«Η Έντεν Μπεν Ρουμπι δεν είναι πια ανάμεσα μας. Η Ισραηλινή με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη που επισκεπτόταν κάθε καλοκαίρι την Ελλάδα από μικρό παιδί δολοφονήθηκε πισώπλατα από τη Χαμάς ενώ έτρεχε να σωθεί. Η κτηνωδία δεν έχει ορια! Συλλυπητήρια στην οικογένεια της! Είναι φτωχά τα λόγια…»

Με αυτή την ανάρτησή της η ισραηλινή πρεσβεία στην Ελλάδα επιβεβαιώνει τον θάνατο της Εντεν Μπεν Ρουμπί.

Ενα κορίτση 23 ετών με καταγωγή από την σεφαραδίτικη αν δεν κάνουμε λάθος οικογένεια Μπενρουμπή: Την γνωστή, ιστορική οικογένεια της Θεσσαλονίκης από την πολύπαθη εβραϊκή κοινότητα της πόλης, μέλη της οποίας είτε θυσιάστηκαν στο Ολοκαύτωμα είτε γλίτωσαν κρυπτόμενα από τη ναζιστική θηριωδία.

Η αιματοχυσία που προκάλεσε η Χαμάς το πρωί του Σαββάτου σκορπίζοντας τη φρίκη σε εκατοντάδες νέους που διασκέδαζαν στο ρέιβ φεστιβάλ Supernova στην έρημο του νοτίου Ισραήλ (υποτίθεται σε μυστική τοποθεσία) είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 260 νέων ανθρώπων ενώ πολλοί ακόμη αγνοούνται.

Ανάμεσα στα θύματα αυτά ήταν και η 23χρονη Έντεν Μπεν Ρουμπί.

Για την άτυχη Έντεν, μίλησε στο makthes.gr, φίλη της η οποία δεν θέλει να αποκαλύψει την ταυτότητά της.

Όπως αναφέρει, η Έντεν ήταν ένα γλυκύτατο κορίτσι, ταλαντούχα με έφεση στη ζωγραφική, το tatoo και την street art ενώ της άρεσε πολύ να κάνει σερφ και να ταξιδεύει. Είχε πρόσφατα εκπληρώσεις τις στρατιωτικές της υποχρεώσεις στον Ισραηλινό στρατό και ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο.

Η ίδια γνωρίστηκε με την Έντεν στην Εβραϊκή κατασκήνωση στο Λιτόχωρο, όπου η 23χρονη πήγαινε σταθερά για τουλάχιστον 5-6 χρόνια.

Οι παππούδες και οι γονείς της Έντεν έχουν καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη ενώ η ίδια μεγάλωσε στο Ισραήλ. Καταλάβαινε την ελληνική γλώσσα αλλά δεν μπορούσε να την μιλήσει.

Η Έντεν είχε την ατυχία να βρίσκεται στο Φεστιβάλ Supernova την μοιραία νύχτα της Κυριακής όταν η Χαμάς έριξε τις χειροβομβίδες και σκόρπισε τον θάνατο.

Η Έντεν αγνοούνταν για τρεις ημέρες. Το τελευταίο σημείο ζωής που είχε δώσει ήταν ένα στόρι στο Instagram το Σάββατο. Οι δικοί της άνθρωποι θεωρούσαν ότι πιθανότατα κρατήθηκε ως όμηρος στη Γάζα. Δυστυχώς η πραγματικότητα τους διέψευσε ακόμη πιο τραγικά καθώς η σορός της ταυτοποιήθηκε.

• Για να έχομε μια εικόνα της ιστορίας της οικογένειας Μπενρουμπή, ερανιζόμαστε την ιστορία της Λίλιαν ενός από τα κρυμμένα παιδιά του Ολοκαυτώματος.

Πηγή μας το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος:

«Κατά το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940, η δεκαετής Λίλιαν Μπενρουμπή ζούσε με τους γονείς της, Ισαάκ και Ντόρα, στην οδό Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας της Λίλιαν, ο Ισαάκ, ρεαλιστής και προνοητικός μόνιμος κάτοικος της Θεσσαλονίκης, αποφάσισε το 1941 να προστατεύσει την οικογένειά του μεταφέροντας την Αθήνα, που βρισκόταν υπό ιταλική κατοχή. Δύο δωμάτια στο κέντρο της πόλης έγιναν το νέο τους σπίτι.

