Φωνή της Τουρκίας από τα ΤΟΥΡΚΙΚΑΝΕΑ GΡ;;;.
Συμφωνώ μέχρι κεραίας με το ανωτέρω άρθρο και πολύ φοβούμαι ότι ισχύει το (4), πράγμα που κι εγώ έχω κατ’ επανάληψη επισημάνει, χωρίς να είμαι ειδικός αναλυτής. Η παράδοση τού μισού (ελπίζω μόνο τού μισού) Αιγαίου είναι προσυμφωνημένη.
Αν προσυμφωνήθηκε η ”διανομή” του Αιγαίου -κάτι που δεν προκύπτει σαφώς από καμιά ελληνική πηγή – συμφωνήθηκε στην Σημιτική εποχή και την υποστηρίζουν έκτοτε ”τα ορφανά ”του Σημίτη ,που διασκορπίσθηκαν στις ”Δημοκρατικές” Συνιστώσεις ,αλλά τώρα ”είναι στα πράγματα” η Παράταξη που από το 1976 θέλει την Χάγη ΜΟΝΟ για τον ορισμό της υφαλοκρηπίδας.
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν θέλουμε να μαθαίνουμε τις ειδήσεις και τα ”νέα” από τον ιστότοπο ΤΟΥΡΚΙΚΑΝΕΑ.GR ,που τα ”πλασάρει”από την Τουρκία ,όπως παραδέχεται.
α) Έχω κατ’ επανάληψη εξηγήσει, γιατί όλα δείχνουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Περιττό να τα επαναλαμβάνω.
β) Αν είναι “ορφανό” τού Σημίτη και ο Μητσοτάκης, δεν ξέρω. Πάντως την ίδια ακριβώς νοοτροπία έχουν. Είναι και οι δύο εθνομηδενιστές.
γ) Την ιστορία με την Χάγη άνοιξε ξανά ο Σημίτης πέρυσι, μετά από 13 χρόνια, με άρθρο-περέμβασή του στα “ΝΕΑ” και αμέσως άρχισε να συζητείται από κυβερνών κόμμα. Μετά το τουρκολιβυκό σύμφωνο, περιέπεσε σε αχρηστία.
δ) Εμένα δεν μ’ ενδιαφέρει ούτε ποιος, ούτε πού γράφει, αλλά μόνο ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ. Αν έχεις αντίρρηση στο περιεχόμενο τού κειμένου, μπορείς να το αντικρούσεις με δικά σου επιχειρήματα.
Όλοι γνωρίζουμε ότι τις αποφάσεις για όλα τα θέματα τα παίρνουν οι κυβερνήσεις ,όπως έγινε με την Συμφωνία των Πρεσπών ,ασχέτως αν την συζητούσαν καμιά 20αρια χρόνια και άλλοι.
Ούτε δίκη προθέσεων -όταν μάλιστα ψιθυρίζονται- κάνουμε και ούτε είμαστε βέβαιοι για το πως θα αντιδράσει η σημερινή κυβέρνηση ,που γιαυτό το θέμα μπορεί και να πέσει από αυτούς που κέρδισαν στο Βουκουρέστι το 2008 και δεν είναι λίγοι.
Άλλους να φοβόμαστε ,αν -κακή τη μοίρα- ξαναέλθουν.