Η Λίλιαν είχε ήδη εγγραφεί στο κοντινό σχολείο, έτσι ώστε να μην μείνει πίσω. Τα μαθήματα, η παρέα με τις συμμαθήτριες της και οι παιδικές τους τρέλες βοηθούσαν στη διατήρηση μιας κανονικής καθημερινότητας. Καθώς οι Γερμανοί είχαν ήδη αρχίσει να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες που δεν προοιώνιζαν τίποτα καλό, η μικρή Λίλιαν αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο, ώστε να μην κυκλοφορεί πολύ. Για να χαθούν τα ίχνη τους ο Ισαάκ κανόνισε την έκδοση ψεύτικων ταυτοτήτων με χριστιανικά ονόματα, έτσι ώστε να είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Ο ίδιος έγινε «Φώτης Μπουζούρης» και η σύζυγός του έγινε «Θεοδώρα», ενώ η Λίλιαν πήρε το όνομα «Λουκία Παπαδοπούλου». Ταυτόχρονα, άρχισαν να αναζητούν ένα νέο σπίτι σε μια άλλη περιοχή, όπου κανείς δεν θα τους γνώριζε. Ένας οικογενειακός φίλος, ο Αριστείδης Κεστεκίδης, τους πρόσφερε καταφύγιο στο σπίτι του.

Μια πολύ δύσκολη περίοδος ακολούθησε την μικρή Λίλιαν. Κλεισμένη στο σπίτι, δεν έβγαινε παρά ελάχιστες φορές που και αυτές αποδείχτηκαν επικίνδυνες. Αναγκάστηκε να χάσει τη χρονιά της στο σχολείο. Καθώς όμως το σπίτι του Κεστεκίδη ήταν πάντα γεμάτο από ανθρώπους, είχε τουλάχιστον κάποια παρέα για να περνά τις ατελείωτες μέρες του εγκλεισμού. Η οικογένεια πέρασε ώρες αγωνίες, όταν μερικοί Γερμανοί εγκαταστάθηκαν σε ένα από τα δωμάτια του σπιτιού. Παρά την αρχική αγωνία, το γεγονός αποδείχθηκε ευεργετικό, καθώς κανείς δεν ήταν δυνατό να υποψιαστεί ότι κρύβονταν Εβραίοι σε ένα σπίτι όπου έμεναν Γερμανοί. Το κρησφύγετό τους όμως έγινε γνωστό. Έπρεπε να κινηθούν και πάλι. Στη δύσκολη αυτή ώρα βρέθηκε ακόμη ένας άνθρωπος , ο γιατρός Χρήστος Παπαγεωργίου που μετέτρεψε το σπίτι του σε άσυλο για την κατατρεγμένη οικογένεια. Στο σπίτι του γιατρού η κατάσταση ήταν ακόμα πιο δύσκολη: η οικογένεια έπρεπε να μένει απόλυτα σιωπηλή και ήσυχη κλεισμένη σε ένα δωμάτιο όλη μέρα, έτσι ώστε να μην κινήσουν την περιέργεια στους ασθενείς που επισκεπτόντουσαν το γιατρό καθημερινά. Η Λίλιαν είχε πια συνηθίσει να προσποιείται ότι ήταν συγγενής από τα Τρίκαλα. Αυτό το υποχρεωτικό κρύψιμό της όμως την έπνιγε. Μαζί με τα σημάδια της επερχόμενης απελευθέρωσης, η εγκυμοσύνη της συζύγου του γιατρού, της Κατίνας, έδινε σε όλους μια γεύση ελπίδας. Στις 12 Οκτωβρίου 1944 οι ελπίδες αυτές έγιναν πραγματικότητα: οι Γερμανοί αποχώρησαν από την Αθήνα, η Κατίνα γέννησε ένα αγοράκι και η οικογένεια Μπενρουμπή ήταν επιτέλους ελεύθερη».

Η Εντεν Μπεν Ρουμπί. Φωτογραφία που ανήρτησε η Ισραηλινή πρεσβεία στην Ελλάδα

Με πληροφορίες από makthes, Πρεσβεία Ισραήλ στην Ελλάδα, Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος.